Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่2 การประเมินสัญญาณชีพจร - Coggle Diagram

- - - - 60-100 ครั้ง/นาที
    - - 12-20 ครั้ง/นาที
    - - 36.5-37.5 องศาเซลเซียส
    - - Systolic
        
        90-140 mmHg
      - Diastolic
        
        60-90 mmHg
  - - - สังเกตและตรวจพบ
        
        ชีพจร
        
        การหายใจ
        
        อุณหภูมิ
        
        ความดันโลหิต
- - - - เครียด
        
        กระตุ้นระบบประสาทซิมพาเทติก
    - - เพศหญิงมีการเปลี่ยนแปลงมากกว่าเพศชาย
    - - พลังงานความร้อนถูกผลิตออกมาจากการหดตัวและคลายตัวของกล้ามเนื้อ
    - - เด็กทารกแรกเกิดจะไม่คงที่
      - ผู้สูงอายุ
        
        เนื้อเยื่อใต้ผิวหนัง / ไขมันน้อย
        
        มีการเปลี่ยนแปลงของหลอดเลือด
        
        เลือดมาเลี้ยงผิวหนังน้อย
        
        hypothermia
    - - คนผอม
        
        เนื้อเยื่อและไขมันใต้ผิวหนังน้อย
        
        อุณหภูมิร่างกายต่ำ
    - - มีการเปลี่ยนอปลงตลลอดทั้งวัน
    - - ติดแบคทีเรียทำให้ปล่อยสารไปกระตุ้นเม็ดเลือดขาวปล่อยสารก่อไข้
  - - - ใช้ในกรณีไม่สามารถวัดอุณภูมิทางปากหรือทวารหนัก
      - ค่าที่วัดได้จะต่ำกว่าค่าอุณหภูมิทางปาก 0.5-1 องศาเซลเซียส
      - ข้อดี
        
        วัดได้ทุกช่วงวัย
        
        ปลอดภัย
        
        แพร่เชื้อจุลินทรีย์น้อยกว่าการสัดทางอื่น
      - ข้อเสีย
        
        ใช้เวลา 5นาทีขึ้นไป
        
        ถ้าเพิ่งทำความสะอาดรักแร้ให้ยืดเวลาออกไป15-30นาทีแล้วค่อยวัด
        
        ห้ามวัดในผู้ป่วย
        
        ระบบไหลเวียนไม่ดี
        
        ผอมมากๆ
    - - ใช้อุปกรณ์เรียก "ปรอทวัดไข้ชนิดอมในปาก"
        
        ปรอทดิจิทัลบอกค่าตัวเลข
        
        ชนิดเป็นแท่งแก้วบรรจุปรอท
      - วิธีที่นิยมมากที่สุด
      - ห้ามวัดทางปาก
        
        โรค
        
        โรตลมชักหรือเกร็ง
        
        โรคในช่องปาก
        
        ผู้ป่วยไม่มีสติ เด็กเล็ก
        
        ผ่าตัดบริเวณจมูกหรือปาก
        
        ในผู้ที่สูบบุหรี่ ดื่นน้ำเย็น/ร้อน เคี้ยวหมากฝรั่ง
        
        รอ15-30นาที จึงวัด
    - - วัดCore temperatureได้ค่าเที่ยงที่สุดทางหนึ่ง
      - มักใช้ใน
        
