Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 8 ประเด็นจริยธรรมในการดูแลผู้ป่วยวิกฤตและการดูแลระยะท้ายของชีวิต -…

- - - - ช็อคและปฏิเสธสิ่งที่ได้รับรู้ ไม่เชื่อ ไม่ยอมรับความจริง ไม่เชื่อผลการรักษา
    - - “ทำไมต้องเกิดขึ้นกับเรา” “ไม่ยุติธรรมเลย ทำไมต้องเกิดกับเรา”
    - - ที่ต่อรองความผิดหวังหรือข่าวร้ายที่ได้รับ รู้สึกว่าตนเองมีความผิดที่ยังไม่ได้ท าบางอย่างที่ค้างคา
    - - เริ่มรับรู้ว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ออกห่างจากสังคมรอบข้าง มีการบกพร่องในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน และหน้าที่การงาน
    - - เริ่มยอมรับสิ่งต่างๆตามความเป็นจริง มองเหตุการณ์อย่างพิจารณามากขึ้น มองเป้าหมายในอนาคตมากขึ้น ปรับตัว และเรียนรู้เพื่อให้ดำเนินชีวิตต่อไปได้
- - - - การประเมินความต้องการของผู้ป่วยและครอบครัว,การสื่อสาร,จัดการอาการ
      - ข้อดี: ผู้ป่วยได้รับการดูแลpalliative care
      - ข้อจำกัด: รูปแบบไม่มีหลักฐานว่าลดอัตราการครองเตียง ซึ่งแพทย์แต่ละสาขาทำงานไอซียูไม่เท่ากัน และมีมุมมองต่างกัน หลักดูแลคือ ABCD
        
        Attitude: ทัศนคติของทีมสุขภาพ คำนึกถึงผู้ป่วยและญาต
        
        Behavior: การปฏิบัติต่อผู้ป่วยและญาติ ให้เกียรติ ให้ความสำคัญ สบตา
        
        Compassion: ความปรารถนาช่วยผู้ป่วยและญาติไม่ทุกข์ทรมาน
        
        Dialogue: เนื้อหาของบทสนทนามุ่งเน้นตัวตนผู้ป่วย
    - - ข้อดี
        
        ทีมpalliative careเป็นทีมชำนาญมีความรู้
        
        ลดอัตราครองเตียงไอซียูได้
        
        ลดการรักษาไม่เกิดประโยชน์
        
        ลดการเกิดความเครียดจากการทำงานในไอซียู
        
        การดูแลต่อเนื่องจากออกจากห้องไอซียู
        
        ลดการเกิดปัญหาระหว่างทีมสุขภาพกับครอบครัว
      - ข้อจำกัด: แต่ละโรงพยาบาลยังไม่มีpalliative care บางครั้งเกิดปัญหาระหว่างผู้ร่วมงาน
    - - แพทย์เวชบำบัดวิกฤตมีความรู้palliative care ให้ผู้ป่วยและมีข้อบ่งชี้ปรึกษาในโรงพยาบาล มีทีมสุขภาพช่วยดูแล
  - - - ผลดี:ลดการไม่ใช้เครื่องพยุงชีพ ลดระยะนอนรักษา
      - อาศัยการอบรม ฝึกฝนทีมสุขภาพ สื่อสารที่ตรงและเป็นจริงให้มีความพึงพอใจ
      - หลักการ
        
        1.มีแผ่นพับแนะนำครอบครัวถึงการเตรียมตัวทำการประชุมครอบครัว
        
        2.ปิดเครื่องมือสื่อสารทุกครั้ง สถานที่เป็นส่วนตัว
        
        3.หลีกเลี่ยงศัพท์แพทย์
        
        4.ให้เกียรติครอบครัว ฟังอย่างตั้งใจและเสนอความคิดเห็น
        
        5.มีความเห็นใจครอบครัว
        
        6.บทสนทนาควรเน้นตัวตนของผู้ป่วยมากกว่าโรค
        
        7.ปล่อยให้มีช่วงเงียบ ให้ญาติทบทวน ฟังอย่างตั้งใจทุกครั้ง
        
        8.บอกพยากรณ์โรคที่ตรงจริงที่สุด
        
        9.เนื้อหาที่พูดคุยควรแบ่งช่วงเวลาควรทำอย่างช้าวันที่3 และ 5 ควรเลี่ยงเริ่มประชุมครอบครัวเฉพาะเมื่อผู้ป่วยมีอาการแย่ลง
    - - ใส่ใจประเมินอาการและจัดการอาการไม่สุขสบายอย่างเต็มที่
    - - หัวใจคือทักษะการสื่อสารและการพยากรณ์โรค
      - แพทย์ต้องให้ข้อมูลโรคที่เกิดขึ้นกับผู้ป่วย รวมถึงบอกผลการรักษาที่ครบถ้วนตรงจริงแก่ผู้ป่วยและญาติ
      - การประชุมครอบครัว เป็นกิจกรรมมีเป้าหมายเพื่อสร้างความเข้าใจ ใจที่ดีระหว่างทีสุขภาพกับผู้ป่วยและครอบครัวเกี่ยวกับโรค แนวทางการดูแลผู้ป่วยในอนาคต
      - แนวทางแก่สุขภาพในการประชุมครอบครัว ควรพูดคุยเกี่ยวกับการวางแผนและคุยเป้าหมายการรักษา สาเหตุที่ใช้หัตถการต่างๆมาเป็นข้อบ่งชี้เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเป้าหมายการรักษา
      - รูปแบบเป้าหมายในการรักษา
        
