Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 8 การแจ้งข่าวร้าย และการดูแลผู้ป่วยวิกฤตในระยะท้ายของชีวิต (End of…

- - - - ผู้ป่วยช็อคและปฏิเสธสิ่งที่ได้รับรู้
      - ไม่ยอมรับความจริง ไม่เชื่อผลการรักษา
      - พูดลักษณะ “ไม่จริงใช่ไหม” หรือ
        “คุณหมอแน่ใจรึเปล่าว่าผลการตรวจถูกต้อง”
    - - ความโกรธ เป็นการเยียวยาความรู้สึกที่เกิดจากสูญเสีย
      - ความโกรธขยายไปยังแพทย์ ครอบครัว ญาติ เพื่อน และทุกอย่างรอบตัว
      - ปฏิกิริยาอาจออกมาในลักษณะ อารมณ์รุนแรง ก้าวร้าว และต่อต้าน “ทำไมต้องเกิดขึ้นกับเรา”
    - - ต่อรองความผิดหวังหรือข่าวร้ายที่ได้รับ แฝงด้วยความรู้สึกผิดไว้ด้วย
      - จะต่อรองกับตัวเอง คนรอบข้าง
        หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์
      - ประเมินได้จากการพูด เช่น “อยากเห็นลูกเรียนจบก่อน” “ฉันรู้ว่ามันร้ายแรง คงรักษาไม่หาย แต่ฉันอยาก....”
    - - ความรู้สึกซึมเศร้าจะเริ่มเกิดขึ้น ระดับความรุนแรงขึ้นอยู่กับ ความเข้มแข็งของแต่ละบุคคล
      - การแสดงออก
        
        ออกห่างจากสังคมรอบข้าง เบื่อหน่าย
        
        เก็บตัว ไม่ค่อยพูดคุย
        
        ร้องไห้ หงุดหงิดง่าย คิดหมกมุ่นเกี่ยวกับความตาย
    - - เริ่มยอมรับสิ่งต่างๆตามความเป็นจริง
      - ปรับตัว และเรียนรู้เพื่อให้ดำเนินชีวิตต่อไปได้
- - - - บุคลากรของทีมสุขภาพที่ทำงานอยู่ในหออภิบาลผู้ป่วยวิกฤต
      - มุ่งให้มีชีวิตรอดพ้นจากภาวะวิกฤต
    - - ขาดการเตรียมตัวเพื่อรับมือกับภาวะสุขภาพที่ทรุดลง
      - มีความคาดหวังสูงที่จะดีขึ้นจากภาวการณ์เจ็บป่วยที่รุนแรง
    - - มีโอกาสที่จะดีขึ้นแล้วกลับไปทรุดลงได้หลายครั้ง
    - - มีทีมแพทย์ที่ดูแลรักษาร่วมกันมากกว่า 1 สาขา
      - แต่ละสาขามุ่งเน้นในการรักษาอวัยวะที่ตนรับผิดชอบ
      - ทำให้ไม่ได้มองผู้ป่วยแบบองค์รวม
    - - ทีมสุขภาพมักมุ่งประเด็นไปที่การหายของโรค
    - - อุปกรณ์หรือเครื่องมือต่าง ๆ มีจำกัด
      - ควรพิจารณาใช่กับผู้ป่วยที่มีโอกาสจะรักษาให้อาการดีขึ้นได้
    - - พลุกพล่าน วุ่นวาย มีเสียงสัญญาณเตือนดังเกือบตลอดเวลา
      - ไม่เหมาะกับการเป็นสถานที่สุดท้ายก่อนผู้ป่วยจะจากไป
  - - - ประเมินความต้องการของผู้ป่วยและครอบครัว
      - การสื่อสาร
      - การจัดการอาการไม่สุขสบายต่าง ๆ
      - ดูแลแบบ ABCD
        
        Attitude ทัศนคติของทีมสุขภาพ
        
        Behavior การปฏิบัติต่อผู้ป่วยและญาติ
        
        Compassion ช่วยให้ผู้ป่วยและญาติไม่ทุกข์ทรมาน
        
        Dialogue เน้นที่ตัวตนของผู้ป่วย
    - - ข้อบ่งชี้ในการปรึกษา
        
        ICU admission after hospital stay at least 10 days
        
        Multi-system/organ failure at least three systems
        
        Diagnosis of active stage IV malignancy (metastatic disease)
        