        เด็กเล็กที่ไม่สามารถอมปรอทได้
        
        ผู้ที่ไม่รู้สึกตัว
    - - วัดทางหู
        
        อยู่ใกล้ hypothalamus มีศุนย์ควบคุมอุณหภูมิร่างกายอยุ่
        
        ใช้อินฟาเรด
        
        ใช้ง่าย และอ่านค่าได้รวดเร็ว 2-5นาที
        
        ข้อห้าม
        
        ผู้ป่วยรอยแผลที่แก้วหู
        
        ผู้ป่วยที่มีขี้หู มีหูน้ำหนวก
        
        ผู้ป่วยที่แก้วหุทะลุ
      - วัดทางผิวหนัง
        
        หน้าผาก หลังใบหู ซอกคอ
    - - อุปกรณ์
        
        วาสลินสำหรับหล่อลื่น
        
        นาฬิกาที่มีเข็มวินาที
        
        ถาดพร้อมแก้วที่บรรจุ น้ำสบุ่ น้ำยาฆ่าเชื้อ
        
        ภาชนะใส่สำลี กระชำระสะอาด
        
        เทอร์โมนิเตอร์
        
        ชามรูปไต
        
        ปากน้ำเงิน แดง กระดาษบันทึก
      - วิธีปฎิบัติ
        
        2.บอกให้ผู้ป่วยทราบ
        
        3.ตรวจสอบระดับปรอท
        
        จับปรอทในระดับสายตาแนวนอนถ้าสูงก่า35องศาเซลเซียส
        
        สลัดให้ค่ามันต่ำกว่า
        
        1.ล้างมือให้สะอาด
        
        4.จัดท่าผู้ป่วย
        
        ทางปากหรือรักแร้
        
        นั่งหรือนอน
        
        ทางทวาหนัก
        
        ให้นอนตะแคงขาบนงอ ขาล่างเหยียดตรง
        
        กั้นม่านหรือปิดประตู
        
        เปิดเฉพาะส่วนทวารหนัก
        
        5.วัดอุณหภูมิร่างกาย
        
        ทางปาก
        
        2.วางเทอร์โมนิเตอร์ให้กระเปาะอยุ่ที่โคนลิ้น
        
        3.หุบปากให้สนิท2-3นาที
        
        1.ให้ผู้ป่วยอ้าปาก กระดกลิ้นขึ้น
        
        ทางรักแร้
        
        2.ซับรักแร้ให้แห้ง
        
        3.วางเทอร์โมมิเตอร์ให้กระเปาะอยู่ตรงกลางรักแร้
        
        1.ปลอดแขนเสื้อไปถึงรักแร้
        
        4.หุบแขนให้สนิท5นาที
        
        ทางทวารหนัก
        
        1.ทาวาสลินที่ปลายปรอท
        
        2.ใช้มือข้างที่ไม่ถนัดดึงก้นด้านบนขึ้น เพื่อเปิดให้เห็นรูทวารหนัก ให้ผู้ป่วยหายใจเข้าออกลึกๆช้า แล้วสอดปรอท
        
        เด็กสอดลึก0.5-1นิ้วนาน1-2นาที(จับเทอร์โมมิเตอร์ไว้) / ผู้ใหญ่สอดลึก2นิ้วนาน1-1นาที
        
        ทางหู
        
        1.จับใบหูผู้ป่วย สอดปลายปรอทเข้าไปในรูหูระวังโดนผิวหนังรอบๆรูหู
        
        2.เมื่อเสียงสัญญาณดังให้อ่านค่าอุณหภูมิ
        
        ทางผิวหนัง
        
        บริเวณหน้าผาก หลังใบหุ ซอกคอ ใช้เทอร์โมมิเตอร์สัมผัสแล้วอ่านค่าได้
        
        6.เอาเทอร์โมมิเตอร์ออก
        
        7.อ่านค่าอุณหภูมิ
        
        8.บันทึกลงกระดาษ
        
        9.นำอุปกรณ์ไปล้างให้สะอาดและเก็บเข้าที่
      - ข้อห้าม
        
        6.สลัดเทอร์โมนิเตอรืให้ต่ำว่า35 °C หรือ95°F
        
        7.เช็ดเทอร์โมมิเตอร์โดยสำลี กระดาษชำระทันทีเมื่อเอาออกจากผุ้ป่วย
        
        5.วัดทางทวารจะทาวาสลินให้ลื่น
        
        8.ห้ามเอาเทอร์โมมิเตอรืวางไว่นอกภาชนะที่ใส่เทอร์โมมิเตอร์
        
        4.วัดทางรักแร้ ต้องเช็ดรักแร้ให้แห้งเสียก่อน และหุบรักแร้ให้แน่น
        
        9.ถ้าวัดค่าผิดปกติมาก ให้วัดซ้ำ ถ้าปกติให้รายงานหัวหน้าเวรทราบ
        
        3.แยกภาชนะใส่เทอร์โมมิเตอร์ทางปากและทวารหนัก
        
        10.ต้องบันทึกการวัดทันทีเพื่อป้องกันการลืม
        
        2.ห้ามนำเทอร์โมมิเตอร์ที่วัดทางปากไปวัดทางทวารหนัก
        
        1.ไม่ควรวัดทางปากหลังจากดื่มน้ำเย้น/ร้อนใหม่ๆ
  - - - การพาความร้อน(Convection)
        
