Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ประเด็นทาง จริยธรรมในการดูแลผู้ป่วย วิกฤต และการดูแลระยะ ท้ายของชีวิต,…

- - - - การได้รับการเจาะคอ
      - การใส่ท่อช่วยหายใจ
      - ผลเลือดเป็นบวก/การติดเชื้อ HIV
      - เป็นมะแรงระยะลุกลามรักษาไม่ได้
      - เป็นโรคแทรกซ้อนจนเสียชีวิต
    - - ต่อผู้ป่วยและครอบครัว
      - ต่อผู้ดูแล
  - - - ดูแลหัวใจความเป็นมนุษย์
      - ฝึกฝนวิธีการแจ้งข่าวร้าย
      - ข้อมูลชัดเจนเกี่ยวกับแผนการรักษา
      - ผลการรักษาและการดำเนินการของโรค
      - กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
  - - - ช็อคและปฏิเสธสิ่งที่ได้รับรู้
        ไม่ยอมรับความจริง ไม่เชื่อผลการรักษา
      - “คุณหมอแน่ใจรึเปล่าว่าผลการตรวจถูกต้อง”
    - - ความโกรธอาจจะขยายไปยังแพทย์ ครอบครัว ญาติ เพื่อน มี อารมณ์รุนแรง ก้วร้าว และต่อต้าน
      - “ไม่ยุติธรรมเลย ทำไมต้องเกิดกับเรา”
    - - การต่อรองแฝงด้วยความรู้สึกผิดไว้ รู้สึกว่าตนเอง
        มีความผิดที่ยังไม่ได้ทาบางอย่างที่ค้างคา
      - “อยากเห็นลูกเรียนจบก่อน”
    - - ผู้ป่วยและญาติจะเริ่มรับรู้ว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ความรู้สึกซึมเศร้าจะเริ่มเกิดขึ้น
      - ออกห่างจากสังคมรอบข้าง เก็บตัว ไม่ค่อยพูดคุย หรืออาจร้องไห้ คิดหมกมุ่นเกี่ยวกับความตาย คิดว่าตนไร้ค่า
    - - เริ่มยอมรับสิ่งต่างๆตามความเป็นจริง มองเป้าหมายในอนาคตมากขึ้น และเรียนรู้เพื่อให้ดำเนินชีวิตต่อไปได้
- - - - ทีมแพทย์ที่ดูแลรักษาร่วมกันมากกว่า 1 สาขา
      - แพทย์แต่ละสาขามุ่งเน้นการรักษาอวัยวะที่ตนรับผิดชอบ ทำให้ไม่ได้มองผู้ป่วยแบบองค์รวม
    - - ทีมสุขภาพมักมุ่งประเด็นไปที่การหายของโรคมากกว่าความสุขสบาย
    - - ผู้ป่วยมีโอกาสที่จะดีขึ้นแล้วกลับไปทรุดลงได้หลายครั้ง
    - - พิจารณาใช้กับผู้ป่วยที่มีโอกาสจะรักษาให้อาการดีขึ้นได้ ไม่ใช้กับผู้ป่วยวิกฤติทุกราย โดยไม่คำนึงถึงทรัพยากรที่มีจำกัด
    - - มีความคาดหวังสูงที่จะดีขึ้นจากภาวะเจ็บป่วยที่รุนแรง
      - ผู้ป่วยมีอาการทรุดลงมีโอกาศเสียชีวิตสูง ทำให้ญาติเสียใจมาก และมีแนวโน้มที่จะไม่ต้องการการรักษาแบบ palliative care
    - - จะพลุกพล่านวุ่นวาย มีเสียงสัญญาณเตือนตลอดเวลา ไม่เหมาะกับการเป็นสถานที่สุดท้ายก่อนผู้ป่วยจากไป
    - - มุ่งให้มีชีวิตรอดพ้นจากภาวะวิกฤต
      - ทีมสุขภาพจะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้ผู้ป่วยรอดชีวิต
      - ทีมสุขภาพที่ทำงานในไอซียูเกิดภาวะหมดไฟ (burn out) จากการรักษาที่ไม่เกิดประโยชน์แก่ผู้ป่วย
  - - - การประเมินความต้องการของผู้ป่วยและครอบครัว
      - การสื่อสาร
      - การจัดการอาการไม่สุขสบายต่าง ๆ
      - ข้อดี คือ ผู้ป่วยทุกคนจะได้รับการดูแลแบบ palliative care
      - ข้อจำกัด คือ รูปแบบการดูแลแบบนี้ยังไม่มีหลักฐานว่าสามารถลดอัตราการครองเตียงได
    - - Attitude หมายถึง ทัศนคติของทีมสุขภาพ
      - Behavior หมายถึง การปฏิบัติต่อผู้ป่วยและญาติ
      - Compassion หมายถึง มีความปรารถนาที่จะช่วยให้ผู้ป่วยและญาติไม่ทุกข์ทรมาน
      - Dialogue หมายถึง เนื้อหาของบทสนทนามุ่งเน้นที่ตัวตนของผู้ป่วย ไม่ใช่ตัวโรค
    - - ข้อบ่งชี้ในการปรึกษา
        
