Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การประเมินสัญญาณชีพ - Coggle Diagram

- - - - นิยมมาที่สุด ผู้ป่วยจะต้องปิดปากสนิทเมื่ออมเทอร์โมมิเตอร์ ห้ามวัดอุณหภูมิทางปากในผู้ป่วยที่ไม่รู้สึกตัว โรคลมชักหรือเกร็ง โรคในช่องปาก
      - ให้ผู้ป่วยอ้าปากและกระดกลิ้นขึ้น วางเทอร์โมมิเตอร์ให้กระเปาะอยู่ที่โคนลิ้นและบอกให้ผู้ป่วยหุบปากให้สนิทประมาณ 2-3 นาที
    - - การวัดอุณหภูมิทางรักแร้จะใช้ในกรณีที่ไม่สามารถวัดอุณหภูมิทางปากและทางทวารหนักได้ อุณหภูมิที่ได้มาจะต่ำกว่าอุณหภูมิทางปาก 0.5-1 องศาเซลเซียส
      - ปลดแขนเสื้อที่วัดออกหรือตลบแขนเสื้อขึ้นไปจนถึงรักแร้ ซับรักแร้ให้แห้งวางเทอมร์โมมิเตอร์ให้กระเปาะอยู่ตรงกลางรักแร้ หุบแขนให้สนิท 5 นาที
    - - มักจะใช้วัดในเด็กเล็กที่ไม่สามารถอมปรอทได้ หรือผู้ป่วยที่ไม่รู้สึกตัว โดยใช้ปรอทวัดไข้ทางก้น
      - ทาวาสลินที่ปลายปรอทใช้มือข้างที่ไม่ถนัดดันก้นด้านบนขึ้นแล้วสอดปรอท เด็กสอดลึก 0.5-1 นิ้ว ผู้ใหญ่สอดลึก 2 นิ้ว นาน 1-2 นาที
    - - การวัดทางหู เป็นการวัดอุณหภูมิแกนกลางของร่างกาย ใช้ง่าย และอ่านค่าได้รวดเร็วภายใน 2-5 วินาที
        
        จับใบหูผู้ป่วยแล้วสอดปลายของปรอทเข้าไปในรูหู เมื่อเสียงสัญญาณดังให้อ่านค่าอุณหภูมิ
      - การวัดทางผิวหนัง
        
        หน้าผาก
        
        ใบหู
        
        ซอกคอ
        
        นำเทอร์โมมิเตอร์สัมผัสกับบริเวณดังกล่าว
  - - - การถอดเสื้อผ้า
      - เพิ่มพื้นผิวให้สามารถระบายความร้อน
      - สิ่งตกแต่งที่ทำให้อบอุ่น
    - - การเผาผลาญสารอาหารในร่างกาย อัตราการใช้พลังงานของร่างกายเพื่อดำรงกิจกรรมที่จำเป็น
        
        การนำความร้อน คือการระบายความร้อยโดยอาศัยสื่อของร่างกายต้องสัมผัสโดยตรงกับสิ่งที่เย็นกว่า
        
        การดื่มน้ำขณะมีไข้
        
        การพาความร้อน คือการระบายความร้อนโดยอาศัยตัวกลาง
        
        การเช็ดตัวขณะมีไข้จะเป็นตัวพาความร้อนออกจากร่างกายทำให้ไข้ลดลง
        
        การแผ่รังสี คือการส่งผ่านความร้อนในรูปของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า
        
        การยืนผิงไฟ
        
        การระเหยเป็นไอ คือการระความร้อนออกมาโดยการระเหยจากพื้นผิวของร่างกาย
        
        ทางผิวหนัง
        
        ทางลมหายใจ
        
        ทางอุจจาระปัสสาวะ
  - - - เป็นภาวะที่ร่างกายมีการผลิตหรือจับความร้อนมากแต่ไม่สามารถระบายความร้อนออกนอกร่างกายได้ ภาวะที่มีอุณหภูมิมากกว่า 37.5 องศสเซลเซียส เรียกว่า ไข้
        
        ระยะไข้
        
        เกิดขึ้นกลไกผลิตความร้อนของร่างกายมีอุณหภูมิสูงขึ้นถึงระดับใหม่ที่กำหนดไว้
        
        อาการและอาการแสดง
        
        หน้าแดง ผิวหนังอุ่น
        
        รู้สึกร้อนหรือหนาว กระสับกระส่าย
        
        เหงื่อออกมาก ปวดศีรษะ
        
        ระยะสิ้นสุดไข้
        
        เกิดขึ้นเมื่อกลไกการผลิตความร้อนของร่างกายทำงานเพิ่มขึ้นพยายามที่จะลดอุณหภูมิของรางกายไปสู่อุณหภูมิใหม่ ต่ำกว่าจุดที่กำหนดไว้
        
        อาการและอาการแสดง
        
        ผิวหนังแดงและรู้สึกอุ่น
        
        มีเหงื่อออก อาการหนาวสั่นลดลง
        
        อาจเกิดภาวะขาดน้ำได้
        
        ระยะเริ่มต้น
        
        เกิดขึ้นเมื่อกลไกการผลิตความร้อนของร่างกายพยายามที่จะเพิ่มอุณหภูมิร่างกายให้สูงขึ้น
        
