Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ภาพยนต์สั้น A Beautiful Mind - Coggle Diagram

- - - - เป็นการรับรู้โดยไม่มีสิ่งกระตุ้นจากภายนอก
        
        Gustatory Hallucination ประสาทหลอนทางการรับรส
        
        Olfactory Hallucination ประสาทหลอนทางการได้กลิ่น
        
        Auditory hallucination ประสาทหลอนทางการได้ยิน
        
        ข้อมูลจากเคส
        
        ได้ยินเสียงคนคุยกัน
        
        เสียงที่ต้วผู้ป่วยคุยกับเพื่อนที่ชื่อชาร์ล
        
        เสียงผู้ชายที่ชื่อจอร์นว่าเหมือนจะมายิงภรรยาตนเอง
        
        เจ้าหน้าที่กระทรวงกลาโหม สหรัฐอเมริกาเรียกตัวไปช่วยถอดรหัสทางการทหาร
        
        Tactile Hallucination ประสาทหลอนทางการสัมผัส
        
        ข้อมูลจากเคส
        
        ได้รับสารรังสีที่ข้อมือเป็นเลขรหัสลับเมื่อได้เข้าทำงาน
        
        เมื่อผู้ป่วยได้รับการรักษาตัวในโรงพยาบาล ผู้ป่วยพยายามหาเลขรหัสจนเลือดออก
        
        Visual hallucination ประสาทหลอนทางการมองเห็น
        
        ข้อมูลจากเคส
        
        ผู้ป่วยเห็นภาพหลอน
        
        เห็นกลุ่มคนสะกดรอยตามเขาไปถึงที่ทำงาน
        
        เห็นเพื่อนที่ชื่อชาร์ลกำลังมาดูลูกแทนผู้ป่วยตอนที่ผู้ป่วยกำลังจะอาบน้ำให้ลูก
        
        ผู้ป่วยเห็นเพื่อนที่ชื่อชาร์ลก่อนที่ตนเองโดนจับตัวก่อนไปรักษา
        
        มองซ้ายขวาเกือบตลอดเวลา
        
        ผู้ป่วยบอกว่า "ชาล์ล ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจให้คุณเข้ามาเกี่ยวข้องเรื่องนี้จริง ๆ" แต่พยาบาลมองไม่เห็นใคร
        
        ผู้ป่วยบอกว่า "สายลับรัสเซีย มันตามผมไปถึงที่บ้าน"
    - - Simple Type
      - Disorganized Type (Hebephenic)
      - Catatonic Type
      - Paranoid Type
      - Schizoaffective
      - Undifferentiated Type
      - Residual Type
    - - Delusion of persecution
        
        หลงผิดคิดว่าผู้อื่นจะมาปองร้าย
        
        วิตกกังวล แววตาหวาดระแวง ก้มหน้าเป็นส่วนใหญ่
        
        มองซ้ายขวาเกือบตลอดเวลา
        
        บอกว่าจิตแพทย์ที่รักษาเขาเป็นสายลับรัสเซีย
        
        เชื่อว่าตนเองเป็นสายลับของกระทรวงกลาโหม กำลังถูกปองร้ายจากกลุ่มคนที่เป็นสายลับรัสเซีย
        
        วิ่งหนีออกมาจากที่ทำงานเพราะมีคนสะกดรอยตามและกำลังจะทำร้าย
        
        หวาดกลัวเมื่อพบจิตแพทย์
        
        ผู้ป่วยบอกว่า "สายลับรัสเซีย มันตามผมไปถึงที่บ้าน"
      - Delusion of being controlled
        
        หลงผิดคิดว่าการกระทำของตนถูกควบคุมโดยสิ่งอื่นภายนอก
        
        มีคนมาสะกดรอยตามทำให้เขากลัวและกังวลอย่างมาก
        
        บอกว่าจิตแพทย์ที่รักษาเขาเป็นสายลับรัสเซีย
        
        กำลังถูกปองร้ายจากกลุ่มคนที่เป็นสายลับรัสเซีย
    - - A. มีอาการต่อไปนี้ตั้งแต่2 อาการขึ้นไปนาน 1 เดือน โดยอย่างน้อยต้องมีอาการในข้อ 1-3 อยู่1 อาการ
        
        อาการหลงผิด
        
        อาการประสาทหลอน
        
        การพูดอย่างไม่มีระเบียบแบบแผน
        
        พฤติกรรมที่ไม่มีระเบียบแบบแผนที่คนในสังคมหรือวัฒนธรรมของผู้ป่วยไม่ทำกัน พฤติกรรมการ
        เคลื่อนไหวมากเกินไป น้อยเกินไป หรือแปลกประหลาด
        
