Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

2 การประเมินสัญญาณชีพ 1 - Coggle Diagram

- - - - 36.5-37.5 องศาเซลเซียส
    - - 60-100 ครั้ง/นาที
    - - 12-20 ครั้ง/นาที
    - - Systolic = 90-140 mmHg
      - Diastolic = 60-90 mmHg
- - - - การนำความร้อน (Conduction)
        
        การระบายความร้อนโดยอาศัยสื่อ ร่างกายต้องสัมผัสโดยตรงกับสิ่งที่เย็นกว่าซึ่งอาจจะเป็นอากาศรอบตัวหรือวัตถุ
        
        การดื่มน้ำขณะมีไข้ เมื่อปัสสาวะน้ำจะนำความร้อนออกจากร่างกายทำให้ไข้ลดลง
      - การพาความร้อน (Convection)
        
        การระบายความร้อนโดยอาศัย ตวักลาง
        
        การเช็ดตัวขณะมีไข้น้ำจะเป็นตัวพาความร้อนออกจากร่างกายทำให้ไข้ลดลง
      - การแผ่รังสี (Radiation)
        
        การส่งผ่านความร้อนในรูปของคลื่น แม่เหล็กไฟฟ้า จากพื้นผิววัตถุหนึ่งไปยังพื้นผิวของอีกวัตถุหนึ่ง โดยไม่มีการสัมผัสกันของทั้ง 2 พื้นผิว
        
        การยืนผิงไฟจะทำให้ได้รับความร้อนจากการแผ่รังสีความร้อน
      - การระเหยเป็นไอ (Evaporation)
        
        การระบายความร้อนออกมาโดยการ ระเหยจากพื้นผิวของร่างกาย
        
        ทางผิวหนัง ร้อยละ 87.5
        
        ทางลมหายใจ ร้อยละ 10.7
        
        ทางอุจจาระปัสสาวะ ร้อย ละ 1.7
    - - การถอดเสื้อผ้า หรือ สิ่งตกแต่งที่ทำให้อุ่น
      - การลดกิจกรรมต่าง ๆ เพิ่มพื้นที่ผิวให้สามารถระบายความร้อน
      - เคลื่อนย้ายไปอยู่ ในสภาพแวดล้อมที่เย็น
  - - - ช่วงเวลาระหว่างวันอุณหภูมิร่างกายปกติจะมีการ เปลี่ยนแปลงตลอดทั้งวัน เปลี่ยนแปลงได้มากถึง 2.0˚ C (3.6˚F)
      - ระหว่างช่วงเช้าและช่วงบ่าย ๆ อุณหภูมิ สูงสุดระหว่าง 20.00 และ 24.00 น. และต่ำสุดช่วงที่นอนหลับ 04.00-06.00 น.
    - - การเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อมจึงมีผลต่ออุณหภูมิ ร่างกายเด็ก
      - ผู้สูงอายุเนื้อเยื่อใต้ผิวหนัง และไขมันมีน้อย และมีการเปลี่ยนแปลงของหลอดเลือด เลือดมา เลี้ยงผิวหนังลดลง
    - - มีผลทำให้ความร้อนสะสมในร่างกายมากขึ้น
        
        อุณหภูมิในร่างกายจึงสูงขึ้น
    - - ความเครียดจะทำให้ไปกระตุ้นระบบประสาทซิมพาธิติก
        
        เพิ่มการหลั่ง Epinephrine และ Nor-epinephrine
        
        ทำให้มีการผลิตความร้อนเพิ่มมากขึ้น
    - - เพศหญิง
        
        ในรอบ ของการมีประจำเดือน
        
        เพิ่มอุณหภูมิภายในร่างกาย 0.3-0.6 ˚C (0.5 -1.0˚ F)
    - - อุณหภูมิของสภาพแวดล้อม สามารถเพิ่มหรือลดอุณหภูมิของร่างกายได้
    - - คนผอมมากจะมีเนื้อเยื่อใต้ผิวหนัง และไขมันน้อย ส่งผลให้อุณหภูมิร่างกายต่ำได้
      - การรับประทานเครื่องดื่มร้อนหรือเย็น สามารถทำให้ อุณหภูมิภายในช่องปากเปลี่ยนแปลงได้
    - - Endogenous pyrogens
        
