Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลผู้ป่วยวิกฤตที่ใช้เทคโนโลยี และยาที่ใช้บ่อยใน ICU - Coggle Diagram

- - - - Continuous positive airway pressure (CPAP) หายใจที่ให้แรงดันบวก (PEEP)ต่อเนื่องในระดับเดียวกันทั้งในช่วงหายใจเข้าและออก โดยไม่มีการส่งแรงดันช่วยเพิ่ม
      - Pressure support ventilator (PSV) วิธีการหายใจที่เครื่องช่วยผู้ป่วยในขณะที่ผู้ป่วย สามารถหายใจได้เอง เครื่องจะช่วยจ่ายก๊าซเพื่อให้ได้ระดับความดันตามที่ตั้งไว้ และจะหยุดจ่ายอากาศเมื่อผู้ป่วยไม่ต้องการแล้ว
  - - - ขั้นตอนที่ 1 ก่อนหย่าเครื่องช่วยหายใจ
        
        วิธีการหย่าเครื่องช่วยหายใจ
        
        ผู้ป่วยหายใจเองทาง T piece หรือหายใจเองสลับกับเครื่องช่วยหายใจเป็นพักๆ ให้ผู้ป่วยหายใจผ่าน T piece ที่ต่อกับ collugated tube โดยเริ่มให้ออกซิเจน 10 ลิตรต่อนาที ใช้เวลาประมาณ½-2 ชั่วโมงถ้าไม่มีข้อบ่งชี้ในการใช้เครื่องช่วยหายใจก็ถอดได้
        
        การใช้เครื่องช่วยหายใจ mode SIMV,PSV,CPAP
        SIMV ลดการช่วยเหลือจากเครื่องโดยการตั้งค่าการหายใจของเครื่องให้ต่ำกว่าการหายใจของผู้ป่วยโดยค่อย ๆ ลด
        PSV ปล่อยแรงดันในช่วงที่ผู้ป่วยหายใจเข้าด้วยตนเอง
        จึงทำให้ผู้ป่วยไม่ต้องออกแรงมาก ผู้ป่วยเป็นผู้กำหนดอัตราการหายใจ CPAP เครื่องช่วยหายใจปล่อยแรงดันบวกเข้าปอดตลอดเวลา
        
        ประเมินความพร้อมของผู้ป่วย
        
        ไม่ใช้ยากระตุ้นหัวใจหรือหลอดเลือด
        
        สามารถไอได้ดี
        
        ใช้ยาระงับประสาทเพียงเล็กน้อยเท่านั้นในการควบคุมความกระวนกระวาย
        
        ความสามารถในการหายใจเองของผู้ป่วย จากค่า Rate Volume Ratio (RVR) <105
        
        Spontaneous tidal volume เมื่อถอดเครื่องช่วยหายใจแล้วมากกว่า 5 ml ต่อน้ำหนักตัว1 kg
        
        สัญญาณชีพปกติ T <38 องศาเซลเซียส PR <100 ครั้ง/นาที RR< 30 ครั้ง/นาทีระดับความดันซิสโตลิก 90-160 mmHg
        
        ผู้ป่วยรู้สึกตัวและทำตามคำสั่ง
        
        ค่า PEEP น้อยกว่า 5 เซนติเมตรน้ำ
        
        มีการแลกเปลี่ยนก๊าซเพียงพอ ค่า PaO2>60 มม.ปรอท FiO2 ไม่เกิน 0.4
        
        โรคหรือสาเหตุที่ผู้ป่วยต้องใส่เครื่องช่วยหายใจหายหรือทุเลาลง
      - ขั้นตอนที่ 2 ขณะหย่าเครื่องช่วยหายใจ
        
        การพยาบาลผู้ป่วยที่หย่าเครื่องช่วยหายใจ
        
        อธิบายวิธีการหย่าเครื่องช่วยหายใจคร่าวๆ เพื่อลดความกลัว ให้ผู้ป่วยร่วมมือและให้กำลังใจผู้ป่วย
        
        ดูดเสมหะเพื่อให้ทางเดินหายใจโล่ง ส่งเสริมให้อากาศผ่านเข้าออกอย่างมีประสิทธิภาพ
        
        จัดท่าศีรษะสูงหรือท่านั่ง หากไม่มีข้อห้ามเพื่อส่งเสริมการขยายตัวของปอด
        
        เริ่มทำการหย่าเครื่องช่วยหายใจเมื่อประเมินสภาพผู้ป่วยว่าพร้อมทั้งทางร่างกายและจิตใจ โดยวิธี T
        piece หรือวิธีปรับ mode
        
        ควรเริ่มหย่าเครื่องช่วยหายใจในตอนเช้าหลังจากผู้ป่วยพักผ่อนเต็มที่ในเวลากลางคืน
        
        วัดสัญญาณชีพและความเข้มข้นของออกซิเจนปลายนิ้ว ก่อน ขณะการหย่าเครื่องช่วยหายใจ ทุก 5-10 นาที
        
