Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ภาพยนต์สั้น A beautiful mind - Coggle Diagram

- - - - อาการทางบวก
        
        ประสาทหลอน (hallucinations)
        
        อาการหลงผิด (delusions)
        
        ความคิดผิดปกติ (thought disorders)
        
        พฤติกรรมผิดปกติ (behavioral disorganization)
        
        ประโยคคำพูดฟังไม่รู้เรื่อง ใช้ศัพท์แปลกๆ ( Disorganized Speech)
      - อาการทางลบ
        
        สีหน้าอารมณ์เฉยเมย (blunting of affect)
        
        ไม่พูดหรือพูดน้อย (alogia)
        
        ไม่ยินดียินร้าย (anhedonia)
        
        บกพร่องทางเชาวน์ความคิด ( cognitive deficit)
        
        ไม่มีสัมพันธภาพกับใคร (lack of socialization)
    - - มีอาการหวาดระแวง กลัวว่าจะมีคนมาทำร้ายตนเองและครอบครัว
      - มีอาการหลงผิด คอยระแวงว่าจะมีคนมาจับผิดและทำร้ายตนเอง
      - วิ่งหนีด้วยความหวาดกลัวออกจากที่ทำงาน
      - มีอาการประสาทหลอน หูแว่ว ได้ยินเสียงมีคนมาพูดคุยด้วย
      - มีอาการพูดพึมพำ พูดโต้ตอบคนเดียว
      - มีพฤติกรรมก้าวร้าว ทำลายข้าวของ
      - ผู้ป่วยเป็นคนเก็บตัว ชอบอยู่คนเดียว
      - มีสีหน้าเรียบเฉย ไร้ความรู้สึก แต่จะแสดงสีหน้า แววตา
        และท่าทีหวาดกลัว เมื่อพบจิตแพทย์
  - - - อาการหลงผิด
      - อาการประสาทหลอน
      - ประโยคคำพูดฟังไม่รู้เรื่อง ใช้ศัพท์แปลกๆ
        (disorganized speech)
      - grossly disorganized behavior
      - อาการด้านลบ ได้แก่
        flat affect, alogia หรือ avolition
    - - B. ผู้ป่วยเป็นคนเก็บตัว ชอบอยู่คนเดียว ไม่มีสัมพัธภาพกับผู้อื่น
      - A. มีอาการมากกว่า 2 อาการ
        
