Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การประเมินสัญญาณชีพ - Coggle Diagram

- - - - เป็นอุณหภูมิของเนื้อเยื่อชั้นลึก
      - เช่น
        
        ศีรษะ
        
        ทรวงอก
        
        ช่องท้อง
        
        ช่องท้องน้อย
    - - เป็นอุณหภูมิเนื้อเยื่อชั้นผิว หลอดเลือดส่วนปลายและอวัยวะส่วนปลาย
      - เช่น
        
        แขน
        
        ขา
      - อุณหภูมิผิวนอกจะเพิ่มขึ้นหรือลดลงตามสิ่งแวดล้อม
  - - - ได้แก่
        
        การเผาผลาญสารอาหารในร่างกาย
        
        อัตราการใช้พลังงานของร่างกาย
        
        เพื่อดำรงกิจกรรมที่จำเป็น
      - การนำความร้อน
        
        หมายถึงการระบายความร้อนโดยอาศัยสื่อร่างกายต้องสัมผัสโดยตรง
        
        เช่น
        
        การดื่มน้ำขณะมีไข้ เมื่อปัสสาวะน้ำจะนำความร้อนออกจากร่างกาย
      - การพาความร้อน
        
        หมายถึง การระบายความร้อนโดยอาศัยตัวกลาง
        
        เช่น
        
        การเช็ดตัวขณะมีไข้น้ำจะเป็นตัวพาความร้อนออกจากร่างกาย
      - การแผ่รังสี
        
        หมายถึง การส่งผ่านความพร้อนในรูปของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า จากพื้นผิววัตถุหนึ่งไปอีกพื้นผิวอีกวัตถุหนึ่ง
        
        เช่น
        
        การยืนยิงไฟจะทำให้ได้รับความร้อนจากการแผ่รังสีความร้อน
      - การระเหยเป็นไอ
        
        หมายถึง การระบายความร้อนออกมาโดยการระเหยจากพื้นผิวของร่างกาย
  - - - เปลี่ยนแปลงได้มากถึง2.0 °C ระหว่างช่วงเช้าและช่วงบ่ายๆ
      - อุณหภูมิสูงสุดระหว่าง20.00และ24.00น. ต่ำสุดตอนหลับนอน 04.00-06.00น.
    - - อุณหภูมิของเด็กทารถแรกเกิดจะไม่คงที่
      - ผู้สูงอายุเนื้อเยื่อใต้ผิวหนังและไขมันมีน้อยและมีการเปลี่ยนแปลงของหลอดเลือด
    - - ขณะออกกำลังกายพลังงานความร้อนจะผลิตออกมาจากการหดตัวและการคลายตัวของกล้ามเนื้อ
    - - ความเครียด
        
        จะกระตุ้นระบบประสาทซิมพาธิติก
    - - เพศหญิงมีการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิร่างกายมากกว่าเพศชาย
    - - อุณหภูมิของสภาพแวดล้อมสามารถเพิ่มหรือลดอุณหภูมิของร่างกายได้
    - - คนผอมมากมีอุณหภูมิร่างกายต่ำได้
    - - เช่น แบคทีเรีย
  - - - Oral temperature
        
        นิยมใช้มากที่สุด
        
        เป็นปรอทวัดไข้ชนิดอมในปาก
        
        แท่งแก้วบรรจุปรอท
        
        มีขีดบอกค่าอุณหภูมิที่ด้านข้าง
        
        ปรอทที่เป็นดิจิทัลบอกค่าตัวเลข
        
        สิ่งสำคัญในการวัดอุณหภูมิทางปาก
        
        ถ้าดื่มน้ำเย็นหรือร้อน ต้องรอประมาณ 15-30 นาทีจึงจะวัดได้
      - Axillary temperature
        
        อุณหภูมิทางรักแร้
        
        ใช้ในกรณีที่ไม่สามารถวัดอุณหภูมิทางปากและทางทวารหนัก
        
        ห้ามวัดอุณหภูมิทางรักแร้ในผู้ป่วยที่มีระบบการไหลเวียนไม่ดี
        ผู้ป่วยที่ยอมมากๆ
      - Electronic temperature
        
