Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับนิติเวชและนิติจิตเวช, นางสาวจุฑามาศ ฉายแก้ว เลขที่…

- - - - คดี
      - ความเจ็บป่วยทางจิต
  - - - ใคร (ตำรวจ ศาล เรือนจำ คุมประพฤติ) นำส่ง
      - คดีอยู่ชั้นไหน ส่งมาจากแหล่งใด ผู้ป่วยต้องคดีอะไร
    - - โดยทีมจิตเวช
    - - ทีมงานจิตเวชในการประชุมร่วมกันของทุกฝ่ายในที่ประชุมนิติจิตเวช
    - - เรือนจำ
        
        การตรวจรักษาจากญาติ
        
        ความเจ็บป่วยทางจิตเวช
        
        เอกสารทางการแพทย์อื่น ๆ
      - การก่อคดี
        
        พยานเอกสารอื่น ๆ จากทางราชการ
        
        ซักถามหรือขอข้อมูลจากผู้ใกล้ชิด
        
        พฤติกรรมขณะประกอบคดีจากพยานบุคคล ตำรวจ
    - - คลินิก
        
        การรักษาการพยากรณ์โรค
      - กฎหมาย
        
        ต่อสู้คดีได้หรือไม่
        
        บังคับตนเองได้หรือไม่
        
        • ความเห็นหรือข้อเสนอแนะ
- - - - ผู้ใดกระทำความผิดในขณะไม่สามารถรู้ผิดชอบ ไม่ต้องรับโทษสำหรับความผิดนั้น
      - แต่ถ้ากระทำความผิดยังสามารถรู้ผิดชอบอยู่บ้าง ต้องรับโทษสำหรับความผิดนั้น แต่ศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนด
  - - - ระหว่างทำการสอบสวน ถ้ามีเหตุควรเชื่อว่าผู้ต้องหา ไม่สามารถต่อสู้คดีได้
        
        ให้พนักงานสอบสวนหรือศาลแล้วแต่กรณี สั่งให้พนักงานแพทย์มาให้ถ้อยคำ
      - หลักการพิจารณาความสามารถในการต่อสู้คดี
        
        ตนเองต้องคดีอะไร
        
        ความหนักเบาของโทษที่จะได้รับ
        
        เล่ารายละเอียดของคดีได้
        
        เข้าใจขั้นตอนการดำเนินคดี
        
        ให้ปากคำต่อกระบวนการยุติธรรมได้
        
        ร่วมมือกับทนายในการปกป้องสิทธิตนเองได้
  - - - ศาลเห็นว่าการปล่อยตัวผู้มีจิตบกพร่อง ซึ่งไม่ต้องรับโทษ
        
        ไม่ปลอดภัยแก่ประชาชน
        
        ศาลจะสั่งให้ส่งตัวไปควบคุมไว้ในสถานพยาบาลก็ได้
        
        ศาลจะเพิกถอนเสียเมื่อใดก็ได้
    - - ศาลพิพากษาลงโทษ แต่รอการกำหนดโทษ ถ้าศาลเห็นว่าเป็นผู้ติดยาเสพติดให้โทษ
        
        บุคคลนั้นจะต้องไม่เสพสุรายาเสพติดให้โทษอย่างใดอย่างหนึ่ง
        
        หรือทั้งสองอย่างภายในระยะเวลาไม่เกินสองปี นับแต่วันพ้นโทษหรือวันปล่อยตัว
  - - - ผู้ใดกระทำความผิดซึ่งมีโทษจำคุกไม่เกินสองปี ถ้าไม่ปรากฏว่าผู้นั้นได้รับโทษจำคุกมาก่อน
      - แต่เป็นโทษสำหรับความผิดที่ได้กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ
      - เมื่อศาลใดคำนึงถึงประวัติ สภาพความผิดหรือเหตุอื่นอันควรปราณีแล้วเห็นเป็นการสมควร ศาลจะพิพากษาว่าผู้นั้นมีความผิด แต่รอการกำหนดโทษไว้หรือกำหนดโทษแต่รอการลงโทษไว้แล้วปล่อยตัวเพื่อให้โอกาส ผู้นั้นกลับตัวภายในระยะเวลาที่ศาลกำหนด แต่ต้องไม่เกินห้าปีนับแต่วันที่ศาลพิพากษา โดยจะกำหนดเงื่อนไข เพื่อคุมประพฤติของผู้นั้นหรือไม่ก็ได้
      - เงื่อนไขเพื่อคุมความประพฤติของผู้กระทำผิดนั้นศาลจะกำหนดข้อเดียวหรือหลายข้อ
        
