Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

“A Beautiful Mind”, อ้างอิง กุลพร วิสิทธิ์.(2012).ยาคลอโปมาซีน คือยาอะไร…

- - - - การพูดจาไม่ต่อเนื่อง
        หยุดชะงัก พูดซ้ำๆ พูดอ้อมค้อม เป็นต้น
    - - คิดว่ามีคนคอยติดตามจะทำร้าย
        คิดว่าตนเองเป็นคนสำคัญ มีอำนาจพิเศษเหนือธรรมดา
- - - - ยาจิตเวช (Antipsychotic drugs) กลุ่ม typical antipsychotics
    - - ยับยั้งการหลั่งสารสื่อประสาท Dopamine
    - - อาจมีอาการง่วงซึม ปากแห้ง ปวดศีรษะ ผิวหนังไวต่อแสงแดด ตาสู้แสงไม่ได้ บางรายอาจมีอาการข้างเคียงทางระบบประสาท มักเกิดขึ้นเมื่อใช้ยาไปเป็นเวลานาน เช่น กล้ามเนื้อเกร็งกระตุก (Dystonia) นั่งไม่ติดที่(Akathisia) อาการคล้ายพาร์กินสัน (Pseudoparkinsonism) และการขยับของกล้ามเนื้อที่ผิดปกติควบคุมไม่ได้ที่บริเวณปาก ลิ้น ใบหน้า แขนขาหรือลำตัว (Tardive dyskinesia)
    - - ใช้ในรักษาอาการทางจิตได้แก่ โรคจิตเภทที่มีอาการประสาทหลอน ก้าวร้าว โรคอารมณ์แปรปรวนสองขั้ว(bipolar)ที่มีอารมณ์คลุ้มคลั่ง นอกจากนี้ยังใช้ป้องกันและรักษาอาการคลื่นไส้ อาเจียน • รักษาภาวะพฤติกรรมผิดปกติในเด็ก1-12 ขวบ รักษาอาการสะอึกอย่างรุนแรง ใช้รักษาโรคบาดทะยักโดยเสริมยาอื่นอย่างยากลุ่มบาบิทูเรต ช่วยให้ผ่อนคลายก่อนการผ่าตัด รักษาโรคพอร์ไฟเรีย (porphyria)ซึ่งเป็นโรคที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติของระบบเลือด ชนิด acute intermittent porphyria ซึ่งผู้ป่วยจะมีอาการปวดท้องรุนแรง อาการผิดปกติทางระบบประสาท ปัสสาวะมีสีน้ำตาล
  - - - ออกฤทธิ์โดยการเสริมฤทธิ์ของ GABA ซึ่งจะมีผลยับยั้งการทำงานของ neuron ในระบบประสาทส่วนกลาง
    - - มีอาการง่วงซึม อาการจะเริ่มต้นภายใน 30 นาทีถึง 2 ชั่วโมง ในระยะแรกอาจจะมีอาการตื่นเต้นร่วมด้วย หลังจากนั้นจะค่อยๆ ซึมลง พูดจาวกวน ขยับสะเปะสะปะ ถ้าเป็นมาก จะซึมจนหมดสติได้
    - - ใช้รักษาโรควิตกกังวล รวมทั้งใช้รักษาโรคที่เกิดจากความเครียด
  - - - ปวดศีรษะ ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ ไม่สบายตัว สับสน สูญเสียความจำชั่วคราว บางรายมีผลข้างเคียงที่รุนแรงอาจทำให้กระดูกหัก ข้อเคลื่อน หรืออาจเสียชีวิตได้ โดยเฉพาะในผู้ป่วยที่มีโรคทางกายร่วม เช่น โรคหัวใจ โรคทางสมอง โรคกระดูกและกล้ามเนือ
    - - ทำให้ผู้ป่วยชัก กระตุ้นให้สารสื่อนำประสาทภายในสมองที่หลั่งผิดปกติได้กลับมาทำงานโดยสม่ำเสมอ เมื่อสารสื่อนำประสาทหลั่งอย่างต่อเนื่องดีแล้วกระบวนการทำงานทางจิต รวมถึงสภาวะทางอารมณ์ ความคิด ความรู้สึกและพฤติกรรมต่างๆ ก็จะกลับสู่ภาวะปกติ
- - - - (1) อาการหลงผิด
      - (2) อาการประสาทหลอน
      - (3) การพูดอย่างไม่มีระเบียบแบบแผน (การพูดในลักษณะที่หัวข้อ วลีหรือประโยคที่กล่าวออกมาไม่สัมพันธ์กัน)
      - (4) พฤติกรรมที่ไม่มีระเบียบแบบแผนที่คนในสังคมหรือวัฒนธรรมของผู้ป่วยไม่ทำกันพฤติกรรมการเคลื่อนไหวมากเกินไป น้อยเกินไป หรือแปลกประหลาด (catatonic behavior)
      - (5) อาการด้านลบ เช่น สีหน้าทื่อ เฉยเมย แยกตัวจากคนอื่น
  - - - พันธุกรรม
      - ระบบสารชวีเคมีในสมอง
      - กายวิภาคของสมอง
      - ประสาทสรีรวิทยา
    - - สภาพครอบครัวมีผลต่อการกำเริบของโรค โดยพบว่า มีการใช้อารมณ์ต่อกัน
        