        กระตุ้นไฮโปทาลามัสให้ทำงานมากขึ้น ส่งผลทำให้อุณหภูมิร่างกายสูงขึ้น
  - - - 1) การวัดอุณหภูมิทางปาก
      - 2) การวัดอุณหภูมิทางรักแร้
      - 3) การวัดอุณหภูมิทางทวารหนัก
      - 4) การวัดอุณหภูมิโดยใช้เทอร์โมมิเตอร์แบบอิเล็กทรอนิกส์
        
        การวัดทางหู :
        
        การวัดทางผิวหนัง
    - - ล้างมือให้สะอาด
        
        บอกให้ผู้ป่วยทราบ
        
        โดยจับปรอทในระดับสายตาแนวนอน ถ้าอยู่สูงกว่า 35˚C (95˚F) ให้สลัดปรอทลงต่ำกว่า
        
        จัดท่าของผู้ป่วย ทางปากและรักแร้ จัดให้นั่งหรือนอน ทางทวารหนัก จัดให้นอน
        ตะแคง ขาบนงอ ขาล่างเหยียดตรง กั้นม่านหรือปิดประตู เปิดเฉพาะส่วนทวารหนัก
        
        วัดอุณหภูมิร่างกาย
        
        เอาเทอร์โมมิเตอร์ออก เช็ดด้วยกระดาษทิชชูจากบนลงปลายด้วยวิธีการหมุน
        
        1 more item...
  - - - อุณหภูมิร่างกายสูงกว่าปกติ
        
        แบ่งออกเป็น 3 ระยะ
        
        ระยะเริ่มต้น
        
        อาการและอาการแสดง
        
        อัตราการเต้นของชีพจรและการ
        หายใจ เพิ่มขึ้น หนาวสั่น ซีด ผิวหนังเย็น และเหงื่อออกน้อย
        
        ระยะไข้
        
        อาการและอาการแสดง
        
        หน้าแดง ผิวหนังอุ่น รู้สึกร้อนหรือหนาว กระสับกระส่าย หรือง่วงหลับเกือบตลอดเวลา เบื่ออาหาร เหงื่อออกมาก ปวดศีรษะ ชีพจรและหายใจเร็ว ถ้าอุณหภูมิสูงมากๆ สับสน ถ้าเป็นในเด็กอาจจะชัก
        
        ระยะสิ้นสุดไข้
        
        อาการและอาการแสดง
        
        ผิวหนังแดงและรู้สึกอุ่น มีเหงื่อออก อาการหนาวสั่นลดลง อาจเกิดภาวะขาดน้ำได้
        
        การพยาบาล
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยพักผ่อน ควรจัดสภาพแวดล้อมให้เหมาะสมแก่การพักผ่อน
        
        จัดสภาพแวดล้อมให้อากาศถ่ายเทได้สะดวกเพื่อเพิ่มการระบายความร้อนโดยการพาความร้อน (Convection)
        
        ดูแลเช็ดตัวลดไข้ (Tepid sponge bath) เพื่อเพิ่มการระบายความร้อนโดยการนำ
        ความร้อน (เช็ดตัวลดไข้ผู้ป่วยมีไข้สูง 38.0° C)
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาลดไข้ตามแผนการรักษาของแพทย์ เพื่อลดอุณหภูมิ Set point
        ให้อยู่ในระดับต่ำลง
        
        วัดอุณหภูมิร่างกายภายหลังการเช็ดตัว หรือหลังให้ยาลดไข้ 30 นาที
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษาของแพทย์เพื่อทำลายเชื้อจุลชีพ
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับออกซิเจนตามแผนการรักษา
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับความอบอุ่นในระยะที่มีอาการหนาวสั่น
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับอาหารที่มีโปรตีน และคาร์โบไฮเดรตสูง อาหารอ่อนย่อยง่าย เพื่อเพิ่มพลังงานเพิ่มอัตราการเผาผลาญอาหารภายในเซลล์
        
        แนะนำให้ดื่มน้ำมาก ๆ ในรายที่ไม่มีข้อห้าม
        
        บันทึกปริมาณน้ำเข้า-น้ำออก (I/O) เพื่อดูความสมดุลของสารน้ำในร่างกาย
        
        ดูแลช่องปากให้เยื่อบุชุ่มชื้นทำความสะอาดช่องปากบ่อย ๆ ในกรณีที่ผู้ป่วยปาก
        แห้ง เนื่องจากการสูญเสียน้ำ
        
        เตรียมเสื้อผ้าแห้งให้ผู้ป่วยใส่เพื่อให้สามารถระบายความร้อนได้ดีโดยการนำความ
        ร้อน (conduction)
        
        ติดตามการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิร่างกาย
      - อุณหภูมิร่างกายต่ำกว่าปกติ
        