        มีสีหน้าเรียบเฉย ไร้ความรู้สึก
        
        ผู้ป่วยมีอาการหลงผิด ระเเวงว่าจะมีคนมาทำร้ายตนเองและคนรอบข้าง
        
        มีอาการประสาทหลอน หูแว่ว ได้ยินเสียงคนพูดคุยด้วย
        
        มีอาการพูดพึมพำ พูดโต้ตอบคนเดียว
        
        ผู้ป่วยมีอาการมาแล้ว 2ปีก่อนมาโรงพยาบาล
  - - - ครอบครัวตำหนิ
      - สภาพครอบครัวไม่เหมาะสมในการแก้ไขให้ดีขึ้น
    - - สารสื่อประสาทในสมอง
    - - ความเครียด
      - ในอดีตมักจะโดนเพื่อนแกล้ง
    - - เป็นคนเก็บตัว ชอบอยู่คนเดียว
      - ไม่มีสัมพันธภาพกับผู้อื่น
  - - - มีพฤติกรรมที่เป็นอันตรายต่อผู้อื่น
      - ต้องควบคุมเรื่องยา กรณีไม่ยอมรับประทานยา
      - มีอาการข้างเคียงจากยาอย่างรุนแรง
    - - ควบคุมอาการ ให้อาการสงบลง
      - ให้ยาต่อเนื่องเพื่อป้องกันการกลับเป็นซ้ำ
    - - จิตบำบัด
      - ให้คำแนะนำกับครอบครัว
      - กลุ่มบำบัด
      - นิเวศน์บำบัด
  - - - แสดงการยอมรับอาการประสาทหลอนของผู้ป่วย ซึ่งทำได้โดยการรับฟัง และไม่โต้แย้ง และบอกความจริงให้กับผู้ป่วยได้รู้ เพื่อให้ผู้ป่วยได้เลือกคิดและตัดสินใจเงจากความจริงที่ได้บอกแก่ผู้ป่วย
      - สร้างความไว้วางใจในการติดต่อกับผู้ป่วยแบบตัวต่อตัว (One to one relationship) โดยเน้นการสร้างความวางใจและความเชื่อถือ เพื่อให้ผู้ป่วยกล้าระบายความรู้สึกที่มีออกมา
      - ประเมินการรับรู้ของผู้ป่วย ว่ามีระดับการรับรู้เพียงใด มีอาการประสาทหลอนเกิดขึ้นบ้างหรือไม่ และเกิดขึ้นตอนไหน มีการตอบสนองอย่างไร โดยประเมินจากประสาทสัมผัสทั้ง 5 คือ ตา หู จมูก ลิ้นและสัมผัสทางกาย เพื่อกำหนดแนวทางการช่วยเหลือได้ถูกต้องและเหมาะสม
      - สื่อสารกับผู้ป่วยต้องเปิดเผย จริงใจ รักษาคำพูด ให้ข้อมูลอย่างชัดเจนตรงไปตรงมา หลีกเลี่ยงการมองเห็นจ้อง หรือระมัดระวังการกระซิบกระซาบต่อหน้าผู้ป่วย เพราะผู้ป่วยอาจเข้าใจว่า พยาบาลนินทาให้ร้ายหรือระแวง
      - เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้เข้าร่วมกิจกรรมกลุ่มบำบัดกับผู้อื่น ลดเวลาที่ผู้ป่วยอยู่คนเดียว ซึ่งอาจทำให้มีความคิดหมกมุ่นอยู่ในเรื่องเดิมๆ กระตุ้นให้ผู้ป่วยมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับบุคคลอื่น เพื่อให้ผู้ป่วยเบี่ยงเบนความสนใจจากอาการประสาทหลอน
      - ติดตามและประเมินซ้ำเกี่ยวกับพฤติกรรมแยกตัวของผู้ป่วย เช่น ประเมินพฤติกรรมการเก็บตัว แยกตัว เป็นต้น เพื่อให้ทราบถึงการเปลี่ยนแปลงของพฤติกรรมการแยกตัว ทั้งนี้หากพบผู้ป่วยแยกตัวไม่ดีขึ้น พิจารณาให้รักษา
    - - ประเมินลักษณะการสื่อสารของงผู้ป่วยว่ามีความพกพร่องอย่างไร เช่น พูด หลายเรื่องผสมกันจนคนฟังไม่เข้าใจ หรือไม่พูดเพราะอาการทางจิตต่างๆ
      - สร้างสัมพันธภาพแบบ one to one เพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัย และไว้วางใจ จัดเวลาเข้าไปพบและพูดคุยกับผู้ป่วยอย่างสม่ำเสมอถึงแม้จะไม่เข้าใจสิ่งที่ผู้ป่วยพูด หรือผู้ป่วยไม่โต้ตอบ เพราะจะช่วยให้ผู้ป่วยรู้สึกว่า ตนเองได้รับการยอมรับและยังเป็นที่ต้องการของผู้อื่น ควรสื่อสารกับผู้ป่วยอย่างชัดเจน เช่น สื่อสารกับผู้ป่วยด้วยประโยคสั้นๆเข้าใจง่ายเรียกชื่อผู้ป่วยให้ถูกต้อง
      - เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้เป็นตัวของตัวเอง โดยกระตุ้นให้ผู้ป่วยทำกิจกรรมกับสมาชิกอื่นที่ผู้ป่วยพอใจ และพยาบาลควรให้กำลังใจ หรือแรงเสริม เมื่อเห็นผู้ป่วยร่วมในกิจกรรม
      - พยาบาลต้องตระหนักว่า พฤติกรรมแยกตังนี้เป็นปัญหาด้านความสามารถทางด้านสังคมที่เกี่ยวข้องกับบุคลิกภาพของผู้ป่วย ดังนั้นพยาบาลต้องอดทนให้เวลาผู้ป่วยในการปรับปรุง
- - - - ชาร์ลอยู่กับเขาตลอดและเป็นเพื่อนคนเดียวที่สามารถพูดคุย
  - - - ให้กำลังใจและคอยอยู่เป็นเพื่อนผู้ป่วยเสมอ
- - - - มีอาการประสาทหลอน หูแว่ว ได้ยินเสียงมีคนมาพูดคุยด้วย
      - มีอาการพูดพึมพำ พูดโต้ตอบคนเดียว
      - มีพฤติกรรมก้าวร้าว ทำลายข้าวของ
      - สีหน้าเรียบเฉย ไร้ความรู้สึก
    - - อารมณ์ไม่ผิดปกติอย่างในโรคจิตเภทหรือโรคอารมณ์แปรปรวน พฤติกรรมทั่วไปยังอยู่ในเกณฑ์ปกติ
      - อาการมักคงอยู่นานเป็นเดือนเป็นปีหรือบางรายเป็นอยู่ตลอดชีวิต
      - หลงผิดซึ่งอาจเป็นเรื่องเดียวหรือหลายเรื่องที่ เกี่ยวข้องกัน
      - ไม่มีประสาทหลอน ยังพูดคุยรู้เรื่อง
  - - - ทำของผู้ป่วย เช่น ผู้ป่วยคิดว่าเขาควรจะตาย ผู้ป่วยจะพยายามฆ่าตัวตาย เพื่อหาวิธีป้องกันและช่วยเหลือได้ทันที
      - ยอมรับในความคิดหลงผิดของผู้ป่วย โดยพยาบาลไม่ควรโต้แย้ง หรือท้าทาย ว่าที่ผู้ป่วยเล่าให้ฟังนั้นไม่จริง และพยาบาลไม่ต้องปฏิบัติตามที่ผู้ป่วยเชื่อ และไม่ควรนำคำพูดของผู้ป่วยไปพูดล้อเล่น
      - พยาบาลต้องตระหนักว่า ความคิดของผู้ป่วยเป็นความคิดที่ยึดเเน่นและผู้ป่วยเชื่อว่าเป็นจริงตามนั้น
      - สร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดอย่างสม่ำเสมอเพื่อ เป็นแนวทางให้ผู้ป่วยได้พูดถึงความคิดของเขาได้อย่างอิสระ และเพื่อได้รับฟังความคิดของผู้ป่วย
  - - - ภาวะเครียด
      - มีอาการหวาดระแวง กลัวว่าจะมีคนมาทำร้ายตนเองและครอบครัว
      - มีอาการหลงผิด คอยระแวงว่าจะมีคนมาจับผิดและทำร้ายตนเอง
    - - ผู้ป่วยมีภาวะเครียดเนื่องจากอยากเป็นที่ยอมรับของผู้อื่น
  - - - ระแวงว่าตนเองถูกกลั่นแกล้ง สะกดรอย
        
        หวาดระแวงว่ามีคนสะกดรอยตามจะมาทำร้าย