Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ภาพยนต์สั้น A beautiful mind 220px-Abeautifulmindposter, กรมสุขภาพจิต…

- - - - ๑) ได้รับการบำบัดรักษาตามมาตรฐานทางการแพทย์โดยคำนึงถึงศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์
      - ๒) ได้รับการปกปิดข้อมูลเกี่ยวกับการเจ็บป่วยและการบำบัดรักษาไว้เป็นความลับ
        เว้นแต่มีกฎหมายบัญญัติให้เปิดเผยได้
      - ๓) ได้รับความคุ้มครองจากการวิจัย ตามมาตรา ๒๐
  - - - ๑) ในกรณีที่อาจเกิดอันตรายต่อผู้ป่วยอื่น
      - ๒) เพื่อความปลอดภัยของสาธารณชน
      - ๓) มีกฎหมายเฉพาะบัญญัติให้ต้องเปิดเผย
  - - - ให้คณะกรรมการสถานบำบัดรักษาพิจารณาผลการบำบัดรักษาเพื่อมีคำสั่งตามาตรา ๒๙ แล้วแต่กรณี ก่อนสิ้นกำหนดระยะเวลาบำบัดรักษาในแต่ละครั้งตามวรรคหนึ่งไม่น้อยกว่าสิบห้าวัน
  - - - ๑). มีภาวะอันตราย
      - ๒). มีความจำเป็นต้องได้รับการบำบัดรักษา
  - - - ๑). กรณีผู้ป่วยให้ความยินยอมเป็นหนังสือเพื่อการบำบัดรักษานั้นโดยผู้ป่วยได้รับทราบเหตุผลความจำเป็น
      - ๒). กรณีมีเหตุฉุกเฉินหรือมีความความจำเป็นอย่างยิ่ง เพื่อประโยชน์ของผู้ป่วยหากมิได้บำบัดรักษาจะเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิตของผู้ป่วย
- - - - การบำบัดเพื่อเสริมทักษะทางสังคม
      - การบำบัดทางจิต
      - การรักษาด้วยยา
        
        Thorazine 30 mg IM q 6 hrs
        
        ใช้รักษาความผิดปกติของจิตใจ อารมณ์ เช่น กลุ่มโรคจิตเภท โรคอาการวิตกกังวล กลุ่มโรคออกทิสติก ผลข้างเคียงของยามีเพียงเล็กน้อยหลังรับประทาน เช่น กระสับกระส่าย ปากแห้ง วิงเวียนศีรษะ คลื่นไส้
        
        การพยาบาล
        
        สังเกตและประเมินภายหลังการใช้ยา โดยพยาบาลต้องมีความช่วยเหลือได้ทันท่วงที
        
        หากพบอาการค้างเขียงหรือมีอันตรายให้รีบรายงานเเพทย์ทันที
        
        อธิบายให้ผุ้ป่วยทราบถึงความจำเป็นรับประทานยา
        
        Diazepam 10 mg IM q 4 hrs prn
        
        ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาทชนิดหนึ่งในกลุ่มเบนโซไดอะซีปีน ใช้สำหรับรักษาอาการผิดปกติทางอารมณ์ เช่น ความเครียด ความวิตกกังวล ทำให้กล้ามเนื้อคลายตัว แก้อาการชัก
        
        หากพบอาการค้างเขียงหรือมีอันตรายให้รีบรายงานเเพทย์ทันที
      - การบำบัดภายในครอบครัว
      - การรักษาด้วยไฟฟ้า ECT (5 times per week / 10 weeks)
        
        การรักษาด้วยไฟฟ้าเป็นวิธีการรักษาชนิดหนึ่งสำหรับผู้ป่วยจิตเวช (Electroconvulsive therapy)
        
