Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 8 ประเด็นทางจริยธรรมในการดูแลผู้ป่วยวิกฤตและการดูแลระยะท้ายของชีวิต…

- - - - เป็นระยะแรกหลังจากผู้ป่วยและญาติรับทราบข้อมูล
      - จะรู้สึกตกใจ
      - ช็อคและปฏิเสธสิ่งที่ได้รับรู้
      - ไม่เชื่อ ไม่ยอมรับความจริง ไม่เชื่อผลการรักษา
      - อาจพูดในลักษณะ “ไม่จริงใช่ไหม”
      - อาจขอย้ายสถานที่รักษา
      - อาจพูดในลักษณะ “คุณหมอแน่ใจรึเปล่าว่าผลการตรวจถูกต้อง”
    - - ความโกรธเป็นภาวะธรรมชาติ
      - เป็นการเยียวยาความรู้สึกที่เกิดจากสูญเสียหรือข่าวร้ายที่ได้รับ
      - ปฏิกิริยาอาจออกมาในลักษณะ อารมณ์รุนแรง ก้าวร้าว และต่อต้าน
      - อาจพูดว่า “ทำไมต้องเกิดขึ้นกับเรา”
      - อาจพูดว่า “ไม่ยุติธรรมเลย ทำไมต้องเกิดกับเรา”
      - ถ้าแพทย์หรือผู้เกี่ยวข้องไม่เข้าใจ ก็อาจจะโกรธตอบ และหลีกเลี่ยงการเข้าไปดูแล
    - - เป็นระยะที่ต่อรองความผิดหวังหรือข่าวร้ายที่ได้รับ
      - การต่อรองมักจะแฝงด้วยความรู้สึกผิดไว้ด้วย
      - อาจจะรู้สึกว่าตนเองมีความผิดที่ยังไม่ได้ทำบางอย่างที่ค้างคาหรือยังไม่ได้พูดอะไรกับใคร
      - จะต่อรองกับตัวเอง คนรอบข้างหรือแม้กระทั่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์
      - ประเมินได้จากการพูด “อยากเห็นลูกเรียนจบก่อน”
      - ประเมินได้จากการพูด “ฉันรู้ว่ามันร้ายแรง คงรักษาไม่หาย แต่ฉันอยาก....”
    - - เมื่อผ่านระยะปฏิเสธ เสียใจ หรือระยะต่อรองไปสักระยะ
      - ผู้ป่วยและญาติจะเริ่มรับรู้ว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ความรู้สึกซึมเศร้าจะเริ่มเกิดขึ้น
      - ระดับความรุนแรงขึ้นอยู่กับ ความเข้มแข็งของแต่ละบุคคล และสภาพแวดล้อมของแต่ละบุคคล
      - การแสดงออกอาจมีหลายลักษณะ
        
        ออกห่างจากสังคมรอบข้าง
        
        เบื่อหน่าย
        
        เก็บตัว
        
        ไม่ค่อยพูดคุย
        
        ถามคำตอบคำ
        
        ไม่สนใจสิ่งแวดล้อม
        
        ร้องไห้
        
        หงุดหงิดง่าย
        
        คิดหมกมุ่นเกี่ยวกับความตาย
        
        คิดว่าตนไร้ค่า
        
        ไม่มีความหมาย
        
        มีการบกพร่องในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันและหน้าที่การงาน
    - - เป็นปฏิกิริยาระยะสุดท้าย เริ่มยอมรับสิ่งต่างๆตามความเป็นจริง
      - อารมณ์เจ็บปวดหรือซึมเศร้าดีขึ้น
      - มองเหตุการณ์อย่างพิจารณามากขึ้น
      - มองเป้าหมายในอนาคตมากขึ้น
      - ปรับตัว
      - และเรียนรู้เพื่อให้ด าเนินชีวิตต่อไปได้
- - - - หลักการดูแลผู้ป่วยแบบ palliative care
        
