Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ภาพยนต์สั้นเรื่อง A beautiful mind, นางสาวนภาพร บุญประสาร เลขที่ 34 ห้องฺ…

- - - - โรควิกลจริตชนิดหนึ่งที่ส่งผลให้ผู้ป่วยไม่เชื่อหรือยอมรับความจริง รวมทั้งมีอาการประสาทหลอนหรือพฤติกรรมแปลก ๆ หากไม่ได้รับการรักษาจะใช้ชีวิตตามปกติไม่ได้ เป็นกลุ่มโรคจิตเวชที่มีอาการหวาดระแวงรุนแรงมากที่สุด
    - - ไม่ไว้ใจใครง่าย ๆ ระแวดระวังผู้อื่นตลอดเวลา
      - คิดว่าคนอื่นจะทำร้ายหรือพูดถึงตนเองในทางเสียหาย
      - มีพฤติกรรมก้าวร้าว ประพฤติตัวไม่เป็นมิตรกับบุคคลรอบข้าง
      - อ่อนไหวและรับไม่ได้กับการถูกวิจารณ์
      - หงุดหงิดหรือโกรธง่าย
      - ปล่อยวางและให้อภัยได้ยาก
      - มองโลกในแง่ร้าย
      - เข้าสังคมหรือมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนยาก
      - ชอบแยกตัวอยู่คนเดียว
      - เคลือบแคลงสงสัยในเรื่องที่มีหลักฐานอธิบาย แต่เชื่อข่าวลือต่าง ๆ อย่างไม่มีเหตุผล
    - - ยอมรับในพฤติกรรมหวาดระแวง ไม่โตแย้งต่อต้าน และประเมินระดับ ความรุนแรงของอาการ
      - สร้างความไว้วางใจในการติดต่อกับผู้ป่วยแบบตัวต่อตัว (One to one relationship) โดยเน้นการสร้างความวางใจและความเชื่อถือ
      - ผู้ป่วยที่มีความหวาดระแวงในบางสิ่ง เช่น อาหารมียาพิษ มีคนจะลอบฆ่า พยาบาลต้องยอมรับ และจัดบรรยากาศให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัยการให้ความจริงกับผู้ป่วยจะกระทำไดต้องแน่ใจว่า ผู้ป่วยรับได้ การให้เหตุผลเพียงอย่างเดียว ผู้ป่วยอาจไม่เชื่อถือ พยาบาลอาจจะต้องแสดงพฤติกรรมให้ผู้ป่วยแน่ใจด้วย เช่น ชิมอาหารให้ดู
      - ให้ผู้ป่วยมีกิจกรรม ลดเวลาที่ผู้ป่วยอยู่คนเดียว ซึ่งอาจทำให้มีความคิดหมกมุ่นอยู่ในเรื่องเดิมๆ
      - ผู้ป่วยหวาดระแวง มักจะมีความโกรธ ก้าวร้าวควบคู่ไปด้วยเสมอ ควรใช้วิธีโอนอ่อน อดทนในสิ่งที่ผู้ป่วยแสดงออก และให้ผู้ป่วยทำกิจกรรมที่ระบายความก้าวร้าว
      - ผู้ป่วยหวาดระแวงจะมีความเคลือบแคลงสงสัย ไม่แน่ใจในการพบปะคนหรือการเข้าร่วมกิจกรรมโดยออกมาในรูปแบบของการแยกตัวเอง รุกรานผู้อื่นก่อนเพื่อป้องกันตนเองหรือกล่าวหาผู้อื่น
  - - - การมีความเชื่อ หรือความคิดไม่ตรงกับความเป็นจริง เรียกว่า อาการหลงผิด (delusion) ไม่สามารถปลี่ยนความเชื่อถือได้ ความหลงผิดเป็นเรื่องเกี่ยวกับตนเองเกิดขึ้นเพื่อช่ายให้ผู้นั้นสบายใจขึ้น แต่เป็นสิ่งที่สังคมไม่ยอมรับ เพราะไม่เป็นความจริงตามนั้น (out of reality)
    - - Delusion of grandeur (Grandios delusion)
        
        ผู้ป่วยคิดว่าตนเองเป็นคนสำคัญผิดธรรมดาหรือมีอำนาพิเศษ เช่น ตนเองเป็นพระเจ้า หรือมหาเศรษฐี จึงมักมีการกรีกร้อง ที่จะได้มา หรือมีการกระทำสิ่งนี้อยู่เสมอ พบในผู้ป่วย mania,โรคซิฟิลิสทางสมอง (General paralysis of insane) , SchizophreniaActivate Windows
      - bizarre delusion
        