        การพยาบาล
        
        การเตรียมผู้ป่วยด้านร่างกาย
        
        ตรวจวัดสัญญาณชีพ
        
        งดน้ำงดอาหารหลังเที่ยงคืน
        
        ถอดฟันปลอม สิ่งของมีค่า ใส่เสื้อผ้าของโรงพยาบาล
        
        จิบน้ำแค่พอกลืนยา
        
        การเตรียมผู้ป่วยด้านจิตใจ
        
        ประเมินวิตกความกังวล อธิบายถึงความจำเป็นและข้อดีในการรักษาด้วยไฟฟ้า
        
        ขณะทำการรักษาด้วยไฟฟ้า
        
        จัดท่านอนให้อยู่ในท่านอนหงายราบบนเตียง
        
        บันทึกอัตราการเต้นของหัวใจและความดันโลหิต
        
        คาดแผ่น electrode ที่ขมับใส่แผ่นยางในปากเพื่อป้องกันการอุดตันทางเดินหายใจและเกิดแผลในปาก
        
        หลังการรักษาด้วยไฟฟ้า
        
        ตรวจวัดสัญญาณชีพ การหายใจ การสำลักเสมหะน้ำลาย ดูแลทำความสะอาดร่างกาย เหมือนกับผู้ป่วยหลังผ่าตัดทั่วไป อาจมีอาการสับสน ระวังอุบัติเหตุตกเตียง เฝ้าระวังอาการคลื่นไส้ อาเจียน ปวดศีรษะ ปวดกล้ามเนื้อ พร้อมบันทึกอาการและอาการเปลี่ยนแปลงของผู้ป่วย
    - - ครอบครัวไม่สามารถเผชิญกับปัญหาของผู้ป่วยได้อย่างมีประสิทธิภาพ
        
        กิจกรรมการพยาบาล (นิตยา ศรีจำนงค์ ,2553)
        
        พยาบาลควรสร้างสัมพันธภาพกับครอบครัวของผู้ป่วย พร้อมกับประเมินสภาพทั่วไปของครอบครัว เช่น บทบาทของสมาชิกแต่ละคน วิธีการสื่อสารต่อกัน ระดับของสัมพันธภาพ ความใส่ใจต่อการเจ็บป่วยของผู้ป่วย
        
        เตรียมญาติในการดูแลและอยู่ร่วมกับผู้ป่วย โดยการให้คาปรึกษาปัญหาต่างๆที่ญาติเผชิญอยู่การให้ความรู้เกี่ยวกับลักษณะทั่วไปของการป่วยทางจิตเวช และการให้คาแนะนาในการดูแลผู้ป่วยที่บ้าน
        
        จัดให้มีหน่วยงานให้คาแนะนา และช่วยแก้ปัญหาเมื่อครอบครัวเผชิญภาวะวิกฤตต่างๆเนื่องมาจากการป่วยทางจิตเวช
      - มีโอกาสเกิดอันตรายต่อผู้ป่วยและผู้อื่นเนื่องจากมีความคิดหลงผิด
        
        กิจกรรมการพยาบาล (นิตยา ศรีจำนงค์ ,2553)
        
        พยาบาลต้องประเมินความคิดของผู้ป่วยว่ามีผลอย่างไรต่อพฤติกรรมและการกระทำของ ผู้ป่วยเช่นผู้ป่วยคิดว่าเขาควรจะตายผู้ป่วยจะพยายามฆ่าตัวตาย พยาบาลจึงควรระมัดระวังในประเด็นน้ี
        
        พยาบาลต้องยอมรับในความคิดหลงผิด ของผู้ป่วย โดยพยาบาลไม่ควรโต้เเย้งหรือท้าทาย ว่าที่ผู้ป่วยเล่าให้ฟังนั้นไม่จริง และพยาบาลไม่ต้องปฏิบัติตามที่ผู้ป่วยเชื่อ และไม่ควรนำคำพูดของผู้ป่วยไป พูดล้อเล่น
      - มีความบกพร่องในการสื่อสารให้ผู้อื่นเข้าใจความต้องการของตนเนื่องจากมีพฤติกรรมแยกตัวจากผู้อื่น
        
        กิจกรรมการพยาบาล (นิตยา ศรีจำนงค์ ,2553)
        
        พยาบาลควรประเมินลักษณะการสื่อสารของงผู้ป่วยว่ามีความพกพร่องอย่างไร เช่น พูดหลายเรื่องผสมกันจนคนฟังไม่เข้าใจ หรือไม่พูดเพราะอาการทางจิตต่างๆ
        
