Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับนิติเวชและนิติจิตเวช, นางสาวปิยวรรณ แสวงวงษ์ เลขที่…

- - - - แบ่งเป็น 2 ส่วน
        
        ส่วนที่เกี่ยวกับความเจ็บป่วยทางจิต
        
        ส่วนเกี่ยวกับคดี
      - รวบรวมจากทีมนิติจิตเวชและเข้าประชุมสรุปร่วมกัน
  - - - ส่วนที่เกี่ยวข้องกับคดี สอบถาามจากคนใกล้ชิด พยานบุคคล ตำรวจ และพยานเอกสารทางราชการ
      - ข้อมูลเกี่ยวกับความเจ็บป่วยทางจิตเวช การรักษาจากญาติ หรือจากเอกสารทางการแพทย์
    - - ตรวจทาง
        
        ร่างกาย
        
        ระบบประสาท
        
        ห้องปฏิบัติการ
        
        ทดสอบทางจิตวิทยา
        
        จิต
        
        การเฝ้าดูพฤติกรรม
      - ตรวจโดยทีมจิตเวช
        
        จิตแพทย์
        
        พยาบาล
        
        จิตเวช
        
        นักจิตวิทยา
        
        นักสังคมสงเคราะห์
        
        นักอาชีวบำบัด
    - - ต้องกระจ่างในความมุ่งหมาย พิจารณาจากใบส่งตัว
        
        ส่งมจากแหล่งใด
        
        ผู้ป่วยต้องคดีอะไร
        
        คดีอยู่ชั้นไหน
        
        ต้องการทราบอะไร เมื่อใด
        
        ใครนำส่ง (ตำรวจ ศาล เรือนจำ คุมประพฤติ)
    - - การวินิจฉัยทางคลินิก (Clinical diagnosis)
        
        เพื่อการรักษาพยากรณ์โรค
      - การวินิจฉัยทางกฏหมาย (Legal diagnosis)
        
        ต้องพิจารณา
        
        ขณะตรวจวิกลจริต สามารถต่อสู้คดีได้ไหม
        
        ขณะประกอบคดี รู้ปิดชอบหรือบังคับตนเองได้ไหม
        
        ความเห็นหรือข้อเสนอแนะ
- - - - ปล่อยตัวถ้าพิสูจน์ได้ว่าไม่ได้กระทำความผิด
      - มีหลักฐานว่ากระทำความผิด
        
        งดสอบสวนหรือพิจารณาคดี
        
        ตรวจวินิจตาม มาตรา 14
        
        รักษาตามขั้นตอน
        
        อาการทางจิตทุเลา
        
        อาการทางจิตไม่ทุเลา
        
        แจ้งผลการรักษาเป็นระยะ
        
        1 more item...
- - - - การฆ่าตัวตาย (Committed suicide)
      - ถูกผู้อื่นทำให้ตาย (homicide)
      - ถูกสัตว์ทำร้ายตาย
      - ตายโดยอุบัติเหตุ (accident)
      - ตายโดยยังมิปรากฏเหตุ (sudden & unexpected death ) ต้องทำการชันสูตรพลิกศพในกรณีที่สงสัยการตายโดยผิดธรรมชาติ หรือตายระหว่างควบคุมของเจ้าหน้าที่ (มาตรา 148)
    - - รายงานการผ่าศพชันสูตร ซึ่งเป็นตรวจสอบสภาพภายนอก / ภายในของศพนั้นๆ
      - การตรวจชิ้นเนื้อ เพื่อดูพยาธิสภาพ
      - เขียนรายงาน ณ ที่เกิดเหตุ โดยมีการจดบันทึกเกี่ยวกับข้อเท็จจริงทั่วไป เกี่ยวกับศพ ความเห็นเกี่ยวกับศพ การดำเนินการเกี่ยวกับศพ
      - การตรวจทางห้องปฏิบัติการ เพื่อดูสารในร่างกาย
      - การลงความเห็นในเรื่องเหตุ และพฤติการณ์ที่ตาย
    - - ข้อเท็จจริง (จำนวน ชนิด ตำแหน่ง ขนาด สิ่งแปลกปลอมที่พบในบาดแผล ผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ วิธีการรักษาพยาบาล และความผิดปกติที่เป็นผลจากการบาดเจ็บ )
      - ความเห็นเกี่ยวกับแผล
    - - รวบรวมวัตถุพยานหรือสิ่งที่สงสัยว่าเป็นวัตถุพยาน
      - แยกหีบห่อ การบรรจุซอง เขียนรายละเอียด
      - ป้องกันการแปลงปลอมเจือปน หรือเสื่อมสภาพ
      - ส่งมอบวัตถุพยานด้วยความระมัดระวัง รัดกุม มีบันทึกการส่งมอบและผู้รับผิดชอบ
    - - การบันทึกต้องระมัดระวังการใช้ภาษา อย่าใช้อารมณ์ในการเขียน
      - ควรเขียนให้สื่อความหมายในแง่การรักษาและกรณีที่เป็นพยานเอกสาร
      - ต้องมีการสังเกตและบันทึกอาการ อาการแสดงเป็นระยะ ๆ
      - พึงระลึกไว้เสมอว่าบันทึกอาการ และอาการแสดงของผู้ป่วยเป็นเอกสารลับ ผู้ป่วยสามารถขอดูได้ ไม่ควรเปิดเผยเอกสารนี้กับผู้อื่นยกเว้นแพทย์ หรือกรณีที่ต้องมีการเปิดเผยตามข้อกำหนดของศาล
      - บันทึกอย่างถูกต้อง ตรงตามความจริง กระชับ ชัดเจน ใช้การขีดฆ่าและเขียนชื่อกำกับแทนการลบ
- - - - ผู้ใดกระทำความผิดซึ่งมีโทษจำคุกไม่เกิน 2 ปี ถ้าไม่ปรากฏว่าผู้นั้นได้รับโทษจำคุกมาก่อน หรือจำคุกมาก่อน แต่กระทำโดยประมาท ศาลจะพิพากษาว่าผู้นั้นมีความผิด แต่รอกำหนดโทษแล้วปล่อยตัว ผู้นั้นต้องกลับตัวภายในระยะเวลาที่ศาลกำหนด แต่ห้ามเกิน 5 ปี นับแต่ศาลพิพากษา
      - เงื่อนไขเพื่อคุมความประพฤติของผู้กระทำผิด
        