        ระบายความร้อนอาศัยตัวกลาง
      - การแผ่รังสี(Radiation)
        
        ส่งผ่านความร้อนในรูปของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า
        
        จากพื้นที่ผิววัตถุหนึ่งไปยังอีกผิววัตถุหนึ่ง
        
        ไม่มีการสัมผัสกันของ2พื้นผิว
      - การนำความร้อน (Conduction)
        
        การระบายความร้อนโดยอาศัยสื่อร่างกายสัมผัสโดยตรงกับสิ่งที่เย็นกว่า
        
        อากาศรอบตัว
        
        วัตถุต่างๆ
      - การระเหยเป็นไอ(Evaporation)
        
        ระบายความร้อนออกมาจากโดยการระเหยจจากพื้นผิวร่างกาย
        
        ทางผิวหนัง
        
        ร้อยละ 87.5
        
        ทางลมหายใจ
        
        ร้อยละ 10.7
        
        ทางอุจจาระ
        
        ร้อยละ 1.7
    - - การถอดเสื้อผ้า / สิ่งที่ตกแต่งที่ทำให้อุ่น
      - ลดกิจกกรรม เพิ่มพื้นที่ผิวให้ระบายความร้อน
      - เคลื่อนย้ายไปในสภาพแวดล้อมที่เย็น
  - - - ภาวะที่ร่างกายมีการผลิตหรือรับความร้อนมากแต่ไม่สามรถระบายออกนอกร่างกายได้
        
        อุณหภูมิสูงมากกว่า37.5°C
        
        ไข้ (Fever)
        
        ระยะไข้
        
        อุณหภูมิร่างกายสูงขึ้นถึงระดับใหม่ที่กำหนดไว้จากการผลิตความร้อนของร่างกาย
        
        ระยะสิ้นสุดไข้
        
        กลไกการผลิตความร้อนของร่างกายทำงานเพิ่มมาก พยายามที่จะลดอุณหภูมิร่างกายไปสุ่อุณหภูมิใหม่
        
        มีอาการและอาการแสดง
        
        ผิวหนังแดงและรู้สึกอุ่น มีเหงื่ออก
        
        ระยะเริ่มต้น หรือระยะหนาวสั่น
        
        กลไกที่ผลิตความร้อนของร่างกาย พยายามจะเพิ่มอุณหภูมิร่างกายให้สูงขึ้น
      - การพยาบาล
        
        2.จัดสภาพแวดล้อมให้อากาศถ่ายเทสะดวก
        
        3.ดูแลเช็ดตัวลดไข้
        
        1.ให้ผู้ป่วยพักผ่อน
        
        4.ดูแลผู้ป่วยได้รับยาลดไข้ตามแผนการรักษาของแพทย์
        
        5.วัดอุณหภูมิร่างกายหลังจากเช็ดตัว / หลังให้ยาลดไข้30นาที
        
        6.ดูแลผู้ป่วยได้รับยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษาของแพทย์
        
        7.ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับออกซิเจนตามแผนการรักษา
        
        8.ให้รับความอบอุ่นเมื่อมีอาการหนาวสั่น
        
        9.ให้อาหารที่มีโปรตีน คารืโบไฮเดรตสูง อาหารย่อยง่าย
        
        10.แนะนำให้ดื่มน้ำมากๆ
        
        11.บันทึกปริมาณน้ำเข้า-ออก(I/O)
        
        12.ดูแลช่องปากให้เยื่อบุชุ่มชื่น
        
        13.เตรียมเสื้อผ้าแห้งให้ผุ้ป่วยใส่
        
        14.ติดตามการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิของร่างกาย
      - การลูบตัวลดไข้
        
        ลูบตัวด้วยน้ำเย็นจัด(Cold sponge)
        
        ทำให้อุณหภูมิผิวหนังต่ำลง
        
        โดยมากใช้เช็ดตัวให้ผุ้ป่วยที่มีอุณหภูมิสูงและต้องการให้้ไข้ลดเร็ว
        
        ลูบตัวด้วยน้ำอุ่น(Ware sponge)
        
        น้ำอุ่นมีอุณหภูมิประมาณ40°C
        
        ทำให้หลอดเลือดขยายตัวและระเหยเร็วจึงพาความร้อนได้เร็ว
        
        ลูบตัวด้วยน้ำธรรมดา(Tepid sponge)
        