        การตำหนิวิพากษ์วิจารณ์
        
        มีท่าทางไม่เป็นมิตร
        
        จู้จี้ยุ่งเกี่ยวกับผู้ป่วยมากเกินไป
      - สังคมที่มีเศรษฐกิจต่ำ ทำให้การดำรงชีวิตไม่สามารถคงอยู่ได้ในสภาพเดิมหรือการที่สภาพสังคมบีบคั่น
    - - เชื่อว่าผู้ป่วยมีจุดอ่อนบางอย่างอยู่แล้วเมื่อพบกับสภาพกดดันบางประการ จะทำให้เกิดอาการของโรคจิตเภทขึ้นมา
  - - - ยังไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ แต่สามารถช่วยลดอาการป่วยได้
    - - เน้นในด้านการฝึกการเข้าสังคม
    - - ใช้วิธีพูดคุยระหว่างผู้ป่วยและผู้เชี่ยวชาญ ให้ผู้ป่วยเข้าใจตนเองและปัญหาของตนเองมากขึ้น
    - - มีตรอบครัวของผู้ป่วยเข้ามาเกี่ยวข้อง
    - - ผู้ป่วยจำนวนหนึ่งมาร่วมเรียนรู้และแลกเปลียนประสบการณ์ซึ่งกันและกัน จากการพูดคุยกันภายในกลุ่ม
  - - - อาการหลงผิด(delusion)
      - การพูดแบบไม่มีระเบียบแบบแผน (disorganized speech)
      - อาการประสาทหลอนอย่างชัดเจน (prominent hallucination)
      - พฤติกรรมแบบไม่มีระเบียบแบบแผน (disorganized behavior)
      - พฤติกรรมเคลื่อนไหวผิดแปลกไปจากปกติ (catatonic behavior)
    - - อารมณ์ทื่อ (blunted affect) และเฉยเมย
      - ความคิดอ่านและการพูดลดลง
      - ขาดความสนใจในการเข้าสังคม และกิจกรรมที่เคยสนใจ
      - ไม่ดูแลสุขภาพอนามัยส่วนตัว
    - - ความสามารถในการจัดการ การตัดสินใจ การวางแผน (executive function) ลดลง
      - ความสามารถในการคงความใส่ใจลดลง
      - ความสามารถในการจดจำข้อมูลเฉพาะหน้าลดลง
- - - - ประเมินอาการแยกตัวและอาการหวาดระแวงของผู้ป่วย โดยสังเกตจากการตอบคำถาม รวมถึงสอบถามกับผู้ที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วย เพื่อให้ทราบความรุนแรงของอาการที่ผู้ป่วยเป็น
      - เสนอตัวในการให้ความช่วยเหลือ และร่วมสนทนาเรื่องต่างๆ กับผู้ป่วย เพื่อให้เกิดความไว้วางใจและความเป็นมิตร
      - 3.ให้ข้อมูลถึงผลดีและประโยชน์ของการมีสัมพันธภาพกับผู้อื่น เพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความรู้สึกที่ดีในการสร้างสัมพันธภาพ
      - 4.จัดกิจกรรมให้ผู้ป่วยมีสัมพันธภาพกับผู้อื่น เช่น จัดให้มีกิจกรรมกลุ่มร่วมกับเพื่อนในห้อง หรือจัดกิจกรรมการออกความเห็นข้อมูลที่ผู้ป่วยถนัด เพื่อให้เกิดการสร้างสัมพันธภาพของผู้ป่วยขึ้น
    - - สามารถสร้างสัมพันธภาพได้อย่างมีประสิทธิภาพ
      - สามารถคิดในสิ่งที่อยู่บนพื้นฐานความจริงได้ ก่อนการจำหน่ายกลับบ้าน
    - - คิดในสิ่งที่อยู่บนพื้นฐานของความจริง
      - สนทนากับเจ้าหน้าที่ หรือผู้ป่วยรายอื่น
      - เข้าร่วมกิจกรรมที่จัดขึ้นภายในหอผู้ป่วย
  - - - 1.ประเมินความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับการเป็นซ้ำ
        