        การวัดทางหู
        
        เป็นวัดอุณหภูมิแกนกลางของร่างกาย
        
        เนื่องจากอยู่ใกล้ Hypothalamus
        
        การวัดทางผิวหนัง
        
        เช่น
        
        หน้าผาก
        
        หลังใบหู
        
        ซอกคอ
        
        ใช้เทอร์โมมิเตอร์แบบอิเล็กทรอนิกส์สัมผัสบริเวณ
        ดังกล่าวแล้วอ่านค่าที่วัดได้
      - Rectal temperature
        
        มักใช้วัดในเด็กเล็กที่ไม่สามารถอมปรอทได้หรือผู้ป่วยที่ไม่รู้สึกตัว
        
        โดยใช้ปรอทวัดไข้ทางกัน
        
        ห้ามวัดอุณหภูมิทางทงารหนักเด็กทารถเด็กเล็กที่ท้องเสีย มีรอยโรคที่ทวารหนัก หรือได้รับการผ่าตัดทางทวารหนัก โรคหัวใจหรือหลังผ่าตัดหัวใจ มีเกล็ดเลือดต่ำ มีก้อนอุจจาระแข็งค้างแน่น
    - - มีอุปกรณ์ดังนี้
        
        เทอร์โมมิเตอร์
        
        ถาดพร้อมแก้วที่บรรจุปรอท น้ำสบู่ และน้ำยาฆ่าเชื่อ ตามลำดับ
        
        วาสลินสำหรับหล่อลื่น
        
        ภาชนะใส่สำลีและกระดาษชำระที่สะอาด
        
        นาฬิกาที่มีเข็มวินาที
        
        ภาชนะใส่สำลีและกระดาษชำระที่สะอาด
        
        ชามรูปไต
        
        ปากกาน้ำเงินและแดง
        
        กระดาษบันทึก
      - วิธีการประเมินอุณหภูมิของร่างกาย
        
        ล้างมือให้สะอาด
        
        บอกให้ผู้ป่วยทราบ
        
        ตรวจสอบการทำงานของปรอท
        
        จัดท่าของผู้ป่วย
        
        วัดอุณหภูมิร่างกาย
        
        ทางปาก
        
        ทางรักแร้
        
        ทางทวารหนัก
        
        ทางหู
        
        ทางผิวหนัง
        
        เอาเทอร์โมมิเตอร์ออก
        
        อ่านค่าอุณหภูมิที่ได้
        
        บันทึกลงกระดาษที่เตรียมไว้
        
        นำอุปกรณ์ไปทำความสะอาดเทอร์โมมิเตอร์และเก็บเข้าที่
      - ข้อควรระวังในการวัดอุณหภูมิของร่างกาย
        
        ไม่ควรวัดอุณหภูมิทางปากหลังจากดื่มน้ำร้อน หรือน้ำเย็น
        
        ห้ามนเทอร์โมมิเตอร์ที่วัดทางปากไปวัดทางทวารหนักหรือนำเทอร์โมมิเตอร์ที่วัดทางทวารหนักไปวัดทางปาก
        
        เทอร์โมมิเตอร์ทางปากและทางทวารหนักให้แยกภาชนะใส่และแยกทำความสะอาด
        
        ถ้าใช้เทอร์โมมิเตอร์ทางปากและทางทวารหนักให้แยกภาชนะใส่และแยกทำความสะอาด
        
        ถ้าใช้เทอร์โมมิเตอร์วัดทางทวารหนัก ต้องทาวาสลินให้ลื่น
        
        สลัดเทอร์โมมิเตอร์ให้ต่ำก่อนวัดทุกครั้ง
        
        เช็ดเทอร์โมมิเตอร์ด้วยสำลีหรือกระดาษชำระทันทีเมื่อเอาออกจากผู้ป่วย
        
        ห้ามนำเทอร์โมมิเตอร์ไปวางไว้นอกภาชนะที่ใส่เทอร์โมมิเตอร์
        
        ต้องบันทึกผลการวัดของผู้ป่วยแต่ละคนลงในสมุดบันทึกทันทีเพื่อป้องกันการลืม
        
        ถ้าอุณหภูมิที่วัดได้สูงหรือต่ำกว่าปกติมากให้วัดซ้ำ
        ถ้าผิดปกติรายงานให้หัวหน้าเวร
  - - - เป็นภาวะที่ร่างกายมีการผลิตหรือรับความร้อนมากแต่ไม่สามารถระบายความร้อนออกไปนอกร่างกาย
      - ไข้แบ่งออกเป็น 3 ระยะ
        
