เกิดจากการขาดออกซิเจนของทารกทำให้ทารกหายใจเอาขี้เทาที่ตนเองถ่ายไว้เข้าไป

ขี้เทาจะไปอุดตามหลอดลมและถุงลมในปอดของทารก ทำให้ทารกหายใจเร็วกว่าปกติเล็กน้อย เป็นเวลา 2-3 วันหลังคลอด หรือบางรายอาจหายใจเร็วมากกว่า 60 ครั้งต่อนาที

ฟังปอดพบเสียง rales และ rhonchi เสียงลมหายใจเข้าเบาลง เสียงหัวใจค่อยลง เนื่องจากมีลมในช่องเยื่อหุ้มปอด

ภาพรังสีของปอดพบปอดทึบพบสารน้ำในช่องเยื่อหุ้มปอด

ในรายที่อาการไม่รุนแรง อาการจะดีขึ้นมาภายใน 24-72 ชั่วโมง

ในรายที่สูดสาลักขี้เทาเข้าไปมากอาจเสียชีวิตทันทีหลังคลอดหรือภายใน 24 ชั่วโมงหลังคลอด

ภาวะหายใจลำบากที่เกิดจากการที่ทารกสูดสำลักขี้เทาซึ่งปนในน้ำคร่ำเข้าทางเดินหายใจ ปอด

ดูดขี้เทาและน้ำคร่ำออกจากปากและจมูกของทารกให้มากที่สุดก่อนทารกหายใจ

หากมีขี้เทาในน้าคร่ำประกอบกับทารกหายใจช้า ความตึงตัวของกล้ามเนื้อไม่ดี และ HR < 100 ครั้งต่อนาที พิจารณาใส่ ETT เพื่อดูดขี้เทาออก

ภายหลังการดูดขี้เทาในหลอดลม ควรใส่สายยางดูดขี้เทาจากกระเพาะอาหารด้วย

ในรายที่มี asphyxia โดยทาการดูดขี้เทาก่อนช่วยด้วยแรงดันบวก และดูดออกให้มากที่สุด

ตรวจ arterial blood gas เพื่อประเมินภาวะความเป็นกรดของเลือด

จัดให้ทารกนอนตะแคงศีรษะต่ำเล็กน้อย หรือตะแคงหน้าไปด้านใดด้านหนึ่ง

ให้ลูกสูบยางแดงหรือสาย suction ขนาดเล็ก ดูดขี้เทาและน้ำคร่ำจนกว่าจะหมด

รักษาร่างกายทารกให้อบอุ่น โดยจัดให้นอนใน radiant
warmer ที่อุณหภูมิ 36.5-37 องศาเซลเซียส

สังเกตอาการผิดปกติโดยเฉพาะการหายใจ มากกว่า 60 ครั้งต่อนาที ให้รายงานแพทย์

บอกถึงอาการและความก้าวหน้าของการรักษาพยาบาลทารกให้มารดาและบิดาทราบ