Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่5 การพยาบาลผู้ป่วยวิกฤตที่ใช้เทคโนโลยี และยาที่ใช้บ่อยใน ICU …

- - - - ตัวควบคุมความชื่น
      - ท่อทางเดินก๊าซเข้าสู่ปอด
      - ส่วนปรับตั้งค่า
      - ท่อทางเดินก๊าซจากปอดสู่บรรยากาศ
      - ตัวเครื่องจักรกล
    - - 2.ความล้มเหลวของการระบายอากาศ (ventilation failure)
        -ผู้ป่วยที่ซึมมาก ผู้ป่วยโรคหืด ผู้ป่วยโรคถุงลมโป่งพอง
      - 3.กล้ามเนื้อกะบังลมไม่มีแรง (diaphragm fatigue)
        -ได้รับยาที่กดศูนย์หายใจ
        -ความผิดปกติของระบบประสาทส่วนกลางหรือระบบประสาทส่วนปลาย
        -ความผิดปกติของผนังทรวงอกและภาวะอ้วน
      - 1.ภาวะพร่องออกซิเจน (oxygenation failure)
        -ผู้ป่วยที่ได้รับอุบัติเหตุ
        -ผู้ป่วยที่มีการเสียเลือดและผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อ
      - 4.ระบบไหลเวียนโลหิตในร่างกายผิดปกติ
        
        ในภาวะช็อก ภาวะหัวใจล้มเหลว
    - - Non-invasive positive ventilator; NPPV
        
        ช่วยในการแลกเปลี่ยนก๊าซให้ดีขึ้น แก้ไขภาวะกรดจากการหายใจ
        
        ควบคุมการแลกเปลี่ยนก๊าซได้ไม่ดีเท่าเครื่องช่วยหายใจประเภทความดันบวก
        
        ไม่เหมาะสำหรับผู้ป่วยที่มีพยาธิสภาพของปอดที่รุนแรง
        
        เกิดภาวะท้องอืดได้ง่าย
      - Invasive positive ventilator; IPPV
        อัดอากาศเข้าไปในปอดผ่านทาง endotracheal tube หรือ tracheostomy tube
    - - Synchronized Intermittent mandatory ventilation (SIMV)
        
        ผู้ป่วยสามารถหายใจเองได้ในระหว่างการช่วยหายใจด้วยเครื่อง
        การกระตุ้นการหายใจโดยเครื่องจะสัมพันธ์กับการหายใจของผู้ป่วย
        เป็นการเตรียมหย่าเครื่องช่วยหายใจ
      - Spontaneous ventilation
        ผู้ป่วยเป็นผู้เริ่มการหายใจเอง รวมถึงเป็นผู้
        กำหนดระยะเวลาและปริมาตรอากาศที่หายใจเข้า
        
        3.1 Continuous positive airway pressure (CPAP)
        หายใจที่ให้แรงดันบวก (PEEP)ต่อเนื่องในระดับเดียวกันทั้งในช่วงหายใจเข้าและออก
        
        3.2 Pressure support ventilator (PSV) เครื่องช่วยผู้ป่วยในขณะที่ผู้ป่วยสามารถหายใจได้เอง เครื่องจะช่วยจ่ายก๊าซเพื่อให้ได้ระดับความดันตามที่ตั้งไว้และจะหยุดจ่ายอากาศเมื่อผู้ป่วยไม่ต้องการแล้ว
      - 1.Control mandatory ventilation (CMV)
        หรือ Assist/control (A/C) ventilation
        
        CMV หายใจทุกครั้งถูกกำหนดด้วยเครื่องช่วยหายใจทั้งหมด
        โดยผู้ป่วยไม่มีการหายใจเองเลย
        
