Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ภาพยนต์สั้น เรื่อง A beautiful mind, อ้างอิง มาโนช หล่อตระกูล.(2554)…

- - - - การปักใจเชื่อในบางสิ่งบางอย่างอย่างฝังแน่น ไม่ว่าจะมีใครมาชี้แจงหรือมีหลักฐานคัดค้านที่เห็นชัดว่าสิ่งที่เขาเชื่อนั้นผิด เขาก็ยังฝังใจเชื่อเช่นนั้น อาการหลงผิดนี้บางครั้งก็เกิดขึ้นโดยที่ไม่มีเหตุการหรือสถานการณ์ชวนให้เกิดมาก่อน
    - - เกิดการรับรู้สิ่งต่าง ๆ ทั้งที่ตามจริงแล้วไม่มีสิ่งที่รับรู้นั้นเกิดขึ้น อาการประสาทหลอนเกิดขึ้นได้กับการรับรู้ทั้งในด้าน รูป รส กลิ่น เสียง และสัมผัส ตัวอย่างเช่น หูแว่ว ภาพหลอน หรือรู้สึกว่ามีอะไรมาชอนไชตามผิวหนัง สิ่งที่เกิดขึ้นนี้อาจเป็นสิ่งในชีวิตประจำวัน เช่น เห็นคนที่คุ้นเคยมาพูดด้วย หรือได้ยินแต่เสียง หรืออาจเป็นภาพแปลกๆ เห็นเทพ เห็นองค์ต่างๆ ก็ได้
  - - - การวินิจฉัย
        
        ต้องอาศัยการซักประวัติ ตรวจร่างกาย ตรวจสภาพจิต ตรวจทางห้องทดลอง และการทดสอบทางจิตวิทยา ฯลฯ
        
        การวินิจฉัยโรคอาศัยหลักเกณฑ์ต่อไปนี้ (dsm-iii)
        
        มีความหลงผิดว่าตนถูกปองร้าย
        
        อารมณ์และพฤติกรรมสอดคล้องกับความหลงผิดนั้น
        
        มักไม่มีอาการประสาทหลอนอย่างชัดเจน
        
        ไม่มีอาการของโรคจิตเภทที่ได้กล่าวแล้ว เช่น ความหลงผิดแบบแปลกประหลาด การพูดไม่รู้เรื่อง ความคิดขาดความต่อเนื่องและสัมพันธ์กัน และไม่มีอาการที่เข้าหลักเกณฑ์ของโรคจิตทางอารมณ์
        
        ไม่มีอาการของโรคจิตเภทที่ได้กล่าวแล้ว เช่น ความหลงผิดแบบแปลกประหลาด การพูดไม่รู้เรื่อง ความคิดขาดความต่อเนื่องและสัมพันธ์กัน และไม่มีอาการที่เข้าหลักเกณฑ์ของโรคจิตทางอารมณ์
      - สาเหตุ
        
        ผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิต
        
        โรคบุคลิกภาพผิดปกติแบบหวาดระแวง ผู้ป่วยจะไม่ไว้ใจบุคคลรอบข้างง่าย ๆ เพราะคิดว่าคนอื่นหวังผลประโยชน์จากตน อีกทั้งกังวลว่าจะมีคนทำร้ายหรือหักหลังอยู่เสมอ
        
        ปัญหาสุขภาพกาย ผู้ที่ประสบปัญหาสุขภาพบางอย่างอาจมีอาการหวาดระแวงร่วมด้วย เช่น โรคสมองเสื่อม พาร์กินสัน อัลไซเมอร์ ภาวะเครียด เป็นต้น
        
        สิ่งแวดล้อมภายนอก ผู้ที่อาศัยอยู่ในที่ห่างไกลจากผู้คนหรือชอบแยกตัวออกจากสังคม
        
        ประสบการณ์หรือเหตุการณ์ที่พบเจอ
        
        ภาวะพักผ่อนไม่เพียงพอ การนอนน้อยมักกระตุ้นให้เกิดความรู้สึกไม่ปลอดภัย หวาดระแวง หรือมีอาการหลอนได้
      - อาการ
        
        ไม่ไว้ใจใครง่าย ๆ ระแวดระวังผู้อื่นตลอดเวลา
        
        คิดว่าคนอื่นจะทำร้ายหรือพูดถึงตนเองในทางเสียหาย
        
        มีพฤติกรรมก้าวร้าว ประพฤติตัวไม่เป็นมิตรกับบุคคลรอบข้าง
        
        อ่อนไหวและรับไม่ได้กับการถูกวิจารณ์
        
        มองโลกในแง่ร้าย
        
        ชอบแยกตัวอยู่คนเดียว
        
        เข้าสังคมหรือมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนยาก
      - การรักษา
        