        ผ้าชุบน้ำเปียกหมาดๆอุณหภูมิต่ำกว่าอุณหภูมิของร่างกายแต่สูงกว่า15°Cหรือประมาณ30°C
        
        เพื่อลดไข้
        
        ลูบตัวด้วยแอลกอฮอล์(Alcohol sponge)
        
        ใช่ในผู้ป่วยบางหลายที่มีไข้สูงมากอาจเกิดอาการชักได้
        
        ใช้แอลกอฮอล์25%เช็ดตัวตัวอุณหภูมิ30°C
    - - อุณหภูมิต่ำกว่า36°C เรียก sunnormal temperature
      - การผลิตความร้อนไม่สมดุลกับการเสียความร้อน
      - ศูนย์ควบคุมความร้อนเสียหน้าที่ มีอาการหนาวสั่นร่วมด้วย
      - การพยาบาล
        
        2.เพิ่มจำนวน/ความหนาของผ้าห่ม
        
        3.วางกระเป๋าน้ำร้อน/ผ้าห่มไฟฟ้า
        
        1.จัดสิ่งแวดล้อมให้อบอุ่น ปิดเครื่องปรับอากาศ
        
        4.คลุม/โพรกศีรษะด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ๋
        
        5.ให้ดื่มน้ำ เครื่องดื่มอุ่นๆ
        
        6.ถูและนวดผิวหนัง
        
        7.ถ้าเป็นเด็กเล็กอาจใช้การโอบกอดเพื่อได้รับไออุ่น
        
        8.ให้ความมั่นใจโดยการอยู่กับผู้ป่วย
        
        9.สังเกตอาการอย่างใกล้ชิด
- - - - ชีพจรเต้นเร็วขึ้น
    - - ชีพจรเพิ่มขึ้น
    - - ชีพจรช้าลง
    - - หญิงเร็วกว่าเพศชาย
    - - ท่ายืนท่านั่งชีพจรเต้นเร็ว
      - ท่านอนชีพจรเต้นช้า
    - - อายุมากอัตราการเต้นลดลง
    - - ชีพจรสูงขึ้น
  - - - ได้ radial pulse ที่ข้อมือด้านนิ้วหัวแม่มือ
    - - Carotid pulse
        
        ด้านข้างของคอ
      - Brachial pulse
        
        ข้อพับแขนด้านใน
      - Temporal pulse
        
        เหนือและข้างๆตา
      - Radial pulse
        
        ข้อมือด้านในหรรือด้านแม่มือ
      - Femoral pulse
        
        บริเวณขาหนีบตรงกลาง
      - Popliteal pulse
        
        อยู่บริเวณตรงกลางข้อพับเข่า
      - Dorsalis pedis pulse
        
        กลางหลังเท้าระหว่างนิ้วหัวแม่เท้ากับนิ้วชี้
      - Apical pulse
        
        หน้าอกซ้ายบริเวณที่ตั้งหัวใจ
      - Posterior tibial pulse
        
        หลังปุ่มกระดูกข้อเท้าด้านใน
    - - 4.นับชีพจรใช้เวลา1นาที
        
        สังเกตค่า อัตรา
        
        จังหวะมีความสม่ำเสมอ
        
        ปริมาตรความแรง
      - 5.ในเด็กใช้วิะีฟังอัตรการเต้นของหัวใจแทนการคลำชีพจร
      - 3.วางปลายนิ้วชี้ กลาง นาง กดลงเบาตรงradial artery
      - 6.บันทึกลงกระดาาษที่เตรียมไว้และบันทึก
      - 2.บอกให้ผู้ป่วยทราบ/ขออนุญาติจับต้องตัว
      - 7.ล้างมือให้สะอาด
      - 1.ล้างมือให้สะอาด
    - - วัดชีพจรหลังทำกิจกรรม5-10นาที
      - อธิบายแนะนำผู้ป่วยไม่ควรพูดในขณะที่วัดชีพจร
      - ไม่ใช้นิ้วหัวแม่มือ
  - - - ปกติ
        
