Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ภาพยนต์สั้น เรื่อง A beautiful mind - Coggle Diagram
ภาพยนต์สั้น เรื่อง A beautiful mind
ประวัติผู้ป่วย
ชื่อ นายจอห์น ฟอบส์ เเนช จูเนียร์ อายุ 24 ปี เชื้อชาติอเมริกัน สัญชาติอเมริกัน
อาการสำคัญ
1 วันก่อนมาโรงพยาบาล หวาดระเเวงว่ามีคนสะกดรอยตามจะมาทำร้าย
วิ่งหนีด้วยความหวาดกลัวออกจากที่ทำงาน
ผู้ป่วยปฎิเสธการเจ็บป่วยในอดีต
ปฎิเสธการเเพ้ยา/เเพ้อาหาร เเละการใช้สารเสพติด
พัฒนาตามช่วงวัย
วัยเด็ก
เป็นคนเก็บตัว
ไม่มีเพื่อสนิทเเละมักมีปัญหาในการปรับตัวให้เข้ากับเพื่อน
ชอบอยู่คนเดียว
วัยรุ่น
ผู้ป่วยสนใจทางด้านคริตศาสตร์เเละมุ่งมั่นจนเรียนจบปริญญาโท
ผู้ป่วยเข้าเรียนปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยพรินซ์ตันและมีความโดดเด่นทางด้านการเรียนในระดับอัจฉริยะ
มีเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยคนหนึ่งชื่อชาร์ลส์ได้เข้ามาทักทายและเข้ามาเป็นเพื่อนร่วมห้องพักชาร์ลส์มักมาชวนพูดคุยในสถานการณ์ต่างๆให้กำลังใจและคอยอยู่เป็นเพื่อนผู้ป่วยเสมอ
หลังจบปริญญาเอก
ทำงานที่ วีลเลอร์เเลปส์ และงานสายลับผู้ป่วยพบว่านายชาร์ลส์ยังมาปรากฏตัวอยู่กับเขาในหลายสถานการณ์
การตรวจสภาพจิต
ลักษณะทั่วไป (General Appearance)
นั่งกุมมือและบีบมือตัวเองเกือบตลอดเวลา สีหน้าวิตกกังวล แววตาหวาดระแวง ก้มหน้าเป็นส่วนใหญ่
การเคลื่อนไหว (Psychomotor Activity)
จากการสังเกต ผู้ป่วยเดินหลังค่อม มองซ้ายขวาเกือบตลอดเวลา
ความสามารถในการรับสัมผัส (Perception)
ผู้ป่วยพูดคนเดียวเหมือนกำลังสนทนากับใคร สอบถามทราบว่าผู้ป่วยกำลังสนทนากับเพื่อนชื่อชาร์ลส์ผู้ป่วยยังมักเห็นเพื่อนคนดังกล่าวมาปรากฏตัวอยู่กับเขาบ่อยๆในสถานการณ์ต่างๆ
การรับรู้ (Orientation)
ผู้ป่วยจึงไม่ให้ความร่วมมือในการรักษาเท่าที่ควร
การตัดสินใจ (Judgment)
คิดช้า และมีท่าทีหวาดระแวงเกือบตลอดเวลา
การคิด (Thought)
ผู้ป่วยยังคงมีความเชื่อว่าตนเองเป็นสายลับของกระทรวงกลาโหม ถูกเรียกตัวให้ไปทำหน้าที่อย่างลับๆหลังเรียนจบปริญญาเอก และกำลังถูกปองร้ายจากกลุ่มคนที่เป็นสายลับรัสเซีย
การแสดงอารมณ์ (Affect)
จากการสังเกต ผู้ป่วยมักมีสีหน้าเรียบเฉย แต่จะแสดงสีหน้า แววตา และท่าทีหวาดกลัวเมื่อพบจิตแพทย์
