Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ภาพยนต์สั้น เรื่อง A beautiful mind, นางสาวกุลวดี ชอบชื่น เลขที่ 7 ห้อง B…

- - - - เดินหลังค่อม มองซ้ายขวาตลอดเวลา
      - ก้มหน้าเป็นส่วนใหญ่
      - จะพูดตะกุกตะกัก รัวและเร็ว เมื่อพูดถึงสายลับ
      - เกิดจาก อาการหลงผิด และ ประสาทหลอน
        
        ทำร้ายภรรยาและลูก โดยไม่ได้ตั้งใจ
    - - หวาดระแวง
        
        คิดว่ามีคนสะกดรอยตาม
        
        กลัวคนจะมาทำร้าย
    - - เหม่อลอย
      - มีสีหน้าเรียบเฉย พูดน้อย
      - ไม่ชอบยุ่งกับใคร
    - - เห็นภาพหลอน คือ เห็นภาพเพื่อน หรือเห็นคนจะมาทำร้าย แต่ที่จริงไม่มี
      - หูแว่ว ได้ยินเสียงคนสั่งให้ทำตาม
    - - คิดว่าจิตเเพทย์ที่รักษาเป็นสายลับรัสเซียจึงไม่ให้ความร่วมมือ
      - ยังมีความเชื่อว่าตนเองเป็นสายลับกระทรวงกลาโหม
        
        ทำร้ายตนเอง โดยจิกแขนตัวเองจนเลือดไหล เพื่อหารหัสที่ฝังบนข้อมือ
      - หมกหมุ่นกับบางเรื่องที่สนใจ
  - - - เหตุผล
        
        เพราะอาการของผู้ป่วยอยู่ในระดับที่รุนแรงไม่สามารถควบคุมได้
        
        เพื่อให้ได้รับการดูแลอย่างต่อเนื่อง และใกล้ชิดจิตแพทย์
        
        เพื่อได้รับการรักษาทั้งร่างกายและจิตใจ
        
        เพื่อป้องกันผู้ป่วยทำร้ายตนเอง และทำร้ายบุคคลรอบๆตัว
- - - - ความผิดปกติของพันธุกรรม
      - ความผิดปกติของสารสื่อประสาท
    - - ความวิตกกังวลระดับสูง
      - เผชิญภาวะเครียดและไม่สามารถแก้ปัญหาได้
      - ใช้กลไกทางจิตป้องกันตนเองมากเกินไป
- - - - เจ็บป่วยอย่างรุนแรง
      - พยาธิสภาพที่สมอง เช่น อุบัติเหตุ ติดเชื้อที่สมอง
      - พักผ่อนไม่เพียงพอ
      - การกระตุ้นความรู้สึกภาวะผิดปกติของสารเคมีในร่างกาย
      - การได้รับสารพิษอื่นๆ ที่มีผลต่อการทำงานของสมอง
    - - ความเครียด
      - วิตกกังวลมากเกินไป
      - รู้สึกถูกทอดทิ้ง
- - - - อาการหลักด้านบวก (positive symptoms)
        
        หลงผิด (Delusions)
        
        ประสาทหลอน (Hallucination)
      - อาการหลักด้านลบ (negative symptoms)
        
        พูดน้อย
        
        แยกตัวจากสังคม
      - อาการทางด้านอารมณ์ (affective
        symptoms)
        
        อารมณ์เศร้า
        
        วิตกกังวล
      - อาการด้านพุทธิปัญญา (cognitive symptoms)
        
        ความจำลดลง
        
        ความสามารถในการวางแผนและแก้ปัญหาบกพร่อง
    - - DSM-5
        
        A : มีอาการต่อไปนี้ตั้งแต่ 2 อาการขึ้นไป และพบอาการในข้อ 1-3 อย่างน้อย 1 ข้อ
        
        การพูดจาสับสน เนื่องจากไม่สามารถรวบรวมความคิดให้เป็นระบบได้ เช่น ตอบไม่ตรงคำถาม
        
        พฤติกรรมที่ผิดปกติไปจากเดิมมากหรือมีพฤติกรรมแบบ catatonic
        
        อาการประสาทหลอน
        
        อาการด้านลบ เช่น หน้าตาเฉยเมย พูดน้อย แยกตัวจากสังคม
        
        อาการหลงผิด
        
        B : ส่งผลกระทบต่อการทำงานหรือการใช้ชีวิตในสังคม
        
        C : มีอาการโรคจิตอย่างน้อย 6 เดือน โดยมีอาการในข้อ A อย่างน้อย 1 เดือน
        
        D : อาการไม่ได้เกิดจากสาเหตุทางร่างกาย ยา หรือสารเสพติด
    - - การรักษาโดยไม่ใช้ยา
        (nonpharmacotherapy)
        
        การรักษาโดยการปรับความคิดและพฤติกรรม
      - การรักษาโดยใช้ยา (pharmacotherapy)
        
