Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับนิติเวชและนิติจิตเวช, อ้างอิง:, 💡นางสาววรัญญา …

- - - - ส่งกลับสู่กระบวนการยุติธรรม
        
        ลดโทษ/ปล่อยตัว(ม.65)/ส่งกลับมารักษา(ม.48)
    - - แจ้งผลการรักษาเป็นระยะ
- - - - ชันสูตร&บันทึกเกี่ยวกับบาดแผล->เป็นพยานเอกสารได้
      - สิ่งที่พยาบาลต้องบันทึก
        
        ข้อเท็จจริง
        
        ความเห็นเกี่ยวกับแผล
    - - รวบรวมวัตถุพยาน/สิ่งที่สงสัยว่าเป็นวัตถุพยาน
      - แยกหีบห่อ การบรรจุซอง เขียนรายละเอียด
      - ป้องกันการปลอมแปลงเจือปน/เสื่อมสภาพ
      - ส่งมอบวัตถุพยานด้วยความระมัดระวัง บันทึกการส่งมอบและผู้รับผิดชอบ
    - - เขียนรายงาน ณ ที่เกิดเหตุ
        
        ความเห็นเกี่ยวกับศพ
        
        การดำเนินการเกี่ยวกับศพ
        
        ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับศพ
        
        ข้อเท็จจริงทั่วไป
      - รายงานการผ่าศพชันสูตร
      - การตรวจชิ้นเนื้อ
      - การตรวจทางห้องปฏิบัติการ
      - การลงความเห็นในเรื่องเหตุ&พฤติการณ์ที่ตาย
    - - สังเกตและบันทึกอาการ อาการแสดงเป็นระยะๆ
      - การบันทึกต้องระมัดระวังการใช้ภาษา
      - บันทึกอย่างถูกต้อง ตรงตามความเป็นจริง กระชับ ชัดเจน
      - อาการ และอาการแสดงของผู้ป่วยเป็นเอกสารลับ ไม่ควรเปิดเผยเอกสารนี้กับผู้อื่น ยกเว้นแพทย์&ศาล
    - - การฆ่าตัวตาย
      - ถูกผู้อื่นทำให้ตาย
      - ถูกสัตว์ทำร้ายตาย
      - ตายโดยอุบัติเหตุ
      - ตายโดยยังมิปรากฏเหตุ
- - - - ผู้ใดกระทำความผิดซึ่งมีโทษจำคุกไม่เกินสองปี สภาพความผิดอันควรปราณีแล้วเห็นเป็นการสมควร าลจะพิพากษาว่าผู้นั้นมีความผิด แต่รอการกำหนดโทษไว้แล้วปล่อยตัวเพื่อให้โอกาส ผู้นั้นกลับตัวไม่เกิน5ปีนับแต่วันที่ศาลพิพากษา
      - เงื่อนไข ดังนี้
        
        แนะนำ/ช่วยเหลือ/ตักเตือนตามที่เห็นสมควรในเรื่องความประพฤติและการประกอบอาชีพ
        
        ให้ฝึกหัด/ทำงานอาชีพอันเป็นกิจลักษณะ
        
        รายงานตัวต่อเจ้าพนักงานที่ศาลระบุไว้เป็นครั้งคราว
        
        ละเว้นการคบหาสมาคม อาจนำไปสู่การกระทำความผิด
    - - เมื่อความปรากฏแก่ศาลว่า ผู้กระทำความผิดไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขที่ศาลกำหนดไว้ในคดีก่อนบวกเข้ากับโทษในคดีหลัง
    - - ภายในเวลาที่ศาลกำหนดตามมาตรา56ผู้ที่ถูกศาลพิพากษาอันมิใช่ความผิดที่ได้กระทำโดยประมาท ให้ศาลที่พิพากษาคดีหลังกำหนดโทษที่รอการกำหนดไว้ในคดีก่อนบวกเข้ากับโทษในคดีหลัง
  - - - การเสพสุรา จะยกขึ้นเป็นข้อแก้ตัวตามมาตรา65ไม่ได้ เว้นแต่ผู้เสพไม่รู้สิ่งนั้นทำให้มึนเมาหรือถูกขืนใจ จึงได้รับการยกเว้นโทษ
  - - - ถ้าศาลเห็นว่าการปล่อยตัวผู้มีจิตบกพร่อง หรือได้รับการลดโทษตามมาตรา 65 จะไม่ปลอดภัยแก่ประชาชน ศาลจะสั่งให้ส่งตัวไปควบคุมไว้ในสถานพยาบาล
    - - ถ้าศาลเห็นว่าเป็นผู้ติดยาเสพติดให้โทษ ศาลจะกำหนดในคำพิพากษาว่า บุคคลนั้นจะต้องไม่เสพย์สุรายาเสพติดให้โทษอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือทั้งสองอย่างภายในระยะเวลาไม่เกินสองปี นับแต่วันพ้นโทษ
  - - - ศาลมีอำนาจสั่งให้ทุเลาการบังคับให้จำคุกไว้ก่อน จนกว่าเหตุอันสมควรทุเลาจะหมดไป
      - กรณีต่อไปนี้
        
