Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ภาพยนต์สั้น เรื่อง A beautiful mind, โรคจิตเภท (Schyzophrenia),…

- - - - ความเครียด
    - - โดนเพื่อนแกล้งเป็นประจํา
- - - - ประสาทหลอนทางการเห็น (Visual hallucination) ผู้ป่วยมองเห็นภาพต่างๆ ที่ไม่มีอยู่จริง เช่น เห็นคนกำลังมาจะทำร้ายตน
      - ประสาทหลอนทางการได้ยิน (Auditory hallucination) เช่น ผู้ป่วยได้ยินเสียงคนพูด หัวเราะ หรือด่าตน โดยที่ไม่มีสถานการณ์เหล่านี้เกิดขึ้น
      - ประสาทหลอนทางการรับกลิ่น (Olfactory hallucination) เช่น ผู้ป่วยได้กลิ่นแปลกๆ โดยที่ผู้อื่นไม่ได้กลิ่นนั้นๆ
      - ประสาทหลอนทางการรับรส (Gustatory hallucination) ผู้ป่วยรู้สึกเหมือนได้รับรสแปลกๆ เกิดขึ้น เช่น มีรสหวาน หรือรสขมที่ลิ้น
      - ประสาทหลอนทางการสัมผัส (Tactile hallucination) ผู้ป่วยรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมาไต่ตอมตามผิวหนัง รู้สึกคันผิวหนัง โดยที่ไม่มีสิ่งเร้าจริง
      - อื่นๆ
        
        อาจมีสาเหตุมาจากการขาดยา
  - - - ปัจจัยหลายอย่างที่ทำให้เสี่ยงเกิดอาการหวาดระแวงได้ ดังนี้
        
        ปัญหาสุขภาพจิตหรือโรคบุคลิกภาพแปรปรวนบางชนิด
        
        โรคจิตหลงผิด (Delusional Disorder) คือภาวะที่มีความเชื่อหรือความคิดผิดเพี้ยนไปจากความเป็นจริงเท่านั้น ไม่ได้มีอาการป่วยทางจิตอื่น ๆ แต่อย่างใด ผู้ป่วยแต่ละคนจะมีอาการหลงผิดแตกต่างกันไป เช่น คิดว่าตนเองป่วยทั้งที่ไม่ได้ป่วย คิดว่ามีคนคอยปองร้าย แอบตามคนดังเพราะเชื่อว่าตนกับอีกฝ่ายรักกัน เป็นต้น
        
        โรคจิตเภทแบบหวาดระแวง (Paranoid Schizophrenia) คือโรควิกลจริตชนิดหนึ่งที่ส่งผลให้ผู้ป่วยไม่เชื่อหรือยอมรับความจริง รวมทั้งมีอาการประสาทหลอนหรือพฤติกรรมแปลก ๆ หากไม่ได้รับการรักษาจะใช้ชีวิตตามปกติไม่ได้ เป็นกลุ่มโรคจิตเวชที่มีอาการหวาดระแวงรุนแรงมากที่สุด
        
        โรคบุคลิกภาพผิดปกติแบบหวาดระแวง (Paranoid Personality Disorder) ผู้ป่วยจะไม่ไว้ใจบุคคลรอบข้างง่าย ๆ เพราะคิดว่าคนอื่นหวังผลประโยชน์จากตน อีกทั้งกังวลว่าจะมีคนทำร้ายหรือหักหลังอยู่เสมอ อย่างไรก็ตาม ผู้ป่วยโรคนี้มีอาการหวาดระแวงในระดับอ่อนที่สุดและสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ หลายคนมักมีอาการดีขึ้นเรื่อย ๆ เมื่ออายุมากขึ้น และหายเป็นปกติเมื่ออายุ 50 ปี
        
        ปัญหาสุขภาพกายผู้ที่ประสบปัญหาสุขภาพบางอย่างอาจมีอาการหวาดระแวงร่วมด้วย เช่น โรคสมองเสื่อม
        
        สิ่งแวดล้อมภายนอก ผลการศึกษาบางชิ้นเผยให้เห็นว่าผู้ที่อาศัยอยู่ในที่ห่างไกลจากผู้คนหรือชอบแยกตัวออกจากสังคม มีแนวโน้มเกิดอาการหวาดระแวงมากขึ้น นอกจากนี้ การรับฟังข่าวสารเกี่ยวกับการฆาตกรรม การแบ่งแยกดินแดน หรือการใช้ความรุนแรงก็ส่งผลให้รู้สึกวิตกกังวลและระแวงผู้คนรอบตัวได้เช่นกัน
        
        ประสบการณ์หรือเหตุการณ์ที่พบเจอ ผู้ที่เคยประสบเหตุการณ์เสี่ยงตาย ต้องอยู่เพียงลำพัง หรือเผชิญสถานการ์ที่รู้สึกกดดันและเครียดนั้นมักเกิดความรู้สึกในแง่ลบกับตัวเอง ซึ่งอาจนำไปสู่อาการหวาดระแวงได้
        
        ภาวะพักผ่อนไม่เพียงพอ การนอนน้อยมักกระตุ้นให้เกิดความรู้สึกไม่ปลอดภัย หวาดระแวง หรือมีอาการหลอนได้ โดยมักรู้สึกกลัวหรือวิตกกังวลขึ้นมาในตอนกลางดึก
        
        พันธุกรรม คาดว่าอาจเป็นปัจจัยหนึ่งที่เพิ่มความเสี่ยงในการเกิดภาวะหวาดระแวงได้
        
        อาจมีสาเหตุมาจากการขาดยา
  - - - ประสาทหลอน
        
        ผู้ป่วยอาจมองเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น รู้สึก หรือรับรสที่ไม่มีอยู่จริง แต่มักเชื่อว่าสิ่งเหล่านั้นมีอยู่จริงซึ่งเกิดจากความคิดของผู้ป่วยเอง โดยอาการที่พบได้บ่อย คือ อาการหลอนทางการได้ยิน
        