        ระยะเริ่มต้นหรือระยะหนาวสั่น
        
        เกิดขึ้นเมื่อกลไกการผลิตความร้อนของร่างกาย
        
        อาการและอาการแสดง
        
        อัตราการเต้นของชีพจร
        
        การหายใจเพิ่มขึ้น
        
        หนาวสั่น
        
        ซีด
        
        ผิวหนังเย็น
        
        เหงื่อออกน้อย
        
        ระยะไข้
        
        เกิดขึ้นเมื่อกลไกการผลิตความร้อนของร่างกายมีอุณหภูมิสูงขึ้นถึงระดับใหม่ที่กำหนดไว้
        
        อาการและอาการแสดง
        
        หน้าแดง
        
        ผิวหนังอุ่น
        
        รู้สึกร้อนหรือหนาว
        
        กระสับกระส่าย
        
        ง่วงหลับเกือบตลอดเวลา
        
        เบื่ออาหาร
        
        เหงื่อออกมาก
        
        ปวดศีรษะ
        
        ชีพจรและหายใจเร็ว
        
        ระยะสิ้นสุดไข้
        
        เกิดขึ้นเมื่อกลไกการผลิตความร้อนของร่างกายทำงานเพิ่มขึ้น พยายามที่จะลดอุณหภูมิในร่างกายไปสู่อุณหภูมิใหม่
        
        อาการและอาการแสดง
        
        ผิวหนังแดง
        
        รู้สึกอุ่น
        
        มีเหงื่อออก
        
        อาการหนาวสั่นลดลง
        
        อาจเกิดภาวะขาดน้ำ
      - การลูบตัวลดไข้ มี 4 วิธี
        
        Tepid sponge
        
        เป็นการลูกตัวเพื่อลดไข้ด้วยผ้าชุบน้ำให้เปียกหมาดๆ
        
        Cold sponge
        
        เป็นการลูบตัวด้วยน้ำเย็นจะทำให้อุณหภูมิที่ผิวหนังต่ำ
        
        Warm s ponge
        
        เป็นการลูบตัวเพื่อลดไข้ด้วยน้ำอุ่นที่มีอุณหภูมิประมาณ 40 เซลเซียส
        
        Alcohol sponge
        
        ในผู้ป่วยบางรายที่มีไข้สูงมากอาจเกิดอาการชักได้เนี่องจากไข้สูง
      - การพยาบาลผู้ป่วยที่มีอุณหภูมิร่างกายสูงกว่าปกติ
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยพักผ่อน
        
        จัดสภาพแวดล้อมให้อากาศถ่ายเทได้สะดวก
        
        ดูแลเช็ดตัวลดไข้
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาลดไข้ตามแผนการรักษาของแพทย์
        
        วัดอุณหภูมิร่างกายภายหลังการเช็ดตัว
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษาของแพทย์
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับออกซิเจนตามแผนการรักษา
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับความอบอุ่นในระยะที่มีอาการหนาวสั่น
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับอาหารที่มีโปรตีนและคาร์โบไฮเดรตสูง อาหารอ่อนย่อยง่าย
        
        แนะนำให้ดื่มน้ำมากๆในรายที่ไม่มีข้อห้าม
        
        บันทึกปริมาณน้ำเข้า-ออก
        
        ดูแลช่องปากให้เยื่อบุชุ่มชื้น
        
        เตรียมเสื้อผ้าแห้งให้ผู้ป่วย
        
        ติดตามการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิ
    - - การพยาบาลผู้ป่วยที่มีอุณหภูมิร่างกายต่ำกว่าปกติ
        
        จัดจสิ่งแวดล้อมให้อบอุ่น
        
        เพิ่มความหนาของผ้าห่ม
        
        วางกระเป๋าน้ำร้อนหรือผ้าห่มไฟฟ้า
        
        คลุมหรือโพกศีรษะด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่
        
        ให้ดื่มน้ำหรือเครื่องดื่มอุ่นๆ
        
        ถูหรือนวดผิวหนัง
        
        ให้ความมั่นใจแก่ผู้ป่วย
        
        สังเกตอาการอย่งใกล้ชิด
      - หมายถึง ภาวะที่อุณหภูมิแกนกลางของร่างกายต่ำกว่าอุณหภูมิปกติ
- - - - การสัมผัสเชื้อ
      - ระยะเวลา
      - การรักษาก่อนมาโรงพยาบาล
  - - - เนื่องจากอุณหภูมิในร่างกายสูง
    - - หากทราบผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ
  - - - ได้แก่
        