        เฝ้าระวังอาการเปลี่ยนแปลงทุก 15 นาทีถึง 1 ชั่วโมง
        
        ในกรณีที่ผู้ป่วยไม่สามารถหย่าเครื่องโดย T piece 10 ลิตร/นาที ต่อไปได้ ให้ต่อท่อช่วยหายใจ
        
        การถอดท่อช่วยหายใจ
        
        เกณฑ์การพิจารณาถอดท่อช่วยหายใจ
        
        สามารถไอขับเสมหะออกมาได้แรงพ้นท่อช่วยหายใจ
        
        รู้สึกตัวดีหรือ GCS>10 คะแนน
        
        สามารถหายใจผ่าน T piece 10ลิตร/นาที เกิน 2 ชั่วโมง
        
        ประเมิน cuff leak test ผ่าน
        
        แพทย์พิจารณาให้ถอดท่อช่วยหายใจได้ (extubation)
        
        วิธีในการถอดท่อช่วยหายใจ
        
        จัดท่านั่งศีรษะสูง
        
        ดูดเสมหะในปากและในท่อช่วยหายใจให้โล่ง
        
        แกะพลาสเตอร์ที่ยึดท่อช่วยหายใจ
        
        เอาลมในกระเปาะท่อช่วยหายใจออกให้หมดโดยใช้ syringe
        
        ให้ผู้ป่วยกลั้นหายใจ ค่อยๆดึงท่อช่วยหายใจออกและให้ผู้ป่วยไอขับเสมหะออกมา ดูดเสมหะอีกครั้ง
        
        ให้ O2 mask with collugate 10 ลิตร/นาที เป็นเวลา 2 ชั่วโมง
        
        วัดสัญญาณชีพทุก 15 นาที ทุก 30 นาทีและทุก 1 ชั่วโมงจนกว่าจะคงที่
        
        เฝ้าระวังอาการของผู้ป่วยอย่างใกล้ชิด
      - ขั้นตอนที่ 3 หลังหย่าเครื่องช่วยหายใจ
        
        ให้ O2 mask with collugate 10 ลิตร/นาที 2 ชั่วโมง หลังจากนั้นเป็น O2 cannula 3-6 ลิตร/นาที
        
        จัดท่าผู้ป่วยท่านั่งศีรษะสูง
        
        วัดสัญญาณชีพทุก 15-30 นาทีและทุก 1 ชั่วโมงจนกว่าจะคงที่และเฝ้าระวังอาการผู้ป่วยอย่างใกล้ชิด
- - - - ในผู้ป่วยที่มีภาวะน้ำเกิน
      - ในกรณีที่ต้องการประเมินการทำงานของหัวใจและหลอดเลือด
      - ในผู้ป่วยที่สูญเสียเลือดจากอุบัติเหตุหรือจากการผ่าตัด
    - - internal jugular vein
      - Femoral vein
      - subclavian vein
    - - ความแม่นยำของการเปรียบเทียบค่า
      - ป้องกันการอุดตันของสายสวน การอุดตันสายสวนหลอดเลือดดำส่วนกลาง
      - ป้องกันการติดเชื้อในกระแสเลือดจากการใส่สายสวนหลอดเลือดดำส่วนกลาง
      - การป้องกันฟองอากาศเข้าหลอดเลือดโดยดูแลให้เป็นระบบปิด
      - ป้องกันการเลื่อนหลุดของสายสวน
  - - - ผู้ป่วยได้รับการผ่าตัดซึ่งอาจเสียเลือดได้มาก
      - รายที่จำเป็นต้องการตรวจ arterial blood gas หรือส่งเลือดตรวจทางห้องปฏิบัติการบ่อย ๆ
      - ผู้ป่วยที่มีการไหลเวียนลดลง หรือความดันโลหิตต่ำ
      - ผู้ป่วยที่ใช้ inotropic drugs และ vasoactive drug
      - วัดความดันโลหิตยาก
    - - เมื่อมีการเก็บตัวอย่างเลือดส่งตรวจทาง arterial line ต้อง flush สาย
      - ตรวจสอบข้อต่อต่าง ๆ ให้แน่นอย่างสม่ำเสมอ ป้องกันการหัก งอ ของสาย
      - การป้องกันการติดเชื้อ (Infection)
      - การป้องกันการเลื่อนหลุด
      - ป้องกันภาวะแทรกซ้อน การติดเชื้อ การเกิดเนื้อตาย Air embolization ภาวะที่มีเลือดออกในเนื้อเยื่อ การไหลเวียนของเลือดไปเลี้ยงอวัยวะส่วนปลายลดลง
      - ตรวจดูคลื่นที่แสดงการอุดตัน และบันทึกตำแหน่งของสายยาง
      - ดูแลระบบของ arterial line ให้มีประสิทธิภาพ ใช้ continuous flush system
      - จดบันทึกค่า Arterial blood pressure ที่ได้ทุก 15-60 นาที รายงานแพทย์เมื่อค่าที่ได้มีความผิดปกติ
      - ตรวจสอบความแม่นยำของการปรับเทียบค่า (Accuracy)
      - แพทย์ถอดสายยางออกแล้วควรกดตำแหน่งแผลไว้นาน อย่างน้อย 10 นาที หรือจนกว่าเลือดจะหยุด