Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

A beautiful mind :<3:, (โรงพยาบาลมนารมย์,2561), (กรมสุขภาพจิต, 2562),…

- - - - ระบาดวิทยา
        
        อายุที่เริ่มป่วยในผู้ป่วยเพศชายประมาณ 18-25 ปี
        
        อายุที่เริ่มป่วยในผู้ป่วยประมาณช่วงวัยรุ่นตอนปลาย
        
        อุบัติการณ์ 0.1-0.5 ต่อ 1000 ความชุก 2.5-5.3 ต่อ 1000 ความชุกโดย คำนวณตลอดชีวิต( life time prevalence ) 7.0 - 9.0 ต่อ 1000 อายุพบในช่วง15-54ปีส่วนใหญเริ่มมีการช่วงวัยรุ่นหรือผู้ใหญ่ตอนตน หญิงและชายพบได้พอๆกัน ชายเริ่ม เป็นอายุน้อยกว่าหญิง
  - - - ผู้ป่วยเป็นคนเก็บตัว ไม่มีเพื่อนสนิท
      - ผู้ป่วยพบว่ามีเพื่อนร่วมมหาลัยเดียวกันชื่อชาร์ลส
      - ผู้ป่วยเริ่มมีความคิดหมกมุ่นและความคิดแปลกๆ
    - - ไม่ชอบทำกิจกรรม ชอบทำอะไรด้วยตนเอง
      - ผู้ป่วยมักโดนเพื่อนแกล้งอยู่เสมอเนื่องจากตัวเองเก่งกว่าและฉลาดกว่า
      - มีปัญหาในการปรับตัว ชอบอยู่คนเดียว ไม่มีเพื่อนสนิท
    - - ผู้ป่วยพบว่าชาร์ลสมาปรากฏตัวในหลายสถานการณ์ คอยให้กำลังใจและคอยอยู่เป็นเพื่อนเสมอ
      - ผู้ป่วยทำงานที่วีลเลอร์แลป และสายลับ ผู้ป่วยเริ่มสร้างห้องทำงานลับ ในการทำงานเป็นสายลับ
      - มีความโดดเด่นด้านการเรียน เป็นอัจฉริยะ
- - - - มาตรา 21
        
        การบำบัดรักษาจะกระทำได้ต่อเมื่อผู้ป่วยได้รับการอธิบายเหตุผลความจำเป็นในการบำบัดรักษา รายละเอียดและประโยชน์ของการบำบัดรักษาและได้รับความยินยอมจากผู้ป่วย **เว้นแต่เป็นผู้ป่วยตามมาตรา 22
        
        ในการบำบัดรักษาไม่ได้อธิบายเหตุผลแก่ผู้ป่วยเนื่องจากผู้ป่วยมีภาวะอันตรายและมีความจำเป็นต้องได้รับการบำบัดรักษาอย่างเร่งด่วน
      - มาตรา 22
        
        บุคคลที่มีความผิดปกติทางจิตในกรณีใดกรณีหนึ่งดังต่อไปนี้เป็นบุคคลที่ต้องได้รับการบำบัดรักษา
        
        (1) มีภาวะอันตราย
        
        ผู้ป่วยเห็นภาพหลอนและได้ยินเสียงวิลเลียมหัวหน้าสายลับ จนส่งผลกระทบให้ทำร้ายลูกและภรรยาโดยไม่ตั้งใจ
        
        (2) มีความจำเป็นต้องได้รับการบำบัดรักษา
      - มาตรา 18
        
        การรักษาทางจิตเวชด้วยไฟฟ้า การกระทำต่อสมองหรือระบบประสาทหรือการบำบัดด้วยวิธีอื่นใด ที่อาจเป็นผลทำให้ร่างกายไม่อาจกลับคืนสู่สภาพเดิมอย่างถาวรให้กระทำได้ในกรณีดังต่อไปนี้
        
        (1) กรณีผู้ป่วยให้ความยินยอมเป็นหนังสือเพื่อบำบัดรักษานั้น โดยผู้ป่วยได้รับทราบเหตุผลความจำเป็น ความเสี่ยงที่อาจเกิดภาวะแทรกซ้อนที่เป็นอันตรายร้ายแรง หรืออาจเป็นผลทำให้ไม่สามารถ แก้ไขให้ร่างกายกลับสู่ภาพเดิม และประโยชน์ของการรักษาบำบัด
        