        อุณหภูมิ
        
        ชีพจร
        
        การหายใจ
        
        ความดันโลหิต
    - - เพราะจะทำให้เส้นเลือดหดตัวทำให้การระบายความร้อนในร่างกายไม่ดีเท่าที่ควร
    - - เพื่อให้ผู้ป่วยได้รับการพักผ่อนอย่างเพียงพอ
- - - - เป็นสิ่งที่แสดงให้ทราบถึงการมีชีวิต
      - สามารถสังเกตและตรวจ
        
        พบได้จาก
        
        อุณหภูมิ
        
        ชีพจร
        
        การหายใจ
        
        ความดันโลหิต
  - - - เช่น
        
        ความรู้สึกตัวลดลง
        
        มีความรุนแรงของอาการปวดเพิ่มขึ้น
    - - เช่น
        
        ก่อนให้ผู้ป่วยที่เดิม Bed rest มีการ ambu late
  - - - อุณหภูมิ = 36.5 -37.5 องศาเซลเซียส
      - ชีพจร = 60-100 ครั้ง/นาที
      - หายใจ = 12-20 ครั้งนาที
      - ความดันโลหิต Systolic = 90-140 mmHg
      - ความดันโลหิต Diastolic = 60-90 mmHg
- - - - อายุ
        
        อายุเพิ่มขึ้นจะมีอัตราการเต้นของชีพจรลดลง
      - เพศ
        
        หญิงจะเร็วกว่าชาย
      - การออกกำลังกาย
        
        ทำให้กล้ามเนื้อได้รับออกซิเจนเพิ่มขึ้นได้
      - ภาวะไข้
        
        อัตราการเต้นของชีพจรเพิ่มขึ้น
      - ยา
        
        ยาบางชนิดลดอัตราการเต้นของชีพจร
      - อารมณ์
        
        เช่น
        
        ความกลัว
        
        ความโกรธ
        
        ความวิตกกังวล
      - ท่าทาง
        
        ทำยืนหรือนั่งชีพจรจะเต้นเร็วขึ้น
      - ภาวะเสียเลือด
        
        ลักษณะชีพจรเบาเร็วเป็นอาการช็อกจากการเสียเลือด
  - - - จับที่เหนือและข้างตา
    - - อยู่ด้านข้างของคอ ชัดเจนสุดบริเวณมุมขากรรไกรล่าง
    - - อยู่ด้านในของกล้ามเนื้อBicep
    - - อยู่ที่ข้อมือด้านในบริเวณกระดูกปลายแขนด้านนอกหรือด้านหัวแม่มือ
    - - อยู่บริเวณขาหนีบตรงกลางๆส่วนของเอ็นที่ยึดขาหนีบ
    - - อยู่บริเวณตรงกลางข้อพับเข่า
    - - อยู่บริเวณกลาสหลังเท้าระหว่างนิ้วหัวแม่เท้ากับนิ้วชี้
    - - อยู่ที่ยอดของหัวใจหน้าอกด้านซ้ายบริเวณที่ตั้งของหัวใจ
    - - อยู่บริเวณหลังปุ่มกระดูกข้อเท้าด้านใน
  - - - ภาวะที่อัตราการเต้น ของหัวใจในผู้ใหญ่มากกว่า 100 ครั้ง/นาที
        
        เรียก Tachycardia
      - ภาวะที่อัตราการเต้นของหัวใจในผู้ใหญ่น้อยกว่า 60 ครั้ง/นาที
        
        เรียก Bradycardia
    - - จังหวะของชีพจรปกติ
        
        มีช่วงพักจังหวะเท่ากัน
        
        เรียก pulse regularis
      - จังหวะของชีพจรผิดปกติ
        
        ชีพจรที่เต้นไม่เป็นจังหวะ
        
        เรียก Arrhythmia
    - - ปริมาตรความแรงของชีพจร
        
        ระดับ0 ไม่มีชีพจร
        
        คลำชีพจรไม่ได้
        
        ระดับ 1 Thready
        
        มีลักษณะชีพจรแผ่วเบา
        
        ระดับ 2 Weak
        
        ชีพจรแรงกว่าระดับ 1
        
        ระดับ 3 Regular
        
        ลักษณ์ชีพจรเต้นจังหวะสม่ำเสมอ
        
        ระดับ4 Bounding pulse
        
        ลักษณะชีพจรเต้นแรง
    - - ในผู้สูงอายุผนังหลอดเลือดแดงมีความยืดหยุ่นน้อยขรุขระ ไม่สม่ำเสมอ
- - - - External respiration
        