        ได้ยินผู้อื่นส่งเสียงพากย์สิ่งที่ตนเองกำลังกระทำอยู่ คิดว่าเสียงนั้นคุยกับตนเอง หรือได้ยินว่าเสียงนั้นกำลังพูดสิ่งที่ตนเองคิด
        
        มักเป็นคำหยาบ คำพูดที่รุนแรงหรือไม่รื่นหู
        
        คำสั่งที่ให้ทำตาม
      - หลงผิด
        
        ผู้ป่วยอาจเชื่อในสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงหรือไม่มีอยู่จริง
        
        เชื่อว่ามีคนวางแผนฆ่าหรือวางแผนปองร้าย
        
        เชื่อว่ากำลังจะมีภัยพิบัติเกิดขึ้น
      - เกิดความผิดปกติทางความคิด
        
        อาจได้ยินสิ่งที่ตนเองคิดราวกับสิ่งนั้นถูกพูดออกมาดัง ๆ
        
        คิดอีกเรื่องหนึ่งแล้วไปคิดอีกเรื่องหนึ่งโดยที่ทั้งสองเรื่องไม่ได้เกี่ยวข้องกัน
        
        คิดคำศัพท์ใหม่ขึ้นมาเอง
        
        เชื่อว่าคนอื่นกำลังได้ยินหรืออ่านความคิดของตน
      - มีความผิดปกติทางการเคลื่อนไหว
        
        ผู้ป่วยอาจมีการเคลื่อนไหวร่างกายอย่างตื่นกลัวหรือทำท่าทางแปลก ๆ ออกมา
    - - ผู้ป่วยอาจมีปัญหาในการจดจ่อ การทำความเข้าใจข้อมูล การตัดสินใจ ความจำ และการจัดการสิ่งต่าง ๆ
    - - พูดน้อยลง และอาจพูดด้วยเสียงโทนเดียว
      - แสดงออกทางสีหน้าและอารมณ์น้อยลง
      - เคลื่อนไหวน้อยและไม่ค่อยทำอะไร
      - ปลีกตัวออกจากสังคม
      - ไม่มีอารมณ์ร่วม หรืออาจมีการแสดงออกทางอารมณ์แบบแปลก ๆ เช่น หัวเราะในสถานการณ์ที่ควรรู้สึกเศร้า เป็นต้น
      - ไม่มีความสนใจหรือความกระตือรือร้นในการใช้ชีวิต ไม่ค่อยมีความสุข
      - มีปัญหาในการบรรลุเป้าหมายหรือแผนที่วางไว้
      - มีปัญหาในการทำกิจวัตรประจำวัน
  - - - อาการ
        
        ไม่ไว้ใจใครง่าย ๆ ระแวดระวังผู้อื่นตลอดเวลา
        
        คิดว่าคนอื่นจะทำร้ายหรือพูดถึงตนเองในทางเสียหาย
        
        มีพฤติกรรมก้าวร้าว ประพฤติตัวไม่เป็นมิตรกับบุคคลรอบข้าง
        
        อ่อนไหวและรับไม่ได้กับการถูกวิจารณ์
        
        หงุดหงิดหรือโกรธง่าย
        
        ปล่อยวางและให้อภัยได้ยาก
        
        มองโลกในแง่ร้าย
        
        ชอบแยกตัวอยู่คนเดียว
        
        เข้าสังคมหรือมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนยาก
        
        เคลือบแคลงสงสัยในเรื่องที่มีหลักฐานอธิบาย แต่เชื่อข่าวลือต่าง ๆ อย่างไม่มีเหตุผล
    - - การรักษาด้วยยา
        
        ระยะให้ยาต่อเนื่อง
        
        chlorpromazine 100-300
        มก./วัน
        
        ระยะควบคุมอาการ
        
        chlorpromazine 300-500
        มก./วัน
      - การรับผู้ป่วยไว้รักษาในโรงพยาบาล
        
        การรับผู้ป่วยไว้ในโรงพยาบาลจะช่วยลดความเครียดที่มีใจผู้ป่วยและครอบครัวลงได้ผู้ป่วยได้รับการดูแลภายจากบุคลากรด้านจติเวชซึ่งจะช่วยในด้านอื่น ๆ
        
        ผู้ป่วยได้รับการดูแลภายจากบุคลากรด้านจิตเวชซึ่งจะช่วยในด้านอื่นๆ
      - การรักษาด้านจิตสังคม
        
        นิติเวศน์บำบัด(milieu therapy)
        
        เป็นการจัดสภาพแวดล้อมในโรงพยาบาลเพื่อช่วยส่งเสริมขบวนการรักษา
        
        การให้คำแนะนำแก่ครอบครัว(family counseling or psychoeducation)
        
        ให้ความรู้เรื่องโรค และสิ่งที่ญาติควรปฏิบัติต่อผู้ป่วย
        
        กลุ่มบำบัด(group therapy)
        
        เป็นการจัดกิจกรรมกลุ่มระหว่างผู้ป่วย โดยส่งเสริมให้เกิดความรู้สึกว่ามีเพื่อน มีคนเข้าใจ ไม่โดดเดี่ยว ฝึกทักษะทางสังคม เน้นการสนับสนุนให้กำลังใจ
        
        จิตบำบัด (psychotherapy)
        
        ช่วยผู้ป่วยค้นหาดูว่า ความเครียดหรือความกดดันอะไรที่เขามักทนไม่ได้
      - การรักษาด้วยไฟฟ้า (electroconvulsive therapy)