        (2) กรณีมีเหตุฉุกเฉินหรือมีความจำเป็นอย่างยิ่ง เพื่อประโยชน์ของผู้ป่วยหากมิได้บำบัดรักษาจะเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิตของผู้ป่วย ทั้งนี้ โดยความเห็นชอบเป็นเอกฉันท์ของคณะกรรมการสถานบำบัดรักษา
        
        ผู้ป่วยอยู่ในภาวะอันตรายเนื่องจากมีอาการกำเริบเพิ่มมากขึ้นจึงถูกทำการรักษาด้วยไฟฟ้า
      - มาตรา 23
        
        ผู้ใดพบบุคคลซึ่งมีพฤติการณ์อันน่าเชื่อว่าบุคคลนั้นมีลักษณะตามมาตรา 22 ให้แจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ พนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจโดยไม่ชักช้า
        
        ภรรยาโทรแจ้งพนักงานเจ้าหน้าที่ เพราะผู้ป่วยไม่สามารถควบคุมพฤติกรรมตนเองได้
      - มาตรา 17
        
        การบำบัดรักษาโดยการผูกมัดร่างกาย การกักบริเวณ หรือแยกผู้ป่วยจะกระทำไม่ได้ เว้นแต่เป็นความจำเป็นเพื่อป้องกันการเกิดอันตรายต่อผู้ป่วยเอง บุคคลอื่น หรือทรัพย์สินของผู้อื่นโดยต้องอยู่ภายใต้การดูแลอย่างใกล้ชิดของผู้บำบัดรักษาตามมาตรฐานวิชาชีพ
        
        ผู้ป่วยทำร้ายตนเองโดยการจิกข้อมือตนเองเพราะคิดว่าตนเองมีรหัสของสายลับที่ข้อมือ จึงถูกการมัดร่างกาย
      - มาตรา40
        
        มาตรา 40 ในกรณีที่คณะกรรมการสถานบําบัดรักษามีคําสั่งตามมาตรา 29 (2) ให้หัวหน้าสถานบําบัดรักษามีหน้าที่ ดังนี
        
        (1) แจ้งให้ผู้รับดูแลผู้ป่วยรับตัวผู้ป่วยไปดูแล
        
        (2) ในกรณีที่ไม่มีผู้รับดูแลให้แจ้งหน่วยงานด้านสงเคราะห์และสวัสดิการทั้งภาครัฐและเอกชนตามที่คณะกรรมการประกาศกำหนด
        
        (3) แจ้งให้พนักงานเจ้าหน้าที่ติดตามดูแล ประสานงานและช่วยเหลือในการดำเนินการ ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยตาม (1) และหน่วยงาน (2) แลวรายงานให้คณะกรรมการสภานบำบัดรักษาทราบ
      - มาตรา 24
        
        เมื่อพนักงงานเจ้าหน้าที่ พนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจได้รับแจ้งตามมาตรา 23 หรือพบบุคคลซึ่งมีพฤติกรรมอันน่าเชื่อว่าบุคคลนั้นมีลักษณะตามมาตรา 22 ให้ดำเนินการนำตัวบุคคลนั้นไปยังภานพยาบาลของรัฐหรือสถานบำบัดรักษาซึ่งอยู่ใกล้โดยไม่ชักช้า เพื่อรับการตรวจวินิจฉัยและประเมินอาการเบื้องต้นตามมตรา 27 ทั้งนี้ โดยจะมีผู้รับดูแลบุคคลดังกล่าวไปด้วยหรือไม่ก็ได้
        