        การพยาบาล
        
        จัดสิ่งแวดล้อมให้อบอุ่น ปิดเครื่องปรับอากาศหรือปรับอุณหภูมิสูงขึ้น
        
        เพิ่มความหนาของผ้าห่มหรือเพิ่มจำนวนผ้าห่มให้เกิดความอบอุ่นเพิ่มขึ้น
        
        คลุมหรือโพกศีรษะด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่ เพื่อป้องกันการสูญเสียความร้อน
        
        วางกระเป๋าน้ำร้อนหรือผ้าห่มไฟฟ้า เพื่อเพิ่มความอบอุ่น ระวังอันตรายจากไฟฟ้า
        
        ให้ดื่มน้ำหรือเครื่องดื่มอุ่นๆ เป็นการเพิ่มอุณหภูมิแก่ร่างกายโดยการนำความร้อน
        
        ถูและนวดผิวหนัง จะช่วยเพิ่มความร้อนให้กับผิวหนังโดยการเสียดส
        
        ถ้าเป็นเด็กเล็กอาจใช้การโอบกอดเพื่อได้รับไออุ่นจากผู้สวมกอด
        
        ให้ความมั่นใจแก่ผู้ป่วย โดยการอยู่กับผู้ป่วย เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความวิตกกังวล
        
        สังเกตอาการอย่างใกล้ชิด ค้นหาสาเหตุของอาการหนาวสั่น
- - - - ประเมินอัตรา จังหวะ และความแรงในการเต้นของชีพจรใน 1 นาที
      - ตรวจสอบการทำงานของหัวใจเบื้องต้น
    - - ล้างมือให้สะอาด
        
        บอกให้ผู้ป่วยทราบและขออนุญาตจับต้องตัวผู้ป่วย
        
        พยาบาลวางปลายนิ้วชี้ นิ้วกลาง นิ้วนาง กดลงเบา ๆ ตรง Radial artery ของ
        ผู้ป่วยทำให้รู้สึกถึงการหดตัว และขยายตัวของหลอดเลือด
        
        ประเมินชีพจรใช้เวลา 1 นาที สิ่งที่ต้องสังเกต คือ อัตรา (จำนวน/ต่อนาที) จังหวะ
        การเต้นมีความสม่ำเสมอ และปริมาตรความแรง (เบาหรือแรง)
        
        ารนับอัตราการเต้นของหัวใจในเด็กอาจต้องใช้วิธีฟังอัตราการเต้นของหัวใจแทน
        การคลำชีพจร เพราะในเด็กเล็กคลำชีพจรได้ไม่ชัดเจน
        
        บันทึกลงกระดาษที่เตรียมไว้และบันทึกในแบบฟอร์มต่อไป
        
        1 more item...
    - - ไม่ควรใช่นิ้วหัวแม่มือในการคลำชีพจร เพราะหลอดเลือดที่นิ้วหัวแม่มือ
        เต้นแรงอาจทำให้สับสนกับชีพจรของตนเอง
      - วัดชีพจรผู้ป่วยหลังทำกิจกรรม 5-10 นาที
      - อธิบายแนะนำให้ผู้ป่วยไม่ควรพูดขณะวัดชีพจร เพราะจะรบกวนการได้ยินเสียง
        ชีพจรและอาจทำให้สับสน
  - - - ผู้ใหญ่น้อยกว่า 60 ครั้ง/นาที เรียกว่า
        Bradycardia
      - ผู้ใหญ่มากกว่า 100 ครั้ง/นาที เรียกว่า
        Tachycardia
    - - จังหวะของชีพจรปกติ
        
        จะมีช่วงพักระหว่างจังหวะเท่ากัน ชีพจรเต้นสม่ำเสมอ
        เรียกว่า Pulse regularis
      - จังหวะของชีพจรผิดปกติ
        
        ชีพจรที่เต้นไม่เป็นจังหวะแต่ละช่วงพักไม่สม่ำเสมอ ชีพจรเต้นไม่สม่ำเสมอ หรืออาจจะมีจังหวะการเต้นสม่ำเสมอสลับกับไม่สม่ำเสมอ เรียกว่า Arrhythmia หรือIrregular กรณีที่พบว่าการเต้นของชีพจรไม่สม่ำเสมอหรือผิดปกติ ต้องทำการประเมิน Apical pulse เป็นเวลา 1 นาทีเต็ม หรือประเมินด้วยเครื่องตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ (Electrocardiogram; EKG)
    - - ระดับ 0 ไม่มีชีพจรคลำชีพจรไม่ได้
        