        อาการด้านลบ
        
        สีหน้าทื่อ
        
        เฉยเมย
        
        แยกตัวจากคนอื่น
      - B. ระดับความสามารถในด้านสำคัญๆ เช่น ด้านการทำงาน การมีสัมพันธภาพกับผู้อื่น หรือการดูแลตนเองลดลงไปจากเดิมอย่างชัดเจนอย่างน้อยหนึ่งด้าน
      - C. มีอาการต่อเนื่องกันนาน 6 เดือนขึ้นไป โดยต้องมี active phase (ตามข้อ A) อย่างน้อย 1 เดือน (อาจน้อยกว่านี้หากรักษาได้ผล) และรวมช่วงเวลาที่มีอาการในระยะ prodromal หรือ residual phase โดยในช่วง prodromal หรือ residual phase อาการที่พบอาจเป็นเพียงอาการด้านลบ หรืออาการตามข้อ A ตั้งแต่ 2 อาการขึ้นไป แต่แสดงออกแบบเล็กน้อย (เช่น คิดแปลกๆ หรือมีอาการรับรู้ที่ไม่ปกติแต่ไม่ถึงขั้นประสาทหลอน)
      - D. ต้องแยก โรคจิตอารมณ์ โรคซึมเศร้า โรคอารมณ์สองขั้วออก
      - E. ต้องแยกอาการโรคจิตที่เกิดจากโรคทางกายและสารเสพติดออก
      - F. ผู้ป่วยที่มีประวัติกลุ่มโรคออทิสติก หรือโรคเกี่ยวกับการสื่อสารตั้งแต่วัยเด็ก จะวินิจฉัยโรคจิตเภท
        ก็ต่อเมื่อมีอาการหลงผิดหรืออาการประสาทหลอนที่เด่นชัดเป็นเวลาอย่างน้อย 1 เดือน ร่วมด้วย
  - - - อาการหลงผิด (delusion) ตั้งแต่ 1 เรื่องนานตั้งแต่ 1 เดือนขึ้นไป
      - พบบ่อยที่สุดคือ ระแวงว่าตนถูกกลั่นแกล้ง หรือถูกปองร้าย ผูกเรื่องเชื่อมโยงไปในแนวทางเดียวกัน
      - ส่วนใหญ่ไม่พบว่ามีประสาทหลอน เช่น หูแว่ว ผู้ป่วยมักจะยังคงทำหน้าที่ได้ตามปกติ
      - มีความเชื่อที่ผิดไปจากความจริงเชื่อความคิดนั้นอย่างมากไม่สามารถอธิบายด้วยเหตุผลความเป็นจริง
    - - หลงผิดว่าบุคคลอื่นมาหลงรักตัวเอง
        
        บุคคลนั้นมักเป็นผู้ที่มีความสำคัญหรือมีชื่อเสียง (Erotomanic Type)
      - เชื่อว่าตนเองมีความสามารถเหนือกว่าผู้อื่น(Grandiose Type)
        
        ข้อมูลจากเคส
        
        พยายามกรีดแขนหาชิพที่ฝังในแขนตัวเอง คิดว่ามันหายไป
        
        คิดว่าตนเองมีความสามารถทางด้านคณิตศาสต์เหนือคนอื่น คิดว่านักคณิตศาสตร์มีความสำคัญต่ออนาคตของอเมริกา
        
        บอกว่าที่เพื่อนชอบแกล้งเพราะคิดว่าเขาเก่งกว่า
        
        คิดว่าตนเองเป็นสายลับของกระทรวงกลาโหม
        
        ผู้ป่วยบอกว่า : ผมเก็บเรื่องการเป็นสายลับมาตลอด จนกระทั่ง ... (หยุดพูด ก้มหน้า ถอนหายใจ)
      - หลงผิดคิดว่าคู่ครองของตนนอกใจ (Jealous Type)
      - ระแวงว่าตนเองถูกกลั่นแกล้ง สะกดรอย หมายเอาชีวิต (Persecutory Type)
        
        ข้อมูลจากเคส
        
        พยายามกรีดแขนหาชิพที่ฝังในแขนตัวเอง คิดว่ามันหายไป
        
        ขณะสอนเห็นผู้ชายสองคนพยายามเดินเข้ามาคิดว่าจะทำร้ายและจับผู้ป่วยไว้
        
        ผู่ป่วยบอกว่า "พวกมันไล่ล่าผม สะกดรอยผม"
        