        ICU admission after hospital stay at least 10 days
        
        Multi-system/organ failure at least three systems
        
        Diagnosis of active stage IV malignancy (metastatic disease)
        
        Status post cardiac arrest
        
        Diagnosis of intracerebral hemorrhage requiring mechanical ventilation
        
        Terminal dementia
        
        Surprise question "No"
      - ข้อดี
        
        ทีม palliative care เป็นทีมที่ชำนาญมีความรู้
        
        ลดอัตราการครองเตียงในไอซียูได้
        
        ลดการรักษาที่ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์
        
        ลดการเกิดปัญหาระหว่างทีมสุขภาพกับครอบครัวได้
        
        ลดการเกิด “ICU strain” หรือ ความเครียดที่เกิดจากการทำงานในไอซียู
        
        เป็นประโยชน์ต่อการดูแลต่อเนื่องหลังจากออกจากไอซียู
    - - มีข้อบ่งชี้ในการปรึกษาและมี
        ระบบให้คำปรึกษาในโรงพยาบาล
  - - - การดูแลในหอผู้ป่วยวิกฤตน้อยกว่าหอผู้ป่วยอื่นๆ
      - ผู้ป่วยที่มีอาการไม่สุขสบายและไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสมมากกว่าหอผู้ป่วยอื่นๆ
      - การสื่อสารในหัวข้อแผนการรักษาน้อยกว่าผู้ป่วยอื่น
  - - - ทักษะการสื่อสารและ
        การพยากรณ์โรค (prognostication)
        
        Surprise question คือ การตั้งคำถามว่า “จะประหลาดใจหรือไม่ถ้าหากผู้ป่วยคนนี้จะเสียชีวิตในอีก6-12 เดือนข้างหน้า”
        
        สภาวะที่ผู้ป่วยจะดำรงต่อไปหลังจากภาวะวิกฤตจะมีอวัยวะล้มเหลวเรื้อรัง
        
        ผู้ป่วยจะมีความรับรู้ (cognitive function) มากน้อยเพียงใด
        
        เป็นสภาวะที่ผู้ป่วยปรารถนาหรือไม่
      - เป้าหมายในการรักษา
        
        มุ่งเน้นให้สุขสบาย
        
        ทำทุกอย่างเต็มที่
        
        ลองทำดูก่อน
      - ข้อมูลที่ควรมีการบันทึกไว้
        
        วัน เวลา สถานที่
        
        ผู้ป่วยเข้าร่วมในการประชุมหรือไม่
        
        สมาชิกที่เข้าร่วมประชุม ทั้งฝ่ายผู้ป่วยและทีมสุขภาพ
        
        ผู้ป่วยมีพินัยกรรมชีวิต (advance directives)
        
        สมาชิกครอบครัวที่เข้าร่วมประชุม บุคคลใดคือผู้แทนสุขภาพ
        
        ครอบครัวและผู้แทนทางสุขภาพ เข้าใจการพยากรณ์โรคของผู้ป่วย
        
        อะไรคือคุณค่าการดำรงชีวิตของผู้ป่วย
        
        เป้าหมายการรักษา
        
        การวางแผนการรักษา
      - การประชุมครอบครัว (Family meeting)
        
