ส่งเสริมให้เกิดความปลอดภัยและจัดสิ่งแวดล้อมให้เหมาะสมกับผู้ป่วยและบริบทของครอบครัว

ให้ความมั่นใจและเปิดโอกาสให้ครอบครัวได้ตัดสินใจและร่วมวางแผนในการดูแลรักษาสุขภาพ

ให้การดูแลอย่างต่อเนื่อง ทั้งการเปลี่ยนแปลงด้านร่างกายอารมณ์ สังคม และจิตวิญญาณ

ให้อิสระแก่ผู้ดูแลและครอบครัว ได้มีอิสระในการเลือกวิธีการรักษาและกำหนดเป้าหมายของตนเอง

ให้กำลังใจ มีความยืดหยุ่นสำหรับความต้องการ และเตรียมครอบครัวในการดูแลผู้ป่วย

ส่งเสริมให้ครอบครัวหรือญาติมีส่วนร่วมในการช่วยเหลือและดูแลผู้ป่วย

ให้ครอบครัวมีส่วนรวมในการวางแผนและประเมินผลการดูแล

ความวิตกกังวลจากการแยกจากเป็นสภาพอารมณ์ที่เด็กเกิดความรู้สึกกลัว กะวนกระวาย เครียดหรือกังวลที่ต้องแยกจากบ้าน

เป็นพฤติกรรมที่เกิดขึ้นทันที นาน 2-3 ชั่วโมงหรือหลายวันเช่น ร้องไห้อย่างรุนแรง กรีดร้อง ไม่ยอมนอน ไม่ยอมรับประทานอาหาร ไม่ร่วมกิจกรรม

เกิดเมื่อเด็กประท้วงไม่ได้ผล เข้าใจว่าแม่เมื่อไปแล้วจะไม่กลับมาจึงลดความไว้วางใจ เด็กจะซึม เศร้า เงียบ แยกตัวมีพฤติกรรมเล่นกับตัวเอง เช่น ดูดนิ้ว นั่งโยกตัว ติดตุ๊กตา หรือเกิดพฤติกรรมถดถอยเช่น เคยกินนมเองได้ก็จะไม่กิน

จะเกิดเมื่อเด็กพรากจากแม่หรือผู้ดูแลนาน ๆ เด็กจะปฏิเสธ ไม่สนใจพ่อแม่ สนใจสิ่งรอบตัวมากขึ้น รับประทานอาหารได้ดี ร่วมมือในการักษาพยาบาลดี

ผู้ให้การรักษาพยาบาลต้องมีความรู้มีทักษะในการดูแลเด็กที่ป่วยแบบผูู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางอย่างมีคุณภาพ

ดูแลสิ่งแวดล้อมในหอผู้ป่วย ให้มีบุคลากรและอุปกรณ์พร้อมใช้

ภาวะใกล้ตาย (Dying) หมายถึงภาวะที่บุคคลต้องเผชิญความตายของตนเองและบุคคลมีความเชื่อว่าตนเองกำลังจะตาย การเจ็บป่วยทรุดลงเป็นลำดับ จนมีข้อบ่งชี้ทางการแพทย์ว่าอยู่ในระยะที่ต้องเผชิญกับความตาย

1.การประเมินความปวด ตำแหน่ง ลักษณะความปวดและความรุนแรงของความปวด

1.การจัดการความปวดโดยให้ยาตามหลักการขององค์การอนามัยโลก

2.การจัดการความปวดโดยไม่ใช้ยา เช่น การนวด (massage) การกดจุด (acupressure) การฝังเข็ม (acupuncture) การใช้ความร้อน (heat) การใช้ความเย็น (cold) การกระตุ้นด้วยไฟฟ้า (Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation: TENS) การสัมผัส (touch)

3.การตรวจติดตามผลการระงับปวด มีการประเมินความปวดอย่างสม่ำเสมอและปรับเปลี่ยนแผนการรักษาจนผู้ป่วยไม่รู้สึกปวด

แบบประเมินภาวะเสี่ยงต่อการเกิดแผลกดทับ(Barden Score)

ให้การดูแลตามคะแนนจากการประเมิน
เช่น พลิกตัวเปลี่ยนท่านอนให้ผู้ป่วยบ่อย ๆ ทุก 2 ชั่วโมง หรือตามสภาพผู้ป่วย

การดูแลความสะอาดของร่างกาย ให้สารน้ำอย่างเพียงพอกับความต้องการ ดูแลเรื่องการขับถ่าย การพักผ่อนนอนหลับ จัดสิ่งแวดล้อมให้สะอาดและสงบ