        ผู้ป่วยบอกว่า "สายลับรัสเซียมันตามผมไปถึงที่บ้าน (พูดเสียงเบา หยุดชะงัก เพ่งมองที่ประตู) มันตามมาที่นี่ (ท่าทีหวาดกลัว)"
      - หลงผิดคิดว่าตนเองป่วย(Somatic Type)
    - - ปัจจัยด้านสังคม
        
        สังคมที่มีความเครียด กดดัน การแข่งขันสูง
      - ปัจจัยด้านจิตใจ
        
        อาจเกิดจากการเลี้ยงดู ที่ไม่ได้รับความอบอุ่น
      - ปัจจัยด้านชีวภาพ
        
        สัมพันธ์กับสมองส่วนที่ควบคุมความเป็นเหตุผลและอารมณ์ความรู้สึก
    - - อาการประสาทหลอน การรับรู้ทางประสาทสัมผัสที่ผิดปกติ โดยไม่ได้มีสิ่งกระตุ้นจากภายนอก เช่น หูแว่ว ได้ยินเสียงพูดคุยเป็นเรื่องราว ทั้ง ๆ ที่ไม่มีใครพูด
      - อาการหลงผิด เป็นความผิดปกติในเนื้อหาของความคิด
    - - เน้นที่สัมพันธภาพในการรักษา ความสัมพันธ์ที่ดีสามารถช่วยผู้ป่วยได้ โดยรับฟังด้วยความเข้าใจ
      - การรักษาด้วยยา
      - รับตัวรักษาในโรงพยาบาล หากอาการรุนแรง
        
        มีความเสี่ยงต่อการทำร้ายตัวเอง หรือผู้อื่น
  - - - กลัวต่อสถานการณ์ในการเข้าสังคม มีความคิดในแง่ลบต่อตนเอง ผู้อื่น รวมไปถึงการปฏิสัมพันธ์ในทางสังคม มีอาการหวาดระแวง
      - ในสถานการณ์ทางสังคม ผู้ป่วยจะอยู่เงียบ ๆ หลีกเลี่ยงการเป็นที่สนใจ บางครั้งอาจมีอาการหน้าแดง ตั่วสั่นง่าย และจะค่อย ๆ หลีกเลี่ยงการเข้าสังคม จนสุดท้ายจะเลือกวิธีการหนีจากสถานการณ์ต่าง ๆ
    - - ความเขินอาย
        
        การเผชิญสถานการณ์ทางสังคมที่น่าอับอายต่าง ๆ
        ตอนวัยรุ่นโดยไม่มีความมั่นใจทางสังคม
      - การได้รับประสบการณ์ที่ไม่ดีหรือน่ากลัวในสถานการณ์สังคมนำไปสู่ความกลัว
      - พันธุกรรม
        
        โอกาสที่จะเป็นโรคกลัวการเข้าสังคมจะสูงขึ้นถ้าสมาชิกในครอบครัวเป็น
      - ได้รับการดูแลอย่างมากเกินไป
      - ถูกหัวเราะเยาะใส่ถูกกลั่นแกล้ง หรือถูกปฏิเสธ
    - - การรักษาด้วยจิตบำบัด
        
        "การบำบัดแบบปรับเปลี่ยนความคิดและพฤติกรรม (Cognitive Behavior Therapy: CBT)"
      - การรักษาด้วยยา
        
        ยาลดอาการซึมเศร้า (Antidepressants)
        
        ยาระงับความวิตกกังวล (Anti Anxiety)
        
        เป็นแนวทางการรักษารอง หากใช้การรักษาแบบจิตบำบัดแล้วไม่ได้ผล
      - การฝึกทักษะอื่นๆ ที่จำเป็น
        
        ทักษะการสร้างสัมพันธภาพกับคนรอบข้าง
        
        ทักษะการผ่อนคลายความเครียดและความวิตกกังวล
        
        ทักษะการพูดต่อหน้าสาธารณะ
        
        ทักษะการเผชิญหน้ากับสิ่งใหม่ๆ
    - - เพิ่มความมั่นใจในตัวเอง
      - พัฒนาการเข้าสังคมโดยการพูด
    - - ปัจจัยทางด้านพันธุกรรม
        
