Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การประเมินสัญญาณชีพ, ดาวน์โหลด, kids1-3-15-672x675, unnamed, images,…

- - - - วาสลินสําหรับหล่อลื่น
      - นาฬิกาที่มีเข็มวินาที
      - ถาดพร้อมแก้วที่บรรจุปรอท น้ําสบู่ และน้ํายาฆ่าเชื้อ
      - ภาชนะใส่สําลีและกระดาษชําระที่สะอาด
      - เทอร์โมมิเตอร์
      - ชามรูปไต
      - ปากกาน้ําเงินและแดง
      - กระดาษบันทึก
    - - จัดท่าของผู้ป่วยทางปากและรักแร้ จัดให้นั่งหรือนอนทางทวารหนัก จัดให้นอนตะแคง ขาบนงอ ขาล่างเหยียดตรง กั้นม่านหรือปิดประตู เปิดเฉพาะส่วนทวารหนัก
      - วัดอุณหภูมิร่างกาย
      - ตรวจสอบการทํางานของปรอท
      - เอาเทอร์โมมิเตอร์ออก เช็ดด้วยกระดาษทิชชูจากบนลงปลายด้วยวิธีการหมุน
      - อ่านค่าอุณหภูมิที่ได้
      - บันทึกลงกระดาษที่เตรียมไว้
      - บอกให้ผู้ป่วยทราบ
      - ล้างมือให้สะอาด
      - นําอุปกรณ์ไปล้างให้สะอาดและเก็บเข้าที่
    - - การวัดอุณหภูมิทางรักแร้
      - การวัดอุณหภูมิทางทวารหนัก
      - การวัดอุณหภูมิทางปาก
      - การวัดอุณหภูมิโดยใช้เทอร์โมมิเตอร์แบบอิเล็กทรอนิกส์
        
        การวัดทางหู
        
        การวัดทางผิวหนัง
    - - ถ้าใช้เทอร์โมมิเตอร์วัดทางทวารหนัก ต้องทาวาสลินให้ลื่น
      - สลัดเทอร์โมมิเตอร์ให้ต่ํากว่าระดับ 35 ̊C หรือ 95 ̊F ก่อนวัดทุกครั้ง
      - ถ้าใช้เทอร์โมมิเตอร์วัดทางรักแร้ ต้องเช็ดรักแร้ให้แห้งเสียก่อน และหุบรักแร้ให้แน่น
      - เช็ดเทอร์โมมิเตอร์ด้วยสําลี หรือกระดาษชําระทันทีเมื่อเอาออกจากผู้ป่วย
      - ทอร์โมมิเตอร์ทางปากและทางทวารหนักให้แยกภาชนะใส่และแยกทําความสะอาด
      - ห้ามนําเทอร์โมมิเตอร์ไปวางไว้นอกภาชนะที่ใส่เทอร์โมมิเตอร์
      - ห้ามนําเทอร์โมมิเตอร์ที่วัดทางปากไปวัดทางทวารหนักหรือนําเทอร์โมมิเตอร์ที่วัดทางทวารหนักไปวัดทางปาก
      - ถ้าอุณหภูมิที่วัดได้สูงหรือต่ํากว่าปกติมาก ให้วัดซ้ํา ถ้าผิดปกติรายงานให้หัวหน้าเวร
      - ไม่ควรวัดอุณหภูมิทางปากหลังจากดื่มน้ําเย็นหรือร้อน ให้รออย่างน้อย 15นาที
      - ต้องบันทึกผลการวัดของผู้ป่วยแต่ละคนลงในสมุดบันทึกทันทีเพื่อป้องกันการลืม
  - - - การถอดเสื้อผ้า หรือสิ่งตกแต่งที่ทําให้อุ่น
      - การลดกิจกรรมต่างๆเพิ่มพื้นที่ผิวให้สามารถระบายความร้อน
      - การลดกิจกรรมต่างๆเพิ่มพื้นที่ผิวให้สามารถระบายความร้อน
    - - การพาความร้อน
      - การนําความร้อน
      - การแผ่รังสี
      - การระเหยเป็นไอ
  - - - ดูแลเช็ดตัวลดไข้
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาลดไข้ตามแผนการรักษาของแพทย์
      - จัดสภาพแวดล้อมให้อากาศถ่ายเทได้สะดวก
      - วัดอุณหภูมิร่างกายภายหลังการเช็ดตัว หรือหลังให้ยาลดไข้ 30 นาที
      - ดูแลให้ผู้ป่วยพักผ่อน
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษาของแพทย์เพื่อทําลายเชื้อจุลชีพ
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับออกซิเจนตามแผนการรักษา
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับความอบอุ่นในระยะที่มีอาการหนาวสั่น
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับอาหารที่มีโปรตีน และคาร์โบไฮเดรตสูง อาหารอ่อนย่อยง่าย
      - แนะนําให้ดื่มน้ํามากๆ ในรายที่ไม่มีข้อห้าม
      - บันทึกปริมาณน้ําเข้า-น้ําออก
      - ดูแลช่องปากให้เยื่อบุชุ่มชื้นทําความสะอาดช่องปากบ่อย ๆ
      - ตรียมเสื้อผ้าแห้งให้ผู้ป่วยใส่เพื่อให้สามารถระบายความร้อนได้ดี
      - ติดตามการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิร่างกาย
    - - ระยะสิ้นสุดไข้
        