        การนำตัวบุคคลตามวรรคหนึ่งไปยังสถานพยาบาลของรัฐหรือสถานบำบัดรักษาโดยการผูกมัดร่างกายบุคคลดังกล่าวจะกระทำไม่ได้ เว้นแต่เป็นเพื่อกันการเกิดอันตรายต่อบุคคลนั้นเอง บุคคลอื่น หรือทรัพย์สินของผู้อื่น
  - - - มีพฤติกรรมเป็นอันตรายต่อตนเองหรือผู้อื่น
      - มีปัญหาความเจ็บป่วยที่
  - - - จะลดความตึงเครียดภายในครอบครัว ทําให้การกลับเป็นซ้ำของผู้ป่วยลดลง
      - คอยดูแลให้ผู้ป่วยรับประทานยาตามแผนการรักษาอย่างเคร่งครัด
- - - - ผู้ป่วยจำเป็นต้องได้รับการรักษาต่อเนื่อง
      - ทานยาอย่างสม่ำเสมอ
      - ถ้าทานยาแล้วมีผลข้างเคียงควรรีบปรึกษาแพทย์ที่ดูแลไม่ควรหยุดยาเอง
      - โรคนี้เป็นโรคที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติของสารสื่อประสาทในสมอง
      - การรักษาที่จะปรับให้สารสื่อประสาทให้ทำงานได้อย่างเป็นปกติ ต้องใช้เวลาค่อยเป็นค่อยไป และต้องได้รับยาเข้าไปช่วยปรับสารในสมองอย่างต่อเนื่อง
- - - - ได้ยินว่าวิลเลี่ยมส์สั่งให้ถอดรหัสรายรับ
      - ได้ยินเสียงคนคุยกัน
    - - ผู้ป่วยเห็นชาร์ล มาปรากฏตัวตามสถานการณ์ต่างๆ
      - ผู้ป่วยบอกว่าจะมีคนมาทำร้ายภรรยาและลูก จึงต้องการปกป้อง
      - ผู้ป่วยบอกว่าตนเองมีรหัสสายลับที่ข้อมือ แต่หาไม่เจอจึงทำการจิกข้อมือตนเองเพื่อหารหัส
- - - - C : มีอาการนานต่อเนื่องนานอย่างน้อย 6 เดือน และ มีอาการให้ระยะ Active phase ตามข้อ A เป็นเวลานานอย่างน้อย 1 เดือน
        
        พบอาการ Active phase
        
        ตั้งแต่สมัยเรียนปริญญาเอก
        
        เห็นภาพของชาร์ล ที่เป็นเพื่อนร่วมห้องพัก
        
        ได้ยินเสียงคนคุยกัน
        
        พบอาการ Prodromal/Residual phase
        
        มีอาการ เก็บตัวชอบอยู่คนเดียวในช่วงวัยเด็ก
      - D : อาการไม่ได้เกิดจากสาเหตุทางร่างกาย ยา หรือสารเสพติด
        
        ผู้ป่วยปฏิเสธการใช้สารเสพติด
      - B : ส่งผลต่อการใช้ชีวิตในสังคม โดยหวาดระแวงโลกภายนอกตลอดเวลา เก็บตัวมาก
        
        การทำงาน
        
        หวาดระเเวงว่ามีคนจะมาทำร้าย จนกระทบต่อการทำงาน
        
        ครอบครัว
        
        การดูแลบุตรที่เสี่ยงต่อการเกิดอันตราย
        
        ทำร้ายภรรยาจากอาการประสาทหลอน
      - A :
        
        ประสาทหลอน
        
        ด้านการมองเห็น
        
        ผู้ป่วยเห็นชาร์ล มาปรากฏตัวตามสถานการณ์ต่างๆ
        
        ผู้ป่วยบอกว่าจะมีคนมาทำร้ายภรรยาและลูก จึงต้องการปกป้อง
        
        ผู้ป่วยบอกว่าตนเองมีรหัสสายลับที่ข้อมือ แต่หาไม่เจอจึงทำการจิกข้อมือตนเองเพื่อหารหัส
        
        ด้านการได้ยิน
        
        ได้ยินว่าวิลเลี่ยมส์สั่งให้ถอดรหัสรายรับ
        
        ได้ยินเสียงคนคุยกัน
        
        อาการหลงผิด
        
        ผู้ป่วยคิดว่า จิตแพทย์เป็นสายลับรัฐเซีย จึงไม่ให้ความร่วมมือในการรักษา
        
        ผู้ป่วยคิดว่าตนเองเป็นสายลับ จึงพยายามถอดรหัสตลอดเวลา
    - - การพยาบาลสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการหวาดระแวง
        