        การใช้ยา ผู้ป่วยที่รู้สึกหวาดกลัวหรือวิตกกังวลบ่อย ๆ จำเป็นต้องได้รับการรักษาด้วยยาต้านโรคจิตเพื่อบรรเทาอาการหวาดระแวง
        
        จิตบำบัด เป็นวิธีรักษาผู้ป่วยที่มีอาการหวาดระแวงในระดับไม่รุนแรง ช่วยให้ผู้ป่วยเรียนรู้ที่จะยอมรับข้อบกพร่องของตน เพิ่มความเชื่อมั่นในตนเองและความเชื่อใจต่อผู้อื่น
        
        ฝึกทักษะในการเผชิญความเครียด เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยรู้จักผ่อนคลายจากความเครียด รู้วิธีรับมือกับอาการวิตกกังวล รวมทั้งปรับเปลี่ยนพฤติกรรมตนเองให้อยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคมได้
        
        การพักรักษาในโรงพยาบาล ผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรง จำเป็นต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลจนกว่าอาการจะดีขึ้นและทรงตัว
  - - - อุบัติการณ์
        
        ผู้ป่วยส่วนใหญ่เริ่มมีอาการในช่วง 20-30 ปี
        
        พบในคนทุกเชื้อชาติ
        
        เกิดในเพศชายมากกว่าเพศหญิง
        
        พบได้มากในครอบครัวที่มีฐานะยากจน
      - ชนิดของโรคจิตเภท
        
        Simple Type ขาดความสัมพันธ์กับบุคคลภายนอกและสิ่งแวดล้อมภายนอกโดยสิ้นเชิง เก็บตัว ละเลยกิจวัตรประจำวัน ประสาทหลอน มักเกิดกับวัยรุ่น
        
        Disorganized Type (Hebephenic) มีอาการประสาทหลอน และความคิดหลงผิดมีความคิดและคำพูดไม่สอดคล้องกัน
        
        Catatonic Type ผิดปกติที่พฤติกรรมการเคลื่อนไหว
        
        Paranoid Type มีอาการหวาดระแวง
        
        Schizoaffective มีอาการเฉียบพลัน อาการเข้าได้กับโรคจิตเภท มีอารมณ์เศร้าร่วมกับอาการเบื่ออาหาร นอนไม่หลับ คิดช้า รู้สึกว่าตนมีความผิด
        
        Undifferentiated Type มีอาการหลงผิด ประสาทหลอน ความคิดไม่ปะติดปะต่อกัน
        
        Residual Type เป็นโรคจิตเภทชนิดใดชนิดหนึ่งมาก่อนแล้วอาการดีขึ้นแต่ยังมีอาการบางอย่างหลงเหลือ
      - อาการ
        
        กลุ่มอาการที่เพิ่มมากกว่าคนปกติ
        
        อาการหลงเชื่อผิด เป็นความเชื่อของผู้ป่วยที่ผิดไปจากความเป็นจริง เช่น คิดว่าคนอื่นจะมาทำร้าย
        
        ความผิดปกติ ผู้ป่วยคิดแบบมีเหตุผลอย่างต่อเนื่องไม่ได้ ทำให้พูดคุยกับคนอื่นไม่เข้าใจ ผู้ป่วยมักพุดไม่เป็นเรื่องเป็นราว พูดไม่ต่อเนื่อง
        
        ประสาทหลอน ผู้ป่วยคิดว่ามีบางสิ่งเกิดขึ้นทั้งที่ความเป็นจริงไม่มีสิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้น
        
        มีพฤติกรรมผิดปกติ โดยมักเกี่ยวข้องกับความคิดและความเชื่อที่ผิดปกติ ทำร้ายคนอื่น อยู่ในท่าแปลกๆ ซ้ำๆ หัวเราะหรือร้องไห้สลับกันเป็นพักๆ
        
        กลุ่มอาการที่ขาดหรือบกพร่องไปจากคนปกติทั่วไป
        
        เก็บตัว ซึม ไม่อยากพบปะกับผู้คน แยกตัวเอง
        
        ไม่ดูแลตนเอง ไม่สนใจเรื่องการแต่งกาย
        
        ไม่มีความคิดริเริ่ม เฉื่อยชาลง
        
        พูดน้อย ใช้เวลานานกว่าจะตอบ พูดจาไม่รู้เรื่อง เนื้อหามีความไม่ปะติดปะต่อกัน
      - การรักษา
        
