Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับนิติเวชและนิติจิตเวช, มูลนิธีพัฒนาคนพิการไทย. (2556)…
กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับนิติเวชและนิติจิตเวช
ประเด็นในการนำมาประกอบการร่าง
มาตรการการรักษา
ต้องมีข้อบ่งชี้ดังนี้
มีภาวะอันตราย
มีความจำเป็นและได้รับการยินยอม
คุ้มครองสิทธิผู้ป่วย
ได้รับการคุ้มครองเต็มที่
ความยินยอมได้รับการบอกกล่าว
ปกปิดข้อมูลเป็นความลับ
ได้รับการรักษาตามมาตรฐานแพทย์
การอุทธรณ์
ผู้มีอำนาจอุทธรณ์คือ
ตัวผู้ป่วย
ผู้มีอำนาจแทน
เจตนารมณ์
คุ้มครองผู้ป่วยในการบำบัดรักษา และคำนึงความเป็นศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์
ผู้ป่วยได้รับการรักษาอย่างเท่าเทียม และอยู่ในสังคมอย่างปลอดภัย
ได้รับการบำบัดอย่างทั่วถึง
หมวด1 คณะกรรมการ
ส่วนที่1 คณะกรรมการสุขภาพจิต
ส่วนที่2 คณะกรรมการสถานบำบัดรักษา
หมวดที่2 สิทธิผู้ป่วย
ม.15
(1)ได้รับการรักษา คำนึงถึงความเป็นมนุษย์
(2)เก็บข้อมูลไว้เป็นความลับ
(3)ได้รับการคุ้มครองการวิจัย
(4)ได้รับการคุ้มครองตามหลักประกันสุขภาพ
ม.16
ห้ามมิให้ผู้ใดเปิดเผยข้อมูล ยกเว้น
(1)อาจเกิดอันตรายต่อผู้ป่วย/ผู้อื่น
(2)เพื่อความปลอดภัยของสาธารณชน
(3)กฎหมายบัญญัติให้เปิดเผย
ม.17
การบำบัดที่ต้องผูกมัดหรือกักบริเวณ
ต้องได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด
ม.18
การรักษาด้วยECT
กระทำในกรณี
(1)ผู้ป่วยยินยอม อาจเกิดความเสี่ยงร้ายแรง
(2)มีเหตุฉุกเฉินจำเป็น
ม.19
ทำหมัน
ผู้ป่วยทำไม่ได้ยกเว้นกรณี ม.18(1)
ม.20
การกระทำต้องได้รับการยินยอมจาก
ผู้ป่วย
คณะกรรมการ
หมวดที่4 การอุทธรณ์
ม.42
มีการขยายเวลาในการบำบัด
เป็นหนังสือรับรองภายใน30วัน
ญาติไม่เห็นด้วยยื่นอุทธรณ์ได้
หมวดที่5 พนักงานเจ้าหน้าที่
ม.46
(1)สามารถเข้าไปเคหสถานได้เมื่อพบบุคคลตามม.22
(2)ซักถามข้อมูลได้ ตาม(1)
(3)อาจมีหนังสือเรียกมาให้ข้อมูล
พนักงานอาจร้องขอให้ฝ่ายปกครองช่วยเหลือ
ม.47
เจ้าหน้าที่ต้องแสดง
บัตรประจำตัวพนักงาน
ม.48
ในการปฏิบัติหน้าที่ให้บุคคลที่เกี่ยวข้องอำนวยความสะดวก
ม.49
ในการปฏิบัติหน้าที่ให้พนักงานเจ้าหน้าที่เป็นเจ้าพนักงานตามประมวลกฎหมายอาญา
หมวด3 การบำบัดรักษาสุขภาพทางจิต
ม.21
กระทำต่อเมื่อ
(1)ผู้ป่วยยินยอม เว้นผู้ป่วยตามม.22
(2)ถ้าจะรับผู้ป่วยตามวรรค1 ต้องลงลายมือชื่อ
(3)อายุไม่ถึง18ปี ให้คู่สมรส บุตร หรือผู้สืบสันดานเซ็นยินยอม
ต้องเซ็นยินยอมทุกครั้งยกเว้นผู้ป่วยม.22
ม.22
บุคคลต้องได้รับการรักษา
(1)มีภาวะอันตราย
(2)มีความจำเป็น
ม.23
ถ้าเจอบุคคลตามม.22ให้รีบแจ้งพนักงานหรือเจ้าหน้าที่
ม.24