        อาจะเป็นผลมาจากการลอกเลียนแบบผู้ที่เป็นโรคกลัวการเข้าสังคมจากสมาชิกในครอบครัว
      - สารสื่อประสาทในสมอง
        
        เซโรโทนิน (Serotonin)
        
        ควบคุมอารมณ์
        
        โดปามีน (dopamine)
        
        น้อยกว่าปกติ
      - ปฏิกิริยาต่อความกลัวที่รุนแรงเกินไป
        
        ทำให้รู้สึกกลัวเพิ่มมากขึ้น
    - - เป็นอุปสรรคต่อการเรียนและการงาน
      - มีปัญหาในการสร้างสัมพันธภาพกับผู้อื่น
      - เสียโอกาสในการได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ หรือพบเจอคนใหม่ๆ
  - - - เป็นกระบวนการคิดที่เชื่อว่าได้รับอิทธิพลจากความวิตกกังวลหรือความกลัวอย่างหนัก
      - การคิดหวาดระแวงแบบรวมความเชื่อว่าถูกปองร้าย (persecutory belief) หรือความเชื่อว่ามีการคบคิดเกี่ยวกับภัยคุกคามที่รับรู้ต่อตน
      - เกี่ยวข้องกับความกลัวอย่างไร้เหตุผล
    - - Paranoid state, simple
        
        มีความหลงผิดว่าตนถูกควบคุมบังคับ ถูกปองร้าย
      - Paranoia
        
        หลงว่าตนมีความสำคัญเป็นพิเศษ ตนถูกปองร้าย หรือร่างกายผิดปกติ
      - Paraphrenia
        
        มีอาการประสาทหลอน เกิดขึ้นอย่างเด่นชัด
      - Induced psychosis
        
        เกิดในคนที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับคนอีกคนซึ่งมีความหลงผิดอยู่ ความหลงผิดของเขาทั้งสองจะคล้ายกัน
      - Other and unspecified
        
        สภาวะระแวงแบบอื่นๆ ที่ไม่เข้าลักษณะ 4 แบบ
    - - มีความคิดสงสัยไม่แน่ใจคอยสังเกตพฤติกรรม และการกระทำของคนอื่น
      - ปฏิเสธการมีสัมพนัธภาพกับผู้อื่น มองผู้อื่นในแง่ร้าย
      - ไม่ยืดหยุ่นไม่สนใจต่อเหตุผลของผู้อื่น
      - ไวต่อการกระตุ้นและระมัดระวังตัวมาก
      - มีอารมณ์ก้าวร้าวผลุนผลันและรุนแรง
      - ใช้กลไกทางจิตแบบ Denial และ Projection
- - - - ฟีโนไทอาซีน (Phenothiazine)
    - - ยับยั้งการหลั่งสารสื่อประสาท Dopamine
      - ใช้ลดอาการกระสับกระส่าย หวาดระแวงก่อนผ่าตัด ( pre - operative anxiety )
      - รักษาพฤติกรรมก้าวร้าวในเด็ก
      - ควบคุมอาการคลื่นไส้ อาเจียนที่เกิดขึ้นทั่วไป และหลังผ่าตัด
    - - Thorazine และ Largactil
    - - มีอาการง่วงซึม ปากแห้ง ปวดศีรษะ ผิวหนังไวต่อแสงแดด ตาสู้แสงไม่ได้
      - บางรายอาจมีอาการข้างเคียงทางระบบประสาท
        
        เกิดขึ้นเมื่อใช้ยาไปเป็นเวลานาน
        
        กล้ามเนื้อเกร็งกระตุก (Dystonia)
        
        นั่งไม่ติดที่ (Akathisia)
        
        อาการคล้ายพาร์กินสัน (Pseudoparkinsonism)
        
        การขยับของกล้ามเนื้อที่ผิดปกติควบคุมไม่ได้ที่บริเวณปาก ลิ้น ใบหน้า แขนขาหรือลำตัว (Tardive dyskinesia)
  - - - เบนโซไดอะซีปีน (Benzodiazepine)
    - - ออกฤทธิ์ต่อสารเคมีในสมองที่ไม่สมดุลกัน
      - ใช้เพื่อคลายความวิตกกังวลอันเป็นสาเหตุหนึ่งของปัญหานอนไม่หลับ
      - รักษาผู้ป่วยโรควิตกกังวล
    - - มึนงง เห็นภาพหลอน มีความคิดและมีพฤติกรรมที่ต่างไปจากที่เคย
      - กระสับกระส่าย ก้าวร้าว ไม่เป็นมิตร
      - กล้ามเนื้อกระตุก ตัวสั่น
      - กระเพาะปัสสาวะสูญเสียการควบคุม ทำให้ปัสสาวะน้อย หรือไม่ปัสสาวะเลย
  - - - ใช้กระแสไฟฟ้าขนาดต่ำ ๆ จากเครื่องผ่านแผ่นอิเลคโทรด (Electrode) วาง
        ตรงบริเวณขมับ (Temporal)
      - เพื่อไปกระตุ้นสมองทำให้เกิดการชักเกร็งทั่วร่างกายเรียกว่า Generalized Seizure
        
