Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ภาพยนต์สั้น A beautiful mild, image, อ้างอิง: มาโนช หล่อตระกูล.(2554)…

- - - - ญาติของผู้ป่วยมีโอกาสเป็นโรคจิตเภทสูงกว่าประชากรทั่วไป
    - - สารเคมีในสมองที่ชื่อว่าโดปามีน (dopamine) ในบางบริเวณของสมอง มีการทำงานมากเกินไป และพบว่าการที่ยารักษาโรคจิตรักษาโรคนี้ได้เป็นจากการที่ยาไปออกฤทธิ์ยับยั้งการออกฤทธิ์ของสารโดปามีน
    - - ช่องในสมอง (ventricle) โตกว่าปกติ ซึ่งผู้ป่วยเหล่านี้ส่วนใหญ่มีอาการด้านลบเป็นอาการเด่น
      - ครอบครัวนั้นพบว่าสภาพครอบครัวมีผลต่อการกำเริบของโรค ชอบตำหนิติเตียนผู้ป่วย มีท่าทีไม่เป็นมิตร หรือเข้าไปจู้จี้ยุ่งเกี่ยวกับผู้ป่วยมากเกินไป
      - ยาหรือสารต่างๆ เรื่องของจิตใจหรือสภาพแวดล้อมที่กดดัน หรือเป็นจากหลายๆ ประการร่วมกัน
  - - - สารสื่อประสาทในสมอง
        
        สารเคมีในสมองที่ชื่อว่าโดปามีน (dopamine) ในบางบริเวณของสมอง มีการทำงานมากเกินไป
    - - สภาพแวดล้อมรอบตัว
      - เป็นคนเก็บตัว ไม่มีเพื่อนสนิท
      - ไม่มีสัมพันธภาพกับผู้อื่น
    - - ความขัดแย้งภายในจิตใจ
        
        ความเครียด
      - ความสามารถในการปรับตัว
      - ประสบการณ์ในอดีต
        
        โดนเพื่อนแกล้งประจำ
- - - - พูดน้อย (alogia)
      - สีหน้าของผู้ป่วยเรียบเฉย (Affective flattening )
      - ขาดความกระตือรือร้น เฉื่อยชา (Avolition)
      - เก็บตัว เฉยๆ ไม่ค่อยแสดงออก (Asociality)
- - - - พยาบาลต้องยอมรับในความคิดหลงผิดของผู้ป่วย โดยพยาบาลไม่ควรโต้แย้ง หรือท้าทายว่าที่ผู้ปวยเล่าให้ฟังนั้นไม่จริง และพยาบาลไม่ต้องปฏิบัติตามที่ผู้ป่วยเชื่อ และไม่ควรนำคำพูดของผู้ป้วยไปพูดล้อเล่น
      - 3.พยาบาลต้องให้ความสำคัญกับการสร้างสัมพันธภาพพื่อการบำบัดอย่างสม่ำเสมอเพื่อ
        เป็นแนวทางให้ผู้ป่วยได้พูดถึงความคิดของเขาได้อย่างอิสระ และเพื่อได้รับฟังความคิดของผู้ป่วย
      - พยาบาลต้องประเมินความคิดของผู้ป่วยว่ามีผลอย่างไรต่อพฤติกรรมและการกระทำของผู้ป่วย
      - การเข้าไปเปลี่ยนความคิดของผู้ป่วยนั้นกระทำได้ค่อนข้างยาก แต่ถ้าผู้ป่วยมีความไว้วางใจและเชื่อถือในตัวพยาบาล การแสดงความคิดเห็นที่ขัดแย้งกัน ด้วยการให้ความจริง( Present reality) ยังเป็นที่ยอมรับได้
      - สำหรับผู้ป่วยที่มีความคิดหลงผิดแบบระแวง พยาบาลควรปฏิบัติดังนี้
        
        5.1 พยาบาลต้องไม่ทำให้ผู้ป่วยสงสัยในพฤติกรรมของพยาบาล เพราะผู้ป่วยจะระมัดระวังตัว
        