        นิยมใช้ A/C ventilation
        ผู้ป่วยเริ่มการหายใจเองแล้วเครื่องช่วยว่า assisted breath
        ผู้ป่วยไม่ได้เริ่มหายใจเองว่า mandatory breath หรือ control breath
    - - ผลต่อระบบหัวใจและไหลเวียนเลือด
        เลือดดำไหลกลับหัวใจลดลง ส่งผลให้ปริมาตรเลือดแดงที่ส่งออกจากหัวใจ (cardiac output) ลดลง
      - การบาดเจ็บของปอดจากการใช้ปริมาตรการหายใจที่สูงเกินไป (Pulmonary volutrauma) เยื่อบุผิวถุงลมและหลอดเลือดฝอยสูญเสียหน้าที่ทำให้เกิดปอดบวมน้ำเฉียบพลัน ป้องกันได้โดยการตั้งความดันสูงสุดในถุงลมปอดไม่เกิน 35 เซนติเมตรน้ำ และการตั้งค่า tidal volume ที่เหมาะสม
      - ภาวะถุงลมปอดแตก (Pulmonary barotrauma)
      - การบาดเจ็บของทางเดินหายใจ (Artificial airway complication) การบาดเจ็บต่อกล่องเสียงและเยื่อบุหลอดลม ควรมีการวัดและบันทึกความดันในกระเปาะลมทุกเวร ไม่ให้เกิน 20-25 มิลลิเมตรปรอท หรือไม่เกิน 30-35 เซนติเมตรน้ำ
      - ภาวะปอดแฟบ (Atelectasis) ตั้งปริมาตรการหายใจต่ำและไม่มีการ
        ตั้งถอนหายใจ (sigh)
      - การเกิดปอดอักเสบจากการใช้เครื่องช่วยหายใจ (Ventilator Associated Pneumonia; VAP) โดยเฉพาะผู้ป่วยที่ใช้เครื่องช่วยหายใจนานเกิน 48 ชั่วโมง
      - ภาวะพิษจากออกซิเจน (Oxygen toxicity) เกิดจากการได้รับความเข้มข้นของออกซิเจนมากกว่า 0.6 นานเกิน 24-48 ชั่วโมงขึ้นไป หรือความเข้มข้น 1.0 นานเกิน 24 ชั่วโมง
      - ระบบทางเดินอาหาร การเกิดแผลหรือภาวะเลือดออกในทางเดินอาหาร ส่วนท้องอืด อาจมีสาเหตุจากการเคลื่อนไหวของลำไส้ลดลง
      - ผลต่อภาวะโภชนาการ เนื่องจากผู้ป่วยที่ใช้เครื่องช่วยหายใจ มีอาการไม่คงที่ สามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา จึงต้องงดน้ำงดอาหาร
    - - 2.การดูเเลท่อหลอดลมเเละความสุขสบายในช่องปากผู้ป่วย
        
        2.1. ตำเเหน่งของ ET tube อยู่เหนือ Carina 1 นิ้ว ET tube ป้องกันการเลือนหลุด ป้องกันการดึงท่อ
        
        2.2. Mouth care อย่างถูกวิธี เวรละครั้ง
        
        2.3. การเปลี่ยน Oropharyngeal airway
      - 3.การวัด Cuff pressure ทุกเวร การใส่ลมในกระเปาะของ ET Tube หรือ TT Tube อยู่ระหว่าง 20 - 25 mmHg. ถ้าใส่เเรงดันสู.อาจทำให้เกิดการบาดเจ็บ/การตายของเยื่อบุหลอดลม
      - 1.ประเมินภาวะพร่อง O2 สภาพผู้ป่วยเเละภาวะเเทรกซ้อน
        ซึ่งต้องรายงานเเพทย์ทันที เมื่อมีการเปลี่ยนเเปลง V/S , O2 sat q 1 hr., ABGs
      - 4.การดูเเลให้เครื่องช่วยหายใจทำงานอย่างมีประสิทธิภาพเเละการดูเเล Tubing system ของเครื่องช่วยหายใจให้เป็นระบบปิด Check & Record Ventilator Selling q เวร
      - 5.การป้องกันภาวะเเทรกซ้อนต่างๆ
        
        5.1. ปอดเเฟบ; self - inflating bag (Ambu bag)
        
