Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ภาพยนสั้น เรื่อง A beautiful mind, นางสาวนารีรัตน์ ตั้งใจธรรม 2A เลขที่43…

- - - - ชาร์ลส์ อยูกับเขาตลอดเเละเป็นเพื่อนคนเดียวที่สามารถพูดคุย
  - - - ให้กำลังใจและคอยอยู่เป็นเพื่อนผู้ป่วยเสมอ
- - - - อาการด้านบวก
        
        ประสาทหลอน มองเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น รู้สึก หรือรับรสที่ไม่มีอยู่จริง มักเชื่อว่าสิ่งเหล่านั้นมีอยู่จริงซึ่งเกิดจากความคิดของผู้ป่วยเอง
        
        หลงผิด เชื่อในสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงหรือไม่มีอยู่จริง เช่น เชื่อว่ามีคนวางแผนฆ่าหรือวางแผนปองร้าย
        
        ผิดปกติทางความคิด คิดหรือการประมวลข้อมูลที่ผิดไปจากปกติหรือไม่เป็นเหตุเป็นผล
        
        ผิดปกติทางการเคลื่อนไหว มีการเคลื่อนไหวร่างกายอย่างตื่นกลัวหรือทำท่าทางแปลก ๆ ออกมา
      - อาการด้านลบ
        
        แสดงออกทางสีหน้าและอารมณ์น้อยลง
        
        เคลื่อนไหวน้อยและไม่ค่อยทำอะไร
        
        พูดน้อยลง และอาจพูดด้วยเสียงโทนเดียว
        
        ปลีกตัวออกจากสังคม
        
        ไม่มีอารมณ์ร่วม หรืออาจมีการแสดงออกทางอารมณ์แบบแปลกๆ เช่น หัวเราะในสถานการณ์ที่ควรรู้สึกเศร้า
        
        ไม่มีความสนใจหรือความกระตือรือร้นในการใช้ชีวิต ไม่ค่อยมีความสุข
        
        มีปัญหาในการทำกิจวัตรประจำวัน
        
        มีปัญหาในการบรรลุเป้าหมายหรือแผนที่วางไว้
    - - ความผิดปกติภายในสมอง และปริมาณสารเคมีในสมองบางชนิดผิดปกติ
      - การใช้ยาที่มีผลต่อจิตใจ หรือใช้ยาเสพติดที่อาจกระตุ้นให้เกิดอาการของโรค
      - ความเครียด อาจเกิดจากปัญหาด้านการเงิน ปัญหาความสัมพันธ์ การปลีกตัวจากสังคม การสูญเสียคนรักไป หรือปัญหาอื่น ๆ
      - ผู้ชายที่มีอายุระหว่าง 15-25 ปี และผู้หญิงที่มีอายุระหว่าง 25-35 ปี
    - - การใช้ยา
        
        ยาคลอร์โปรมาซีน ยาฮาโลเพอริดอล ยาฟลูเพนทิซอล ยาซูโคลเพนทิซอล ยาซัลพิไรด์ ยาอะมิซัลไพรด์ ยาอะริพิพราโซล ยาโคลซาปีน ยาโอแลนซาปีน ยาควิไทอะปีน หรือยาริสเพอริโดน
        
        ผลข้างเคียงได้ เช่น ปากแห้ง ผิวหนังแดง ท้องผูก ง่วงซึม เห็นภาพมัว หรือน้ำหนักตัวเพิ่มจนอาจทำให้เกิดโรคเบาหวานหรือโรคหัวใจตามมาได้ในระยะยาว เป็นต้น นอกจากนี้ อาจทำให้เกิดโรคอื่น ๆ อย่างโรคพาร์กินโซนิซึม หรือโรคกล้ามเนื้อบิดเกร็ง
      - บำบัดเพื่อเสริมทักษะทางสังคม
        
        เน้นให้ผู้ป่วยจัดการกับความเครียดและอาการป่วย เพื่อช่วยให้มีทักษะด้านการสื่อสารและการเข้าสังคมที่ดีขึ้น ซึ่งช่วยให้ผู้ป่วยสามารถไปเรียน ไปทำงาน และใช้ชีวิตประจำวันได้ตามปกติ
      - บำบัดทางจิต
        
        พูดคุยหรือให้ระบายความคิดและความรู้สึกออกมา โดยอาจถามถึงมุมมองความคิดในด้านต่าง ๆ หรือให้ผู้ป่วยเขียนบันทึกประจำวัน เพื่อช่วยเปลี่ยนวิธีพูด วิธีคิด การรู้สึก หรือพฤติกรรมของผู้ป่วย
      - บำบัดภายในครอบครัว
        
        ให้ความรู้และการสนับสนุนแก่ครอบครัวของผู้ป่วยโรคจิตเภท ซึ่งพบว่าวิธีนี้ช่วยลดอัตราการเข้าโรงพยาบาลของผู้ป่วย และลดความรุนแรงของอาการได้
      - ส่งเสริมสุขภาพร่างกาย
        
        ให้ผู้ป่วยเลิกสูบบุหรี่ ออกกำลังกายเป็นประจำ หรือรับประทานอาหารที่มีประโยชน์ เพื่อดูแลสุขภาพร่างกายให้ดีขึ้น
  - - - ทางพฤติกรรม
        
        ชอบปลีกตัวไปหลบอยู่คนเดียวบ่อยๆ เพราะกลัวการเผชิญหน้ากับผู้อื่น
        
        ไม่กล้าทำอะไรด้วยตนเองโดยลำพัง จำเป็นต้องมีเพื่อนอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม
        
        มนุษยสัมพันธ์ค่อนข้างต่ำ สานสัมพันธ์ไม่เก่ง และรักษาความเป็นเพื่อนกับผู้อื่นไว้ได้ยาก
        