        ให้ไปรายงานตัวต่อเจ้าพนักงานที่ศาลระบุไว้เป็นครั้งคราว
        
        แนะนำ ช่วยเหลือ หรือตักเตือนตามที่เห็นสมควร
        
        ให้ฝึกหัดหรือทางานอาชีพอันเป็นกิจลักษณะ
        
        ให้ละเว้นการคบหาสมาคม หรือการประพฤติใด
    - - เมื่อความปรากฏแก่ศาลหรือความตามคำแถลงของพนักงานอัยการ
      - ผู้กระทำความผิด ไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขดังที่ศาลกำหนดไว้ในคดีก่อนบวกเข้ากับโทษในคดีหลัง แล้วแต่กรณี
      - ศาลได้กำหนดตามมาตรา 56 ศาลอาญาตักเตือนผู้กระทำความผิด หรือกำหนดการลงโทษที่ยังไม่ได้กำหนดหรือลงโทษ ซึ่งรอไว้นั้นก็ได้
    - - มาตรา 56 ผู้ที่ถูกศาลพิพากษาให้กระทำความผิด อันมิใช่ความผิดที่ได้กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ
      - ศาลพิพากษาให้ลงโทษจำคุกสำหรับความผิดนั้นให้ศาลที่พิพากษาคดีหลังกำหนดโทษที่รอการกำหนดไว้ในคดีก่อนบวกเข้ากับโทษในคดีหลัง
      - มาตรา 56 ผู้นั้นมิได้กระทำความผิดดังกล่าวมาในวรรคแรกให้ผู้นั้นพ้นจากการที่ถูกกำหนดโทษหรือถูกลงโทษในคดีนั้น แล้วแต่กรณี
  - - - ความมึนเมาเพราะเสพสุรา หรือสิ่งเมาอย่างอื่น จะยกขึ้นเป็นข้อแก้ตัวตามมาตรา 65 ไม่ได้
      - ความมึนเมานั้นจะได้เกิดโดยผู้เสพไม่รู้ว่าสิ่งนั้นจะทำให้มึนเมา หรือได้เสพย์โดยถูกขืนใจ
      - ความผิดในขณะไม่สามารถรับผิดชอบ หรือไม่สามารถบังคับตนเองได้ ผู้กระทำความผิดจึงจะได้รับยกเว้นโทษสำหรับความผิดนั้น
      - ถ้าผู้นั้นยังสามารถรู้ผิดชอบอยู่บ้าง ที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้
  - - - 1) เมื่อจำเลยวิกลจริต
      - 2) เมื่อเกรงว่าจำเลยจะถึงอันตรายแก่ชีวิตถ้าต้องจำคุก
      - 3) ถ้าจำเลยมีครรภ์แต่เจ็ดเดือนขึ้นไป
      - 4) ถ้าจำเลยคลอดบุตรแล้วยังไม่ถึงเดือนในระหว่างทุเลาการบังคับอยู่นั้น ให้ศาลสั่งพนักงาน ฝ่ายปกครองหรือตำรวจจัดให้บุคคลดังกล่าวแล้วอยู่ในสถานที่อันควร”
    - - บุคคลวิกลจริตนั้นหายภายหลังปีหนึ่ง นับแต่วันพิพากษาถึงที่สุด ให้ลดโทษประหารชีวิตลงเหลือจำคุกตลอดชีวิต
- - - - การฆ่าตัวตาย (committed suicide)
      - ถูกผู้อื่นทำให้ตาย (homicide)
      - ถูกสัตว์ทำร้ายตาย
      - ตายโดยอุบัติเหตุ (accident)
      - ตายโดยยังมิปรากฏเหตุ (sudden & unexpected death)
    - - เขียนรายงาน ณ ที่เกิดเหตุ โดยมีการจดบันทึกเกี่ยวกับข้อเท็จจริงทั่วไป ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับศพ ความเห็นเกี่ยวกับศพ การดำเนินการเกี่ยวกับศพ
      - รายงานการผ่าศพชันสูตร ซึ่งเป็นตรวจสอบสภาพภายนอก / ภายในของศพนั้นๆ
      - การตรวจชิ้นเนื้อ เพื่อดูพยาธิสภาพ
      - การตรวจทางห้องปฏิบัติการ เพื่อดูสารในร่างกาย
      - การลงความเห็นในเรื่องเหตุ และพฤติการณ์ที่ตาย
    - - ข้อเท็จจริง
      - ความเห็นเกี่ยวกับแผล
    - - รวบรวมวัตถุพยานหรือสิ่งที่สงสัยว่าเป็นวัตถุพยาน คือ แยกหีบห่อ การบรรจุซอง เขียนรายละเอียด
      - ป้องกันการปลอมแปลงเจือปน หรือเสื่อมสภาพ
      - ส่งมอบวัตถุพยานด้วยความระมัดระวัง รัดกุม มีบันทึกการส่งมอบและผู้รับผิดชอบ
    - - บันทึกอย่างถูกต้อง ตรงตามความเป็นจริง กระชับ ชัดเจน ใช้การขีดฆ่าและเขียนชื่อกำกับแทนการลบ
      - ต้องมีการสังเกตและบันทึกอาการ อาการแสดงเป็นระยะๆ
      - ในการบันทึกต้องระมัดระวังการใช้ภาษา อย่าใช้อารมณ์ในการเขียน
      - ควรเขียนให้สื่อความหมายในแง่การรักษาและกรณีที่เป็นพยานเอกสาร
      - พึงระลึกไว้เสมอว่าบันทึกอาการ และอาการแสดงของผู้ป่วยเป็นเอกสารลับ และผู้ป่วยสามารถขอดูได้ จึงไม่ควรเปิดเผยเอกสารนี้กับผู้อื่น ยกเว้นแพทย์ หรือในกรณีที่ต้องที่ต้องมีการเปิดเผยตามข้อกำหนดของศาล
- - - - ปล่อยตัวถ้าพิสูจน์ได้ว่าไม่ได้กระทำความคิด
      - มีหลักฐานว่ากระทำความผิด
        
        งดสอบสวนหรือพิจารณาคดี
        
        ตรวจวินิจตาม มาตรา 14
        
        รักษาตามขั้นตอน
        
        อาการทางจิตทุเลา
        
        อาการทางจิตไม่ทุเลา
        
        ส่งกลับผู้นำส่งกระบวนการยุติธรรม
        
        1 more item...