        การชักแบบโรคลมชัก
        
        มีอาการเกร็งกระตุกไปทั้งตัว ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมี
    - - ความดันโลหิตสูงขึ้น
      - ม่านตาทั้งสองขยายกว้างตลอดเวลา
      - ดูจากผลการบันทึกของคลื่นสมอง(EKG)
      - สังเกตอาการแสดงที่ตัวผู้ป่วย จะมีชักเกร็งและกระตุกให้เห็น(tonic and clonic covulation)
      - ขนลุก
    - - โรคซึมเศร้าอย่างรุนแรง (Severe Depression)
      - จิตเภชชนิดที่มีการคลั่ง(Affective Type) หรือซึมเฉย (Catatonic Type)
      - Severe Mania
      - โรคจิตที่มีอาการรุนแรง (Severe Psychosis)
      - โรคจิตที่รักษาด้วยยาแล้วไม่หาย
- - - - พระราชบัญญัติสุขภาพจิต พ.ศ. ๒๕๕๑ มีสาระสำคัญคือ การนำบุคคลที่มีภาวะอันตรายหรือมีความจำเป็นต้องได้รับการบำบัดรักษาให้ได้รับการบำบัดรักษา ภาวะอันตรายที่กล่าวถึงคือ อันตรายที่เกิดขึ้นจากความผิดปกติทางจิต ที่แสดงออกมาทางพฤติกรรม อารมณ์ ความคิดหลงผิดหรือพฤติกรรมที่เป็นเหตุให้เกิดอันตรายต่อชีวิต ร่างกาย หรือทรัพย์สินของตนเองหรือผู้อื่น
    - - ประโยชน์ที่ผู้ป่วยทางจิตเวชหรือผู้บกพร่องทางพัฒนาการและสติปัญญาจะได้รับจากพระราชบัญญัติสุขภาพจิต พ.ศ.๒๕๕๑ นี้ คือ ผู้ป่วยทางจิตเวชหรือผู้บกพร่องฯ ซึ่งอยู่ในสภาวะที่ขาดความสามารถในการตัดสินใจให้ความยินยอมรับการบำบัดรักษา จะได้รับการบำบัดรักษาโดยเร็วเพื่อป้องกันหรือบรรเทามิให้ความผิดปกติทางจิตมีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น หรือเพื่อป้องกันการกระทำที่เกิดจากอาการทางจิตที่จะก่อให้เกิดอันตรายต่อตัวผู้ป่วยเอง เช่นการทำร้ายตนเอง หรือการฆ่าตัวตาย
- - - - 1.ประเมินการรับรู้ของผู้ป่วย ว่ามีระดับการรับรู้เพียงใดมีอาการประสาทหลอนเกิดขึ้นบ้างหรือไม่ และเกิดขึ้นตอนไหน
      - แสดงการยอมรับอาการประสาทหลอนของผู้ป่วย ซึ่งทำได้โดยการรับฟัง และไม่โต้แย้ง และบอกความจริงให้กับผู้ป่วยได้รู้ เพื่อให้ผู้ป่วยได้คิดและตัดสินใจจากความจริงที่ได้บอกแก่ผู้ป่วย
      - 3.สร้างความไว้วางใจในการติดต่อผู้ป่วยแบบตัวต่อตัว (one to one relationship) โดยเน้นความวางใจและเชื่อถือเพื่อให้ผู้ป่วยกล้าระบายความรู้สึกที่มีออกมา
      - สื่อสารกับผู้ป่วยต้องเปิดเผย จริงใจ รักษาคำพูด ให้ข้อมูลอย่างชัดเจนตรงไปตรงมา หลีกเลี่ยงการมองแบบจ้อง หรือระวังการกระซิบกระซาบต่อหน้าผู้ป่วย เพราะผู้ป่วยอาจระแวงว่าพยาบาลกำลังนินทาให้ร้ายได้
      - ติดตามและประเมินซ้ำเกี่ยวกับพฤติกรรมแยกตัวของผู้ป่วย เช่น ประเมินพฤติกรรมการเก็บตัว แยกตัว เป็นต้น เพื่อให้ทราบถึงการเปลี่ยนแปลงของพฤติกรรมการแยกตัว ทั้งนี้หากพบผู็ป่วยแยกตัวไม่ดีขึ้นพิจารฯารักษา