        5.2. VAP : ยึดหลัก Aseptic technique การเปลี่ยน circuit q 7 วัน สังเกตลักษณะสี กลิ่น ปริมาณเสมหะ
        
        5.3.การบาดเจ็บของปอด: การตั้งค่า tidal volume ที่เหมาะสมกับผู้ป่วย
      - 6.การติดตามผลการตรวจทางห้องปฎิบัติการที่สำคัญ เช่น Electrolyte imbralance , ABGs , Chest X-ray
  - - - ประเมินความพร้อมของผู้ป่วยที่สามารถทำการหย่าเครื่องช่วยหายใจได้
        
        1) โรคหรือสาเหตุที่ผู้ป่วยต้องใส่เครื่องช่วยหายใจหายหรือทุเลาลง
        
        2) มีการแลกเปลี่ยนก๊าซเพียงพอ ค่า PaO2>60 มม.ปรอท FiO2
        ไม่เกิน 0.4
        
        3) ค่า PEEP น้อยกว่า 5 เซนติเมตรน้ำ
        
        4) ผู้ป่วยรู้สึกตัวและทำตามคำสั่ง
        
        5) สัญญาณชีพปกติ อุณหภูมิ<38 องศาเซลเซียส อัตราการเต้นของหัวใจ <100 ครั้ง/นาที อัตราการหายใจ< 30 ครั้ง/นาทีระดับความดันซิสโตลิก 90-160 มม.ปรอท
        
        6) ค่า Spontaneous tidal volume เมื่อถอดเครื่องช่วยหายใจแล้ว มากกว่า 5 มิลลิลิตรต่อน้ำหนักตัว1 กิโลกรัม
        
        7) ความสามารถในการหายใจเองของผู้ป่วย คำนวณได้จากอัตราการหายใจครั้ง/นาที หารด้วยค่าSpontaneous tidal volume หน่วยเป็นลิตร เรียกว่า Rapid shallow breathing index หรือRate Volume Ratio (RVR) <105 จึงจะมีโอกาสเอาเครื่องช่วยหายใจออกได้
        
        8) ใช้ยาระงับประสาทเพียงเล็กน้อยเท่านั้นในการควบคุมความกระวนกระวายของผู้ป่วย
        
        9) ไม่ใช้ยากระตุ้นหัวใจหรือหลอดเลือด ถ้ามีต้องอยู่ในระดับต่ำหรือมีแนวโน้มว่าจะลดลงได้เรื่อย ๆ
        
        10) สามารถไอได้ดี สังเกตได้จากขณะที่ดูดเสมหะ
    - - ผู้ป่วยหายใจเองทาง T piece
        หรือหายใจเองสลับกับเครื่องช่วยหายใจเป็นพักๆ
        
        1.ผู้ป่วยหายใจผ่าน T piece ที่ต่อกับ collugated tube
        โดยเริ่มให้ออกซิเจน 10 ลิตรต่อนาที ใช้เวลาประมาณ
        ½-2 ชั่วโมง
        
        ให้ผู้ป่วยหายใจเองโดยเริ่มจาก 15-30 นาทีแล้วต่อเครื่องช่วยหายใจได้พักอย่างน้อย 1 ชั่วโมง และทำเช่นนี้อย่างน้อย 2
        รอบ/วัน เพิ่มเวลาให้ผู้ป่วยหายใจเองนานขึ้นในแต่ละรอบของการหย่าเครื่อง จนกระทั่งผู้ป่วยหายใจเองนาน1- 2 ชั่วโมงก็พิจารณาถอดท่อช่วยหายใจ
        
        ไม่ใช้ในผู้ป่วยหัวใจล้มเหลว โรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง
        ทำให้เกิด respiratory acidosis
      - การใช้เครื่องช่วยหายใจ mode SIMV,PSV,CPAP
        
        SIMV ใช้สำหรับผู้ป่วยที่ใส่เครื่องช่วยหายใจมานาน
        และใช้แบบ T piece ไม่ได้ผล
        
