Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ภาพยนต์สั้น A Beautiful Mind, นางสาวศิลาพรรณ ศรีชัย เลขที่ 78 A รหัส…

- - - - ระยะเริ่มมีอาการ
        
        เริ่มแรกส่วนใหญ่เก็บตัวมากขึ้น
        
        อาจหันไปสนใจเรื่องทางด้านปรัชญา ศาสนา จิตวิทยา หรือเรื่องของไสยศาสตร์ บางคนก็หันไปหมกมุ่นกับบางสิ่งบางอย่างอย่างมาก
        
        มีความคิด คำพูด หรือบางครั้งมีพฤติกรรมที่ดูแล้วแปลกๆ แต่ก็ไม่ถึงกับผิดปกติชัดเจน
      - ระยะอาการกำเริบ
        
        มีอาการหลงผิด
        
        พบบ่อยคืออาการหวาดระแวง
        
        มีคนปองร้าย
        
        อาการประสาทหลอน
        
        เสียงแว่ว โดยผู้ที่เป็นมักได้ยินเสียงคนพูดเป็นเรื่องราว
        
        แว่วเสียงคนพูดคุยกัน หรือวิพากษ์วิจารณ์ตัวผู้ป่วย
        
        อาการด้านความคิด
        
        ผู้ป่วยไม่สามารถรวบรวมความคิดให้เป็นไปในแนวทางเดียวกันได้ตลอด
        
        พูดจาไม่ต่อเนื่องกัน
        
        อาการด้านพฤติกรรม
        
        จากความหลงผิด ประสาทหลอน หรือเป็นจากความคิดแปลกๆ ของผู้ป่วย
        
        บางคนจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยได้
        
        มีพฤติกรรมก้าวร้าวอย่างที่เดิมไม่เคยเป็นมาก่อน
        
        อาการด้านลบ (negative symptoms)
        
        อารมณ์เฉยเมย พูดน้อยหรือไม่ค่อยพูด หรือไม่สนใจคบหาสมาคมกับใคร
      - ระยะอาการหลงเหลือ
        
        เมื่อรักษาก็จะทุเลาลงอาการหลงผิดหรือประสาทหลอนจะหายไป
        
        ผู้ป่วยมักยังมีอาการหลงเหลืออยู่บ้าง เช่น มีความคิดแปลกๆ
    - - มีนิสัยเดิมเป็นคนเก็บตัวมาตั้งแต่เด็กหรือวัยรุ่น เป็นคนไม่ช่างพูด มีเพื่อนไม่กี่คน
      - ชอบกิจกรรมที่ทำคนเดียว
    - - ก. มีอาการต่อไปนี้ตั้งแต่ 2 อาการขึ้นไป นาน 1 เดือน
        
        อาการหลงผิด
        
        อาการประสาทหลอน
        
        พูดจาสับสนมาก มักเปลี่ยนเรื่องจนฟังไม่เข้าใจ
        
        พฤติกรรมเรื่อยเปื่อย วุ่นวาย หรือมีท่าทางแปลกๆ
        
        อาการด้านลบ ได้แก่ อารมณ์เฉยเมย ไม่ค่อยพูด หรือเฉื่อยชา
      - ข. กิจกรรมต่างๆ ที่เกี่ยวกับหน้าที่การงาน การคบหาพูดคุยกับผู้อื่นแย่ลงมาก หรือไม่สนใจดูแลสุขอนามัยของตนเองอย่างมาก
      - ค. มีอาการต่อเนื่องกันนาน 6 เดือนขึ้นไป โดยต้องมีระยะอาการกำเริบ (ตามข้อ ก) นานอย่างน้อย 1 เดือน และระยะที่เหลืออาจเป็นระยะเริ่มมีอาการ หรือระยะอาการหลงเหลือ
    - - กรรมพันธุ์
      - ระบบสารเคมีในสมอง
      - ความผิดปกติในส่วนอื่นๆ ของสมอง
    - - ยารักษาโรคจิต
        
        ระยะควบคุมอาการ
        
        การควบคุมอาการให้สงบลงโดยเร็ว
        
        ระยะให้ยาต่อเนื่อง
        
        ป้องกันมิให้กลับมามีอาการกำเริบขึ้นมาอีก
        
        ขนาดยาที่ใช้โดยเฉลี่ยประมาณ 200-500 มิลลิกรัม ของยาคลอโปรมาซีนต่อวัน
        
        ผู้ป่วยที่ไม่ยอมรับประทานยาอาจใช้ยาฉีดประเภทฉีด 3-4 สัปดาห์ครั้ง
      - การรักษาด้วยไฟฟ้า
        
        ใช้กระแสไฟฟ้าผ่านบริเวณศีรษะของผู้ป่วยในปริมาณน้อยๆ เพื่อทำให้เกิดการชักเหมือนกับในโรคลมชัก
        