        พูดคุยเกี่ยวกับการวางแผนและการคุย
        เป้าหมายการรักษา สาเหตุที่ควรใช้หัตถการต่าง ๆ
        
        สาระสำคัญ
        
        รู้จักตัวตนของคนไข้ไม่ใม้เฉพาะโรค
        
        ทำการฟ้งอย่างตั้งใจ
        
        ต้องย้ำว่าที่ผ่านมาเราได้พยายามอย่างเต็มที่แล้ว
        แต่ผลการตอบสนองไม่เป็นไปตามคาดหวัง
        
        4.รับฟังอย่างตั้งใจ และอธิบายญาติเห็นถึงความทุกข์ทรมานของการรักษาที่ผ่านมา
        
        เตือนให้ญาติคำนึงถึงความปรารถนาของผู้ป่วย
        ในทุก ๆ การตัดสินใจ
        
        ถ้าหากมีการร้องไห้ ควรให้ญาติร้องโดยมิขัดจังหวะ
        
        ผู้นำการประชุมครอบครัว ควรทำการสะท้อนอารมณ์ของญาติเป็นระยะ ๆ
        
        เน้นย้ำกับญาติว่า แผนการรักษาทั้งหมด เป็น การตัดสินใจร่วมกันของทีมสุขภาพและครอบครัว
    - - มีแผ่นพับแนะนำครอบครัวถึงการ
        เตรียมตัวก่อนทำการประชุมครอบครัว
      - ปิดเครื่องมือสื่อสารทุกครั้งที่พูดคุยกับครอบครัว
      - หลีกเลี่ยงคำศัพท์แพทย์
      - ให้เกียรติครอบครัวโดยการฟังอย่างตั้งใจ
      - มีความเห็นใจครอบครัวที่ต้องประเชิญเหตุการณ์นี้
      - บทสนทนาควรเน้นที่ตัวตนของผู้ป่วยมากกว่าโรค
      - ปล่อยให้มีช่วงเงียบ เพื่อให้ญาติได้ทบทวน
      - บอกการพยากรณ์โรคที่ตรงจริงที่สุด
      - เนื้อหาที่พูดแบ่งตามช่วงเวลาที่ผู้ป่วยเข้ารักษาในไอซียู
    - - การใส่ใจประเมินอาการและจัดการ อาการไม่สุขสบายอย่างเต็มที่
      - อาการหอบเหนื่อย ปวด
        ภาวะสับสน
    - - ทำการปิดเครื่องติดตามสัญญาณชีพต่าง ๆ
      - ยุติการเจาะเลือด
      - ควรปิดประตูหรือปิดม่านให้มิดชิด
      - ทำความสะอาดใบหน้า ช่องปาก และร่างกายผู้ป่วย
      - ยุติการรักษาที่ไม่จำเป็น
      - นำสายต่าง ๆ ที่ไม่จำเป็นออก
      - ให้คงไว้เพียงการรักษาที่มุ่งเน้น
      - ให้คุมอาการไม่สุขสบายต่าง ๆ
      - ควรทำการยุติการให้ผู้ป่วยได้รับยาหยอนกล้ามเนื้อ (neuromuscular blocking agent)
      - ให้ยาที่มักจำเป็นต้องได้ เช่น มอร์ฟิน
      - อธิบายครอบครัวถึงอาการต่าง ๆ ที่อาจเกิดขึ้น
      - แพทย์ควรทำการเข้าเยี่ยมบ่อย ๆ
    - - ทีมสุขภาพทำการแสดงความเสียใจต่อการสูญเสีย
      - ไม่ควรพูดคำบางคำ เช่น “ไม่เป็นไร” “ไม่ต้องร้องไห้”
      - มีเอกสารคำแนะนำการดูแลร่างกายและจิตใจผูู้สูญเสีย
      - มีคำแนะนำว่าเมื่อไหร่ผู้สูญเสียจำเป็นต้องพบแพทย์หรือนักจิตบำบัด