        มีช่วงพักระหว่างชีพจรเท่ากัน ชีพจรสม่ำเสมอ
        
        Pulse regularis
      - ผิดปกติ
        
        มีช่วงพักระหว่างชีพจรไม่เท่ากัน ชีพจรไม่สม่ำเสมอ
        
        Arrhythmai หรือ Irregularis
    - - ระดับ1 theady ชีพจรแผ่วเบา
      - ระดับ2 weak ชีพจรแรงกว่าระดับ1ค่อนข้างเบา
      - ระดับ0 ไม่มีชีพจร คลำไม่ได้
      - ระดับ3 regular ชีพจรเต้นจังหวะสม่ำเสมอ
      - ระดับ4 bounding ชีพจรเต้นแรง
    - - Tachycardia
        
        ภาวะอัตราการเต้นของหัวใจในผ๔้ใหญ่มากกว่า100ตรั้ง/นาที
      - Bradycardia
        
        ภาวะที่อัตราการเต้นของผู้ใหญ่น้อยกว่า60ครั้ง/นาที
    - - ปกติผนังหลอดเลือดจะมีลักษณะตรงเรียบมีความหยืดหยุ่นดี
      - ผู้สูงอายุผนังหลอดเลือดแดงมีความยืดหยุ่นน้อยขรุขระและไม่สม่ำเสมอ
- - - - 2.บอกให้ผู้ป่วยทราบและขออนุญาตจับตัว
      - 3.เริ่มนับการหายใจหลังจากการนับชีพจรเสร็จคงจับข้อมือผู้ป่วยไว้เสมือกว่ากำลังวัดชีพจร
      - 1.ล้างมือให้สะอาด
      - 4.นับอัตราการการหายใจ สังเกต ความลึก จังหวะ ลักษณะ
        
        ผู้ใหญ่ สังเกตการเคลื่อนไหวของทรวงอก
        
        เด็ก สังเกตเคลื่อนไหวของหน้าท้อง
      - 5.ประเมินการหายใจ1นาทีเต็ม
      - 6.บันทึกลงกระดาษ
      - 7.ล้างมือให้สะอาด
  - - - การหายใจเพื่อแลกเปลี่ยนก๊าซออกซิเจนและคาร์บอนไดออกไซด์ระหว่างปอดกับอากาศภายนอก
      - ประเภท
        
        การสูดเอาอากาศเข้าไปในถุวลมของปอด
        
        การไล่อากาศออกจากปอด
    - - แลกเปลี่ยนก๊าซออกซิเจนและคาร์บอนไดออกไซด์ที่อยู่ในเลือดกับเซลล์ของเนื้อเยื่อต่างๆในร่างกาย
  - - - Cheyne stokes
        