        ใช้เวลาทั้งหมดประมาณไม่ถึง 5 นาที การรักษาจะทำวันเว้นวัน
        
        ทำทั้งหมดประมาณ 10-12 ครั้ง
      - การดูแลรักษาด้านจิตใจและสังคม
        
        การช่วยเหลือด้านจิตใจ
        
        การให้คำแนะนำแก่ครอบครัว
        
        กลุ่มบำบัด
        
        นิเวศน์บำบัด
  - - - อาการหลงผิด (delusion) ตั้งแต่ 1 เรื่องนานตั้งแต่ 1 เดือนขึ้นไป
      - พบบ่อยที่สุดคือ ระแวงว่าตนถูกกลั่นแกล้ง หรือถูกปองร้าย ผูกเรื่องเชื่อมโยงไปในแนวทางเดียวกัน
      - ส่วนใหญ่ไม่พบว่ามีประสาทหลอน เช่น หูแว่ว ผู้ป่วยมักจะยังคงทำหน้าที่ได้ตามปกติ
    - - หลงผิดว่าบุคคลอื่นมาหลงรักตัวเอง
        
        บุคคลนั้นมักเป็นผู้ที่มีความสำคัญหรือมีชื่อเสียง (Erotomanic Type)
      - เชื่อว่าตนเองมีความสามารถเหนือกว่าผู้อื่น(Grandiose Type)
      - หลงผิดคิดว่าคู่ครองของตนนอกใจ (Jealous Type)
      - ระแวงว่าตนเองถูกกลั่นแกล้ง สะกดรอย หมายเอาชีวิต (Persecutory Type)
      - หลงผิดเกี่ยวกับร่างกายของตนเอง(Somatic Type)
    - - ปัจจัยด้านจิตใจ
        
        อาจเกิดจากการเลี้ยงดู ที่ไม่ได้รับความอบอุ่น
      - ปัจจัยด้านสังคม
        
        สังคมที่มีความเครียด กดดัน การแข่งขันสูง
      - ปัจจัยด้านชีวภาพ
        
        สัมพันธ์กับสมองส่วนที่ควบคุมความเป็นเหตุผลและอารมณ์ความรู้สึก
    - - อาการหลงผิด เป็นความผิดปกติในเนื้อหาของความคิด
      - อาการประสาทหลอน การรับรู้ทางประสาทสัมผัสที่ผิดปกติ โดยไม่ได้มีสิ่งกระตุ้นจากภายนอก เช่น หูแว่ว ได้ยินเสียงพูดคุยเป็นเรื่องราว ทั้ง ๆ ที่ไม่มีใครพูด
    - - เน้นที่สัมพันธภาพในการรักษา ความสัมพันธ์ที่ดีสามารถช่วยผู้ป่วยได้ โดยรับฟังด้วยความเข้าใจ
      - การรักษาด้วยยา
      - รับตัวรักษาในโรงพยาบาล หากอาการรุนแรง
        
        มีความเสี่ยงต่อการทำร้ายตัวเอง หรือผู้อื่น
  - - - Visual hallucination ประสาทหลอนทางการมองเห็น
      - Auditory hallucination ประสาทหลอนทางการได้ยิน
      - Tactile Hallucination ประสาทหลอนทางการสัมผัส
      - Gustatory Hallucination ประสาทหลอนทางการรับรส
      - Olfactory Hallucination ประสาทหลอนทางการได้กลิ่น
    - - โรคทางสุขภาพจิต (Mental Illnesses)
        
        โรคจิตเภท (Schizophrenia) อาการเพ้อ (Delirium)
      - โรคทางระบบประสาทและสมอง
      - โรคสุขภาพกายอื่น ๆ
      - การพักผ่อนไม่เพียงพอ
      - สารเสพติดและแอลกอฮอล์
      - ยารักษาโรคบางชนิด
    - - การรักษาด้วยยา
      - ผู้ป่วยที่มีปัญหาเกี่ยวกับการมองเห็น
        
        ควรได้รับการรักษาโดยแพทย์
      - การให้คำปรึกษาด้านสุขภาพจิต
    - - ฆ่าตัวตาย
      - ทำร้ายตัวเอง
      - แยกตัวออกจากสังคม
      - มีปัญหาทางด้านสุขภาพ
- - - - ยาคลอร์โปรมาซีน
      - ยาฮาโลเพอริดอล
      - ยาฟลูเพนทิซอล
      - ยาซูโคลเพนทิซอล
      - ยาซัลพิไรด์
  - - - ปากแห้ง ผิวหนังแดง ท้องผูก ง่วงซึม
      - เห็นภาพมัว หรือน้ำหนักตัวเพิ่มจนอาจทำให้เกิดโรคเบาหวานหรือโรคหัวใจตามมาได้ในระยะยาว
      - อาจทำให้เกิดโรคอื่น ๆ อย่างโรคพาร์กินโซนิซึม หรือโรคกล้ามเนื้อบิดเกร็งด้วย