Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 5 การดูแลเด็กที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล, ขันบันได, pngtree…

- - - - 2.สิ้นหวัง (Despair)
        
        เกิดเมื่อเด็กประท้วงไม่ได้ผล เข้าใจว่าแม่เมื่อไปแล้วจะไม่กลับมาจึงลดความไว้วางใจ เด็กจะซึม เศร้า เงียบ แยกตัวมีพฤติกรรมเล่นกับตัวเอง เช่น ดูดนิ้ว นั่งโยกตัว ติดตุ๊กตา หรือเกิดพฤติกรรมถดถอยเช่น เคยกินนมเองได้ก็จะไม่กิน
      - 3.ปฏิเสธ (Denial)
        
        จะเกิดเมื่อเด็กพรากจากแม่หรือผู้ดูแลนาน ๆ เด็กจะปฏิเสธ ไม่สนใจพ่อแม่ สนใจสิ่งรอบตัวมากขึ้น รับประทานอาหารได้ดี ร่วมมือในการักษาพยาบาลดี
      - 1. ประท้วง (Protest)
        
        เป็นพฤติกรรมที่เกิดขึ้นทันที นาน 2-3 ชั่วโมงหรือหลายวันเช่น ร้องไห้อย่างรุนแรง กรีดร้อง ไม่ยอมนอน ไม่ยอมรับประทานอาหาร ไม่ร่วมกิจกรรม
- - - - แนวคิดเกี่ยวกับความตายในเด็ก
        
        วัยหัดเดิน ความเข้าใจเรื่องการแยกจากยังไม่ชัดเจนและยังมีความฝันเฟื่อง
        
        วัยก่อนเรียน เด็กจะเริ่มรู้สึกถึงความเป็นไปของความตายและเริ่มตระหนักว่า ความตายเป็นลักษณะที่แตกต่างไปจากการมีชีวิต แต่ยังไม่สามารถเข้าใจได้อย่างสมบูรณ์ เด็กมักกลัวคนจะตายมากกว่าคิดว่าตนเองตาย
        
        วัยเรียน เด็กเข้าใจเรื่องเวลามากขึ้น มีประสบการณ์มากขึ้น ทำให้เข้าใจเกี่ยวกับความตายได้มากขึ้นแต่ยังไม่สมบูรณ์ เด็กจะมีความกลัวการสูญเสียตนเองและบุคคลอันเป็นที่รัก
        
        วัยรุ่น มีความเข้าใจเกี่ยวกับความตายได้เช่นเดียวกับผู้ใหญ่ว่าความตายเป็นการสิ้นสุดของชีวิตเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ ทุกคนไม่สามารถหลีกเลี่ยงความตายได้ แต่เด็กวัยนี้ยังมองว่าความตายเป็นเรื่องที่ยังไกลตนเอง บางครั้งอาจปฏิเสธเรื่องความตาย
        
        วัยทารก วัยทารกจะยังไม่มีมโนทัศน์เกี่ยวกับความตาย และยังไม่สามารถรับรู้และเข้าใจเกี่ยวกับความหมายของการตาย ความตายในวัยนี้จึงมีความหมายเพียงการสูญเสียผู้ดูแลเท่านั้น
    - - ด้านจิตใจ
        
        ดูแลให้เกิดความสุขทางใจ ลดความเครียด ความวิตกกังวลทั้งของเด็กและครอบครัว
        
        ตอบสนองความต้องการของเด็กตามวัยอย่างเหมาะสม ให้ผู้ปกครองเฝ้าอย่างใกล้ชิด
        
        ดูแลโดยยึดหลักใส่ใจ(concern) สบาย(comfort) สื่อสาร(communication) สม่ำเสมอ(consistency) สดชื่น(cheerfulness)และสัมพันธภาพ(companionship)
      - ด้านสังคม
        
        ให้เด็กได้อยู่ในบรรยากาศที่อบอุ่นที่แวดล้อมด้วยคนใกล้ชิด
        
        ทีมดูแลควรเป็นทีมเดิมเพื่อไม่ให้เด็กเกิดความรู้สึกไม่คุ้นเคย
      - ด้านร่างกาย
        
        ความปวด
        
        1.การประเมินความปวด ตำแหน่ง ลักษณะความปวดและความรุนแรงของความปวด
        
        2.การวางแผนการรักษา
        
        1.การจัดการความปวดโดยให้ยาตามหลักการขององค์การอนามัยโลก
        
        2.การจัดการความปวดโดยไม่ใช้ยา เช่น การนวด (massage) การกดจุด (acupressure) การฝังเข็ม (acupuncture) การใช้ความร้อน (heat) การใช้ความเย็น (cold) การกระตุ้นด้วยไฟฟ้า (Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation: TENS) การสัมผัส (touch)
        
        3.การตรวจติดตามผลการระงับปวด มีการประเมินความปวดอย่างสม่ำเสมอและปรับเปลี่ยนแผนการรักษาจนผู้ป่วยไม่รู้สึกปวด
        
        ปัญหาผิวหนังและแผลกดทับ
        
        แบบประเมินภาวะเสี่ยงต่อการเกิดแผลกดทับ(Barden Score)
        