(1)เจ้าหน้าที่เมื่อได้รับแจ้งให้รับไปสถานบำบัดโดยเร็ว
การนำตัวไปตาม(1) ห้ามผูกมัด ยกเว้นป้องกัน
ม.25
กรณีเจอบุคคลตามม.22ให้นำส่งสถานบำบัดที่ใกล้ที่สุด
ม.26
ถ้าบุคคลนั้นขัดขวางหรือหลบหนี ให้ผู้มีอำนาจนำส่งแก่สถานพยาบาลทันที
ม.27
ให้แพทย์อย่างน้อย1คน พยาบาลอย่างน้อย1คน ตรวจและวินิจฉัยเมื่อผู้ป่วยมาถึง
ม.28
เมื่อแพทย์ประเมินแล้วเป็นตามม.22ให้รับการตรวจโดยละเอียดอีกครั้ง
กระบวนการตรวจและวินิจฉัย
ม.31
อาการดี ให้แพทย์จำหน่าย และรายงาน
ม.29(1)
ต้องเข้าบำบัด
ม.30
ขยายเวลาไม่เกิน30วัน
ม.29(2)
ไม่มีภาวะอันตรายแต่ต้องเข้าบำบัด ไม่มีผู้ดูแล เจ้าหน้าที่ประสานงานฝ่ายสงเคราะห์ดูแล
ม.32
กรณีม.29(2)ไม่ได้ผลให้ใช้ม.29(1)
ม.33
ถ้าหลบหนีให้ประสานงานกับญาติเพื่อติดตาม
ม.34
คณะกรรมการสั่งย้ายผู้ป่วยได้ตามระเบียบกำหนด
หมวด6 บทกำหนดโทษ
ม.50
ผู้ใดฝ่าฝืนม.16 จำคุกไม่เกิน1ปีปรับไม่เกิน20000บาทหรือทั้งจำทั้งปรับ
ผู้ใดได้กระทำโดยการโฆษณาหรือเผยแพร่ทางสื่อมวลชนหรือสื่อสารสนเทศใด ๆ
ม.51
ผู้ใดแจ้งข้อความอันเป็นเท็จต่อพนักงานเจ้าหน้าที่
ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน1ปี หรือปรับไม่เกิน20000บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
ม.52
ผู้ใดไม่ปฏิบัติตามหนังสือของพนักงานเจ้าหน้าที่ตามม.46(3)
ระวางโทษจำคุกไม่เกิน6เดือน หรือปรับไม่เกิน10000บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
ม.53
ผู้ใดไม่อำนวยความสะดวกตามสมควรแก่พนักงานตามมาตรา ๔๘
ระวางโทษจำคุกไม่เกิน1เดือน หรือปรับไม่เกิน10000บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
ผู้ป่วยคดี
ม.35
ให้แพทย์ตรวจว่าสู้คดีได้หรือไม่ ภายใน45วัน
ในกรณีถูกคุมขัง ต้องคอยติดตามอาการ
ม.36
ให้สถานรักษา รับการรักษาโดยไม่ต้องได้รับความยินยอมก็ได้จนกว่าจะหายหรือสู้คดีได้
ให้ทำรายงานผลส่งภายใน180วัน
ม.37
ในกรณีศาลสั่งให้คุมตัวหรือรักษาไว้ในสถานพยาบาลให้ศาลส่งสำเนาคำสั่งไปพร้อมกับผู้ป่วยคดี
และให้สถานบำบัดรักษารับผู้ป่วยคดีไว้ควบคุมและบำบัดรักษาโดยไม่ต้องได้รับความยินยอมจากผู้ป่วยคดี
ม.38
ถ้าอาการดีขึ้นให้แพทย์จำหน่ายและรายงานไปยังศาลทันที
ม.39
ให้จิตแพทย์ผู้บำบัดรักษารายงานผลการบำบัดรักษาและความเห็นต่อศาลภายใน90วันนับแต่วันที่ได้รับผู้ป่วยคดีไว้
มูลนิธีพัฒนาคนพิการไทย. (2556). พระราชบัญญัติสุขภาพจิต พ.ศ.2551 [ออนไลน์]. จาก
http://www.tddf.or.th/laws/detail.php?contentid=0146&postid=0001106¤tpage=1
ชดาพิมพ์ เผ่าสวัสดิ์. (2553). พ.ร.บ.สุขภาพจิต พ.ศ.2551 [ออนไลน์]. จาก
https://th.rajanukul.go.th/preview-3682.html