        เน้นการเข้าใจในทัศนคติต่อการเจ็บป่วยของผู้ป่วยเอง
        
        ความสามารถในการป้องกันการกลับเป็นซ้ำ
      - 2.อธิบายข้อดีของการรับการรักษาและไม่รับการรักษาอย่างต่อเนื่องเพื่อให้ผู้ป่วยเข้าใจและให้ความร่วมมือในแผนการรักษา
      - 3.เตรียมการปฏิบัติเพื่อป้องกันการกลับเป็นซ้ำ
      - 4.ผู้ป่วยและครอบครัวร่วมกันปฏิบัติตามแผนที่วางไว้ โดยมุ่งหวังว่าให้หายจากอาการ
      - 5.ให้ความสำคัญในการรับประทานยาอย่างต่อเนื่อง เพื่อบรรเทาอาการของตนเอง
    - - ลดโอกาสการกลับเป็นซ้ำ
    - - ผู้ป่วยมีทัศนคติไปในทางบวกต่อการเจ็บป่วย
      - ผู้ป่วยรับประทานยาตามการรักษาของแพทย์สม่ำเสมอ
  - - - 1.สร้างสัมพันธภาพเชิงบำบัดด้วยท่าทีเป็นมิตรเพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความไว้วางใจ เปิดโอกาสให้ระบายความรู้สึกเสนอทางเลือกที่เหมาะสม
      - 2.ประเมินความคิด อารมณ์ พฤติกรรมสม่ำเสมอทุกเวร
      - 3.ให้ข้อมูลถึงผลดีและประโยชน์ของการมีสัมพันธภาพกับผู้อื่น เพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความรู้สึกที่ดีในการสร้างสัมพันธภาพ
      - 4.จัดสิ่งแว้ดล้อมให้ปลอดภัย
      - 5.ประชุมเตรียมความพร้อมกับทีมสุขภาพเพื่อจัดการ กรณีผู้ป่วยไม่สามารถควบคุมตนเองได้
      - 6.ดูแลให้ได้รับยาตามแผนการรักษาของแพทย์
    - - ไม่ได้รับอันตรายจากอุบัติเหตุ และการทำร้ายตนเองหรือผู้อื่น ขณะอยู่ที่โรงพยาบาล
    - - ผู้ป่วยไม่ทำร้ายตนเองหรือผู้อื่น
      - ควบคุมตนเองได้เมื่อถูกกระตุ้นด้วยสิ่งเร้า
      - ไม่กระวนกระวาย ลุกลี้ลุกลน
  - - - 1.ให้ความรู้ที่ถูกต้องเกี่ยวกับการดำเนินอาการของโรค และแนวทางในการรักษาแก่ผู้ป่วยและครอบครัว
      - 2.อธิบายผลข้างเคียงของการใช้ยาทางจิตเวช
      - 3.เน้นถึงประโยชน์ของการรับประทานยาให้ครบ
      - 4.แนะนำให้ผู้ป่วยสังเกตอาการข้างเคียงที่เกิดขึ้นกับตนเอง และการบรรเทาอาการ
      - 5.อธิบายให้ครอบครัว บุคคลรอบข้างเข้าใจเกี่ยวกับผลข้างเคียงจากการใช้ยา
      - 6.รายงานแพทย์ พิจารณาการปรับยา
    - - ลดอาการข้างเคียงจากการได้รับยาจิตเวช
    - - ไม่มีอาการสั่น เดินตามปกติไม่เกร็งกล้ามเนื้อ
      - สัญญาชีพปกติ ไม่มีไข้
      - ไม่มีอาการทางระบบประสาทอัตโนมัติเช่น ปากแห้ง ตาพร่ามัว ปัสสาวะลำบาก ท้องผูก