        พยาบาลสร้างสัมพันธภาพแบบ one to one เพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัย และไว้วางใจ จัดเวลาเข้าไปพบและพูดคุยกับผู้ป่วยอย่างสม่าเสมอับฟังในสิ่งที่ผู้ป่วยหลงผิดโดยไม่ได้โต้แย้ง หรือไม่ขัดจังหวะ
        
        พยาบาลต้องนาเทคนิคการสื่อสารเพื่อการบาบัดมาใช้ เช่น ในกรณีที่พูดหลายเรื่อง พยาบาลควรให้ผู้ป่วยหยุดพูดเป็นครั้งคราว และกระตุ้นให้ผู้ป่วยได้อธิบายสิ่งที่เขาได้พูดไป กรณีผู้ป่วยไม่พูดหรือไม่โต้ตอบ พยาบาลควรใช้การตีความหรือการคาดเดาจากภาษาท่าทางของผู้ป่วย และกระตุ้นผู้ป่วย โดยการวิเคราะห์ความรู้สึกขอผู้ป่ว
        
        พยาบาลควรชักชวนผู้ป่วยเข้าร่วมกิจกรรมกลุ่ม ซึ่ง กิจกรรมระยะแรกควรเป็นกิจกรรมที่ง่ายๆ ไม่ต้องใช้ความสามารถเฉพาะตัว และมีสมาชิกกลุ่มไม่มากเกินไป กระตุ้นให้ผู้ป่วยสื่อสารมากขึ้น เช่น จัดกิจกรรมสร้างความคุ้นเคย มีการสื่อสารและปฏิสัมพันธ์กัน มีกิจกรรมการแนะนาตนเองให้ผู้อื่นรู้จัก
        
        เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้เป็นตัวของตัวเอง โดยกระตุ้นให้ผู้ป่วยทากิจกรรมกับสมาชิกอื่นที่ผู้ป่วยพอใจ และพยาบาลควรให้กาลังใจ หรือแรงเสริม เมื่อเห็นผู้ป่วยร่วมในกิจกรรม
        
        พยาบาลต้องตระหนักว่า พฤติกรรมแยกตังนี้เป็นปัญหาด้านความสามารถทางด้านสังคมที่เกี่ยวข้องกับบุคลิกภาพของผู้ป่วย ดังนั้นพยาบาลต้องอดทนให้เวลาผู้ป่วยในการปรับปรุง
      - การดูแลตนเองบกพร่อง/หรือการปฏิบัตกิจวัตรประจําวันบกพร่อง เนื่องจากการรับรู้เเละการตัดสินใจบกพร่อง
        
        กิจกรรมการพยาบาล (นิตยา ศรีจำนงค์ ,2553)
        
        กระตุ้น ดูเเล ช่วยเหลือผู้ป่วยในการรับทานอาหาร เเละน้ำอย่างเพียงพอ
        
        ส่งเสริมให้ผู้ป่วยปฏิบัติกิจวัตรประจำวันด้วยตนเองในการอาบน้ำ สระผม คอยให้การช่วยเหลือในสิ่งที่ผุ้ป่วยทำไม่ได้ เ
        
        จดบันทึกการรับประทานอาหารเเละน้ำ ชั่งน้ำหนักทุกสัปดาห์เพื่อประเมินภาวะโภชนาการ
    - - ความผิดปกติภายในสมอง
      - เพศและอายุ โรคนี้เกิดขึ้นได้กับทั้งชายและผู้หญิง ผู้ชายที่มีอายุระหว่าง 15-25 ปี ผู้หญิงที่มีอายุระหว่าง 25-35 ปี
        
        ผู้ป่วยเพศชาย อายุ 24 ปี
      - ความเครียด อาจเกิดจาก
        ปัญหาความสัมพันธ์ การปลีกตัวจากสังคม
      - กินยาไม่ต่อเนื่อง
      - ด้านสังคม
        