คาดการณ์โรคที่เกี่ยวข้อง
โรคจิตเภท(schizophrenia )
ตามเกณฑ์วินิจฉัย DSM-5
A. มีอาการต่อไปนี้ตั้งแต่ 2 อาการขึ้นไปนาน
1 เดือนโดยอย่างน้อยต้องมีอาการในข้อ 1 -3อยู่ 1 อาการ
1 อาการหลงผิด
2 อาการประสาทหลอน
3 การพูดอย่างไม่มีระเบียบแบบแผน
4 พฤติกรรมที่ไม่มีระเบียบแบบแผนที่คนในสังคมหรือวัฒนธรรมของผู้ป่วยไม่ทำกันที่กรรมการเคลื่อนไหวมากเกินไปน้อยเกินไปหรือเเปลกประหลาด
5 อาการด้านลบเช่นสีหน้าทื่อเฉยเมยแยกตัวจากคนอื่น
B ระดับความสามารถในด้านสำคัญสำคัญเช่นด้านการทำงานการมีสัมพันธภาพกับผู้อื่นหรือการดูแลตนเองลดลงไปจากเดิมอย่างชัดเจนอย่างน้อย 1 ด้าน
C มีอาการต่อเนื่องกัน 6 เดือนขึ้นไปโดยต้องมีactive phase (ตามข้อA)อย่างน้อย1เดือน
Dต้องแยกร่มติดอารมณ์โรคซึมเศร้าโรคอารมณ์สองขั้วออก
Eต้องแยกอาการโรคจิตที่เกิดจากโรคทางกายและสารเสพติดออก
Fผู้ป่วยมีประวัติกลุ่มโรคออทิสติกหรือโรคเกี่ยวกับการสื่อสารตั้งแต่วัยเด็กจะวินิจฉัยโรคจิตเภทก็ต่อเมื่อมีอาการหลงผิดหรืออาการประสาทหลอนที่เด่นชัดเป็นอย่างน้อย 1 เดือนร่วมด้วย
โรคจิตหลงผิด(delusional disorder)
ประเภทของโรคหลงผิด
หลงผิดว่าบุคคลอื่นมาหลงรักตัวเอง โดยบุคคลนั้นมักเป็นผู้ที่มีความสำคัญหรือมีชื่อเสียง (Erotomanic Type)
เชื่อว่าตนเองมีความสามารถเหนือกว่าผู้อื่น มีความหยั่งรู้พิเศษ (Grandiose Type)
หลงผิดคิดว่าคู่ครองของตนนอกใจ (Jealous Type)
ระแวงว่าตนเองถูกกลั่นแกล้ง สะกดรอย หมายเอาชีวิต (Persecutory Type)
หลงผิดเกี่ยวกับร่างกายของตนเอง เช่น บางส่วนของร่างกายผิดรูปร่าง หรือ อวัยวะไม่ทำงาน (Somatic Type)
ผลกระทบของโรคจิตหลงผิด
อาจทำให้ผู้ป่วยมีพฤติกรรมแยกตัวออกจากสังคม เพราะไม่อยากอยู่ในสภาพแวดล้อมนั้น
ส่งผลกระทบต่อการทำงานและคุณภาพชีวิตได้
ส่งผลให้เกิดการทำร้ายคู่ครองนำไปสู่ปัญหาครอบครัวในที่สุด
ปัจจัยที่เกี่ยวข้อง
ปัจจัยด้านจิตใจ
อาจเกิดจากการเลี้ยงดู ที่ไม่ได้รับความอบอุ่น ทำให้ไม่เชื่อใจใคร และมีความรู้สึกไวต่อท่าทีของผู้อื่น
ปัจจัยด้านสังคม
เกิดจากสังคมที่มีความเครียด กดดัน การแข่งขันสูง การเอารัดเอาเปรียบ ทำให้รู้สึกว่าถูกผู้อื่นคุกคาม หรือรู้สึกว่าได้รับการกระทำที่ไม่ดีจากผู้อื่น จึงมีความระแวงได้มากขึ้น
