Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

สัญญาณชีพ และ อุณหภูมิร่างกาย - Coggle Diagram

- - - - Systolic 90 - 140 mmHg
      - Diastolic 60 - 90 mmHg
- - - - เป็นอุณหภูมิของเนื้อเยื่อชั้นลึก (Deep tissue)
    - - เป็นอุณหภูมิเนื้อเยื่อชั้นผิว (Skin subcutaneous tissue fat)
      - หลอดเลือดส่วนปลาย และอวัยวะส่วนปลาย
  - - - การทำงานของกล้ามเนื้อ
      - การเพิ่มการหลังฮอร์โมนไทร็อกซิน
      - อัตราการใช้พลังงานของร่างกายเพื่อกำรงกิจกรรมที่จำเป็น
      - ภาวะไข้
      - การเผาผลาญสารอาหารในร่างกาย
      - ชนิดกลไกของร่างกาย
        
        การนำความร้อน (Conduction)
        
        การระบายความร้อนโดยอาศัยสื่อร่างกายต้องสัมผัสโดยตรงกับสิ่งที่เย็นกว่าซึ่งอาจจะเป็นอากาศรอบตัวหรือวัตถุ
        
        การพาความร้อน (Convection)
        
        การระบายความร้อนโดยอาศัยตัวกลาง
        
        การแผ่รังสี (Radiation)
        
        การส่งผ่านความร้อนในรูปของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า
        
        การระเหยเป็นไอ (Evaporation)
        
        การระบายความร้อนออกมาโดยการระเหยจากพื้นผิวของร่างกาย
        
        การระบายความร้อนออกมาโดยการระเหยของน้ำ
    - - การลดกิจกรรมต่างๆ
      - เพิ่มพื้นที่ผิวให้สามารถระบายความร้อน
      - การถอดเสื้อผ้า หรือ สิ่งตกแต่งที่ทำให้อุ่น
      - เคลื่อนย้ายไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เย็น
  - - - ถาดพร้อมแก้วที่บรรจุปรอท น้ำสบู่ และน้ำยาฆ่าเชื้อ
      - วาสลินสำหรับหล่อลื่น
      - เทอร์โมมิเตอร์
      - นาฬิกาที่มีเข็มวินาที
      - ภาชนะที่ใส่สำลี และ กระดาษชำระที่สะอาด
      - ชามรูปไต
      - ปากกาน้ำเงิน และ ปากกาแดง
      - กระดาษบันทึก
    - - ตรวจสอบการทำงานของปรอท
      - จัดท่าผู้ป่วย
      - บอกให้ผู้ป่วยทราบ
      - วัดอุณหภูมิร่างกาย
      - ล้างมือให้สะอาด
      - เอาเทอร์โมมิเตอร์ออก
      - อ่านค่าอุณหภูมิที่ได้
      - บันทึกลงกระดาษที่เตรียมไว้
      - นำอุปกรณ์ไปล้างให้สะอาด และ เก็บเข้าที่
    - - เทอร์โมมิเตอร์ที่ใช้วัดทางปาก และ ทางทวารหนัก ให้แยกภาชนะที่เก็บรักษา และ แยกทำความสะอาด
      - เทอร์โมมิเตอร์ที่ใช้วัดทางรักแร้ให้เช็ดรักแร้ให้แห้ง และหุบรักแร้ให้แน่น
      - ห้ามนำเทอร์โมมิเตอร์ที่วัดทางปากไปวัดทางทวารหนัก หรือ ห้ามนำเทอร์โมมิเตอร์ที่วัดทางทวารหนักไปวัดทางปาก
      - เทอร์โมมิเตอร์ที่วัดทางทวารหนัก ต้องทาวาสลินให้ลื่นเสียก่อน
      - ไม่ควรวัดอุณหภูมิทางปาก หลังจากดื่มน้ำเย็น หรือร้อน ให้รออย่างน้อย 15 นาที
      - สลัดเทอร์โมมิเตอร์ให้ต่ำกว่า 35 องศา้ซลเซียส หรือ 95 องศสฟาเรนไฮต์
      - เช็ดเทอร์โมมิเตอร์ทันทีหลังจากเอาออกจากผู้ป่วย
      - ห้ามนำเทอร์โมมิเตอร์ไปวางไว้นอกภาชนะที่ใส่เทอร์โมมิเตอร์
      - ถ้าอุณหภูมิที่วัดได้ต่ำ หรือ สูงมากกว่าปกติ ให้วัดซ้ำ
      - บันทึกผลที่ได้ลงในสมุดบันทึกทันที
    - - ทางรักแร้ (Axillary temperature)
      - ทางทวารหนัก (Rectal temperature)
      - ทางปาก (Oral temperature)
      - การใช้เทอร์โมมิเตอร์แบบอิเล็กทรอนิกส์ (Electronic temperature)
        
        การวัดทางหู
        
        การวัดทางผิวหนัง
  - - - ทำให้เกิดภาวะไข้
        
        ระยะไข้
        
        เกิดขึ้นเมื่อกลไกการผลิตความร้อนของร่างกายมีอุณหภูมิสูงขึ้นถึงระดับใหม่ที่กำหนดไว้
        