        PSV ให้ลดระดับความดันครั้งละ 2-4 เซนติเมตรน้ำ ลดได้ทุก 1-
        2 ชั่วโมง เมื่อลดจนระดับความดันน้อยกว่าหรือเท่ากับ 5-7 เซนติเมตรน้ำ ได้นาน 1-2 ชั่วโมงก็พิจารณาการ
        ถอดท่อช่วยหายใจได้ ข้อดีของ PSV เมื่อเทียบกับ T piece คือใช้แรงในการหายใจลดลง
        
        CPAP โดยเครื่องช่วยหายใจปล่อยแรงดันบวกเข้าปอดตลอดเวลาเพื่อลดการออกแรงในการหายใจ
    - - การพยาบาลผู้ป่วยที่หย่าเครื่องช่วยหายใจ
        
        ควรเริ่มหย่าเครื่องช่วยหายใจในตอนเช้าหลังจากผู้ป่วยพักผ่อนเต็มที่ในเวลากลางคืนเเละ NPO อย่างน้อย 6 ชั่วโมง
        
        อธิบายวิธีการหย่าเครื่องช่วยหายใจคร่าวๆ
        
        ดูดเสมหะเพื่อให้ทางเดินหายใจโล่ง
        
        จัดท่าศีรษะสูงหรือท่านั่ง
        
        เริ่มทำการหย่าเครื่องช่วยหายใจตามแนวปฏิบัติการหย่าเครื่องช่วยหายใจของแต่ละโรงพยาบาลและตามแผนการรักษาของแพทย
        
        วัดสัญญาณชีพและความเข้มข้นของออกซิเจนปลายนิ้ว
        
        7.SpO2 >90% อัตราการเต้นของหัวใจ < 120ครั้ง/นาที อัตราการหายใจ < 30ครั้ง/นาที SBP 90-160 mmHg การเต้นของหัวใจ (EKG) ไม่เปลี่ยนแปลง
      - เกณฑ์การพิจารณาถอดท่อช่วยหายใจ
        
        แพทย์พิจารณาให้ถอดท่อช่วยหายใจได้ (extubation)
        
        สามารถหายใจผ่าน T piece 10ลิตร/นาที เกิน 2 ชั่วโมง
        
        สามารถไอขับเสมหะออกมาได้แรงพ้นท่อช่วยหายใจ
        
        รู้สึกตัวดีหรือ GCS>10 คะแนน
        
        ประเมิน cuff leak test ผ่าน
      - วิธีในการถอดท่อช่วยหายใจ
        
        จัดท่านั่งศีรษะสูง
        
        ดูดเสมหะในปากและในท่อช่วยหายใจให้โล่ง
        
        แกะพลาสเตอร์ที่ยึดท่อช่วยหายใจ
        
        เอาลมในกระเปาะท่อช่วยหายใจออกให้หมดโดยใช้ syringe
        
        ให้ผู้ป่วยกลั้นหายใจ ค่อยๆดึงท่อช่วยหายใจออกและให้ผู้ป่วยไอขับเสมหะออกมา ดูดเสมหะอีกครั้ง
        
