Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับ นิติเวชและนิติจิตเวช, 84b9beef563946f9d4f8e5151211…

- - - - ส่วนที่เกี่ยวกับคดี
      - ส่วนที่เกี่ยวข้องกับความเจ็บป่วยทางจิต
  - - - ส่วนที่เกี่ยวข้องกับการก่อคดี
        
        โดยซักถามหรือขอข้อมูลจากผู้ใกล้ชิด
        พฤติกรรมขณะประกอบคดี
      - ส่วนที่เกี่ยวข้องกับความเจ็บป่วยทางจิตตลอดจนการตรวจรักษาจากญาติ หรือจากเอกสารทางการแพทย์อื่นๆ
    - - การวินิจฉัยทางคลินิก (clinical diagnosis)
        เพื่อการรักษาการพยากรณ์โรค
      - การวินิจฉัยทางกฎหมาย (legal diagnosis)
        ส่งที่ต้องพิจารณา
- - - - ปล่อยตัวถ้าพิสูจน์ได้ว่าไม่ได้กระทำความคิด
      - มีหลักฐานว่ากระทำความผิด
        
        งดสอบสวนหรือพิจารณาคดี
        
        งดสอบสวนหรือพิจารณาคดี
        
        รักษาตามขั้นตอน
        
        อาการทางจิตไม่ทุเลา
        
        แจ้งผลการรักษาเป็นระยะ
        
        1 more item...
        
        อาการทางจิตทุเลา
- - - - ผู้ใดกระทำความผิดในขณะไม่สามารถรู้ผิดชอบหรือไม่สามารถบังคับตนเองได้ เพราะมีจิตบกพร่อง โรคจิตหรือจิตฟั่นเฟือน ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษสำหรับความผิดนั้น
        
        สามารถรู้ผิดชอบอยู่บ้าง หรือยังสามารถบังคับตนเองได้บ้าง ผู้นั้นต้องรับโทษสำหรับความผิดนั้น แต่ศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้
      - การพิจารณาความผิดทางอาญา
        
        ไม่สามารถรู้ผิดชอบ
        ผู้ต้องหาหรือจำเลยไม่รู้ว่าการกระทำของตนถูกหรือผิดดีหรือชั่วควรหรือไม่ควร
        
        ไม่สามารถบังคับตนเองได้
        ผู้ต้องหาหรือจำเลยไม่สามารถห้ามจิตใจ มิให้ร่างกายทำการนั้นได้ อันเกิดจากโรคจิต จิตบกพร่อง
        หรือจิตฟั่นเฟือน
  - - - รู้ว่าตนต้องคดีอะไร
        