        อาการ อาการแสดง
        
        หน้าแดง
        
        ผิวหนังอุ่น
        
        รู้สึกร้อน หรือ หนาว
        
        กระสับกระส่าย
        
        ง่วง หลับเกือบตลอดเวลา
        
        เบื่ออาหาร
        
        เหงื่อออกมาก
        
        ปวดศีรษะ
        
        ชีพจร และ หายใจเร็ว
        
        ในเด็ก อาจมีอาการชัก
        
        ระยะสิ้นสุดไข้
        
        เกิดขึ้นเมื่อกลไกการผลิตความร้อนของร่างกายทำงานเพิ่มขึ้น พยายามที่จะลดอุณหภูมิภายในร่างกาย ไปสู่อุณหภูมิใหม่
        
        อาการ อาการแสดง
        
        ผิวหนังแดง และอุ่น
        
        มีเหงื่อออก
        
        อาการหนาวสั่นลดลง
        
        เกิดภาวะขาดน้ำ
        
        ระยะเริ่มต้น
        
        เกิดขึ้นเมื่อกลไกการผลิตความร้อนของร่างกาย พยายามเพิ่มอุณหภูมิร่างกายให้สูงขึ้น
        
        อาการ อาการแสดง
        
        อัตราการเต้นของชีพจรและการหายใจ เพิ่มขึ้น
        
        หนาวสั่น
        
        ซีด
        
        ผิวหนังเย็น
        
        เหงื่อออกน้อย
      - การลูบตัวลดไข้
        
        ด้วยน้ำเย็นจัด (Cold sponge)
        
        ด้วยน้ำอุ่น (Warm sponge)
        
        ด้วยน้ำธรรมดา (Tepid sponge)
        
        ด้วยแอลกอฮอล์ (Alcohol sponge)
      - การพยาบาลผู้ป่วย
        
        วัดอุณหภูมิร่างกายภายหลังการเช็ดตัวหรือหลังให้ยาลดไข้ 30 นาที
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษาของแพทย์เพื่อทำลายเชื้อจุลชีพ
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาลดไข้ตามแผนการรักษาของแพทย์เพื่อลดอุณหภูมิ Set point ให้อยู่ในระดับต่ำลง
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับออกซิเจนตามแผนการรักษา
        
        ดูแลเช็ดตัวลดไข้ (Tepid sponge bath)
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับความอบอุ่นในระยะที่มีอาการหนาวสั่น
        
        จัดสภาพแวดล้อมให้อากาศถ่ายเทได้สะดวก
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับอาหารที่มีโปรตีนและคาร์โบไฮเดรตสูงอาหารอ่อนย่อยง่าย
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยพักผ่อนควรจัดสภาพแวดล้อมให้เหมาะสมแก่การพักผ่อน
        
        แนะนำให้ดื่มน้ำมาก ๆ ในรายที่ไม่มีข้อห้าม
        
        บันทึกปริมาณน้ำเข้า-น้ำออก (VO)
        
        ดูแลช่องปากให้เยื่อบุชุ่มชื้นทำความสะอาดช่องปากบ่อย ๆ ในกรณีที่ผู้ป่วยปากแห้งเนื่องจากการสูญเสียน้ำ
        
        เตรียมเสื้อผ้าแห้งให้ผู้ป่วยใส่
        
        ติดตามการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิร่างกาย
    - - ภาวะที่อุณหภูมิแกนกลางของร่างกายต่ำกว่าอุณหภูมิปกติคือต่ำกว่า 36 ° C (97 ° F) เรียกว่า Subnormal temperature หรือ Hypothermia
      - การพยาบาลผู้ป่วย
        
        จัดสิ่งแวดล้อมให้อบอุ่นปิดเครื่องปรับอากาศหรือปรับอุณหภูมิสูงขึ้น
        
        เพิ่มความหนาของผ้าห่มหรือเพิ่มจำนวนผ้าห่มให้เกิดความอบอุ่นเพิ่มขึ้น
        
        วางกระเป๋าน้ำร้อนหรือผ้าห่มไฟฟ้าเพื่อเพิ่มความอบอุ่นระวังอันตรายจากไฟฟ้า
        
        คลุมหรือโพกศีรษะด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่เพื่อป้องกันการสูญเสียความร้อน
        
        ให้ดื่มน้ำหรือเครื่องดื่มอุ่น ๆ เป็นการเพิ่มอุณหภูมิแก่ร่างกายโดยการนำความร้อน
        
        ถูและนวดผิวหนังจะช่วยเพิ่มความร้อนให้กับผิวหนังโดยการเสียดสี
        
        ถ้าเป็นเด็กเล็กอาจใช้การโอบกอดเพื่อได้รับไออุ่นจากผู้สวมกอด
        
        ให้ความมั่นใจแก่ผู้ป่วยโดยการอยู่กับผู้ป่วยเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความวิตกกังวล
        
        สังเกตอาการอย่างใกล้ชิดค้นหาสาเหตุของอาการหนาวสั่น