        ให้ O2 mask with collugate 10 ลิตร/นาที เป็นเวลา 2 ชั่วโมง
        
        วัดสัญญาณชีพทุก 15 นาที ทุก 30 นาทีและทุก 1 ชั่วโมงจนกว่าจะคงที่
        
        เฝ้าระวังอาการของผู้ป่วยอย่างใกล้ชิด
    - - จัดท่าผู้ป่วยท่านั่งศีรษะสูง
      - ให้ O2 mask with collugate 10 ลิตร/นาที 2 ชั่วโมง
        หลังจากนั้นเป็น O2 cannula 3-6 ลิตร/นาที
      - วัดสัญญาณชีพ
- - - - ผู้ตรวจกด Radial artery + Ulnar artery
      - Pt. คลายมือ (ฝ่ามือซีด)
      - คลายมือออกมาตำเเหน่ง Ulnar artery
      - สังเกตระยะเวลาที่ฝ่ามือเเดง < 7 วัน ผลบวก, >7 ผลลบ ไม่ใส่สายสวน
      - Pt. กำมือข้างที่เเทง
    - - ผู้ป่วยที่มีการไหลเวียนลดลง หรือความดันโลหิตต่ำ
      - ผู้ป่วยได้รับการผ่าตัดซึ่งอาจเสียเลือดได้มาก เช่น ผ่าตัดหัวใจและหลอดเลือด ผ่าตัดสมอง
      - จำเป็นต้องการตรวจ arterial blood gasหรือส่งเลือดตรวจทางห้องปฏิบัติการบ่อย ๆ
      - ผู้ป่วยที่ใช้ inotropic drugs และ vasoactive drug
      - ผู้ป่วยที่วัดความดันโลหิตยาก เช่น ผู้ป่วยถูกไฟไหม้
    - - Zeroing the transducer ควร set zero เครื่องทุก 8 ชั่วโมง
      - ดูแลระบบของ arterial line โดยใช้สารน้ำ 0.9%NSS 500 cc ผสมกับ Heparin 2,000-2,500 ยูนิตใส่ความดัน (pressure bag) ขนาด 300 มม.ปรอท
      - Levelling the transducer จัดตำแหน่ง transducer ให้อยู่ในตำแหน่งphlebostatic axis คือ
        บริเวณ 4th intercostal space ตัดกับ mid anterior-posterior line
      - หลีกเลี่ยงการปลดสาย ข้อต่อต่าง ๆ ดูแลให้เป็นระบบปิด
        
        ทำแผลทุก 7 วัน กรณีใช้ transparent dressing หรือเปลี่ยนผ้าปิดแผลทุก 2 วัน กรณีใช้ gauze dressing หรือเมือมีเลือดหรือสารน้ำซึม
        
        ใช้ sterile technique ในทุกขั้นตอนของการเตรียมและการวัด
      - เมื่อมีการเก็บตัวอย่างเลือดส่งตรวจทาง arterial line
        ต้อง flush สาย ไม่ให้มีเลือดหรือฟองอากาศค้างในสาย
      - ป้องกันการหัก งอ ของสายarterial lineร ป้องกันการเลื่อนหลุด ควร immobilized arm โดยใช้ arm broad ที่เหมาะสม
      - จดบันทึกค่า Arterial blood pressure
      - ถอดสายยางออกแล้วควรกดตำแหน่งแผลไว้นาน อย่างน้อย 10 นาที
        หรือจนกว่าเลือดจะหยุด ทำความสะอาดเเผลเเละปิดเเผลด้วย Plaster ที่เหนียวให้เเน่นด้วยหลักปราศเชื้อ
  - - - ผู้ป่วยที่มีภาวะน้ำเกิน
      - ในกรณีที่ต้องการประเมินการทำงานของหัวใจและหลอดเลือด
      - สูญเสียเลือดจากอุบัติเหตุหรือจากการผ่าตัด ภาวะ shock
    - - ป้องกันการเลื่อนหลุดของสายสวน ควรระมัดระวังสายขณะเคลื่อนย้ายและขณะทำแผล ดูแลไม่ให้เกิดการดึงรั้ง และตรวจสอบผ้าปิดแผลติดกับผิวหนังให้แน่น
      - ทำความสะอาดแผลด้วย 2% Chlorhexidine in 70% Alcohol และเปลี่ยน sterile transparent dressing ทุก 7 วันหรือทันทีที่ผ้าปิดแผลสกปรก เปียกชื้นหรือหลุด ส่วน gauze dressing เปลี่ยนทุก 2 วัน หรือเมื่อผ้าปิดแผลสกปรก
      - Zero the transducer เป็นการปรับ transducer กับความดันบรรยากาศ (ให้อยู่ในระดับ 0) เพื่อเทียบกับเครื่อง monitor ให้การวัดความดันมีความเที่ยงตรงแม่นยำ
      - ควรแยกสายสำหรับให้สารอาหารหรือตรวจสอบชนิดยาที่อาจตกตะกอนหากให้ร่วมกันในสาย ภายหลังใช้งานแล้วใช้ push โดยใช้NSS 10 ซีซี ป้องกันการอุดตันในสาย
      - ตำแหน่ง transducer ให้อยู่ในตำแหน่ง phlebostatic axis คือตำแหน่ง 4
        th intercostal space ตัดกับ mid anterior-posterior line
- - - - ยับยั้งการทำงานของ valgus nerve ที่หัวใจ ทำให้มี
        การเพิ่มขึ้นของ heart rate
      - การนำไปใช้ใช้แก้ไขภาวะหัวใจเต้นช้าผิดปกติและ AV block
      - ขนาดยาที่ใช้0.6-1 mg ทุก 3-5 นาที (ขนาดสูงสุดไม่เกิน 3 mg
  - - - ขนาดยาที่ใช้
        