        Inspiration or Inhalation
        
        อากาศเข้ามาได้ประมาณ ร้อยละ 21.00เข้าไปถึงถุงลมในปอด
        
        Expiration or Exhalation
        
        มีก๊าซออกซิเจนเหลือประมาณร้อยละ16.00- 18.00
      - Internal respiration
        
        ออกซิเจนที่ได้จากการหายใจเข้าสู่เซลล์โดยเส้นเลือดแดง
        
        คาร์บอนไดออกไซด์จะซึมผ่านเส้นเลือดดำ
        เพื่อนำกลับไปฟอกที่ปอด
    - - การหายใจเป็นการทำงานแบบอัตโนมัติ
  - - - นาฬิกาที่มีเข็มวินาที
      - ปากกาน้ำเงินและแดง
      - กระดาษและแบบฟอร์มการบันทึก
    - - ล้างมือให้สะอาด
      - บอกให้ผู้ป่วยทราบและขออนุญาตจับตัวผู้ป่วย
      - เริ่มนับการหายใจ
      - สังเกตการหายใจว่ามีตามลึกจังหวะ ลักษณะการหายใจแบบไหน
      - ประเมินการหายใจเต็ม 1 นาที
      - บันทึกลงกระดาษ
      - ล้างมือให้สะอาด
  - - - อัตราการหายใจปกติอยู่ระหว่าง 12-20 ครั้ง/นาที
      - Tachyphen
        
        อัตราการหายใจในผู้ใหญ่มากกว่า 24 ครั้ง/นาที
      - Bradypned
        
        อัตราการหายใจในผู้ใหญ่น้อยกว่า 10 ครั้ง/นาที
      - Apnea
        
        การหยุดหายใจ
    - - Hypoventilation
        
        เป็นการหายใจช้าและตื้น
      - Hyperventilation
        
        เป็นการหายใจเร็วและลึก
    - - Cheyne stokes
        
        เป็นการหายใจเป็นช่วงช่วงไม่สม่ำเสมอโดยจะเพิ่มอัตราการหายใจเร็วและลึก และตามด้วยช่วงหยุดหายใจแล้วกลับมาหายใจเร็วอีก
      - Biot
        
        เป็นการหายใจปกติสลับกับการหายใจเร็วลึก ไม่สม่ำเสมอ เป็นช่วงสั้นๆ 2-3 ครั้ง แล้วตามมาด้วยหยุดหายใจช่วงสั้นๆอีก
    - - Dysphea
        
        เป็นอาการหายใจลำบาก เป็นการหายใจที่ต้องใช้แรงมากกว่าปกติ
      - Orthoplea
        
        เป็นอาการหายใจลำบากในท่านอนราบจะหายใจได้ก็ต้องลุกขึ้นนั่งหรือยืนเท่านั้น
      - ParoxysmaI nocturnal dyspnea
        
        เป็นอาการหายใจลำบากในตอนกลางคืน
        
        อาการหายใจหอบรุนแรงจนต้องลุกขึ้นนั่งหายใจลึกๆ อาการจึงจะทุเลาลง
      - ParoxysmaI dayspnea
        
        เป็นอาการหอบอย่างรุนแรงต้องลุกนั่งไอมีเสมหะ
        
        ลักษณะเป็นฟองละเอียดออกมาก กระวนกระวาย หายใจมีเสียงดัง ทั้งหายใจเข้าและออก
      - Air hunger
        
        เป็นการพยายามหายใจโดยใช้ทั้งทางจมูกและปากอย่างรุนแรง
        
        พบในผู้ป่วยระยะสุดท้ายของชีวิต
    - - stridor
        
        เป็นเสียงที่ได้ยินขณะหายใจเข้า เนื่องจากมีการอุดกั้นในหลอดลมใหญ่หรือกล่องเสียง
      - Wheeze
        