        มุ่งเน้นให้สุขสบาย
        
        ทำทุกอย่างเต็มที่
        
        ลองทำดูก่อนแล้วตอบสนองไม่ดี อาจยุติการรักษาบางอย่าง
      - การประชุมครอบครัวทุกครั้ง ต้องมีการบันทึกเพื่อเป็นหลักฐานการแพทย์ และง่ายต่อการทบทวนเมื่อเปลี่ยนทีมผู้รักษา
        
        วัน เวลา สถานที่
        
        ผู้ป่วยเข้าร่วมการประชุมหรือไม่
        
        สมาชิกเข้าร่วมประชุม
        
        ผู้ป่วยมีพินินัยกรรมชีวิตมาก่อนหรือไม่
        
        สมาชิกครอบครัวที่เข้าร่วมประชุม บุคคลใดคือผู้แทนสุขภาพ
        
        ครอบครัวและผู้แทนสุขภาพ เข้าใจการพยากรณ์โรคของผู้ป่วย
        
        อะไรคือคุณค่าการดำรงชีวิตของผู้ป่วย ลักษณะตัวตนของผู้ป่วย ความคาดหวังของครอบครัว สิ่งกังวล
        
        เป้าหมายการรักษา
        
        การวางแผนการรักษา
      - ข้อระวัง การพยากรณ์โรคแบบไม่มีอคติ
      - บางครั้งผู้ป่วยไม่สามารถมีชีวิตต่อไปได้ รักษาขณะเพียงยื้อชีวิตความตายเท่านั้น การประชุมครอบครัวควรทำโดยมีผู้ชำนาญมีแระสบการณ์และทักษะสื่อสาร ควรเรียกผู้เกี่ยวข้องประชุมพร้อมกัน ซึ่งสาระสำคัญดังนี้
        
        1.รู้จักตัวตนของคนไข้
        
        2.ทำการฟังอย่างตั้งใจ มีการทบทวนสาระสำคัญเป็นระยะ พยายามให้ญาติคิดถึงสิ่งที่ผู้ป่วยต้องการและทำการทวนซ้ำเพื่อความถูกต้อง และยืนยันว่าเราฟังอยู่
        
        3.หลักจากนั้นผู้นำการประชุมครอบครัวทำการเล่าอาการให้ฟัง และต้องย้ำผ่านมาทางเราได้พยายามเต็มที่แล้ว
        
        ช่วงนี้ ญาติอาจพยายามต่อรอง ต้องตั้งใจฟังอย่างตั้งใจและอธิบายญาติเห็นถึงความทุกข์ทรมานของการรักษาที่ผ่านมา
        
        5.เตือนให้ญาติคำนึงถึงความปรารถนาของผู้ป่วย
        
        6.มีการร้องไห้ ควรให้ญาติร้องโดยไม่ขัดจังหวะ
        
        7.ผู้นำการประชุมครอบครัวต้องสะท้อนอารมณ์ญาติเป็นระยะๆ
        
        8.เน้นย้ำญาติว่าแผนการรักษาทั้งหมด เป็นการตัดสินใจร่วมกับทีมสุขภาพและครอบครัว เพื่อสิ่งที่ดีที่สุดแก่ผู้ป่วย
    - - การเตรียมตัวผู้ป่วย
        
        ทำการปิดเครื่องติดตามสัญญาณชีพต่างๆ
        
        ยุติการเจาะเลือด
        
        ควรปิดประตูหรือม่านให้มิดชิด
        
        ทำความสะอาดใบหน้า ช่องปาก ร่างกายผู้ป่วย
        
        ยุติการรักษาที่ไม่จำเป็น
        
        ให้คงไว้เพียงการรักษาที่มุ่งเน้น
        
        ให้คุมอาการไม่สุขสบายต่างๆ
        
        ควรทำการยุติการให้ผู้ป่วยรับยาหย่อนกล้ามเนื้อ
        
        ให้ยาที่มักจำเป็นต้องได้ เช่นยานอนหลับ
        
        อธิบายครอบครัวถึงอาการต่างๆที่อาจเกิดขึ้น และวิธีการจัดการช่วงเวลานี้
        
        แพทย์ควรทำการเข้าเยี่ยมบ่อยๆ
        
        การดูแลช่วงใกล้เสีบชีวิตเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ต้องดูแลทุกอย่างราบรื่นที่สุด
    - - หลักจากผู้ป่วยเสียชีวิต ทีมสุขภาพทำการแสดงความเสียใจต่อการสูญเสีย รวมถึงมีเอกสารคำแนะนำการดูแลร่างกายและจิตใจผู้สูญเสีย และมีคำแนะนำว่าเมื่อไหร่ผู้สูญเสียจำเป็นต้องพบแพทย์หรือนักจิตบำบัดเพื่อปรึกษาปัญหา