        เป็นความหลงผิดที่แปลกประหลาด เช่น
        เชื่อว่าตนเองติดต่อกับมนุษย์ต่างดาวได้
      - jealous delusion
        
        เป็นความหลงผิดว่าคู่ครองนอกใจ
      - erotomanic delusion
        
        เป็นความหลงผิดว่ามีคนมาหลงรักตนและมักเป็นคนที่มีสถานภาพสูงกว่า
      - Idea of being controlled
        
        ผู้ป่วยคิดว่าอำนาจบางอย่างจากภายนอกสามารถ ควบคุม ความรู้สึก
        ความคิด และการกระทำของตน
      - Idea of reference
        
        ผู้ป่วยคิดไปเองว่ามีคนพูดจาเกี่ยวกับตนซึ่งมักเป็นทางร้าย
      - persecutory delusion
        
        คิดไปเองว่าถูกปองร้าย เช่น คิดว่ามีคนตามมาฆ่าตลอดเวลา
      - somatic delusion
        
        หลงคิดไปเองว่าตนป่วยเป็นโรคทางกายชนิดใดชนิดหนึ่ง
      - thought broadcasting
        
        คิดว่าผู้อื่นสามารถล่วงรู้ความคิดของตน
      - thought insertion
        
        เชื่อว่าความคิดที่มีอยู่ไม่ใช่ของตน แต่เป็นความคิดผู้อื่นใส่เข้ามาในสมองตน
      - thought withdrawal
        
        เชื่อว่าความคิดของตนถูกดึงออกไปจากสมอง
      - loosening of association
        
        ความคิดขาดการเชื่อมโยงของเหตุผล ไม่สามารถลำดับความคิด
        ตามขั้นตอนของเหตุการณ์ได้ ดังนั้น เวลาฟังผู้ป่วยจึงไม่ค่อยเข้าใจ
        หรือไม่รู้เรื่อง
      - incoherence
        
        ผู้ป่วยพูดไม่ต่อเนื่อง ขาดเป็นห้วงๆ คำพูดไม่สัมพันธ์กันทำให้ฟังไม่รู้เรื่อง
      - neologism
        
        ผู้ป่วยคิดคำพูดขึ้นมาเองไม่มีใช้ในภาษาของเรา โดยจะมีความหมายเฉพาะผู้ป่วยคนเดียว
      - perseverative
        
        ผู้ป่วยพูดซ้ำๆติดต่อกันโดยไม่มีความหมาย
      - circumstantiality
        
        ผู้ป่วยตอบคำถามแบบอ้อมค้อมยืดยาวแต่จบลงตรงประเด็นที่ต้องการได้
      - tangentiality
        
        ผู้ป่วยคล้ายจะตอบคำถามแต่ตอบออกนอกเรื่องไม่ตรงกับเรื่องราวที่ต้องการจะพูด ทำให้ไม่เข้าใจเรื่องที่ผู้ป่วยพูด
      - flight of idea
        
        ผู้ป่วยมีความคิดหลายๆอย่างเกิดขึ้นรวดเร็ว แสดงออกโดยการพูดมากและเร็ว พูดเรื่องหนึ่งยังไม่ทันจบไปพูดอีกเรื่องหนึ่ง
    - - เน้นที่สัมพันธภาพในการรักษา ความสัมพันธ์ที่ดีสามารถช่วยผู้ป่วยได้ โดยรับฟังด้วยความเข้าใจ ไม่โต้แย้งคัดค้านอาการหลงผิดว่าไม่จริง ในขณะเดียวกันก็ไม่สนับสนุนความเชื่อของผู้ป่วย
      - การรักษาด้วยยา ด้วยยารักษาโรคจิตโดยอยู่ในความดูแลของแพทย์
      - รับตัวรักษาในโรงพยาบาล หากอาการรุนแรง เช่น มีความเสี่ยงต่อการทำร้ายตัวเอง หรือผู้อื่น
    - - สร้างสัมพันธภาพเพื่อใหผู้ป่วยเกิดความไว้วางใจตามหลักการพยาบาลจิตเวช
      - รับฟังความคิดของผู้ป่วยโดยไม่ตัดสินหรือตำหนิผู้ป่วย
      - ไม่ได้เถียงกับผู้ป่วย หรือให้เหตุผลว่า ความเชื่อของผู้ป่วยนั้นผิด
      - จัดให้เข้าร่วมกลุ่มกิจกรรมบำบัดเพื่อให้ผู้ป่วยได้ติดต่อกับสิ่งที่เป็นจริง
      - การสนทนากับผู้ป่วยที่มีความหลงผิด ควรนำเทคนิคการสนทนา การให้คำปรึกษาต่างๆ มาใช้ เช่น การขอความกระจ่าง การสะท้อนความรู้สึก
        การมุ่งประเด็น
      - แก้ไขปัญหาที่เกิดจากผลของความคิดหลงผิด เช่น ความคับข้องใจ
        ความวิตกกังวล ความกลัว ความเศร้า
  - - - เป็นการรับรู้ทางประสาทสัมผัสที่ผิดปกติ โดยไม่ได้มีสิ่งกระตุ้นจากภายนอก เช่น หูแว่ว ได้ยินเสียงพูดคุยเป็นเรื่องราว ทั้ง ๆ ที่ไม่มีใครพูด
    - - auditory hallucination
        