        ต้องการการยอมรับจากสังคม
        
        เป็นคนเก็บตัว ไม่มีเพื่อนสนิท มักมีปัญหาในการปรับให้เข้ากับเพื่อน
        
        ได้รับแรงกดดันจากสังคมคนรอบข้าง
        
        ไม่เข้าร่วมกิจกรรมนันทนาการ
      - คามผิดปกติทางพัฒนาการในวัยเด็ก (โดยเฉพาะขวบปีแรก)
        
        มีปัญหาการปรับตัวให้เข้ากับเพื่อน การมีสัมพันธภาพกับผู้อื่น
        
        มีปัญหาในส่วนที่ทำหน้าที่ในการปรับตัว
        
        มีปัญหาในการการควบคุมพฤติกรรม
        
        หวาดระแวงผู้อื่น ขาดน้ำใจ
        
        เป็นคนเก็บตัว ไม่ชอบเข้าสังคม ประหม่าง่ายเวลาพบคนอื่น
    - - อาการทางด้านบวก
        
        ประสาทหลอน
        
        เห็นภาพคนตามไล่ล่าและสะกดรอยตามตน
        
        คิดว่าชาร์ลส์และหลานมีตัวตน คอยอยู่เป็นที่ปรึกษา ให้กำลังใจ ในสถานการณ์ต่างๆ
        
        ได้ยินเสียงสั่งให้ทำตาม
        
        มีความผิดปกติทางการเคลื่อนไหว
        
        เดินหลังค่อม มองซ้าย มองขวาตลอด ไม่สบตากัน
        
        หลงผิด
        
        คิดว่าตนเองทำงานเป็นสายลับ
        
        คิดว่าทีมแพทย์เป็นสายลับรัสเซียจะทำร้ายตน
      - อาการทางด้านลบ
        
        แสดงออกทางสีหน้าและอารมณ์น้อยลงปลีกตัวออกจากสังคม
        
        จากประวัติผู้ป่วย ผู้ป่วยไม่มีเพื่อนสนิม มีปัญหาด้านการปรับตัวเข้าสังคม
        
        นั่งคนเดียวที่มุมห้องในช่วงคลาสเรียน
        
        ไม่เข้าเรียน
        
        ผู้ป่วยมีสีหน้าเฉยเมย อยู่นิ่งๆไม่ค่อยขยับ ไม่สนใจคนรอบข้าง
        
        มีอาการเก็บตัว และชอบอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็ก
        
        ไม่ชอบกิจกรรมนันทนาการ
        
        ไม่มีอารมณ์ร่วม หรืออาจมีการแสดงออกทางอารมณ์แบบแปลกๆ
        
        หน้านิ่งไร้อารมณ์ ไม่แสดงความรู้สึก
        
        พูดน้อยลง และอาจพูดด้วยเสียงโทนเดียว
        
        พูดจากระตุกติดขัด พูดด้วยน้ำเสียงโทนเสียงเดียว
        
        ไม่ค่อยมีความสุข
        
        หวาดระเเวง กลัวจะมีคนมาทำร้าย
        
        วิตกกังวลเรื่องวิทยานิพนธ์
        
        ด้านการแสดงอารมณ์ไม่เหมาะสมหรือเฉยเมย
        
        ระบายความเครียดด้วยการทำร้ายตนเอง
    - - A. มีอาการต่อไปนี้ตั้งแต่ 2 อาการขึ้นไปนาน 1 เดือน โดยอย่างน้อยต้องมีอาการในข้อ 1-3 อยู่1 อาการ
        
        (1) อาการหลงผิด
        
        ผู้ป่วยมีการหลงผิด คิดว่าตนเองเป็นสายลับ
        
        (2) อาการประสาทหลอน
        
        ผู้ป่วยมีอาการเห็นภาพหลอน (Visual Hallucination)
        
        ผู้ป่วยมองเห็นเพื่อนสนิทของตนเองกับหลานสาวของเขา และวิลเลียมที่เป็นสายลับของกระทรวงกลาโหม
        
        เจ้าหน้าที่จากกลาโหม นายวิลเลียม แพชเชอร์ ทั้งที่ผู้อื่นไม่เห็น
        
        เพื่อนชาร์ลส์และหลาน ทั้งที่ผู้อื่นไม่เห็น
        
        ผู้ป่วยบอกว่ามีคนสะกดรอยตาม พยายามจะทำร้าย กลัวมาก
        
        อาการหูแว่ว (Auditory Hallucination)
        