        5.2 การเข้าไปสนทนากับผู้ป่วยต้องแนะนำตัว และบอกวัตถุประสงค์ให้ชัดเจน
        
        5.3 หลีกเลี่ยงการเข้าไปจับต้องตัวผู้ป่วย และไม่ควรใช้ภาษาหรือกริยาที่ก่อให้เกิดความสงสัยหรือตีความได้ไม่ชัดเจน
    - - ไม่เกิดอันตรายแก่ผู้ป่วยและผู้อื่น
    - - ผู้ป่วยสามารถยอมรับว่าสิ่งที่ตนเองเห็นเป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง
      - ผู้ป่วยสามารถรับฟังเเละยอมรับคำพูดจากพยาบาล
      - ผู้ป่วยไม่เเสดงพฤติกรรมที่เป็นอันตรายต่อตนเองเเละผู้อื่น
      - 4.ผู้ป่วยสามารถเเสดงสัมพันธภาพร่วมกับผู้อื่นได้อย่างเหมาะสม
      - 5.ผู้ป่วยสามารถควบคุมตนเองได้เมื่อถูกกระตุ้นต่อสิ่งเร้า
  - - - 2.เตรียมญาติในการดูแล
      - จัดให้มีหน่วยงานให้คำแนะนำ และช่วยเเก้ปัญหาเมื่อครอบครัวเผชิญภาวะวิกฤตต่างๆเนื่องมาจากการป่วยทางจิตเวช
      - 1.พยาบาลสร้างสัมพันธภาพกับครอบครัวของผู้ป่วย พร้อมกับประเมินสภาพทั่วไปของครอบครัว
    - - ครอบครัวสามารถเผชิญกับการเจ็บป่วยของผู้ป่วยได้
    - - ญาติมีความรู้ความเข้าใจเเละสามารถยอมรับพฤติกรรมของผู้ป่วยได้
      - ญาติสามารถใช้คำพูดกับผู้ป่วยได้อย่างเหมาะสม
      - ญาติสามารถบอกได้ว่าสามารถขอคำเเนะนำจากสุขภาพจิตได้จากที่ไหน
- - - - ผู้ป่วยมักมีสีหน้าเรียบเฉย แต่จะแสดงสีหน้า แววตา และท่าทีหวาดกลัวเมื่อพบจิตแพทย์
    - - ผู้ป่วยบอกว่าเขาเป็นคนใจเย็น ไม่ชอบยุ่งกับใคร แต่การมีคนมาสะกดรอยตามทำให้เขากลัวและกังวลอย่างมาก
    - - รับรู้วัน เวลา และสถานที่ได้ แต่บอกว่าจิตแพทย์ที่รักษาเขาเป็นสายลับ ผู้ป่วยจึงไม่ให้ความร่วมมือในการรักษาเท่าที่ควร
    - - ตัดสินใจได้ค่อนข้างเหมาะสม แต่คิดช้า และมีท่าทีหวาดระแวงเกือบตลอดเวลา
    - - ผู้ป่วยยังคงมีความเชื่อว่าตนเองเป็นสายลับ ถูกเรียกตัวให้ไปทำหน้าที่อย่างลับๆ และกำลังถูกปองร้ายจากกลุ่มคนที่เป็นสายลับ
    - - มีความจำเฉพาะหน้า (Immediate and Recall memory) ความจำระยะสั้น (Recent memory) และความจำระยะยาว (Remote memory) เป็นปกติ สามารถจำกลุ่มตัวเลขยากๆยาวๆได้เป็นอย่างดี
    - - พูดตะกุกตะกักในบางครั้ง แต่เมื่อพูดถึงเรื่องการเป็นสายลับ การถูกสะกดรอยตามจะพูดรัว เร็ว
- - - - ผลข้างเคียง
        
        ง่วงนอน ง่วงซึม หรือมีอาการคล้ายเมาค้าง
        
        ฝันร้าย
        
        ความจำบกพร่อง
        
        สมรรถภาพทางเพศลดลง
      - กลุ่มยา เบนโซไดอะซีปีน (Benzodiazepine)
      - กลไกการออกฤทธิ์
        
        ตัวยาจะซึมผ่านเข้าไปในสมองและออกฤทธิ์ขัดขวางการทำงานของสารเคมีที่เป็นสารสื่อประสาทที่เรียกว่า GABA (Gamma amino butyric acid) จึงส่งผลให้สมองตอบสนองต่ออาการของโรคไปในทิศทางที่ดีขึ้น
    - - ผลข้างเคียงของการรักษาด้วยยา
        
        ผิวหนังไวต่อแสงแดด
        
        ตาสู้แสงไม่ได้
        
        ง่วงซึม
        
        ปากแห้ง
      - กลไกการออกฤทธิ์
        
        ยับยั้ง 5 HT receptor ทำให้มีฤทธิ์กด ภาวะประสาทหลอน ของผู้ป่วยโรคจิต
      - กลุ่มยาฟีโนไทอาซีน (Phenothiazine)
  - - - ผลข้างเคียงของการรักษาด้วยไฟฟ้า
        
        หลังทำการรักษาระยะสั้น
        
        งุนงง สับสนชั่วคราว ปวดเมื่อย ปวดศีรษะ
        
        หลังทำการรักษาระยะยาว
        
        อาจมีความจำบกพร่อง หลงลืม
        
        ขณะทำการรักษา
        
        ความดันสูงต่ำไม่สมำเสมอ หัวใจเต้นผิดปกติ