        หากยังมีหัวใจห้องล่างผิดปกติ ให้อีก 150 mg หรือ 2.5 mg/kg เฉลี่ย 600-800 mg/24 ชั่วโมง
        
        ทำ CPR ขนาด 300 mg หรือ 5 mg/kg เจือจางใน D5W 20 ml
      - ยารักษาหัวใจห้องบนเต้นผิดจังหวะ
      - ผลข้างเคียง : hypotension
      - การพยาบาล : Monitor EKG
    - - กระตุ้น Alpha เเละ beta adrenergic
      - การนำไปใช้
        
        Cardiac arrest
        
        ใช้ในภาวะ symptomatic bradycardia ที่ไม่ตอบสนองต่อการให้ atropine
        
        ใช้เป็นยาตัวแรกในการทำ CPR
      - ขนาดยาที่ใช้
        
        severe hypotension ขนาด 0. 05- 1.0
        mcg/kg/min
        
        Cardiac arrest เริ่ม 1 mg IV และให้ซ้ำทุก 3-5 นาที เเละ (endotracheal tube) ขนาด 2-2.5 mg
      - การบริหารยา IV; Undilute (1:1,000) หรือ dilute ให้ได้ 1:10,000
      - ผลข้างเคียง tachycardia, arrhythmias, hypertension
      - การพยาบาล
        
        ประเมินสัญญาณชีพ
        
        ปรับเพิ่ม/ลดขนาดยา เมื่อ BP< 90/60 หรือ >140/90 mmHg หรือ HR>120 ครั้ง/นาที
  - - - ลดการทำงานของระบบประสาท sympathetic
        ทำให้อัตราเต้นของหัวใจลดลง
      - การบริหารยา
        
        ให้ยาแบบ IV bolus จะต้องให้ช้า ๆ นานกว่า 5 นาทีไม่ต้องเจือจาง
        
        ถ้าเจือจาง ใช้sterile water for injection, NSS, D5W
      - การพยาบาล monitor EKG
    - - เป็นยาที่ออกฤทธิ์ได้เร็ว (10 วินาที) และหมดฤทธิ์เร็ว จึงต้องฉีดเร็วๆบริเวณ upper extremities และ flush NSS ตาม 20 ml ด้วยวิธี double syringe technique
      - ถ้าฉีดยาช้า ยาจะถูกทำลายหมดก่อนถึงหัวใจ เนื่องจากยามี half-life สั้นมากเพียง 0.5-5 วินาที
  - - - การนำไปใช้เพิ่ม cardiac output ในผู้ป่วยหัวใจวาย หรือ cardiogenicshock
      - ผลข้างเคียง
        
        การรั่วของยาออกนอกหลอดเลือดทำให้เนื้อเยื่อตายได้
        
        ความดันโลหิตสูงหัวใจเต้นเร็วและเต้นผิดจังหวะได้
    - - การนำไปใช้รักษาผู้ป่วยที่มีภาวะ septic shock และ cardiogenic shock ระดับรุนแรง หรือภาวะ shock หลังจากได้รับสารน้ำเพียงพอแล้ว
      - ผลข้างเคียง
        