        Attitude
        
        Behavior
        
        Compassion
        
        Dialogue
    - - ทีม palliative care
      - สามารถลดอัตราการครองเตียงในไอซียูได้
      - ลดการรักษาที่ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์
      - สามารถลดการเกิดปัญหาระหว่างทีมสุขภาพกับครอบครัวได้
      - ลดการเกิด “ICU strain” หรือ ความเครียดที่เกิดจากการทํางานในไอซียู
      - เปrนประโยชน์ต่ออการดูแลต่อเนื่องหลังจากออกจากไอซียู
    - - แพทย์เวชบําบัดวิกฤต
      - palliative care
  - - - การประชุมครอบครัว
        
        รู้จักตัวตนของคนไข้ ไม่ใช่เฉพาะโรค
        
        ทําการฟังอย่างตั้งใจ
        
        หลังจากนั้นผู้นําการประชุมครอบครัวทําการเล่าอาการให้ฟัง และต้องย้ำว่าที่ผ่านมาเราได้พยายาม
        อย่างเต็มที่แล้ว แต่ผลการตอบสนองไม้เป็นไปตามคาดหวัง
        
        ญาติอาจจะพยายามต่อรอง สิ่งที่ทําได้คือ รับฟังอย่างตั้งใจ และเริ่มอธิบายญาติเห็นถึงความทุกข์ทรมานของการรักษาที่ผ่านมาและระบุถึงความทุกข์ทรมานอย่างอื่นพี่อาจจะตามมา
        
        เตือนให้ญาติคํานึงถึงความปรารถนาของผู้ป่วย
        
        ถ้าหากมีการร้องไห้ ควรให้ญาติร้องโดยมิขัดจังหวะ
        
        ผู้นําการประชุมครอบครัวควรทําการสะท้อนอารมณ์ของญาติเป็นระยะ ๆ เช่น หมอรับรู้ได้ว่าคุณรักพ่อมาก ๆ เป็นต้น
        
        เน้นย้ำกับญาติว่า แผนการรักษาทั้งหมด เป็นการตัดสินใจร่วมกันของทีมสุขภาพและครอบครัวโดย
        มีจุดมุ่งหมายเดียวคือเพื่อสิ่งที่ดีที่สุดสําหรับผู้ป่วย
    - - ทําการปิดเครื่องติดตามสัญญาณชีพต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องติดตามการเต้นหัวใจ เครื่องวัดออกซิเจนปลายนิ้ว
      - ยุติการเจาะเลือด
      - ควรปิดประตูหรือปิดม่านให้มิดชิด
      - ทําความสะอาดใบหน้า ช่องปาก และร่างกายผู้ป่วย
      - ยุติการรักษาที่ไม่จําเป็น เช่น สารอาหารทางหลอดเลือด น้ําเกลือ ยาฆ่าเชื้อต่าง ๆ
      - นําสายต่าง ๆ ที่ไม่จําเป็นออก เช่น สายให้อาหารทางจมูก
      - ให้คงไว้เพียงการรักษาที่มุ่งเน้น
      - ให้คุมอาการไม่สุขสบายต่าง ๆ
      - ควรทําการยุติการให้ผู้ป่วยได้รับยาหย่อนกล้ามเนื้อ (neuromuscular blocking agent)
        เนื่องจากเป็นยาที่บดบังความไม่สุขสบายของผู้ป่วย
      - ให้ยาที่มักจําเป็นต้องได้ เช่น มอร์ฟิน ยานอนหลับกลุ่ม benzodiazepine ยาลดเสมหะ เป็นต้น
      - อธิบายครอบครัวถึงอาการต่าง ๆ ที่อาจเกิดขึ้น และวิธีการจัดการช่วงเวลานี้
      - แพทย์ควรทําการเข้าเยี่ยมบ่อย ๆ เพื่อประเมินความสุขสบายของผู้ป่วยและเป็นการทําให้ญาติมั่นใจว่าทีมสุขภาพไม่ได้ทอดทิ้งผู้ป่วย
    - - คำที่ไม่ควรพูด
        
        “ไม่เป็นไร”
        
        “ไม่ต้องร้องไห้”
      - ให้แสดงว่าการเสียใจกับการสูญเสียเป็นสิ่งปกติ
      - ให้คำแนะนะว่าเมื่อไหร่ จำเป็นต้องไปพบแพทย์