        รู้ถึงความหนักเบาของโทษ
        
        เล่ารายละเอียดคดีได้
        
        เข้าใจขั้นตอนการดำเนินคดี
        
        ให้ปากคำต่อกระบวนการยุติธรรมได้
        ร่วมมือกับทนายป้องสิทธิของตนเองได้
  - - - ถ้าศาลเห็นว่าการปล่อยตัวผู้มีจิตบกพร่อง โรคจิต
        หรือจิตฟั่นเฟือน ซึ่งไม่ต้องรับโทษ หรือได้รับการลดโทษตามมาตรา 65 จะเป็นการไม่ปลอดภัยแก่ประชาชน ศาลจะสั่งให้ส่งตัวไปควบคุมไว้ในสถานพยาบาลก็ได้
    - - จะต้องไม่เสพสุรายาเสพติดให้โทษอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือทั้งสองอย่างภายในระยะเวลาไม่เกิน 2 ปี
        นับแต่วันพ้นโทษหรือวันปล่อยตัว เพราะรอ
        การกำหนดโทษหรือรอการลงโทษก็ได
  - - - ผู้กระทำผิดรอการกำหนดโทษไว้หรือรอการลงโทษไว้ เเล้วปล่อยตัวเพื่อให้โอกาส ผู้นั้นกลับตัวในเวลาที่กำหนด เเต่ต้องไม่เกิน 5 ปี นับตั้งเเต่วันพิพากษาโดยจะกำหนดเงื่อนไข
        เพื่อคุมประพฤติของผู้นั้นหรือไม่ก็ได้
    - - เมื่อความปรากฏแก่ศาลหรือความตามคำแถลงของพนักงานอัยการหรือเจ้าหนักงานว่า
        ผู้กระทำความผิด ไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขดังที่ศาลกำหนดไว้ในคดีก่อนบวกเข้ากับโทษ
        ในคดีหลัง แล้วแต่กรณี
        แต่ถ้าในเวลาที่ศาลได้กำหนดตามมาตรา 56 ศาลอาญาตักเตือนผู้กระทำความผิด
        หรือกำหนดการลงโทษที่ยังไม่ได้กำหนดหรือลงโทษซึ่งรอไว้นั้นก็ได้
    - - ถ้าภายในเวลาที่ศาลกำหนดตามมาตรา 56 ไม่ใช่ความผิดที่ได้กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ และศาลพิพากษาให้ลงโทษจำคุกสำหรับความผิดนั้นให้ศาลที่พิพากษาคดีหลังกำหนดโทษที่รอการกำหนดไว้ในคดี
        ก่อนบวกเข้ากับโทษในคดีหลัง
  - - - หากความมึนเมาเกิดโดยผู้เสพย์ไม่รู้ว่าสิ่งนั้นจะทำให้มึนเมา หรือได้เสพย์โดยถูกขืนใจให้เสพและได้กระทำความผิดในขณะไม่สามารถรับผิดชอบ
        หรือไม่สามารถบังคับตนเองได้ ผู้กระทำความผิดจึงจะได้รับยกเว้นโทษ
        