        ให้ไปรายงานตัวต่อเจ้าพนักงานที่ศาลระบุไว้ครั้งคราว
        
        แนะนำ ช่วยเหลือ หรือตักเตือนที่เห็นสมควรเรื่องความประพฤติและการประกอบอาชีพ
        
        ให้ฝึกหัดหรือทำอาชีพอันเป็นกิจลักษณะ
        
        ให้ละเว้นการคบหา หรือการประพฤติใดที่นำไปสู่การกระทำผิด
    - - เมื่อความปรากกฏแก่ศาล ว่าผู้กระทำผิดไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขดังที่ศาลกำหนดไว้ แล้วแต่กรณี แต่ถ้าในเวลที่ศาลได้กำหนดตามมาตรา 56 ศาลอาญาตักเตือนผู้กระทำความผิด หรือกำหนดการลงโทษที่ยังไม่ได้กำหนด
    - - ถ้าภายในเวลาที่ศาลกำหนดตามมาตรา 56 ผู้ที่ถูกพิพากษาให้กระทำความผิด ไม่ใช่ความผิดที่ได้กระทำโดยประมาท และศาลพิพากษาให้ให้ลงโทษจำคุกสำหรับความผิดนั้นให้ศาลที่พอพากาาคดีหลังกำหนดโทษที่รอการกำหนด แต่ถ้าในเวลาที่ศาลกำหนดตามมาตรา 56 ผู้นั้นไม่ได้กระทำความผิดดังกล่าวในวรรคแรก ให้ผู้นั้นพ้นจากการที่ถูกกำหนดโทษ
  - - - ความมึนเมาเพราะเสพย์สุรา หรือสิ่งเมาอย่างอื่น จะไม่สามารถยกเป็นข้อแก้ตัวตามมาตรา 65 ได้ เว้นแต่ว่าไม่รู้ว่าสิ่งที่เสพเป็นสิ่งมึนเมา หรือถูกขืนใจให้เสพย์ และได้กระทำความผิดตอนที่ไม่สามารถรับผิดชอบหรือบังคับตัวเองได้ จะได้รับการยกเว้นโทษ แต่ถ้าทำผิดในตอนที่สามารถบังคับตัวเอง และรับผิดชอบได้บ้าง จะได้รับการลงโทษน้อยกว่า
  - - - ถ้าศาลเห็นว่าการปล่อยตัวผู้มีจิตบอกพร่องโรคจิต ซึ่งไม่ได้รับโทษ หรือได้รับการลดโทษจะเป็นอันตรายแก่ประชาชน ศาลสามารถสั่งให้ส่งตัวไปควบคุมไว้ในสถานพยาบาล และคำสั่งนี้เพิกถอนเมื่อใดก็ได้
    - - กรณีที่ศาลพิพากษาลงโทษ แต่รอกำหนดโทษ ถ้าศาลเห็นว่าผู้ติดยาเสพติดให้โทษ ศาลจะกำหนดในคำพิพากษา ว่าบุคคนั้นต้องไม่เสพสุรายาเสพติดให้โทษอย่างใดอย่างหนึ่งหรือทั้ง 2 อย่างในระยะเวลาไม่เกิน 2 ปีหลังจากวันพ้นโทษหรือวันปล่อยตัว
  - - - ศาลมีอำนาจสั่งให้ทุเลาการบังคับให้จำคุกไว้ก่อน จนกว่าเหตุอันสมควรทุเลาจะหมด
        