ปัจจัยด้านชีวภาพ
ยังไม่ทราบสาเหตุแน่ชัด แต่พบว่าสัมพันธ์กับสมองส่วนที่ควบคุมความเป็นเหตุผลและอารมณ์ความรู้สึก
การรับผู้ป่วยไว้รักษาในโรงพยาบาลจะรับผู้ป่วยไว้รักษาในโรงพยาบาลในกรณีต่อไปนี้
1 มีพฤติกรรมเป็นอันตรายต่อตนเองหรือผู้อื่นหรือก่อความเดือดร้อนรำคาญแก่ผู้อื่น
2 มีปัญหาอื่นๆที่ต้องดูแลใกล้ชิดเช่นมีอาการข้างเคียงจากยารุนแรง
3 เพื่อควบคุมเรื่องยาในกรณีที่ผู้ป่วยไม่ยอมรับประทานยา
4 มีปัญหาในการวินิจฉัย
การรักษา
การให้ยารับประทาน
Thorazine
Diazepam
การรักษาด้วยไฟฟ้า
การใช้กระแสไฟฟ้าผ่านบริเวณศีรษะของผู้ป่วยในปริมาณน้อยๆ เพื่อทำให้เกิดการชักเหมือนกับในโรคลมชัก
โดยใช้เวลาทั้งหมดประมาณไม่ถึง 5 นาที การรักษาจะทำวันเว้นวัน เช่น วันจันทร์-พุธ-ศุกร์ ทำทั้งหมดประมาณ 10-12 ครั้ง
ความแตกต่างของจิตหลง
ผิดกับประสาทหลอน
อาการหลงผิด เป็นความผิดปกติในเนื้อหาของความคิด
อาการประสาทหลอน เป็นการรับรู้ทางประสาทสัมผัสที่ผิดปกติ โดยไม่ได้มีสิ่งกระตุ้นจากภายนอก เช่น หูแว่ว ได้ยินเสียงพูดคุยเป็นเรื่องราว ทั้ง ๆ ที่ไม่มีใครพูด
พระราชบัญญัติสุขภาพจิตและจิตเวช
มาตรา ๒๒ บุคคลที่มีความผิดปกติทางจิตในกรณีใดกรณีหนึ่ง
ดังต่อไปนี้เป็นบุคคลที่ต้องได้รับการบำบัดรักษา
(๑) มีภาวะอันตราย
(๒) มีความจำเป็นต้องได้รับการบำบัดรักษา
มาตรา ๑๘ การรักษาทางจิตเวชด้วยไฟฟ้า การกระทำต่อสมองหรือระบบประสาทหรือการบำบัดรักษาด้วยวิธีอื่นใด ที่อาจเป็นผลทำให้ร่างกายไม่อาจกลับคืนสู่สภาพเดิมอย่างถาวร ให้กระทำได้ในกรณี ดังต่อไปนี้
(๑) กรณีผู้ป่วยให้ความยินยอมเป็นหนังสือเพื่อการบำบัดรักษานั้น โดยผู้ป่วยได้รับทราบเหตุผลความจำเป็น ความเสี่ยงที่อาจเกิดภาวะแทรกซ้อนที่เป็นอันตรายร้ายแรง หรืออาจเป็นผลทำให้ไม่สามารถแก้ไขให้ร่างกายกลับคืนสู่สภาพเดิม และประโยชน์ของการบำบัดรักษา
(๒) กรณีมีเหตุฉุกเฉินหรือมีความความจำเป็นอย่างยิ่ง เพื่อประโยชน์ของผู้ป่วยหากมิได้บำบัดรักษาจะเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิตของผู้ป่วย ทั้งนี้ โดยความเห็นชอบเป็นเอกฉันท์ของคณะกรรมการสถานบำบัดรักษา
มาตรา ๑๙ การทำหมันผู้ป่วยจะกระทำไม่ได้ เว้นแต่ได้ปฏิบัติตามมาตรา ๑๘ (๑)