        ภรรยาให้ข้อมูลว่า "ผู้ป่วยพูดคนเดียวเหมือนกำลังสนทนากับใคร"
        
        (3) การพูดอย่างไม่มีระเบียบแบบแผน (การพูดในลักษณะที่หัวข้อ วลีหรือประโยคที่กล่าวออกมาไม่สัมพันธ์กัน)
        
        สังเกตจากช่วงที่ Mr.John เข้าสอนในแต่คาบเรียน
        
        ผู้ป่วยมีอาการพูดตะกุกตะกัก พูดขาดเป็นบางช่วง
        
        (4) พฤติกรรมที่ไม่มีระเบียบแบบแผนที่คนในสังคมหรือวัฒนธรรมของผู้ป่วยไม่ทำกัน พฤติกรรมการเคลื่อนไหวมากเกินไป น้อยเกินไป หรือแปลกประหลาด (catatonic behavior)
        
        หมกมุ่นกับคณิตศาสตร์มากเกินไป
        
        เดินหลังค่อม มองซ้ายมองขวาตลอดเวลา ไม่สบตาใคร
        
        (5) อาการด้านลบ เช่น สีหน้าทื่อ เฉยเมย แยกตัวจากคนอื่น
        
        ผู้ป่วยมีสีหน้าเฉยเมย และมักจะชอบแยกตัวออกจากผู้อื่น
      - B : ระดับความสามารถในด้านสำคัญๆ เช่น ด้านการทำงาน การมีสัมพันธภาพกับผู้อื่น หรือการดูแลตนเองลดลงไปจากเดิมอย่างชัดเจนอย่างน้อย 1ด้าน
        
        มีสัมพันธภาพกับภรรยากับลูกลดลง
        
        สัมพันธภาพกับเพื่อนร่วมงานและนักเรียนลดลง
      - D. ต้องแยก โรคจิตอารมณ์โรคซึมเศร้า โรคอารมณ์สองขั้วออก
        
        ข้อมูลไม่พบการวินิจฉัยโรคซึมเศร้าและอารมณ์สองขั้ว
      - C : มีอาการต่อเนื่องกันนาน 6 เดือนขึ้นไป โดยต้องมี active phase ตามข้อ A อย่างน้อย 1 เดือน และรวมช่วงเวลาอาการในระยะช่วง prodromal หรือresidual phaseอาการที่พบอาจเป็นเพียงอาการด้านลบ หรืออาการตามข้อ A ตั้งแต่2อาการขึ้นไป แต่แสดงออกแบบเล็กน้อย (เช่น คิดแปลกๆ หรือมีอาการรับรู้ที่ไม่ปกติแต่ไม่ถึงขั้นประสาทหลอน)
        
        มีอาการแสดงชัดเจนตอนที่ผู้ป่วยศึกษาอยู่ชั้นปริญญาเอกและมีอาการตรงตามข้อ A ทุกอาการ
      - E. ต้องแยกอาการโรคจิตที่เกิดจากโรคทางกายและสารเสพติดออก
        
        จากข้อมูลในChartไม่พบโรคทางกายและการใช้สารเสพติด
      - F. ผู้ป่วยที่มีประวัติกลุ่มโรคออทิสติก หรือโรคเกี่ยวกับการสื่อสารตั้งแต่วัยเด็ก จะวินิจฉัยโรคจิตเภทก็ต่อเมื่อมีอาการหลงผิดหรืออาการประสาทหลอนที่เด่นชัดเป็นเวลาอย่างน้อย 1 เดือน ร่วมด้วย
        
        ในช่วงวัยเด็กปัญหาในการปรับตัวเข้ากับผู้อื่น (การสร้างสัมพันธภาพ) ไม่มีเพื่อนสนิท เป็นคนเก็บตัว ชอบอยู่คนเดียว
- - - - ผู้ป่วยได้รับการรักษา ECT อาจมีปัญหาถึงระบบสืบพันธุ์หรืออารมณ์ทางเพศ