        เมื่อเกรงว่าจำเลยจะถึงอันตรายแก่ชีวิตถ้าต้องจำคุก
        
        ถ้าจำเลยมีครรภ์แต่เจ็ดเดือนขึ้นไป
        
        เมื่อจำเลยวิกลจริต
        
        ถ้าจำเลยคลอดบุตรแล้วยังไม่ถึงเดือนในระหว่างทุเลาการบังคับอยู่นั้นจัดให้บุคคลดังกล่าวอยู่ในสถานที่อันควร
    - - ถ้าบุคคลซึ่งต้องคำพิพากษาให้ประหารชีวิต เกิดวิกลจริตก่อนประหารชีวิต ให้รอการประหารชีวิตจนกว่าจะหาย ศาลมีอำนาจยกมาตรา 46 วรรค (2) แห่งกฏหมายอาญา
      - ถ้าบุคคลวิกลจริตหายภายหลัง 1 ปี นับแต่คำพิพากษา ให้ลดโทษจากประหารชีวิตเหลือจำคุกตลอดชีวิต
  - - - ในระหว่างทำการสอบสวน ไต่สวนมูลฟ้อง มีเหตุเชื่อว่าผู้ต้องหาเป็นผู้วิกลจริต ไม่สามารถต่อสู้คดีได้ สั่งให้แพทย์ตรวจ เสร็จแล้วเรียกมาว่าได้ผลการตรวจอย่างไร
      - กรณีที่พนักงานสอบสวนหรือศาลเห็นว่าผู้ต้องหาหรือจำเลยผู้วิกลจริต ไม่สามารถต่อสู้คดีให้งดการสอบสวนจนกว่าจะหายวิกลจริต หรือสามารถต่อสู้คดีได้ และมีอำนาจในการส่งผู้นั้นไปยังโรงพยาบาล หรือให้แก่ผู้อนุบาล ผู้ว่าราชการจังหวัด
      - หลักการพิจารณาความสามารถในการต่อสู้คดี
        
        รู้ว่าตนเองต้องคดีอะไร
        
        รู้ถึงความหนักเบาของโทษที่จะได้รับ
        
        สามารถเล่ารายละเอียดของคดีได้
        
        สามารถเข้าใจขั้นตอนการดำเนินคดี
        
        สามารถให้ปากคำต่อกระบวนการยุติธรรมได้
        
        สามารถร่วมมือกับทนายในการปกป้องสิทธิตนเองได้
  - - - ผู้ใดควบคุมดูแลบุคคลวิกลจริต ปล่อยปละละเลยให้บุคคลวิกลจริต เที่ยวตามลำพังระวางโทษปรับไม่เกินห้าร้อยบาท
  - - - ผู้ใดกระทำผิดในขณะไม่สามารถรู้ผิดชอบหรือบังคับตนเองไม่ได้ เพราะมีจิตบกพร่อง โรคจิต ไม่ต้องรับโทษ
      - ถ้ากระทำผิดยังสามารถรู้ผิดชอบ หรือสามารถบังคับตนเองได้บ้าง ต้องได้รับโทษ แต่ศลจะลงโทษน้อยกว่า
      - การพิจารณาความผิด
        
        ไม่สามารถรู้ผิดชอบ
        
        ไม่รู้ว่าการกระทำของตนถูกหรือผิด
        
        ไม่สามารถบังคับตนเองได้
        
        ไม่สามารถห้ามจิตใจ มิให้ร่างกายทำการนั้นได้ อันเกิดจากโรคจิต จิตบกพร่อง
  - - - บุคคลวิกลจริตผู้ใด ถ้าภริยา สามี บุพการี ผู้สืบสันดาน ผู้อนุบาลหรือผู้พิทักษ์ หรือพนักงานอัยการร้องขอต่อศาลสั่งให้บุคคลผู้นั้นเป็นคนไร้ความสามารถ
    - - บุคคลผู้ซึ่งศาลได้สั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถนั้น ท่านว่าต้องจัดให้อยู่ในความอนุบาล
    - - การใด ๆอันบุคคลผู้ซึ่งศาลได้สั่งใหเป็นคนไร้ความสามารถได้ทำการนั้นท่านว่าเป็นโมฆียะ
    - - การใด ๆ ที่ผู้วิกลจริตได้ทำลงไป หากบุคคลนั้นศาลยังมิได้สั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถ การนั้นจะเป็นโมฆียะ เมื่อพิสูจน์ได้ว่าทำลงไปในเวลาที่บุคคลนั้นวิกลจริตอยู่ และคู่กรณีอีกฝ่ายรู้ด้วยว่าเป็นคนวิกลจริต
    - - บุคคลใดไร้ความสามารถเพราะเป็นผู้เยาว์หรือวิกลจริตต้องได้รับผิดและบิดามารดาหรือผู้อนุบาลก็ต้องได้รับโทษด้วยเช่นกัน เว้นแต่ว่าพิสูจน์แล้วได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแล้ว
    - - ครูบาร์อาจารย์ นายจ้างหรือบุคคลอื่นรับดูแลผู้ไร้ความสามารถจะต้องได้รับผิดร่วมกับผู้ไร้ความสามารถในการกระทำการละเมิด ถ้าพิสูจน์ได้ว่าไม่ได้ระมัดระวังตามสมควร