        ระดับ 1 Thready มีลักษณะชีพจรแผ่วเบา
        
        ระดับ 2 Weak ชีพจรแรงกว่าระดับ 1 ค่อนข้างเบา
        
        ระดับ 3 Regular ลักษณะชีพจรเต้นจังหวะสม่ำเสมอ
        
        ระดับ 4 Bounding pulse ลักษณะชีพจรเต้นแรง
    - - ปกติผนังหลอดเลือดจะมีลักษณะตรงและเรียบ
        มีความยืดหยุ่นดี ในผู้สูงอายุผนังหลอดเลือดแดงมีความยืดหยุ่นน้อยขรุขระ และไม่สม่ำเสมอ
- - - - แบ่งได้เป็น 2 ขั้นตอน
        
        การหายใจเพื่อแลกเปลี่ยนก๊าซออกซิเจนและคาร์บอนไดออกไซด
        
        การสูดเอาอากาศเข้าไปในถุงลมของปอด
        
        การหายใจเข้า (Inspiration or Inhalation)
        
        การไล่อากาศออกจากปอด
        
        การหายใจออก (Expiration or Exhalation)
        
        การแลกเปลี่ยนก๊าซออกซิเจนและคาร์บอนไดออกไซด์ซึ่งอยู่ในเลือด
  - - - นาฬิกาที่มีเข็มวินาที
      - ปากกาน้ำเงินและแดง
      - กระดาษและแบบฟอร์มการบันทึก
    - - ล้างมือให้สะอาด
        
        บอกให้ผู้ป่วยทราบและขออนุญาตจับต้องตัวผู้ป่วย
        
        เริ่มนับการหายใจหลังจากการนับชีพจรเสร็จแล้วโดยพยาบาลยังคงจับข้อมือ
        ผู้ป่วยไว้เสมือนว่ากำลังนับชีพจร เพื่อป้องกันผู้ป่วยเกร็งและควบคุมการหายใจด้วยตนเอง
        
        ับอัตราการหายใจ สังเกตความลึก จังหวะ และลักษณะการหายใจ ในผู้ใหญ่
        สังเกตการเคลื่อนไหวของทรวงอก ในเด็กสังเกตการเคลื่อนไหวของท้อง
        
        ประเมินการหายใจเต็ม 1 นาที
        
        บันทึกลงกระดาษที่เตรียมไว้และบันทึกในแบบฟอร์มต่อไป
        
        1 more item...
  - - - Tachypnea อัตราการหายใจในผู้ใหญ่ มากกว่า 24 ครั้ง/นาที
      - Bradypnea อัตราการหายใจในผู้ใหญ่ น้อยกว่า 10 ครั้ง/นาที
      - Apnea การหยุดหายใจ
    - - Hypoventilation เป็นการหายใจช้าและตื้น
      - Hyperventilation เป็นการหายใจเร็วและลึก
    - - Cheyne stokes
      - Biot
    - - Dyspnea เป็นอาการหายใจลำบาก
      - Orthopnea เป็นอาการหายใจลำบากในท่านอนราบจะหายใจได้ต้องลุกขึ้นนั่งหรือยืนเท่านั้น
      - Paroxysmal nocturnal dyspneaa
      - Air hunger เป็นการพยายามหายใจโดยใช้ทั้งทางจมูก และปากอย่างรุนแรง พบในผู้ป่วยระยะสุดท้ายของชีวิต
    - - Stridor เสียงฟืด เป็นเสียงที่ได้ยินขณะหายใจเข้า เนื่องจากมีการอุดกั้นในหลอดลมใหญ่ หรือกล่องเสียง
      - Wheeze เป็นเสียงวี๊ดได้ยินขณะหายใจออก พบในผู้ป่วยที่มีหลอดลมตีบแคบ
    - - Cyanosis พบเยื่อบุและผิวหนังมีสีม่วงคล้ำ ซึ่งบ่งชี้ถึงการขาดออกซิเจนเนื่องจากปริมาณออกซิเจนในเลือดลดลง
- - - - วิธีใส่สายสวนเข้าไปใน Superior vena cava และใช้เครื่องมือวัดความดันของเลือดที่จะเข้าหัวใจห้องบนขวา
    - - ขั้นตอนในการวัดความดัน
        โลหิตทางอ้อม
        