        การบำบัดเพื่อเสริมทักษะทางสังคม
        
        การรักษาด้วยยา
        
        การบำบัดทางจิต
        
        การบำบัดภายในครอบครัว
        
        การส่งเสริมสุขภาพร่างกาย
      - การวินิจฉัยโรค
        
        A. มีอาการต่อไปนี้ตั้งแต่ 2 อาการขึ้นไปนาน 1 เดือน
        
        disorganized speech
        
        grossly disorganized behavior หรือ catatonic behavior
        
        อาการประสาทหลอน
        
        อาการด้านลบ ได้แก่flat affect, alogia หรือ avolition
        
        อาการหลงผิด
        
        B. มีความเสื่อมหรือ ปัญหาในด้าน social/ occupational function มาก
        
        ด้านการงาน
        
        สุขอนามัยของตนเอง
        
        สัมพันธภาพต่อผู้อื่น
        
        C. มีอาการต่อเนื่องกันนาน 6 เดือนขึ้นไป โดยต้องมีactive phase (ตามข้อ A) อย่างน้อยนาน 1 เดือน
      - สาเหตุ
        
        ปัจจัยด้านจิตใจ (Psychological factors)
        
        เป็นความผิดปกติจากพัฒนาการทาง
        บุคลิกภาพของบุคคลในวัยเด็ก
        
        ปัจจัยด้านสังคมและวัฒนธรรม (Sociocultural factors)
        
        ประชากรที่มีฐานะยากจนป่วยเป็นโรคจิตเภทมากกว่าประชากรที่มีฐานะดี
        
        บิดามารดาที่มีความขัดแย้งกัน พยายามดึงเด็กมาเป็นพวกของตน
        
        บิดามารดาที่เลี้ยงลูกแบบปกป้องมากเกินไป
        
        ปัจจัยด้านชีวเคมีของสมอง (Biological factors)
        
        มีความสัมพันธ์กับ dopamine ในสมอง
        
        ปัจจัยด้านพันธุกรรม (Genetic factors)
        
        มีการถ่ายทอดทางพันธุกรรม
    - - สาเหตุ
        
        อาจเกิดจากการเลี้ยงดู ที่ไม่ได้รับความอบอุ่น ทำให้ไม่เชื่อใจใคร และมีความรู้สึกไวต่อท่าทีของผู้อื่น
        
        เกิดจากสังคมที่มีความเครียด กดดัน การแข่งขันสูง การเอารัดเอาเปรียบ ทำให้รู้สึกว่าถูกผู้อื่นคุกคาม หรือรู้สึกว่าได้รับการกระทำที่ไม่ดีจากผู้อื่น จึงมีความระแวงได้มากขึ้น
        
        ยังไม่ทราบสาเหตุแน่ชัด แต่พบว่าสัมพันธ์กับสมองส่วนที่ควบคุมความเป็นเหตุผลและอารมณ์ความรู้สึก
      - อาการ
        
        ผู้ป่วยมีอาการหลงผิดไปจากความเป็นจริงเป็นเวลามากกว่า 1 เดือน
        
        ผู้ป่วยส่วนใหญ่ดูเป็นปกติและไม่มีพฤติกรรมที่แปลก มีเพียงความเข้าใจผิดในบางเรื่อง
        
        ระแวงว่าตนถูกกลั่นแกล้งหรือถูกปองร้าย
      - การรักษา
        
        การรักษาด้วยยา
        
        ยาระงับอาการทางจิต
        
        ยากล่อมประสาท
        
        ยาต้านเศร้า
        
        จิตบำบัด
        
        การบำบัดส่วนบุคคล
        
        เป็นการบำบัดเพื่อช่วยให้ผู้ป่วยยอมรับหรือทำความเข้าใจเกี่ยวกับการเข้าใจผิด
        
        การบำบัดเพื่อช่วยปรับทัศนคติต่อสิ่งแวดล้อมและการมีปฏิสัมพันธ์
        
        เป็นการบำบัดโดยให้ผู้ป่วยเรียนรู้ที่จะตระหนักและเปลี่ยนแปลงวิธีคิดหรือพฤติกรรมของตัวเอง
        
        การบำบัดแบบครอบครัว
        
        เป็นการบำบัดที่ช่วยให้ครอบครัวทราบวิธีรับมือกับผู้ป่วยและพัฒนาความสัมพันธ์ของสมาชิกในครอบครัวให้ดียิ่งขึ้น เพื่อเป็นการช่วยเหลือผู้ป่วยอีกทางหนึ่ง
        
        การเข้าร่วมกลุ่มช่วยเหลือตนเอง
        
        เพื่อให้ผู้ป่วยที่เคยมีอาการเดียวกันได้พูดคุยแบ่งปันประสบการณ์ซึ่งกันและกัน
      - ปัจจัยที่เกี่ยวข้อง
        