        ไม่กล้าแสดงออกขั้นรุนแรง บางรายอาจต้องดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ก่อนที่จะไปเผชิญหน้ากับผู้คน โดยเชื่อว่า จะทำให้มีความกล้ามากขึ้น
      - อารมณ์และความคิด
        
        หวาดกลัวทุกครั้งที่ต้องพูดคุยกับคนอื่น หรือพูดไม่ออกเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น
      - ทางร่างกาย
        
        ไม่กล้าสบตา
        
        หายใจหอบถี่และเร็ว
        
        เสียงสั่น พูดตะกุกตะกัก
        
        อยู่นิ่งไม่ได้
        
        รู้สึกปั่นป่วนในท้อง บางรายถึงกับอาเจียน
    - - การเรียนและการงาน
        
        ไม่กล้าแสดงออกในที่ประชุม หรือหน้าชั้นเรียน
        
        ไม่มีความสุขกับการเรียนและการทำงาน
        
        มีปัญหาในการติดต่อประสานงานกับหัวหน้า หรือเพื่อนร่วมงาน
        
        ลังเลและกดดันเป็นพิเศษที่จะตัดสินใจ
      - มีปัญหาในการสร้างสัมพันธภาพกับผู้อื่น
        
        ไม่ว่าจะเป็นในรูปแบบเพื่อน หรือคนรัก ทำให้อาจคบหากับใครได้ไม่นาน ไม่สามารถปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ หรือสังคมใหม่ๆได้ ไม่กล้าเปิดใจรับใครเข้ามาในชีวิต และไม่กล้าแสดงความคิดเห็นร่วมกับผู้อื่น
    - - รักษาด้วยจิตบำบัด
        
        การบำบัดแบบปรับเปลี่ยนความคิดและพฤติกรรม (Cognitive Behavior Therapy: CBT) เพื่อเชื่อมโยงความสัมพันธ์ระหว่างกระบวนการรับรู้ (ความคิด) และพฤติกรรมหรือการกระทำของผู้ป่วยเข้ากับอาการกลัวและวิตกกังวล
        
        ช่วยให้ผู้ป่วยสามารถระบุสาเหตุของอาการกลัวได้ รวมถึงเรียนรู้วิธีแก้ไขปรับเปลี่ยนความคิด และการกระทำที่ก่อให้เกิดความวิตกกังวลหรือความกลัวขึ้นได้
      - รักษาด้วยยา
        
        หากใช้การรักษาแบบจิตบำบัดแล้วไม่ได้ผล จิตแพทย์จะสั่งยาลดอาการซึมเศร้า (Antidepressants) และยาระงับความวิตกกังวล (Anti Anxiety)
        
        ระดับความรุนแรงของยาที่ใช้จะขึ้นอยู่กับความรุนแรงของอาการในผู้ป่วยแต่ละราย
- - - - ความเครียด
    - - โดนเพื่อนแกล้งเป็นประจำ
- - - - การบําบัดรักษาโดยการผูกมัดร่างกาย การกักบริเวณ หรือแยกผู้ป่วยจะกระทำไม่ได้เว้นแต่เป็นความจำเป็นเพื่อป้องกันการเกิดอันตราบต่อผู้ป่วยเอง บุคคลอื่น หรือทรัพย์สินของผู้อื่นโดยต้องอยู่ภายใต้การดูแลอย่างใกล้ชิดของผู้ บําบัดรักษาตามมาตรฐานวิชาชีพ
    - - การรักษาทางจิตเวชด้วยไฟฟ้า การกระทําต่อสมองหรือระบบประสาทหรือ การบําบัดรักษาด้วยวิธีอื่นใด ที่อาจเป็นผลทําให้ ร่างกายไม่อาจกลับคืนสู่สภาพเดิมอย่างถาวรให้ กระทําได้ ในกรณีดังต่อไปนี้
        
        กรณีผู้ป่วยให้ความยินยอมเป็นหนังสือเพื่อการบําบัดรักษานั้น โดยผู้ป่วยได้รับทราบเหตุความจําเป็นความเสี่ยงที่อาจเกิดภาวะแทรกซ้อนที่เป็ นอันตรายร้ายแรง หรืออาจเป็นผลทําให้ไม่สามารถแก้ไขให้ร่างกายกลับคืนสู่สภาพเดิม และประโยชน์ของการบําบัดรักษา
        
        กรณีมีเหตุฉุกเฉินหรือมีความความจําเป็ นอย่างยิ่ง เพื่อประโยชน์ของผู้ป่วยหากมิได้ บําบัดรักษาจะเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิตของผู้ป่วย ทั้งนี้ โดยความเห็นชอบเป็นเอกฉันท์ของคณะกรรมการสถานบําบัดรักษา
  - - - มาตรา 22
        
        บุคคลที่มีความผิดปกติทางจิตในกรณีใดกรณีหนึ่งดังต่อไปนี้เป็นบุคคลที่ต้องได้รับการบําบัดรักษา
        
        มีภาวะอันตราย
        
        มีความจําเป็นต้องได้รับการบําบัดรักษา
- - - - ลดอัตราการทำร้ายตัวเอง
    - - เปลี่ยนแปลงการทำงานของสารเคมีในสมองหรือปรับสมดุลของสารเคมีในสมอง
    - - คลื่นไส้ ท้องผุก
      - หัวใจเต้นเร็ว มีเหงื่อออกมาก
      - มองเห็นไม่ชัด
      - หากใช้ยาติดต่อกันเป็นเวลานาน จะไม่สามารถควบคุมกล้ามเนื้อบริเวณริมฝีปาก ลิ้น ตา ใบหน้า แขน ขา
      - ง่วงซึม กระสะบกระส่าย ไข้สูง