      - 5.เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้เข้าร่วมกิจกรรมกลุ่มบําบัดกับผู้อื่นลดเวลาที่ผู้ป่วยอยู่คนเดียว ซึ่งอาจทําให้มีความคิดหมกมุ่นอยู่ในเรื่องเดิมๆกระตุ้นให้ผู้ป่วยมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับบุคคลอื่น เพื่อให้ผู้ป่วยเบี่ยงเบนความสนใจจากอาการประสาทหลอน
    - - ภรรยาให้ข้อมูลว่า ผู้ป้วยมีความคิดหมกมุ่นเกี่ยวกับเรื่องตัวเลขอย่างมากจนเกือบทำร้ายลูกและภรรยา
      - ปล่อยลูกไว้กับเพื่อนที่ชื่อชาล์ล ที่ไม่มีตัวตนอยู่จริง จนลูกเกือบจมน้ำ
      - เห็นผู้ชายใส่หมวกกำลังจะยิงภรรยาผู้ป่วยจึงเข้าไปผลักภรรยาตนเองจนล้ม
  - - - 3.จัดเวลาเข้าไปพบและพูดคุยกับผู้ป่วยอย่างสม่ำเสมอถึงแม้จะไม่เข้าใจสิ่งที่ผู้ป่วยพูด หรือผู้ป่วยไม่โต้ตอบ เพราะจะช่วยให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าตนเองได้รับการยอมรับและยังเป็นที่ ต้องการของผู้อื่นควรสื่อสารกับผู้ป่วยอย่างชัดเจน เช่นสื่อสารกับผู้ป่วยด้วยประโยค สั้นๆ เข้าใจง่ายเรียกชื่อผู้ป่วยให้ถูกต้อง
      - สร้างสัมพันธภาพแบบ one to one เพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัยและไว้วางใจ
      - 4.เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้เป็นตัวของตัวเองโดยกระตุ้นให้ผู้ป่วยทํากิจกรรมกับ สมาชิกอื่นที่ผู้ป่วยพอใจและพยาบาลควรให้กําลังใจ หรือแรงเสริม เมื่อเห็นผู้ป่วยร่วมในกิจกรรม
      - ประเมินลักษณะการสื่อสารของผู้ป่วยว่ามีความบกพร่องอย่างไร เช่น พูดหลายเรื่องผสมกันจนคนฟังไม่เข้าใจหรือม่พูดเพราะอาการทางจิตต่างๆ
      - 5.พยาบาลต้องตระหนักว่าพฤติกรรมแยกตัวนี้เป็นปัญหาด้านความสามารถ ทางด้านสังคมที่เกี่ยวข้องกับบุคลิกภาพของผู้ป่วยดังนั้นพยาบาลต้องอดทนให้เวลาผู้ป่วยในการปรับปรุง
    - - ผู้ป่วยบอกว่าชอบอยู่คนเดียวเพราะรู้สึกว่าเพื่อนชอบแกล้ง
      - มักมีปัญหาในการปรับตัวเข้ากับเพื่อน
      - เป็นคนชอบเก็บตัวไม่มีเพื่อนสนิท
      - ผู้ป่วยไม่ชอบทำกิจกรรมนันทนาการ
- - - - ผู้ป่วยเป็นเด็กเรียนเก่ง ชอบทำอะไรด้วยตนเอง
      - แต่เป็นคนเก็บตัว ไม่มีเพื่อนสนิทและมักมีปัญหาในการปรับตัวให้เข้ากับเพื่อน
      - รู้สึกว่าเพื่อนชอบแกล้งเขาเพราะเห็นว่าเขาเก่ง
    - - สนใจทางด้านคณิตศาสตร์
      - เริ่มมีบุคลิกที่ดูแตกต่างจากผู้อื่นอย่างเห็นได้ชัด
      - ยังคงเป็นคนเก็บตัวและไม่มีเพื่อนสนิท
      - เริ่มมีความคิดหมกมุ่นและมีพฤติกรรมแปลกๆเพิ่มมากขึ้นก็ตาม