Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
การเเสดงพื้นเมืองภาคตะวันออกเฉียงเหนือ - Coggle Diagram
การเเสดงพื้นเมืองภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
เซิ้งโปงลาง
ลักษณะการแสดง
เป็นการแสดงของชาวไทยภาคอีสาน นิยมเล่นกันมากในจังหวัดกาฬสินธุ์ การแสดงจะมีทั้งหญิงและชาย
ใช้ท่ารำที่ประดิษฐ์ขึ้นตามทำนองเพลง อันเกิดจากความบันดาลใจ ด้วยลีลาแคล่วคล่องว่องไว ใช้ดนตรีโปงลาง ซึ่งเป็นเครื่องดนตรีทำด้วยไม้เนื้อแข็ง ร้อยต่อกันเหมือนระนาดแต่ใหญ่กว่า ใช้ผู้ตีสองคน คนตีคลอเสียงประสาน
การแต่งกาย
ฝ่ายชายนุ่งกางเกงขาก๊วยหรือนุ่งโสร่งก็ได้ เสื้อคอกลมแขนสั้น มีผ้าขาวม้าคาดเอว และใช้ผ้าขาวม้าโพกศีรษะ
ฝ่ายหญิงสวมเสื้อแขนกระบอก ๓ ส่วนคอกลม ห่มสไบ นุ่งผ้าซิ่นมัดหมี่สั้นแค่เข่า
เครื่องดนตรีที่ใช้
ลายโปงราง
แคน
พิณ
ลักษณะการเเสดงพื้นเมือง
เป็นการแสดงที่ค่อนข้างเร็ว กระฉับกระเฉง สนุกสนาน
ภาคอีสานเป็นที่ราบสูง มีแหล่งน้ำจากแม่น้ำโขง แบ่งตามลักษณะของสภาพความเป็นอยู่ ภาษาและขนบธรรมเนียมประเพณีที่แตกต่างกัน
มีความเชื่อในทางไสยศาสตร์มีพิธีกรรมบูชาภูติผีและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ การแสดงจึงเกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวัน และสะท้อนให้เห็นถึงการประกอบอาชีพและความเป็นอยู่ได้เป็นอย่างดี
โอกาสที่ใช้ในการเเสดง
งานบุญต่างๆ
งานมงคลต่างๆ
เครื่องดนตรีที่ใช้ในการเเสดง
ฉิ่ง ฉาบ
แคน
กลองยาว
ตัวอย่างการเเสดง
เซิ้งตังหวาย
การเซิ้งกระติ๊บข้าว
ฟ้อนผู้ไทย (ภูไท)
เครื่องดนตรีที่ใช้
ตะโพน ม้าล่อรำมะนา
กลองสั้น กลองยาว
โอกาสในการเเสดง
งานมงคลต่างๆ
งานเเต่งงาน
งานขึ้นบ้านใหม่
งานบุญต่างๆ
การเเต่งกาย
ชายนุ่งกางเกง ใส่เสื้อคอกลม มีผ้าขาวม้าคาดพุง และมีผ้าพันศีรษะ เป็นผู้เล่นดนตรีประกอบการฟ้อน
หญิงแต่งตัวแบบพื้นเมืองเดิม เกล้ามวยผม ใส่เล็บยาว ผูกแถบผ้าสีแดงบนมวยที่เกล้าไว้
ลักษณะการเเสดง
ต่อมาได้ใช้ในงานแสดงในงานสนุกสนาน รื่นเริงต่างๆด้วย
การร่ายรำแบบนี้เป็นการร่ายรำเพื่อถวายพระธาตุเชิงชุมแต่อย่างเดียว
การฟ้อนภูไทนี้ เป็นการละเล่นพื้นเมืองอย่างหนึ่งของชาวผู้ไท