        ประเมินความรุนแรงเกี่ยวกับอำกำรหวำดระแวงในผู้ป่วย เพื่อวางแผนในการพยำบำลอย่ำงเหมาะสม
        
        การสร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วยเพื่อให้เกิดความไว้วางใจ เพื่อให้เกิดความร่วมมือในการให้การพยาบาล
        
        หากประเมินพบว่าผู้ป่วยมีความวิตกกังวลเกี่ยวกับหวาดระแวงให้เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้ระบายความรู้สึกเกี่ยวกับอาการหวาดระแวงนั้น แล้วรับฟังด้วยท่าทีสงบไม่ต่อต้าน หรือตำหนิ แต่ไม่แสดงท่าทีเห็นด้วยกับความคิดหลงผิดหวาดระแวงของผู้ป่วย
        
        สื่อสารกับผู้ป่วยอย่างสุภาพ เปิดเผย ตรงไปตรงมา กระชับ เข้าใจง่าย และลดพฤติกรรมที่อาจเพิ่มความหวาดระแวงให้กับผู้ป่วย เช่น การกระซิบ การสัมผัสตัวผู้ป่วย
        
        หากผู้ป่วยหวาดระแวงมากจนทำให้เกิดการพร่องสัมพันธภาพระหว่างบุคคลในช่วงแรกที่มีอาการ หวาดระแวงมากร่วมกับมีการควบคุมอารมณ์ของตนเองที่ไม่ดีให้ผู้ป่วยเริ่มสร้างสัมพันธภาพแบบหนึ่งต่อหนึ่งกับพยาบำลก่อน เพื่อให้เกิดความไว้วางใจและควำมร่วมมือในการให้การพยาบาล แต่เมื่อผู้ป่วยมีอาการหวาดดระแวงลดลง ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีจึงกระตุ้นให้ผู้ป่วยสร้ำงสัมพันธภาพกับผู้ป่วยอื่น
      - การพยาบาลสำหรับผู้ป่วยที่ได้รับการรักษา ECT
        
        ขณะได้รับการรักษาด้วยไฟฟ้า
        
        พยาบาลประจาห้องพักฟื้นต้องจัดท่าท่ีถูกต้องและดูแลทางเดินหายใจให้โล่ง (open airway) ให้นอนตะแคงหรือตะแคงหน้าไปด้านข้าง
        
        พยาบาลห้องพักฟื้นควรจะประเมินผู้ป่วยตามระบบ ABCs
        -Airways ทางเดนหายใจประเมินเสียงเสมหะ
        -Breathing อัตราการหายใจและลักษณะการหายใจ
        -Circulation ชีพจร ความดันโลหิต สีผิว ความอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือด
        -การประเมินระดับความรู้สึกตัว (Neuro signs)
        -ดูแลผู้ป่วยหลังการรักษาให้นอนพัก 60 นาที
        
        ตรวจสัญญาณชีพตามเวลาที่กำหนด
        
        ก่อน ได้รับการรักษาด้วยไฟฟ้า
        
        การเตรียมตัวก่อนทำการรักษาล่วงหน้า 1 วัน โดย
        ทำความสะอาดร่างกาย สระผม ตัดเล็บให้สั้น ไม่ทาเล็บมือ-เล็บเท้างดน้ำ งดอาหารหลังเที่ยงคืนจนเสร็จสิ้นกระบวนการรักษานอนหลับให้เพียงพอ อย่างน้อย 6-8 ชั่วโมงในขณะเข้ารับการรักษาด้วยไฟฟ้าให้สวมเสื้อผ้าสะอาด ผมแห้ง ไม่ทาแป้งบริเวณใบหน้า ไม่สวมเครื่องประดับใดๆหากมีภาวะความดันโลหิตสูง จิตแพทย์จะพิจารณาให้ยาลดความดันในเวลา 06.00 น. และดื่มน้ำได้ไม่เกิน 30-60 ซีซีถอดฟันปลอม หากมีปัญหาฟันผุ ฟันโยกต้องแจ้งพยาบาลก่อนเสมอปัสสาวะก่อนทำการรักษา
        