        ด้านสังคม
        
        สังคมที่มีความเครียด กดดัน การแข่งขันสูง การเอารัดเอาเปรียบ
        
        รู้สึกว่าได้รับการกระทำที่ไม่ดีจากผู้อื่น
        
        ทำให้รู้สึกว่าถูกผู้อื่นคุกคาม
        
        มีความระแวงมากขึ้น
        
        ด้านจิตใจ
        
        การเลี้ยงดูที่ไม่ได้รับความอบอุ่น
        
        มีความรู้สึกไวต่อท่าทีของผู้อื่น
        
        ทำให้ไม่เชื่อใจใคร
        
        ด้านชีวภาพ
        
        สัมพันธ์กับสมองส่วนที่ควบคุมความเป็นเหตุผลและอารมณ์ความรู้สึก
        
        ไม่ทราบสาเหตุแน่ชัด
      - ประเภท
        
        Grandiose Type
        
        เชื่อว่าตนเองมีความสามารถเหนือกว่าผู้อื่น มีความหยั่งรู้พิเศษ
        
        Erotomanic Type
        
        คิดว่าบุคคลมีชื่อเสียงมาหลงรักตัวเอง
        
        Jealous Type
        
        คู่ครองของตนนอกใจ
        
        Persecutory Type
        
        ระแวงว่าตนเองถูกกลั่นแกล้ง สะกดรอย หมายเอาชีวิต
        
        Somatic Type
        
        หลงผิดเกี่ยวกับร่างกายของตนเอง
  - - - การระแวงว่าตนเองถูกกลั่นแกล้ง สะกดรอย หมายเอาชีวิต
      - ทำให้ผู้ป่วยมีพฤติกรรมแยกตัวออกจากสังคม
  - - - กลุ่มยา
        
        Benzodiazepine
      - ข้อบ่งใช้
        
        ใช้รักษาโรควิตกกังวล รวมทั้งใช้รักษาโรคที่เกิดจากความเครียด
      - ผลข้างเคียง
        
        หายใจลำบาก หรือกลืนลำบาก พูดลำบาก
        
        สับสน มึนงง
        
        วิงเวียน
        
        ซึมเศร้า มีความคิดอยากฆ่าตัวตาย หรือทำร้ายตัวเอง
        
        อาการแพ้ยา เช่น ผื่นขึ้น หายใจติดขัด ใบหน้า ปาก ลิ้น ลำคอ มีอาการบวม
    - - ข้อบ่งใช้
        
        ใช้ควบคุมอาการทางจิตที่สำคัญ ได้แก่ อาการหลงผิด อาการประสาทหลอน
        
        ใช้ในผู้ป่วยที่มีอาการสับสน วุ่นวายเอะอะ อาละวาดหรือพฤติกรรมรุนแรง
      - ผลข้างเคียง
        
        Acut dystonia
        
        Parkinsonism
        
        Akathisia
        
        Tardive dyskinesia
      - กลุ่มยา
        
        Neuroleptics กลไกลการออกฤทธิ์ block D2 receptor ยับยั้งการหลั่ง Dopamine
        
        Atypical antipsycsกลไกลการออกฤทธิ์block 5-HT2 ,D2 receptor
- - - - ยิ่งมีความใกล้ชิดทางสายเลือดกับผู้ป่วยมากยิ่งมีโอกาสสูง จากความผิดปกติของสมอง โดยสารเคมีในสมองมีความผิดปกติและจากโครงสร้าง ของสมองบางส่วนที่มีความผิดปกติเล็กน้อย
    - - จากความเครียดในชีวิตประจำวัน เป็นตัวกระตุ้นให้เกิดความเจ็บป่วย การใช้อารมณ์กับผู้ป่วย การตำหนิ มีท่าทีที่ไม่เป็นมิตรหรือจู้จี้ยุ่งเกี่ยวกับผู้ป่วยมากไปก็มีผลต่อการกำเริบของโรคได้
    - - ครอบครัวที่มีลักษณะชอบตำหนิวิพากษ์วิจารณ์กัน ด่าทอกัน
    - - สังคมที่ไม่เข้าใจผู้ป่วย มีท่าทีรังเกียจผู้ป่วย หรือ พูดจาด่าว่า
- - - - เข้ามาเป็นเพื่อนร่วมห้องพัก
      - ให้กำลังใจและคอยอยู่เป็นเพื่อนเสมอ
      - ชาร์ลส์มักมาชวนพูดคุยในสถานการณ์ต่างๆ