        Status post cardiac arrest
        
        Diagnosis of intracerebral hemorrhage requiring mechanical ventilation
        
        Terminal dementia
        
        Surprise question "No"
      - ข้อดีของการนำมาปรับใช้ในแต่ละโรงพยาบาล
        
        เป็นทีมที่ชำนาญมีความรู้
        
        สามารถลดอัตราการครองเตียงในไอซียูได้
        
        ลดการรักษาที่ไม่เกิดประโยชน์
        
        ลดการเกิดปัญหาระหว่างทีมสุขภาพกับครอบครัว
        
        ลดการเกิด “ICU strain” หรือ ความเครียดที่เกิดจากการทำงาน
        
        เป็นประโยชน์ต่อการดูแลต่อเนื่องหลังจากออกจากไอซียู
    - - ให้ทีม palliative
        care เข้าดูแลร่วมด้วย
  - - - ควรมีแผ่นพับแนะนำครอบครัวถึงการเตรียมตัวก่อนทำการประชุมครอบครัว
      - สถานที่ควรเป็นห้องที่เป็นส่วนตัว
      - หลีกเลี่ยงคำศัพท์แพทย์
      - ให้เกียรติครอบครัวโดยการฟังอย่างตั้งใจและให้เสนอความคิดเห็น
      - เห็นใจครอบครัวที่ต้องประเชิญเหตุการณ์นี้
      - บทสนทนาควรเน้นที่ตัวตนของผู้ป่วยมากกว่าโรค
      - ปล่อยให้มีช่วงเงียบ เพื่อให้ญาติได้ทบทวน
      - บอกการพยากรณ์โรคที่ตรงจริงที่สุด
    - - ใส่ใจประเมินอาการ และจัดการอาการไม่สุขสบายอย่างเต็มที
      - อาการการที่พบบ่อย
        
        หอบเหนื่อย ปวด
        ภาวะสับสน
    - - ทักษะการสื่อสาร
        และการพยากรณ์โรค
      - แพทย์จะต้องเป็นผู้ให้ข้อมูลโรค บอก
        ผลการรักษาที่น่าจะเป็นไปได้อย่างครบถ้วนตรงจริง
      - นำ surprise question ร่วมกับอาการอื่นทางคลินิกมาใช่้ในการประเมินผู้ป่วย
      - การประชุมครอบครัว (Family meeting) ควรมีการบันทึก ได้แก่
        
        วัน เวลา สถานที่
        
        ผู้ป่วยเข้าร่วมในการประชุมหรือไม่
        
        สมาชิกที่เข้าร่วมประชุม
        
        ผู้ป่วยมีพินัยกรรมชีวิต หรือมีการระบุ
        ผู้แทนสุขภาพ มาก่อนหรือไม่
        
        บุคคลใดคือผู้แทนสุขภาพ
        
        ครอบครัวและผู้แทนทางสุขภาพ
        เข้าใจการพยากรณ์โรคของผู้ป่วย
        
        อะไรคือคุณค่าการดำรงชีวิตของผู้ป่วย
        
        เป้าหมายการรักษา
        
        เป้าหมายการรักษา
  - - - ทำการปิดเครื่องติดตามสัญญาณชีพต่าง ๆ
      - ยุติการเจาะเลือด
      - ควรปิดประตูหรือปิดม่านให้มิดชิด
      - ทำความสะอาดใบหน้า ช่องปาก และร่างกายผู้ป่วย
      - ยุติการรักษาที่ไม่จำเป็น
      - นำสายต่าง ๆ ที่ไม่จำเป็นออก
      - คุมอาการไม่สุขสบายต่าง ๆ
      - ให้ยาที่มักจำเป็นต้องได้
      - อธิบายครอบครัวถึงอาการต่าง ๆ ที่อาจเกิดขึ้น
      - แพทย์ควรทำการเข้าเยี่ยมบ่อย ๆ