        อาการและอาการแสดง
        
        หนาวสั่น
        
        ซีด
        
        ผิวหนังเย็น เหงื่ออกน้อย
      - การลูบลดไข้
        
        การลูบตัวด้วยน้ำเย็นจัด จะทำให้อุณหภูมิผิวหนังต่ำ
        
        การลูบตัวด้วยน้ำอุ่น เพื่อช่วยลดไข้ในน้ำอุ่นที่มีอุณหภูมิ 40 องศาเซลเซียส
        
        ลูบตัวด้วยน้ำธรรมดา เป็นการลดไข้ด้วยการนำผ้ามาชุบน้ำเปียกหมาดๆ
        
        การเช็ดตัวด้วยแอลกอฮอล์ ใช้แอลกอฮอล์ 25% เช็ดตัว เนื่องจากแอลกอฮอล์สามารถนำพาความร้อนออกจากร่างกายได้เร็ว
    - - เป็นภาวะที่อุณหภูมิแกนกลางของร่างกายต่ำกว่าปกติ (ต่ำว่า 60องศาเซลเซียส)
      - การพยาบาลผู้ป่วยที่มีอุณหภูมิร่างกายต่ำ
        
        จัดสิ่งแวดล้อมให้อบอุ่น
        
        วางกระเป๋าน้ำร้อยหรือผ้าห่มไฟฟ้า
        
        ดื่มเครื่องดื่มอุ่นๆ
        
        ถูและนวดผิวหนัง
        
        สังเกตอาการอย่างใกล้ชิด
- - - - ชีพจร = 60-100 ครั้ง/นาที
      - หายใจ = 12-20 ครั้ง/นาที
      - อุณหภูมิ = 36.5-37.5 องศาเซลเซียส
      - ความดันโลหิต Systolic = 90-140 mmHg / Diastolic = 60-90 mmHg
  - - - ชีพจร
      - การหายใจ
      - อุณหภูมิ
      - ความดันโลหิต
- - - - การประเมินอัตรา จังหวะ และความแรงในการเต้นของชีพจรใน 1 นาที
      - การตรวจสอบการทำงานของหัวใจเบื้องต้น
    - - นาฬิกาที่มีเข็มวินาที
      - ปากกาสีน้ำเงินแดง
      - กระดาษและแบบฟอร์มบันทึก
    - - ล้างมือให้สะอาด
      - แจ้งผู้ป่วยทราบและขออนุญาตจับตัวผู้ป่วย
      - พยาบาลวาวปรายนิ้วชี้ นิ้วกลาง นิ้วนาง กดลงเบาๆ ตรง Radial artery ของผู้ป่วยทำให้รู้สึกถึงการหดตัว และการขยายตัวของหลอดเลือด
      - ประเมินชีพจรใช้เวลา 1 นาที ต้องสังเกตอัตรา (จำนวน/นาที)
      - บันทึกลงบนแบบฟอร์ม
      - ล้างมือให้สะอาด
  - - - อายุ
      - เพศ ผู้หญิงจะเร็วกว่าชายเล็กน้อยในช่วงวัยรุ่นและวัยผู้ใหญ่
      - การออกกำลังกาย
      - ภาวะเสียเลือด
      - อารมณ์
- - - - โดยวิธีใส่สายสวนเข้าไปใน Superior vena cana และใช้เครื่องมือวัดความดันของเลือดที่จะเข้าหัวใจห้องบนขวา
    - - วิธีการฟัง
      - วิธีการคลำ
  - - - ควรมีการตรวจสัญญาณชีพ
      - ในผู้ที่นอนนานๆควรป้องกันภาวะวิงเวียนขณะลุก
      - จัดให้ผู้ป่วยนอนพัก
      - ควรดูแลตนเองโดยการออกกำลังกานอย่างสม่ำเสมอ
  - - - Systolic pressure
      - Diastolic pressure
    - - รูปร่าง คนอ้วนความดันโลหิตมักสูงกว่าคนผอม
      - เพศ เพศชายมักมีความมักมีความดันโลหิตสูงกว่าเพศหญิงในวัยเดียวกัน
      - ยา ยาที่มีผลต่อการหดรัดตัวของหลอดเลือดจะทำให้ความดันโลหิตสูง
- - - - นาฬิกาที่มีเข็มวินาที
      - ปากกาแดงและน้ำเงิน
      - กระดาษและแบบฟอร์มการบันทึก
    - - ล้างมือให้สะอาด
      - เริ่มนับการหายใจหลังจากการนับชีพจรเสร็จแล้วโดยพยาบาลยังจับข้อมือผู้ป่วยไว้ เพื่อป้องกันผู้ป่วยเกร็งและควบคุมการหายใจด้วยตนเอง
      - นับอัตราการหานใจ สังเกตความลึก จังหวะ และลักษณะการหายใจ
      - บันทึกลงกระดาษ
      - ล้างมือให้สะอาด
  - - - การสูดเอาอากาศเข้าไปในถุงลมปอด หรือการหายใจเข้า ทำให้มีการขยายตัวของทรวงอกและช้องท้อง
      - การไล่อากาศออกจากปอด หรือการหายใจออก จะทำให้ช่องอกแคบเข้า ปอดจะถูกบังคับให้แคบลง อากาศจะถูกขับออกจากจมูก