        หลัง ได้รับการรักษาด้วยไฟฟ้า
        
        ประเมินสัญญาณชีพ เน้นระบบการหายใจและการไหลเวียน อาการแทรกซ้อนหลังการรักษา ภาวะสับสน ระวังการเกิดอุบัติเหตุ และลงบันทึกการให้บริการหลังการรักษาด้วยไฟฟ้า
        
        พยาบาลวิสัญญีเยี่ยมผู้ป่วยหลังการรักษา
        
        แพทย์เจ้าของ ประเมินอาการผู้ป่วยหลังการรักษาในข้วงนะหว่างการรักษาและสิ้นสุดการรักษาและลงบันทึกการให้บริการหลังการรักษาด้วยไฟฟ้า
        
        ลงบันทึกการให้บริการหลังการรักษาด้วยไฟฟ้าตามรายการ ได้แก่ จำนวนครั้งที่รักษา ค่าพลังงานที่ใช้ ภาวะแทรกซ้อนที่เกิดขึ้น
      - การพยาบาลสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการหลงผิด
        
        สร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วยเพื่อให้เกิดความไว้วางใจ โดยความไว้วางใจของผู้ป่วยที่มีต่อพยาบาลจะนำไปสู่ความร่วมมือที่ดีในการให้การพยาบาล
        
        เฝ้าระวังการทำร้ายตนเองและผู้อื่นที่เกิดจากอาการหลงผิด โดยสังเกตจากท่าทางของผู้ป่วยเช่น การมีท่าทีไม่เป็น มิตร กำรมีพฤติกรรมก้าวร้าว โดยจัดสิ่งแวดล้อมที่สงบ ปลอดภัย ลดสิ่งกระตุ้นผู้ป่วยถ้ำผู้ป่วยไม่สมารถควบคุมอารมณ์ของตนเองได้ด้วยการเตือนด้วยวาจา พิจารณาการจำกัดพฤติกรรมตามความเหมาะสม
        
        ประเมินความเครียด ความกลัว และความวิตกกังวลในผู้ป่วยที่เกิดจากการหลงผิด หากผู้ป่วยมีความเครียด ความวิตกกังวลจากอาการหลงผิดให้เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้ระบายความรู้สึกเกี่ยวกับอาการหลงผิด และรับฟังด้วยความตั้งใจ แต่ถ้าผู้ป่วยรู้สึกกลัวมากให้อยู่เป็นเพื่อนผู้ป่วยให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัยไม่ถูกทอดทิ้ง
        
        เฝ้าระวังการถูกผู้อื่นทำร้ายผู้ป่วยที่เกิดจากอาการหลงผิด โดยเฉพาะอาการหลงผิดหลงผิดคิดว่าตนเองเป็นใหญ่ มีอำนาจมีความสามารถพิเศษหรือเป็นบุคคลสำคัญ
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยรับประทานอาหารให้ครบ 3 มื้อตามความต้องการของร่างกาย ในผู้ป่วยที่หลงผิดที่คิดว่าตนเองไม่มีอวัยวะเกี่ยวการย่อยอาหารที่ไม่ยอมรับประทานอาหาร รายงานแพทย์เพื่อให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำหรือให้อาหารทางสายยางจนกว่าผู้ป่วยจะรับประทานอาหารด้วยตนเอง
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้ รับการจัดการอาการทางจิต โดย การ เข้ากลุ่มการจัดการอาการทางจิต (Symptom management) เพื่อลดอาการหลงผิด และประสาทหลอน
      - การพยาบาลสำหรับผู้ป่วยที่ไม่ยอมรับประทานยา
        
        การดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยารักษาอาการทางจิต (Antipsychotic drugs) ตามแผนการรักษา เพราะยารักษาอาการ ทางจิต จะช่วย ลดระดับ สารชีวเคมีในสมองโดปามีน (Dopamine neurotransmitter) ที่สมองส่วน มีโซลิมบิค (Mesolimbicpathway) ซึ่งจะมีผลให้อาการทางบวกของการเจ็บป่วยทางจิตลดลงได้ ในรายที่ปฏิเสธการเจ็บป่วย (Poorinsight) ควรมีการดูแลเรื่องการรับประทานยาอย่างใกล้ชิดเพื่อระวังการทิ้งยาและเฝ้ำระวังอาการข้างเคียงที่เกิดจากการใช้ยา รักษาอาการทางจิต