        ได้ยินขณะหายใจออก
        
        พบในผู้ป่วยที่มีหลอดลมตีบแคบ
    - - Cyanosis
        
        พบเยื่อบุและผิวหนังที่มีสีเขียวคล้ำ
        
        บ่งชี้ถึงการขาดออกซิเจนเนื่องจากปริมาณออกซิเจนในเลือดไม่เพียงพอ
- - - - อายุ
        
        เด็กแรกเกิดจะมีSystolic pressure ประมาณ 40 - 70 มิลลิเมตรปรอท
      - อริยาบทขณะวัดความดันโลหิตและการออกกำลังกาย
        
        การวัดความดันโลหิตควรวัดในขณะที่ร่างกายผ่อนคลาย
        
        การทำกิจกรรมต่างๆมีผลทำให้ร่างกายมีการเผาผลาญสูงขึ้นการสูบฉีดเลือดในร่างกายมากขึ้นจะทำให้มีความดันโลหิตสูงกว่าในยามปกติ
      - ความเครียดและการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์
        
        ได้แก่
        
        ความตื่นเต้น
        
        ความกลัว
        
        ความเจ็บปวด
      - ลักษณะของร่างกายและปัจจัยอื่นๆ
        
        ได้แก่
        
        รูปร่าง
        
        คนอ้วนมักจะมีความดันโลหิตสูงกว่าคนผอม
        
        เพศ
        
        เพศชายมักมีความดันโลหิตสูงกว่าเพศหญิงในวัยเดียวกัน
        
        ยกเว้นเพศหญิงในวัยหมดประจำเดือน ที่จะมีความดันโลหิตสูงกว่าเพศชายในวัยเดียวกัน
        
        ยา
        
        ยาที่มีผลต่อการหดรัดตัวของหลอดเลือดจะทำให้ความดันโลหิตสูง
  - - - การวัดความดันโลหิตโดยตรง
        
        โดยวิธีใส่สายสวนเข้าไปในsuperior vena cava
        
        ใช้เครื่องมือวัดความดันของเลือดที่จะเข้าหัวใจห้องขวาบน
      - การวัดความดันโลหิตโดยทางอ้อม
        
        เป็นการวัดความดันของหลอดเลือดแดง
        
        มี 2 วิธี
        
        วิธีการฟัง
        
        วิธีการคลำ
    - - การรับผ้าพันแขนต้องให้แนวของสายยางทั้ง 2 ของผ้าพันแขนอยู่ระหว่างตำแหน่งของเส้นเลือดแดงพอดี
      - ขณะปล่อยลมออก สายตาควรจับจ้องอยู่ที่เครื่องวัดตลอดเวลา
      - ต้องเลือกใช้ผ้าพันแขนให้ถูกกับขนาดของผู้ป่วย
      - ลำของปรอทที่วัด จะต้องตั้งฉากในขณะที่อ่านค่าความดันโลหิต
      - ขณะวัดความดันโลหิตแขนของผู้ป่วยควรวางในระดับเดียวกันกับหัวใจ
      - ก่อนพันผ้าเพื่อวัดความดันโลหิตทุกครั้งควรพิจารณาแขนที่พันผ้าก่อนว่ามีข้อห้ามหรือไม่
      - การเก็บเครื่องวัดความดันโลหิตสูง
        
        ต้องบีบลมออกจากผ้าพันให้หมด ฝันให้เรียบร้อยเก็บเข้าที่โดยระมัดระวังไม่ให้สายยางหักหรือพับงอ
  - - - หมายถึง ความดันโลหิตสูง โดย Systolicสูงกว่า 140 mmHgและ Diastolice สูงกว่า 90 mmHg
      - พบเมื่อมีอาการปวดศีรษะบริเวณท้ายทอยตาพร่า หรือมองไม่เห็นคลื่นไส้อาเจียน ชักและหมดสติในที่สุด
    - - ความดันโลหิตต่ำโดย Systolicต่ำกว่า 90 mmHg และ Diastolicต่ำกว่า 60 mmHg
      - พบมีอาการอ่อนเพลียไม่มีแรงเหนื่อยง่ายกว่าปกติ หน้าซีด เหงื่อออก ตัวเย็น เป็นลมหมดสติ
    - - หมายถึงความดันโลหิตตกในท่ายืน จากการเปลี่ยนท่านอนราบเป็นท่ายืนทันที
      - มีผลทำให้ความดันโลหิตต่ำทันที เกิดจากหลอดเลือดส่วนปลายขยาย แต่ไม่มีกลไกในการปรับตัว เพิ่มขึ้นของจำนวนเลือดที่ ออกจากหัวใจ