        ขั้นตอนในการปฏิบัติ
        
        แจ้งให้ผู้ป่วยทราบว่าจะวัดความดันโลหิตที่บริเวณใด เพื่อให้ผู้ป่วยให้ความร่วมมือ
        
        จัดท่าให้ผู้ป่วยอยู่ในท่าที่สบาย โดยจัดให้ผู้ป่วยนั่งหรือนอนเหยียดแขนข้างที่จะวัดให้อยู่ในท่าที่สบายที่สุด พร้อมทั้งหงายมือขึ้นพับแขนเสื้อข้างที่จะวัดขึ้นไปเหนือข้อศอก
        
        วางเครื่องวัดให้อยู่ในระดับเดียวกับหัวใจของผู้ป่วย ผู้วัดควรอยู่ในท่านั่งหรือยืนโดยเครื่องวัดอยู่ตรงระดับสายตาห่างจากตาไม่เกิน 3 ฟุต เพื่อที่จะได้มองเส้นระดับของปรอทได้ถูกต้อง ชัดเจน การอ่านค่าไม่คลาดเคลื่อน
        
        ไล่ลมออกจากผ้าพันแขนให้หมด เพื่อป้องกันการอ่านค่าคลาดเคลื่อน
        
        1 more item...
      - ข้อควรระวังในการวัดความดันโลหิต
        
        การรัดผ้าพันแขนต้องให้แนวของสายยางทั้งสองของผ้าพันแขนอยู่ระหว่าง
        ตำแหน่งของเส้นเลือดแดงพอดี(ตำแหน่งที่คลำชีพจรได้)
        
        ขณะปล่อยลมออก สายตาควรจับอยู่ที่เครื่องวัดตลอดเวลา เพื่อจะได้อ่านค่าได้ทันทีที่ได้ยินเสียงตุบ ถ้าอ่านได้ไม่ทันหรืออ่านค่าได้ผิดปกติควรวัดซ้ำโดยปล่อยลมออกจากผ้าพันแขนให้หมดก่อนแล้วจึงบีบลมเข้าใหม
        
        ผ้าพันแขนต้องเลือกใช้ให้ถูกขนาดกับผู้ป่วย กว้างประมาณ 3 ใน 4 ของความยาวช่วงแขนตอนต้น หรือประมาณ 4-5 นิ้ว
        
        กำหนดขนาดความกว้าง
        
        ขนาดความกว้างของผ้าพันแขน 1.5 นิ้ว ใช้กับเด็กอายุไม่เกิน 1 ปี
        
        ขนาดความกว้างของผ้าพันแขน 3 นิ้ว ใช้กับเด็กอายุ2-8 ปี
        
        ขนาดความกว้างของผ้าพันแขน 4 นิ้ว ใช้กับเด็กอายุ7-12 ปี
        
        ลำของปรอทที่วัดต้องตั้งฉากในขณะอ่านค่าความดันโลหิต ถ้าเอียงไปด้านใดด้านหนึ่งจะได้ค่าที่ผิดพลาด
        
        ขณะวัดความดันโลหิตแขนของผู้ป่วยควรวางในระดับเดียวกันกับหัวใจ ถ้าวางแขนสูงกว่าระดับหัวใจ ความดันโลหิตที่อ่านได้อาจต่ำกว่าค่าจริงประมาณ 10 มิลลิเมตรปรอท และถ้าวางแขนต่ำกว่าระดับหัวใจความดันโลหิตอาจอ่านค่าได้สูงกว่าค่าจริงประมาณ 10 มิลลิเมตรปรอท
        
        ก่อนพันผ้าเพื่อวัดความดันโลหิตทุกครั้ง ควรพิจารณาแขนที่พันผ้าก่อนว่ามีข้อห้ามหรือไม่ ถ้าแขนทั้งสองข้างไม่สามารถใช้วัดความดันโลหิตได้ต้องพิจารณาวัดทางขาแทน โดยให้ผู้ป่วยนอนคว่ำฟังเสียงจากเส้นเลือดที่ข้อพับขา (Popliteal artery) และขนาดของผ้าต้องยาวและกว้างเหมาะสมกับต้นขาด้วย
        
        การเก็บเครื่องวัดความดันโลหิต ต้องบีบลมออกจากผ้าพันให้หมด พันให้เรียบร้อยเก็บเข้าที่ โดยระวังไม่ให้สายยางหักพับงอ ถ้ามีกล่องใส่ซึ่งมีที่ล็อคก็ควรปิดให้สนิท เพื่อป้องกันการกระทบแตกของลำปรอทหรือหน้าปัดสำหรับอ่านค่าความดันโลหิต สำหรับเครื่องฟังควรเช็ดด้วยสาลีชุบ 70% แอลกอฮอล์ทุกครั้งก่อนและหลังใช้
  - - - พบมีอาการ
        