        ให้การดูแลตามคะแนนจากการประเมิน
        เช่น พลิกตัวเปลี่ยนท่านอนให้ผู้ป่วยบ่อย ๆ ทุก 2 ชั่วโมง หรือตามสภาพผู้ป่วย
        
        การดูแลทั่วไป
        
        การดูแลความสะอาดของร่างกาย ให้สารน้ำอย่างเพียงพอกับความต้องการ ดูแลเรื่องการขับถ่าย การพักผ่อนนอนหลับ จัดสิ่งแวดล้อมให้สะอาดและสงบ
      - ด้านจิตวิญญาณ ศาสนา
        
        ประเมินและบันทึกสภาพจิตใจของเด็กเกี่ยวกับความตาย
        
        เปิดโอกาสให้เด็กได้สักถามเกี่ยวโรคที่เป็นอยู่ให้การดูแลอย่างใกล้ชิด
        
        ส่งเสริมอำนวยความสะดวกตอบสนองความต้องการด้านความเชื่อ ศาสนาความต้องการครั้งสุดท้ายของเด็กเท่าที่ทำได้
  - - - ด้านจิตใจ สิ่งแวดล้อมภายใน และภายนอกร่างกาย
      - ส่วนบุคคล เช่น เพศ อายุ ขนาดและสัดส่วนของร่างกาย
      - สังคมและวัฒนธรรม เช่น สังคมของวัยรุ่น การล้อเลียน การยอมรับของกลุ่ม
    - - กลไกการปรับตัวของบุคคล (Coping)
      - ลักษณะของภาพลักษณ์ที่เปลี่ยนไป
      - วิถีชีวิตในอนาคต
      - มีกลุ่มสนับสนุนในการช่วยเหลือดูแลผู้ป่วย
- - - - การแบ่งตามเนื้อเยื่อที่ถูกทำลาย
        
        ความปวดจากร่างกาย (Somatic or Inflammatory pain) เป็นความรู้สึกปวดเมื่อมีความเสียหายที่เนื้อเยื่ออ่อนของกล้ามเนื้อและโครงกระดูก มักจะเป็นเฉพาะที่
        
        ความปวดจากอวัยวะภายใน (Visceral pain) เป็นความปวดที่เกิดจากเนื้อเยื่อของอวัยวะภายในช่องท้องถูกทำลาย
        
        ความปวดจากเส้นประสาท (Differentiation pain) เป็นความปวดที่เกิดจากเนื้อเยื่อประสาทถูกทำลาย
      - การแบ่งตามกลไกความปวด
        
        Nociceptive pain เป็นอาการปวดที่เกิดจากกิจกรรมในทางเดินประสาทที่เกิดจากการบาดเจ็บของเนื้อเยื่อ
        
        Neuropathic pain มีสาเหตุมาจากการบาดเจ็บ หรือความผิดปกติของระบบประสาทรับความรู้สึกทางกาย
      - การแบ่งตามระยะเวลา
        
        ความปวดเฉียบพลัน(Acute pain)
        
        ความปวดเรื้อรัง (Chronic pain)
  - - - เฟเชียลสเกลส์(facial scales) คือ การใช้รูปภาพแสดงสีหน้าบอกความรู้สึกปวด
      - วิช่วลอนาล็อกสเกลส (visual analogue scales : VAS) เป็นการวัดโดยใช้เส้นตรงยาว 10 เซนติเมตร ให้ปลายข้างหนึ่งแทนค่าด้วยเลข 0 หมายถึง ไม่ปวด ปลายอีกข้างหนึ่งแทนค่าด้วยเลข 10 หมายถึง ปวดรุนแรงมากที่สุด
      - บอดี้ไดอาแกรม (body diagrams) คือการวัดโดยใช้ภาพวาดให้ผู้ป่วยชี้หรือเขียนลงในภาพวาดรูปคนแสดงตําแหน่งที่มีความปวด
      - วิช่วลเรตติ้งสเกลส (visual rating scales: VRS) คือการวัดโดยใช้เส้นตรงยาว 10 เซนติเมตรแบ่งเป็น 10 ช่องๆละ 1 เซนติเมตร
    - - ใช้แบบสอบถามของแมคกิลล์ในการวัด ประกอบด้วยความรู้สึกทางระบบประสาท สภาพอารมณ์ จิตใจ และประเมินโดยรวม
    - - NIPS(Neonatal Infant Pain Scale)เด็กอายุแรกเกิด-1เดือน
      - FLACC scale เด็กอายุ 1 เดือน-6 ปี
      - CHEOPS เด็กอายุ 1-6 ปีหรือไม่รู้สึกตัว
  - - - ทารกแรกเกิด เช่น การให้นมแม่ การอุ้มสัมผัสร่างกาย การห่อตัวด้วยผ้า การดูดจุกเปล่าเพียงอย่างเดียว
      - วัยหัดเดิน เช่น การโอบกอด ให้เล่นของเล่น
      - วัยก่อนเรียนและวัยเรียน เช่น การดูวิดิโอการ์ตูน การอ่านหนังสือให้เด็กฟัง การเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือ
      - วัยรุ่น เช่น การฟังเพลงที่เด็กชอบ การสวดมนต์ตามความเชื่อ การนั่งสมาธิ และการนวด