        ยาต้านโรคจิตเภท มีทั้งยากลุ่มใหม่และกลุ่มเก่า
        
        ระยะคงสภาพ เป้าหมายเพื่อให้ได้รับยาอย่างต่อเนื่องและป้องกันการกำเริบของโรค
        
        ระยะต่อเนื่อง เป้าหมายเพื่อให้ได้รับยาต่อเนื่องในระยะยาวเพื่อป้องกันการกลับเป็นซ้ำของโรค
        
        รักษาระยะเฉียบพลัน เป้าหมายเพื่อลดอาการทางจิต และป้องกันอันตรายที่อาจเกิดกับผู้ป่วยหรือคนรอบข้าง
  - - - ระแวงว่าตนถูกกลั่นแกล้ง หรือถูกปองร้าย
      - :red_cross:ไม่พบว่ามีประสาทหลอน เช่น หูแว่ว เห็นภาพหลอน
    - - เชื่อว่าตนเองมีความสามารถเหนือกว่าผู้อื่น มีความหยั่งรู้พิเศษ (Grandiose Type)
      - หลงผิดคิดว่าคู่ครองของตนนอกใจ (Jealous Type)
      - หลงผิดว่าบุคคลอื่นมาหลงรักตัวเอง โดยบุคคลนั้นมักเป็นผู้ที่มีความสำคัญหรือมีชื่อเสียง (Erotomanic Type)
      - ระแวงว่าตนเองถูกกลั่นแกล้ง สะกดรอย หมายเอาชีวิต (Persecutory Type)
      - หลงผิดเกี่ยวกับร่างกายของตนเอง เช่น บางส่วนของร่างกายผิดรูปร่าง หรือ อวัยวะไม่ทำงาน (Somatic Type)
    - - ด้านจิตใจ
        
        การเลี้ยงดู ที่ไม่ได้รับความอบอุ่น
        
        มีความรู้สึกไวต่อท่าทีของผู้อื่น
      - ด้านสังคม
        
        สังคมที่มีความเครียด กดดัน การแข่งขันสูง การเอารัดเอาเปรียบ ทำให้รู้สึกว่าถูกผู้อื่นคุกคาม
      - ด้านชีวภาพ
        
        สัมพันธ์กับสมองส่วนที่ควบคุมความเป็นเหตุผลและอารมณ์ความรู้สึก
    - - เน้นการสร้างสัมพันธภาพ ความสัมพันธ์ที่ดีสามารถช่วยผู้ป่วยได้ โดยการรับฟังและเข้าใจ
      - รักษาด้วยยา ด้วยยารักษาโรคจิตโดยอยู่ในความดูแลของแพทย์
      - รักษาในโรงพยาบาล หากอาการรุนแรง เช่น มีความเสี่ยงต่อการทำร้ายตัวเอง หรือผู้อื่น
  - - - ประหม่าทุกครั้งที่ต้องอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกคนจ้องมอง ไม่ใช่แค่ประหม่าครั้งแรกที่ทำ แต่ประหม่าทุกครั้งที่อยู่ในสถานกาณ์นั้นๆ จะมีอาการแสดง คือ
        
        มือสั่น
        
        เหงื่อออกมาก
        
        ใจสั่น
    - - เคยเจอสถานการณ์ที่ทำให้รู้สึกแย่ จนฝังใจ
      - ประสบการณ์ในวัยเด็ก
      - ความสัมพันธ์ในครอบครัว
    - - สูญเสียหน้าที่การงาน
      - หลีกเลี่ยงผู้คน ไม่เข้าสังคม
    - - ปรับเปลี่ยนที่ความคิดของผู้ป่วยเอง เพื่อประเมินตนเองให้น้อยลง
      - ให้คนรอบข้างให้กำลังใจ ไม่กดดันผู้ป่วย
- - - - (1) มีภาวะอันตราย
      - (2) มีความจำเป็นต้องได้รับการบำบัดรักษา
    - - เห็นภาพหลอน
      - หวาดระแวงไร้เหตุผล
      - หูแว่ว
      - เพ้อเจ้อ
      - ทำร้ายผู้อื่น
- - - - ยารักษาอาการทางจิต ทำงานโดยปรับปริมาณของสารส่งผ่านประสาทในสมองที่ไม่สมดุล
    - - ยาระงับอาการทางจิตที่ออกฤทธิ์ช่วยปรับสมดุลของสารสื่อประสาทในสมอง
    - - ยารักษาโรคทางจิตหรืออารมณ์ เช่น โรคจิตเภท ช่วยลดความวิตกกังวล
  - - - คงสภาพไม่ให้อาการกำเริบซ้ำ
      - เหมาะกับผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงมีความจำเป็นต้องรักษาเร่งด่วยเพื่อควบคุมอาการให้สงบ
      - อาการทางจิตของผู้ป่วยทุเลาอย่างรวดเร็ว