        จำเลยมีครรภ์แต่เจ็ดเดือนขึ้นไป
        
        จำเลยจะถึงอันตรายแก่ชีวิตถ้าต้องจำคุก
        
        จำเลยวิกลจริต
        
        จำเลยคลอดบุตรแล้วยังไม่ถึงเดือน
    - - ถ้าบุคคลต้องคำพิพากษาให้ประหารชีวิต เกิดวิกลจริตก่อนประหารชีวิต รอการประหารชีวิตไว้ก่อนจนกว่าผู้นั้นจะหาย ขณะทุเลาการประหารชีวิตอยู่นั้น ศาลมีอำนาจยกมาตรา 46 วรรค (2) มาบังคับ
  - - - ในระหว่างทำการไต่สวนมูลฟ้อง ถ้ามีเหตุเชื่อว่าจำเลยเป็นผู้วิกลจริตและไม่สามารถต่อสู้คดีได้ ให้ศาลสั่งให้พนักงานแพทย์ตรวจผู้นั้นเสร็จแล้วให้เรียกพนักงานแพทย์ผู้นั้นมาให้ถ้อยคำ
      - กรณีที่ศาลเห็นว่าจำเลยผู้วิกลจริต และไม่สามารถต่อสู้คดีให้งดการไต่สวนมูลฟ้องไว้จนกว่าผู้นั้นหายวิกลจริต&ให้มีอำนาจส่งตัวผู้นั้นไปยังโรงพยาบาลโรคจิตหรือมอบให้แก่ผู้อนุบาล ตามเห็นสมควร
  - - - ผู้ใดควบคุมดูแลบุคคลวิกลจริต ปล่อยปละละเลยให้บุคคลวิกลจริตนั้น อาจเที่ยวตามลาพังต้องระวางโทษปรับไม่เกินห้าร้อยบาท
  - - - ผู้ใดกระทำผิดในขณะไม่สามารถรู้ผิดชอบ/ไม่สามารถบังคับตนเองได้เพราะมีจิตบกพร่อง /จิตฟั่นเฟือน ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษนั้น
      - ถ้ากระทำความผิดยังสามารถรู้ผิดชอบอยู่บ้าง ผู้นั้นต้องรับโทษแต่ศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้
      - การพิจารณาความผิดทางอาญา
        
        ไม่สามารถรู้ผิดชอบ->ผู้ต้องหา/จำเลยไม่รู้ว่าการกระทำของตนถูกหรือผิดดีหรือชั่วควรหรือไม่ควร
        
        ไม่สามารถบังคับตนเองได้->ผู้ต้องหา/จำเลยไม่สามารถห้ามจิตใจ มิให้ร่างกายทำการนั้นได้เกิดจากจิตบกพร่อง
  - - - บุคคลผู้ซึ่งศาลได้สั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถนั้น ท่านว่าต้องจัดให้อยู่ในความอนุบาล
    - - การใด ๆ อันบุคคลผู้ซึ่งศาลได้สั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถได้ทำลงไปการนั้นท่านว่าเป็นโมฆียะ
    - - บุคคลวิกลจริตผู้ใด ถ้าภริยาสามี/ผู้บุพการีก/ผู้สืบสันดาน/ผู้อนุบาล/ผู้พิทักษ์/พนักงานอัยการก็ดี ร้องขอต่อศาล จะสั่งให้ผู้นั้นเป็นคนไร้ความสามารถก็ได้ คำสั่งอันนี้ให้โฆษณาในราชกิจจานุเบกษา
    - - บุคคลใดไร้ความสามารถ เป็นผู้เยาว์/วิกลจริตก็ต้องรับผิดในผลที่ตนละเมิดบิด/มารดา/ผู้อนุบาล ต้องรับผิดชอบร่วมกับเขาด้วย เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวัง
        ตามสมควร แก่หน้าที่ดูแลซึ่งทำอยู่นั้น
    - - การใดๆอันบุคคลวิกลจริตได้ทำลง แต่ศาลยังมิได้สั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถ จะเป็นโมฆียะต่อเมื่อพิสูจน์ว่าได้ทำลงในเวลาที่ผู้นั้นวิกลจริตอยู่ และคู่กรณีได้รู้แล้วว่าผู้ทำเป็นคนวิกลจริต
    - - อาจารย์/นายจ้าง/บุคคลอื่น รับดูแลผู้ไร้ความสามารถอยู่เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งชั่วคราวก็ดี ต้องรับผิดร่วมกับผู้ไร้ความสามารถซึ่งเขากระทำลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหากพิสูจน์ได้ว่าผู้นั้น ๆ มิได้ระมัดระวังตามสมควร
- - - - แบ่งเป็น 2 ส่วน
        
        ส่วนที่เกี่ยวกับคดี
        
        ส่วนที่เกี่ยวข้องกับความเจ็บป่วยทางจิต
  - - - การตรวจ
        
        สภาพจิต
        
        ระบบประสาท
        
        ตรวจร่างกาย
      - ทดสอบทางจิตวิทยา
      - การเฝ้าดูพฤติกรรมโดยทีมจิตเวช
    - - ส่วนที่เกี่ยวข้องกับความเจ็บป่วยทางจิต
        
        การตรวจรักษาจากญาติ
        
        จากเอกสารทางการแพทย์อื่น ๆ
      - ส่วนที่เกี่ยวข้องกับการก่อคดี
        
        เช่น
        
        พฤติกรรมผู้ป่วยขณะอยู่ในโรงพัก
        
        สำเนาคำฟ้องจากอัยการ
    - - การรวบรวมข้อมูลทั้งหมด->การพิจารณาข้อสรุป
    - - การวินิจฉัยทางกฎหมาย->ส่งที่ต้องพิจารณา
      - การวินิจฉัยทางคลินิก -> การรักษาการพยากรณ์โรค