        การรั่วของยาออกนอกหลอดเลือดทำให้เนื้อเยื่อตายได้ตรวจดู IV site ทุก 1 ชั่วโมงเพื่อเฝ้าระวังการเกิดยารั่วออกนอกหลอดเลือด หากพบรอยแดง บวม ให้เปลี่ยนตำแหน่งใหม่ทันที
      - การพยาบาล
        
        monitor ECG
        
        ประเมินสัญญาณชีพ โดยเฉพาะความดันโลหิต อัตราการเต้นของหัวใจ
        
        ตรวจดู IV site ทุก 1 ชั่วโมงเพื่อเฝ้าระวังการเกิดยารั่วออกนอกหลอดเลือด หากผสมยาความเข้มข้นเกินกว่า 4 mg/D5W 250ml ควรให้ทาง central line
    - - การนำไปใช้
        
        ขนาดปานกลาง (3-10 mcg/kg/min) เพิ่มการบีบตัวของหัวใจ เพิ่ม Cardiac out put
        
        ขนาดสูง (10-20 mcg/kg/min) เพิ่มความดันโลหิตและอัตราการเต้นของหัวใจใช้รักษาผู้ป่วยที่มีภาวะ shock จากการติดเชื้อในกระแสเลือด
        
        ขนาดต่ำ (0.5-3 mcg/kg/min) ใช้ในผู้ป่วยที่ปัสสาวะออกน้อย
        เพื่อเพิ่มการไหลเวียนเลือดที่ไต
      - ผลข้างเคียง
        
        การรั่วของยาออกนอกหลอดเลือดทำให้เนื้อเยื่อตายได้
        
        หัวใจเต้นเร็ว เจ็บหน้าอก หัวใจเต้นผิดจังหวะ
      - การพยาบาล
        
        ปรับเพิ่มหรือลดยาได้ทีละ 2µd/min keep BP ≥ 90/60 และ ≤140/90
        
        monitor ECG urine out put
        
        ควบคุมอัตราการไหลของสารน้ำอัตโนมัติ (Infusion pump)
  - - - การนำไปใช้
        
        ใช้ในการลดความดันโลหิตในผู้ป่วย hypertensive emergency
        
        ลด afterload ในภาวะหัวใจวายเฉียบพลัน
      - ขนาดยาที่ใช้และการบริหารยา : ลดยาควรทำช้า ๆ เพื่อ
        ป้องกันหลอดเลือดหดเกร็งกลับมาอีก
      - การพยาบาล
        
        ประเมินสัญญาณชีพ โดยเฉพาะความดันโลหิต
        
        ป้องกันยาในขวดน้ำเกลือทำปฏิกิริยากับแสงด้วยกระดาษ ผ้า หรือ aluminum foil ให้สังเกตว่าสีของยาจะเปลี่ยนไปหากทำปฏิกิริยากับแสง
    - - การนำไปใช้
        
        Acute coronary syndrome, Chest pain (angina pectoris)
        
        Heart failure โดยช่วยในการลด preload
      - ผลข้างเคียง Hypotension, Tachycardia, Flushing, headache
      - การพยาบาล
        
        monitor EKG ยาทำให้เกิดหัวใจเต้นเร็ว (Tachycardia)
        
        ประเมินสัญญาณชีพ โดยเฉพาะความดันโลหิต ยามีผลทำให้ความดันโลหิตต่ำ
    - - ผลข้างเคียง : ความดันโลหิตต่ำ
      - การนำไปใช้ ในผู้ป่วยที่มีภาวะ Hypertensive crisis
      - การพยาบาล
        
        ประเมินสัญญาณชีพ โดยเฉพาะความดันโลหิต อัตราการเต้นของหัวใจและ monitor ECG
        
        กรณี Emergency ให้ยาทาง IV bolus ติดตามทุก 5 นาที จน BP, HR ได้ระดับที่ต้องการ จากนั้นติดตามทุก 15 นาที
        
        กรณีให้ IV drip ติดตามทุก 15 นาที ในชั่วโมงแรก จากนั้น ทุก 1 ชั่วโมงขณะให้ยา
        
        รายงานแพทย์ทันทีถ้า BP < 90/60 mmHg หรือ HR< 60 ครั้ง/นาทีหรือ HR > 120 ครั้ง/นาท