Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การประเมินสัญญาณชีพ - Coggle Diagram

- - - - การนำความร้อน
      - การพาความร้อน
      - การแผ่รังสี
      - การระเหยเป็นไอ
  - - - การวัดทางหู
      - การวัดทางผิวหนัง
    - - เทอร์โมมิเตอร์
      - ถาดพร้อมแก้วที่บรรจุปรอท น้ำสบู่ และน้ำยาฆ่าเชื้อ
      - วาสลินสำหรับหล่อลื่น
      - นาฬิกาที่มีเข็มวินาที
      - ภาชนะใส่สำลีและกระดาษชำระที่สะอาด
      - ชามรูปไต
      - ปากกาน้ำเงินและแดง
      - กระดาษบันทึก
    - - ล้างมือให้สะอาด
      - บอกให้ผู้ป่วยทราบ
      - ตรวจสอบการทำงานของปรอท
      - จัดท่าของผู้ป่วย
      - วัดอุณหภูมิร่างกาย
      - เอาเทอร์โมมิเตอร์ออก
      - อ่านค่าอุณหภูมิที่ได้
      - บันทึกลงกระดาษที่เตรียมไว้
      - นำอุปกรณ์ไปล้างให้สะอาดและเก็บเข้าที่
    - - ไม่ควรวัดอุณหภูมิทางปากหลังจากดื่มน้ำเย็นหรือร้อน
      - ห้ามนำเทอร์โมมิเตอร์ที่วัดทางปากไปวัดทางทวารหนัก
      - เทอร์โมมิเตอร์ทางปากและทางทวารหนักให้แยกภาชนะใส่และแยกทำความสะอาด
      - ถ้าใช้เทอร์โมมิเตอร์วัดทางรักแร้ ต้องเช็ดรักแร้ให้แห้งเสียก่อน และหุบรักแร้ให้แน่น
      - ถ้าใช้เทอร์โมมิเตอร์วัดทางทวารหนัก ต้องทาวาสลินให้ลื่น
      - สลัดเทอร์โมมิเตอร์ให้ต่ำกว่าระดับ 35˚ C หรือ 95˚ F ก่อนวัดทุกครั้ง
      - เช็ดเทอร์โมมิเตอร์ด้วยสำลี หรือกระดาษชำระทันทีเมื่อเอาออกจากผู้ป่วย
      - ห้ามนำเทอร์โมมิเตอร์ไปวางไว้นอกภาชนะที่ใส่เทอร์โมมิเตอร์
      - ถ้าอุณหภูมิที่วัดได้สูงหรือต่ำกว่าปกติมาก ให้วัดซ้ำ
      - ต้องบันทึกผลการวัดของผู้ป่วยแต่ละคนลงในสมุดบันทึกทันทีเพื่อป้องกันการลืม
  - - - ระยะเริ่มต้น หรือระยะหนาวสั่น
      - ระยะไข้
      - ระยะสิ้นสุดไข้
      - การลูบตัวลดไข้
        
        การลูบตัวด้วยน้ำเย็นจัด
        
        การลูบตัวด้วยน้ำอุ่น
        
        การลูบตัวด้วยน้ำธรรมดา
        
        การเช็ดตัวด้วยแอลกอฮอล
      - การพยาบาลผู้ป่วยที่มีอุณหภูมิร่างกายสูงกว่าปกติ
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยพักผ่อน
        
        จัดสภาพแวดล้อมให้อากาศถ่ายเทได้สะดวก
        
        ดูแลเช็ดตัวลดไข้
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาลดไข้ตามแผนการรักษา
        
        วัดอุณหภูมิร่างกายภายหลังการเช็ดตัว
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษา
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับออกซิเจนตามแผนการรักษา
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับความอบอุ่นในระยะที่มีอาการหนาวสั่น
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับอาหารที่มีโปรตีน
        
        แนะนำให้ดื่มน้ำมาก ๆ ในรายที่ไม่มีข้อห้าม
        
        บันทึกปริมาณน้ำเข้า-น้ำออก (I/O)
        
        ดูแลช่องปากให้เยื่อบุชุ่มชื้นทำความสะอาดช่องปากบ่อยๆ
        
        เตรียมเสื้อผ้าแห้งให้ผู้ป่วยใส่เพื่อให้สามารถระบายความร้อนได้ดี
        
        ติดตามการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิร่างกาย
        
        อุณหภูมิร่างกายต่ำกว่าปกติ
        
        การพยาบาลผู้ป่วยที่มีอุณหภูมิร่างกายตำ่กว่าปกติ
        
        จัดสิ่งแวดล้อมให้อบอุ่น
        
        เพิ่มความหนาของผ้าห่มหรือความอบอุ่นเพิ่มขึ้น
        
        วางกระเป๋าน้ำร้อนหรือผ้าห่มไฟฟ้า เพื่อเพิ่มความอบอุ่น
        
        คลุมหรือโพกศีรษะด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่ เพื่อป้องกันการสูญเสียความร้อน
        
        ให้ดื่มน้ำหรือเครื่องดื่มอุ่นๆ เป็นการเพิ่มอุณหภูมิแก่ร่างกายโดยการนำความร้อน
        
        ถูและนวดผิวหนัง จะช่วยเพิ่มความร้อนให้กับผิวหนังโดยการเสียดสี
        
        ถ้าเป็นเด็กเล็กอาจใช้การโอบกอดเพื่อได้รับไออุ่นจากผู้สวมกอด
        
        ให้ความมั่นใจแก่ผู้ป่วย โดยการอยู่กับผู้ป่วย เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความวิตกกังวล
        
        สังเกตอาการอย่างใกล้ชิด ค้นหาสาเหตุของอาการหนาวสั่น
- - - - จังหวะของชีพจรปกติ
      - จังหวะของชีพจรผิดปกติ
    - - ระดับ 0 ไม่มีชีพจร คลำชีพจรไม่ได้
      - ระดับ 1 Thready มีลักษณะชีพจรแผ่วเบา
      - ระดับ 2 Weak ชีพจรแรงกว่าระดับ 1 ค่อนข้างเบา
      - ระดับ 3 Regular ลักษณะชีพจรเต้นจังหวะสม่ำเสมอ
      - ระดับ 4 Bounding pulse ลักษณะชีพจรเต้นแรง
    - - ภาวะที่อัตราการเต้นของหัวใจในผู้ใหญ่น้อยกว่า 60 ครั้ง/นาที เรียกว่า
        Bradycardia
      - ภาวะที่อัตราการเต้นของหัวใจในผู้ใหญ่มากกว่า 100 ครั้ง/นาที เรียกว่าTachycardia