Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 8 :silhouettes: ประเด็นทางจริยธรรมในการดูแลผู้ป่วยวิกฤต …

- - - - เป็นระยะแรกหลังจากผู้ป่วยและญาติรับทราบข้อมูล
      - ผู้ป่วยและญาติจะรู้สึกตกใจ ช็อคและปฏิเสธสิ่งที่ได้รับรู้ ไม่เชื่อ
        ไม่ยอมรับความจริง ไม่เชื่อผลการรักษา
    - - ความโกรธเป็นภาวะธรรมชาติและเป็นการเยียวยาความรู้สึกที่เกิดจากสูญเสีย หรือข่าวร้ายที่ได้รับ
      - ความโกรธอาจจะขยายไปยังแพทย์ ครอบครัว ญาติ เพื่อน และทุกอย่างรอบตัว
      - ปฏิกิริยาอาจออกมาในลักษณะ อารมณ์รุนแรง ก้าวร้าว และต่อต้าน
    - - เป็นระยะที่ต่อรองความผิดหวังหรือข่าวร้ายที่ได้รับ
      - การต่อรองมักจะแฝงด้วยความรู้สึกผิดไว้ด้วย
        อาจจะรู้สึกว่าตนเองมีความผิดที่ยังไม่ได้ทำบางอย่างที่ค้างคา
    - - ผู้ป่วยและญาติจะเริ่มรับรู้ว่าสถานการณ์ที่
        เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ความรู้สึกซึมเศร้าจะเริ่มเกิดขึ้น
      - ระดับความรุนแรงขึ้นอยู่กับ ความเข้มแข็งของแต่ละบุคคล และสภาพแวดล้อมของแต่ละบุคคล
      - การแสดงออกอาจมีหลายลักษณะ เช่น ออกห่างจากสังคมรอบข้าง
        เบื่อหน่าย เก็บตัว ไม่ค่อยพูดคุย ถามคำตอบคำ
    - - เป็นปฏิกิริยาระยะสุดท้าย เริ่มยอมรับสิ่งต่างๆตามความเป็นจริง
      - มองเหตุการณ์อย่างพิจารณามากขึ้น มองเป้าหมายในอนาคตมากขึ้น
        ปรับตัว และเรียนรู้เพื่อให้ดำเนินชีวิตต่อไป
- - - - ทีมสุขภาพที่ทำงานอยู่ในหออภิบาลผู้ป่วยวิกฤติจะคุ้นชินกับ
        การรักษาผู้ป่วยเพื่อมุ่งให้มีชีวิตรอดพ้นจากภาวะวิกฤต
      - ทีมสุขภาพที่ทำงานในไอซียู อาจเกิดภาวะหมดไฟหรือเกิดความกังวลจากหน้าที่ได้ง่าย จากการรักษาที่ส่งผลให้ผู้ป่วยไม่เกิดประโยชน์แก่ผู้ป่วย
    - - ผู้ป่วยวิกฤติมักขาดการเตรียมตัวเพื่อรับมือ
        กับภาวะสุขภาพที่ทรุดลงอย่างเฉียบพลัน
      - ผู้ป่วยมีอาการทรุดลง หรือมีโอกาสเสียชีวิตสูง เป็นสิ่งที่ทำให้ญาติเสียใจและมีแนวโน้มที่จะไม่ต้องการการรักษาแบบ palliative care
    - - การรักษาในไอซียูผู้ป่วยมีโอกาสที่จะดีขึ้นแล้วกลับไปทรุดลงได้หลายครั้ง
      - ทีมสุขภาพอาจเข้าใจว่าเมื่อแย่ลงก็จะสามารถกลับมาดีขึ้นเหมือนเดิมได้ ซึ่งอาจจะไม่เป็นความจริงเสมอไป
    - - แพทย์แต่ละสาขามุ่งเน้นในการรักษาอวัยวะที่ตนรับผิดชอบ
        อาจทำให้ไม่ได้มองผู้ป่วยแบบองค์รวม
    - - เตียง รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือต่าง ๆ มีจำกัด
      - การดูแลแบบ palliative สามารถเข้ามาช่วยลดอัตรา
        การครองเตียงในหอผู้ป่วยวิกฤติได้
    - - สิ่งแวดล้อมในไอซียูส่วนใหญ่ มักจะพลุกพล่าน วุ่นวาย
        มีเสียงสัญญาณเตือนดังเกือบตลอดเวลา
      - ไม่เหมาะกับการเป็นสถานที่สุดท้ายก่อนผู้ป่วยจะจากไป
  - - - หลักการดูแลผู้ป่วยแบบ palliative care คือ “ABCD”
        