        ปวดศีรษะ บริเวณท้ายทอย ตาพร่า หรือมองไม่เห็น คลื่นไส้
        อาเจียน ชักและหมดสติในที่สุด สามารถจำแนกระดับความรุนแรงของภาวะความดันโลหิตสูงได้
      - บทบาทของพยาบาล
        
        จำกัดเกลือ หรืออาหารเค็ม เนื่องจากเกลือทำให้มีการคั่งของน้ำในกระแสเลือดมากขึ้น จึงมีผลทำให้ความดันโลหิตสูงได้
        
        จำกัดอาหารพวกแป้ง ไขมัน น้ำตาล เพื่อควบคุมน้ำหนักตัวไม่ให้มากเกินไป และเป็นการลดโคเลสเตอรอลในเส้นเลือด
        
        พักผ่อนให้เพียงพอ และหลีกเลี่ยงภาวะเครียด
        
        ออกกำลังกายอย่างเหมาะสม เพื่อเป็นการกระตุ้นให้การไหลเวียนของเลือดแรงขึ้น แต่ไม่ควรออกกำลังกายหักโหมมากเกินไป
    - - พบมีอาการ
        
        อ่อนเพลีย ไม่มีแรง เหนื่อยง่ายกว่าปกติ หน้าซีด เหงื่อออก ตัวเย็น เป็นลมหมดสติ
      - บทบาทของพยาบาล
        
        จัดให้ผู้ป่วยนอนพัก เพื่อให้เลือดไหลเวียนไปเลี้ยงสมองได้ดีขึ้น
        
        ควรมีการตรวจสัญญาณชีพ และตรวจร่างกายเพื่อค้นหาสาเหตุและมีการแก้ไขสาเหตุของการเกิดความดันโลหิตต่ำด้วย
        
        ในผู้ที่ต้องนอนนาน ๆ ควรป้องกันภาวะวิงเวียนขณะลุก โดยค่อย ๆ ลุกนั่งและ
        ยืนช้า ๆ เพื่อให้ร่างกายได้มีการปรับตัวทัน
        
        ผู้ที่มีร่างกายแข็งแรง แต่มีความดันโลหิตค่อนข้างต่ำ ควรดูแลตนเองโดย
        การออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ และควรเคร่งครัดในการเลือกรับประทานอาหารที่มีประโยชน์ ใน
        ปริมาณที่เพียงพอ ช่วยให้ผนังเส้นเลือดมีการยืดหยุ่นดี และระบบการไหลเวียนของเลือดในร่างกายดีขึ้น
    - - พบมีอาการ
        
        ทำให้ความดันโลหิตตก ส่งผลเป็นลมหน้ามืดได้
  - - - เด็กแรกเกิดจะมีSystolic pressure ประมาณ 40-70 มิลลิเมตรปรอท
      - ผู้ใหญ่ จะมีSystolic pressure ระหว่าง 90-140 มิลลิเมตรปรอท และ Diastolic pressure ระหว่าง 60-90มิลลิเมตรปรอท
      - ผู้สูงอายSystolic pressure ของผู้สูงอายุไม่ควรเกิน 100 + อาย
    - - การวัดความดันโลหิตในท่านั่งและยืน
        
        ให้ค่าความดันโลหิตของร่างกายสูงกว่าท่านอน
      - การทำกิจกรรมต่างๆความดันโลหิตสูงกว่ายามปกติได้
    - - ให้เกิดการกระตุ้นประสาทอัตโนมัติมีผลให้หัวใจบีบตัวแรงขึ้น เส้นเลือดหดตัว ความดันโลหิตจึงสูงขึ้นได้
    - - รูปร่าง
        
        คนอ้วนความดันโลหิตมักสูงกว่าคนผอม
      - เพศ
        
        เพศชายมักมีความดันโลหิตสูงกว่าเพศหญิงในวัยเดียวกัน
        
        เพศหญิงในวัยหมดประจำเดือน การเปลี่ยนแปลงของระดับฮอร์โมน จึงมีผลให้ความดันโลหิตสูงกว่าเพศชายในวัยเดียว
      - ยา
        
        การหดรัดตัวของหลอดเลือดจะทำให้ความดันโลหิตสูง
        
        มีผลต่อการขยายตัวของหลอดเลือดจะทำให้ความดันโลหิตต่ำ