        หายใจเป็นช่วงๆไม่สม่ำเสมอ
        
        เพิ่มอัตราการหายใจ
        
        หายใจเร็วลึกตามด้วยช่วงที่หยุดหายใจแล้วกลับมาหายใจเร็วอีก
      - Bioy
        
        การหายใจปกติสลับกับการหายใจเร็วลึก
        
        ไม่สม่ำเสมอ เป็นช่วงสั้นๆ2-3ครั้ง
        
        ตามด้วยหยุดหายใจช่วงสั้นๆอีก
    - - Paroxysmal nocturnal dyspnea
        
        หายใจลำบากตอนกลางคืน
      - Paroxysmal dyspnea
        
        หอบอย่างรุนแรง
      - Orthopnea
        
        หายใจลำบากในท่านอนราบ
      - Air hunger
        
        หายใจโดยใช้ทั้งปากและจมูกอย่างรุนแรง
      - Dyspnea
        
        หายใจลำบาก
    - - Hypoventilation
        
        หายใจช้าและตื้น
      - Hyperventilation
        
        หายใจเร็วและลึก
    - - Stridor
        
        เสียงฟืด
        
        ได้ยินขณะหายใจเข้า
        
        มีการอุดกั้นในหลอดลม / กล่องเสียง
      - Wheeze
        
        เสียงวี๊ด
        
        ได้ยินขณะหายใจออก
        
        พบในผู้ป่วยที่มีหลอดลมลมตีบแคบ
    - - Brachypnea
        
        หายใจน้อยกว่า 10 ครั้ง/นาที
      - Apnea
        
        หยุดหายใจ
      - Trachypnea
        
        หายใจมากกว่า24ครั้ง/นาที
    - - cyanosis
        
        เยื่อบุและผิวหนังมีสีม่วงคล้ำ
        
        บ่งบอกถึงการขาดออกซิเจน
- - - - Systolic pressure
        
        เกิดจาการหดรัดตัวของหัวใจห้องล่างซ้าย
      - Diastolic pressure
        
        เกิดจากการคลายตัวของหัวใจห้องล่างซ้าย
    - - คือความแตกต่างระหว่างSystolic pressure กับ Diastolic pressure
      - มีค่าประมาณ 30-50มิลลิเมตรปรอท
      - มีความสัมพันธ์โดยตรงกับจำนวนเลือดที่ออกจากหัวใจในระหว่างมี่หัวใจบีบตัว
  - - - ท่านั่งและท่านอนสูงกว่าท่านอน
    - - กนะตุ้นให้ระบบประสาทอัตโนมัติทำให้หัวใจบีบตัวแรง
    - - ผู้ใหญ่ปกติ
        
        Systolic pressure 90-140 mm.Hg.
        
        Diastolic pressure 60-90 mm.Hg.
      - เด็กแรกเกิด
        
        Systolic pressure 40-70 mm.Hg.
      - ผู้สูงอายุ
        
        มีความดันโลหิตที่สูง
        
        ความหยืดหยุ่นของหลดเลือดลดลง
    - - เพศ
        
        เพศชายมักมีความดันโลหิตสูงเพศหญิงในวัยเดียวกัน
      - ยา
        
        ยาบางชนิดมีผลต่อการหดตัวของหลอดเลือด
        
        ความดันโลหิตสูง
        
        ยาบางชนิดมีผลต่อการคลายตัวของหลอดเลือด
        
        ความดันโลหิตต่ำ
      - รูปร่าง
        
        คนอ้วนมีความดันโลหิตที่สูงกว่าคนผอม
  - - - การวัดความดันโลหิตโดยทางตรง(C.V.P.)
        
        วิธี
        
        1.ใช้สายสวนเข้าไปsuperior vena cava
        
        2.ใช้เครื่องมือวัดความดันเข้าหัวใจห้องบนขวา
      - การวัดความดันโลหิตโดยทางอ้อม
        
        อุปกรณ์
        
        หูฟัง(Stethoscope)
        
        เครื่องวัดความดันโลหิต
        
        แบบแท่งปรอท (Mercury column)
        
        แบบดิจิตอล (Digital)
        
        วิธีการประเมิน
        
        1.แจ้งผู้ป่วยให้ทราบ
        
        2.จัดท่าให้สบาย นั่งหรือนอนเหยียดแขนข้างที่จะวัด
        
        3.วางเครื่องวัดให้อยู่ในระดับเดียวกับหัวใจของผู้ป่วย
        
        4.ไล่ลมออกจากผ้าพันแขนให้หมด
        
        5.คลำชีพจรที่ข้อพับแขนด้านใน
        
        6.พันผ้าพันรอบแขนเหนือข้อพับขึ้นไป1นิ้ว
        
        7.เหน็บปลายผ้าให้เรียบร้อย
        
        8.ใส่หูฟังและวางแป้นของหูฟังตรงตำแหน่งชีพจรที่คลำได้
        
        9.บีบลูกยางด้วยอุ้งมือให้ลมเข้าไปในผ้าพันแขน
        
        10.ค่อยๆคลายเกลียวลูกยางปล่อยลมออกจากผ้าพันแขน
        
        จะได้ยินเสียงตุบๆของแรงดัน ตุบแรกคือค่าความดันสูงสุด
        
        ค่าSystolic
        
        11.ค่อยๆปล่อยลมออกจากลูกยางช้าๆ
        
        จะได้ยินเป็นเสียงฟู่ๆหรือหยุดหายไปเลย เป็นค่าความดันคลายตัว
        
        ค่าDiastolic
        
        12.เมื่อวัดเสร็จแล้วปล่อยลมออกจากผ้าพันแขนให้หมด
        
        13.ทำความสะอาดของหูฟังและแป้นของหูฟังด้วยแอลกอฮอล์70%
        
        14.ล้างมือให้สะอาด
        
        15.บันทึกผล
  - - - ความดันโลหิตต่ำ
        
        Systolic ต่ำกว่า 90 mmHg
        
        Diastolic ต่ำกว่า60 mmHg
    - - ความดันโลหิตตก
        
        จากการเปลี่ยนแปลงท่าทันที
    - - ความดันโลหิตสูง
        
        Systolicสูงกว่า 140 mmHg
        
        Diastolicสูงกว่า 90 mmHg