        Attitude ทัศนคติของทีมสุขภาพ
        
        Behavior การปฏิบัติต่อผู้ป่วยและญาติ
        
        Compassion ความปรารถนาที่จะช่วยให้ผู้ป่วยและญาติไม่ทุกข์ทรมาน
        
        Dialogue เนื้อหาของบทสนทนาควรมุ่งเน้นที่ตัวตนของผู้ป่วย
      - ผู้ป่วยทุกคนจะได้รับการดูแลแบบ palliative care
    - - ทีม palliative care เป็นทีมที่ชำนาญมีความรู้
      - สามารถลดอัตราการครองเตียงในไอซียูได้
      - สามารถลดการเกิดปัญหาระหว่างทีมสุขภาพกับครอบครัวได้
      - เป็นประโยชน์ต่อการดูแลต่อเนื่องหลังจากออกจากไอซียู
    - - แพทย์เวชบำบัดวิกฤตมีความรู้ความสามารถในการดูแล
        แบบ palliative care
      - มีข้อบ่งชี้ในการปรึกษาและมีระบบให้คำปรึกษาในโรงพยาบาล
        ก็ควรให้ทีม palliative care เข้าดูแลร่วมด้วย
  - - - หลีกเลี่ยงคำศัพท์แพทย์
      - ปิดเครื่องมือสื่อสารทุกครั้งที่พูดคุยกับครอบครัว
      - มีความเห็นใจครอบครัวที่ต้องประเชิญเหตุการณ์นี้
      - ให้เกียรติครอบครัวโดยการฟังอย่างตั้งใจและให้เสนอความคิดเห็น
    - - อาการไม่สุขสบายที่พบได้บ่อยในผู้ป่วยวิกฤต คือ หอบเหนื่อย ปวด
        ภาวะสับสน เป็นต้น
    - - แพทย์จะต้องเป็นผู้ให้ข้อมูลโรคหรือสภาวะที่เกิดขึ้นกับผู้ป่วย
      - การประชุมครอบครัว (Family meeting)
    - - ทีมสุขภาพสามารถจัดสิ่งแวดล้อมในหอผู้ป่วยวิกฤติให้สงบที่สุด
      - ควรให้ครอบครัวคนใกล้ชิดอยู่ด้วยเท่านั้น
      - อาจเสนอพิธีทางศาสนาให้ผู้ป่วยและครอบครัว
      - การเตรียมตัวผู้ป่วย
        
        ทำการปิดเครื่องติดตามสัญญาณชีพต่าง ๆ
        
        ยุติการเจาะเลือด
        
        ควรปิดประตูหรือปิดม่านให้มิดชิด
        
        ทำความสะอาดใบหน้า ช่องปาก และร่างกายผู้ป่วย
        
        นำสายต่าง ๆ ที่ไม่จำเป็นออก เช่น สายให้อาหารทางจมูก
        
        อธิบายครอบครัวถึงอาการต่าง ๆ ที่อาจเกิดขึ้น
    - - ให้แสดงว่าการเสียใจกับการสูญเสียเปrนสิ่งปกติ
      - ไม่ควรพูดคำบางคำ เช่น “ไม่เป็นไร” “ไม่ต้องร้องไห้”
      - การสื่อสารที่ดี และดูแลช่วงใกล้เสียชีวิตอย่างใกล้ชิด
        สามารถช่วยลดการเกิดความเครียดจากการสูญเสียคนรักได้
      - แนะนำว่าเมื่อไหร่ผู้สูญเสียจำเป็นต้องพบแพทย์หรือนักจิตบำบัดเพื่อปรึกษาปัญหา