ให้เด็กได้อยู่ในบรรยากาศที่อบอุ่นที่แวดล้อมด้วยคนใกล้ชิด

ดูแลให้เกิดความสุขทางใจ ลดความเครียด ความวิตกกังวลทั้งของเด็กและครอบครัว

ตอบสนองความต้องการของเด็กตามวัยอย่างเหมาะสม ให้ผู้ปกครองเฝ้าอย่างใกล้ชิด

ดูแลโดยยึดหลักใส่ใจ(concern) สบาย(comfort) สื่อสาร(communication) สม่ำเสมอ(consistency) สดชื่น(cheerfulness)และสัมพันธภาพ(companionship)

ประเมินและบันทึกสภาพจิตใจของเด็กเกี่ยวกับความตาย

เปิดโอกาสให้เด็กได้สักถามเกี่ยวโรคที่เป็นอยู่ให้การดูแลอย่างใกล้ชิด

ทีมดูแลควรเป็นทีมเดิมเพื่อไม่ให้เด็กเกิดความรู้สึกไม่คุ้นเคย

ส่งเสริมอำนวยความสะดวกตอบสนองความต้องการด้านความเชื่อ ศาสนาความต้องการครั้งสุดท้ายของเด็กเท่าที่ทำได้

ความหมาย ความปวดเป็นการรับรู้ทางประสาทสัมผัสที่บอกความรู้สึกที่พึงพอใจ และเป็นความรู้สึกที่ซับซ้อนซึ่งเจ้าตัวเท่านั้นที่รับรู้ ความปวดในเด็กจึงเป็นประสบการณ์ทั้งด้านความรู้สึกและอารมณ์ของเด็กที่ได้สื่อสารออกมา

ความปวดจากร่างกาย (Somatic or Inflammatory pain) เป็นความรู้สึกปวดเมื่อมีความเสียหายที่เนื้อเยื่ออ่อนของกล้ามเนื้อและโครงกระดูก มักจะเป็นเฉพาะที่

ความปวดจากอวัยวะภายใน (Visceral pain) เป็นความปวดที่เกิดจากเนื้อเยื่อของอวัยวะภายในช่องท้องถูกทำลาย

ความปวดจากเส้นประสาท (Differentiation pain) เป็นความปวดที่เกิดจากเนื้อเยื่อประสาทถูกทำลาย

Nociceptive pain เป็นอาการปวดที่เกิดจากกิจกรรมในทางเดินประสาทที่เกิดจากการบาดเจ็บของเนื้อเยื่อ

Neuropathic pain มีสาเหตุมาจากการบาดเจ็บ หรือความผิดปกติของระบบประสาทรับความรู้สึกทางกาย

เฟเชียลสเกลส์(facial scales) คือ การใช้รูปภาพแสดงสีหน้าบอกความรู้สึกปวด

วิช่วลอนาล็อกสเกลส (visual analogue scales : VAS) เป็นการวัดโดยใช้เส้นตรงยาว 10 เซนติเมตร ให้ปลายข้างหนึ่งแทนค่าด้วยเลข 0 หมายถึง ไม่ปวด ปลายอีกข้างหนึ่งแทนค่าด้วยเลข 10 หมายถึง ปวดรุนแรงมากที่สุด

บอดี้ไดอาแกรม (body diagrams) คือการวัดโดยใช้ภาพวาดให้ผู้ป่วยชี้หรือเขียนลงในภาพวาดรูปคนแสดงตําแหน่งที่มีความปวด

วิช่วลเรตติ้งสเกลส (visual rating scales: VRS) คือการวัดโดยใช้เส้นตรงยาว 10 เซนติเมตรแบ่งเป็น 10 ช่องๆละ 1 เซนติเมตร

ใช้แบบสอบถามของแมคกิลล์ในการวัด ประกอบด้วยความรู้สึกทางระบบประสาท สภาพอารมณ์ จิตใจ และประเมินโดยรวม

NIPS(Neonatal Infant Pain Scale)เด็กอายุแรกเกิด-1เดือน

การบรรเทาปวดแบบใช้ยา จะเลือกใช้แนวปฏิบัติขั้นบันไดขององค์กรอนามัยโลกเพื่อจัดการความปวด

ทารกแรกเกิด เช่น การให้นมแม่ การอุ้มสัมผัสร่างกาย การห่อตัวด้วยผ้า การดูดจุกเปล่าเพียงอย่างเดียว

วัยก่อนเรียนและวัยเรียน เช่น การดูวิดิโอการ์ตูน การอ่านหนังสือให้เด็กฟัง การเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือ

วัยรุ่น เช่น การฟังเพลงที่เด็กชอบ การสวดมนต์ตามความเชื่อ การนั่งสมาธิ และการนวด

R-Recognize (ตระหนัก) หมายถึง การรับรู้ความปวดของผู้ป่วยว่าผู้ป่วยทราบว่าตนเองปวดไหม

A-Assess (ประเมิน) ประเมินความปวดเช่น วัดความรุนแรงของความปวด ตำแหน่งที่ปวด

T-Treat (การรักษา) รักษาความปวดโดยทั่วไป เช่นการใช้ยาหรือไม่ใช้ยา