        หากผู้นั้นยังสามารถรู้ผิดชอบอยู่บ้าง หรือยังสามารถบังคับตนเองได้บ้าง
        ศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้
  - - - เมื่อจำเลยวิกลจริต
      - เมื่อเกรงว่าจำเลยจะถึง
        อันตรายแก่ชีวิตถ้าต้องจำคุก
      - ถ้าจำเลยมีครรภ์แต่เจ็ดเดือนขึ้นไป
      - ถ้าจำเลยคลอดบุตรแล้วยังไม่ถึงเดือนในระหว่างทุเลาการบังคับอยู่นั้น ให้ศาลสั่งพนักงาน
        ฝ่ายปกครองหรือตำรวจจัดให้บุคคลดังกล่าว
        แอยู่ในสถานที่อันควร
    - - การตัดสินว่าวิกลจริตหรือไม่เป็นเรื่องของศาล โดยอาศัยจิตแพทย์ ส่วนกฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองคนวิกลจริตในประเทศไทยยังไม่มี ถ้าคนวิกลจริตถูกข่มขืนกระทำชำเราถ้าเป็นวิกลจริตจริงก็ถือว่าไม่รู้ตัว เป็นการยินยอมเอาผิดไม่ได้ ถ้าเป็นคนปัญญาอ่อนขึ้นอยู่กับการพิจารณา และพยาน อาจจะเป็นการยินยอมหรือไม่ยินยอมก็ได้
  - - - ผู้ใดควบคุมดูแลบุคคลวิกลจริต ปล่อยปละละเลยให้บุคคลวิกลจริตนั้น อาจเที่ยวตามลำพัง
        ต้องระวางโทษปรับไม่เกิน 500 บาท
  - - - บุคคลวิกลจริตผู้ใด ถ้าบิดา มารดา ปู่ย่า ตายาย ทวดก็ดี ลูกหลาน เหลน ผู้อนุบาล หรือพนักงานอัยการ ร้องขอต่อศาล
        แล้วศาลจะสั่งให้บุคคลผู้นั้นเป็นคนไร้ความสามารถก็ได้
        คำสั่งอันนี้ให้โฆษณาในราชกิจจานุเบกษา
    - - บุคคลผู้ซึ่งศาลได้สั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถนั้น ท่านว่าต้องจัดให้อยู่ในความอนุบาล
    - - การใด ๆ อันบุคคลผู้ซึ่งศาลได้สั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถได้ทำลงไปการนั้นท่านว่าเป็นโมฆียะ
    - - การใด ๆ อันบุคคลวิกลจริตได้ทำลง แต่หากบุคคลนั้นศาลยังมิได้สั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถ การกระทำนั้นจะเป็นโมฆียะ ต่อเมื่อพิสูจน์ได้ว่าได้ทำลงในเวลาซึ่งบุคคลนั้นวิกลจริตอยู่ และคู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่งได้รู้แล้วด้วยว่าผู้ทำเป็นคนวิกลจริต
    - - บุคคลใดแม้ไร้ความสามารถเพราะเหตุเป็นผู้เยาว์หรือวิกลจริต
        ก็ต้องรับผิดในผลที่ตนละเมิดบิดา มารดา เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควร แก่หน้าที่ดูแลซึ่งทำอยู่นั้น
    - - ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือบุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถ จำต้องรับผิดร่วมกับผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด
        ซึ่งเขาได้กระทำลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน
        ถ้าหากพิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ระมัดระวังตามสมควร
- - - - เขียนรายงาน ณ ที่เกิดเหตุ โดยมีการจดบันทึกเกี่ยวกับข้อเท็จจริงทั่วไป ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับศพ
        ความเห็นเกี่ยวกับศพ การดำเนินการเกี่ยวกับศพ
      - รายงานการผ่าศพชันสูตร ซึ่งเป็นตรวจสอบ
        สภาพภายนอก / ภายในของศพนั้นๆ
      - การตรวจชิ้นเนื้อ เพื่อดูพยาธิสภาพ
      - การตรวจทางห้องปฏิบัติการ เพื่อดูสารในร่างกาย
      - การลงความเห็นในเรื่องเหตุ และพฤติการณ์ที่ตาย
    - - ข้อเท็จจริง (จำนวน ชนิด ตำแหน่ง ขนาด สิ่งแปลกปลอมที่พบในแผล ผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ วิธีการรักษาพยาบาล และความผิดปกติที่เป็นผลจากการบาดเจ็บ)
      - ความเห็นเกี่ยวกับแผล
    - - รวบรวมวัตถุพยานหรือสิ่ง
        ที่สงสัยว่าเป็นวัตถุพยาน
      - แยกหีบห่อ การบรรจุซอง เขียนรายละเอียด
      - ป้องกันการปลอมแปลงเจือปน หรือเสื่อมสภาพ
      - ส่งมอบวัตถุพยานด้วยความระมัดระวัง
        รัดกุม มีบันทึกการส่งมอบและผู้รับผิดชอบ
    - - บันทึกอย่างถูกต้อง ตรงตามความเป็นจริง
        กระชับ ชัดเจน ใช้การขีดฆ่าและ
        เขียนชื่อกำกับแทนการลบ
      - ต้องมีการสังเกตและบันทึกอาการ
        อาการแสดงเป็นระยะๆ
      - ในการบันทึกต้องระมัดระวังการใช้ภาษา
        อย่าใช้อารมณ์ในการเขียน
      - ควรเขียนให้สื่อความหมายในแง่
        การรักษาและกรณีที่เป็นพยานเอกสาร
      - พึงระลึกไว้เสมอว่าบันทึกอาการ และอาการแสดงของผู้ป่วยเป็นเอกสารลับ และผู้ป่วยสามารถขอดูได้ จึงไม่ควรเปิดเผยเอกสารนี้กับผู้อื่น
        ยกเว้นแพทย์หรือในกรณีที่ต้องมี
        การเปิดเผยตามข้อกำหนดของศาล
    - - ประกอบด้วย
        
        การฆ่าตัวตาย (committed suicide)
        
        ถูกผู้อื่นทำให้ตาย (homicide)
        
        ถูกสัตว์ทำร้ายตาย
        
        ตายโดยอุบัติเหตุ (accident)
        
        ตายโดยยังมิปรากฏเหตุ (sudden & unexpected death) ซึ่งต้องทำการชันสูตรพลิกศพในกรณีที่สงสัยว่ามีการตายโดยผิดธรรมชาติ