        มีหูแว่วได้ยินเสียงจากภายนอก อาจเป็นเสียงรูปแบบต่างๆหรือเสียง
        คนคุยกัน
      - visual hallucination
        
        มีภาพหลอนโดยอาจเห็นเป็นคน สัตว์ สิ่งของ หรืออย่างอื่น
      - olfactory hallucination
        
        ได้กลิ่นแปลกๆ เช่น กลิ่นเหม็นไหม้
      - gustatory hallucination
        
        รู้สึกว่าลิ้นได้รับรสแปลกๆ เช่น รสโลหะ
      - tactile hallucination
        
        มีความรู้สึกเหมือนมีอะไรมาไต่ตามตัว หรือรู้สึกแปลกๆตามผิวหนัง
    - - เข้าใจและยอมรับในอาการของผู้ป่วย ไม่ตำหนิ หรือพูดเชิงขบขัน ว่าเป็ นอาการที่ไม่น่าเป็นไปได้
      - พยาบาลควรสอบถาม Content ของประสาทหลอนเพื่อประเมินอาการของผู้ป่วยและผลกระทบที่เกิดขึ้น เช่น รู้สึกผิด กลัวว้าเหว่ สูญเสียอัตมโนทัศน์ หรือมีความคิดที่จะทำร้ายตนเอง
      - สร้างสัมพันธภาพให้
        ผู้ป่วยรู้สึกไว้วางใจ ปลอดภัย โดยเฉพาะในช่วงเวลาที่ผู้ป่วยมีอาการ ควรใช้เทคนิคการสนทนาที่จำเป็นดังนี้ การเสนอตัวช่วยเหลือ การให้ข้อเท็จจริง การตั้งข้อสังเกต
      - พยาบาลต้องประเมินอาการประสาทหลอนที่เกิดขึ้นกับผู้ป่วยว่าเกี่ยวข้องกับระบบรับสัมผัสใด ผู้ป่วยแสดงปฏิกิริยาอย่างไรต่อการรับรู้นั้นๆ และอาการประสาทหลอนเกิดขึ้นในช่วงเวลาใด
- - - - ความเครียด
    - - โดนเพื่อนแกล้งเป็นประจำ
- - - - มีภาวะอันตราย เช่น ผู้ที่มีอาการก้าวร้าว ทำร้ายตนเองและผู้อื่น พกอาวุธ ทำลายข้าวของ เป็นต้น
      - มีความจำเป็นต้องได้รับการบำบัดรักษา เช่น มีความเจ็บป่วยเกิดขึ้น แต่ไม่ยินยอมเข้ารับการบำบัดรักษา
- - - - chlorpromazine 100-300
        มก./วัน
    - - chlorpromazine 300-500
        มก./วัน
      - ในกรณีที่ผู้ป่วยวุ่นวายมาก
        
        benzodiazepine
  - - - เป็นการจัดสภาพแวดล้อมในโรงพยาบาลเพื่อช่วยส่งเสริมขบวนการรักษา
    - - ให้ความรู้เรื่องโรค และสิ่งที่ญาติควรปฏิบัติต่อผู้ป่วย
    - - เป็นการจัดกิจกรรมกลุ่มระหว่างผู้ป่วย โดยส่งเสริมให้เกิดความรู้สึกว่ามีเพื่อน มีคนเข้าใจ ไม่โดดเดี่ยว ฝึกทักษะทางสังคม เน้นการสนับสนุนให้กำลังใจ
    - - ช่วยผู้ป่วยค้นหาดูว่า ความเครียดหรือความกดดันอะไรที่เขามักทนไม่ได้