        ผิวหนังแดงและรู้สึกอุ่น มีเหงื่อออก อาการหนาวสั่นลดลง อาจเกิดภาวะขาดน้ําได้
        
        การลูบตัวด้วยน้ําเย็นจัด
        
        การลูบตัวด้วยน้ําอุ่น
        
        การลูบตัวด้วยน้ําธรรมดา
        
        การเช็ดตัวด้วยแอลกอฮอล์
      - ระยะไข้
        
        หน้าแดง ผิวหนังอุ่น รู้สึกร้อนหรือหนาว กระสับกระส่าย หรือง่วง หลับเกือบตลอดเวลา เบื่ออาหาร เหงื่อออกมาก ปวดศีรษะ ชีพจรและหายใจเร็ว ถ้าอุณหภูมิสูงมากๆจะสับสน ถ้าเป็นในเด็กอาจจะชัก
      - ะยะเริ่มต้น หรือระยะหนาวสั่น
        
        อัตราการเต้นของชีพจรและการหายใจ เพิ่มขึ้น หนาวสั่น ซีด ผิวหนังเย็น และเหงื่อออกน้อย
    - - ให้ดื่มน้ําหรือเครื่องดื่มอุ่นๆ เป็นการเพิ่มอุณหภูมิแก่ร่างกายโดยการนําความร้อน
      - ถูและนวดผิวหนัง จะช่วยเพิ่มความร้อนให้กับผิวหนังโดยการเสียดสี
      - คลุมหรือโพกศีรษะด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่ เพื่อป้องกันการสูญเสียความร้อน
      - ถ้าเป็นเด็กเล็กอาจใช้การโอบกอดเพื่อได้รับไออุ่นจากผู้สวมกอด
      - วางกระเป๋าน้ําร้อนหรือผ้าห่มไฟฟ้า เพื่อเพิ่มความอบอุ่นระวังอันตรายจากไฟฟ้า
      - ให้ความมั่นใจแก่ผู้ป่วย โดยการอยู่กับผู้ป่วย เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความวิตกกังวล
      - เพิ่มความหนาของผ้าห่มหรือเพิ่มจํานวนผ้าห่มให้เกิดความอบอุ่นเพิ่มขึ้น
      - สังเกตอาการอย่างใกล้ชิดค้นหาสาเหตุของอาการหนาวสั่น
      - จัดสิ่งแวดล้อมให้อบอุ่น ปิดเครื่องปรับอากาศหรือปรับอุณหภูมิสูงขึ้น
- - - - จังหวะของชีพจรปกติ
        
        มีช่วงพักระหว่างจังหวะเท่ากัน ชีพจรเต้นสม่ําเสมอ เรียกว่า Pulse regularis
      - จังหวะของชีพจรผิดปกติ
        
        ชีพจรที่เต้นไม่เป็นจังหวะแต่ละช่วงพักไม่สม่ําเสมอ ชีพจรเต้นไม่สม่ําเสมอ หรืออาจจะมีจังหวะการเต้นสม่ําเสมอสลับกับไม่สม่ําเสมอเรียกว่า Arrhythmiaหรือ Irregular
    - - ระดับ 1Threadyมีลักษณะชีพจรแผ่วเบา
      - ระดับ 2 Weak ชีพจรแรงกว่าระดับ 1 ค่อนข้างเบา
      - ระดับ 0ไม่มีชีพจรคลําชีพจรไม่ได้
      - ระดับ 3Regular ลักษณะชีพจรเต้นจังหวะสม่ําเสมอ
      - ระดับ 4 Bounding pulseลักษณะชีพจรเต้นแรง
    - - ภาวะที่อัตราการเต้นของหัวใจในผู้ใหญ่มากกว่า100ครั้ง/นาที เรียกว่าTachycardia
      - ภาวะที่อัตราการเต้นของหัวใจในผู้ใหญ่น้อยกว่า 60 ครั้ง/นาที เรียกว่า Bradycardia
    - - ปกติผนังหลอดเลือดจะมีลักษณะตรงและเรียบมีความยืดหยุ่นดี ในผู้สูงอายุผนังหลอดเลือดแดงมีความยืดหยุ่นน้อยขรุขระ และไม่สม่ําเสมอ
- - - - ปากกาน้ําเงินและแดง
      - กระดาษและแบบฟอร์มการบันทึก
      - นาฬิกาที่มีเข็มวินาที
    - - บอกให้ผู้ป่วยทราบและขออนุญาตจับต้องตัวผู้ป่วย
      - เริ่มนับการหายใจหลังจากการนับชีพจรเสร็จแล้วโดยพยาบาลยังคงจับข้อมือผู้ป่วยไว้เสมือนว่ากําลังนับชีพจร เพื่อป้องกันผู้ป่วยเกร็งและควบคุมการหายใจด้วยตนเอง
      - ล้างมือให้สะอาด
      - นับอัตราการหายใจ สังเกตความลึก จังหวะ และลักษณะการหายใจ ในผู้ใหญ่ สังเกตการเคลื่อนไหวของทรวงอกในเด็กสังเกตการเคลื่อนไหวของท้อง
      - ประเมินการหายใจเต็ม 1 นาที
      - บันทึกลงกระดาษที่เตรียมไว้และบันทึกในแบบฟอร์มต่อไป
      - ล้างมือให้สะอาด
  - - - Hypoventilationเป็นการหายใจช้าและตื้น
      - Hyperventilationเป็นการหายใจเร็วและลึก
    - - Cheyne stokesเป็นการหายใจเป็นช่วงๆไม่สม่ําเสมอ
      - Biotเป็นการหายใจปกติสลับกับการหายใจเร็วลึก
    - - Tachypnea อัตราการหายใจในผู้ใหญ่ มากกว่า 24ครั้ง/นาที
      - Apneaการหยุดหายใจ
      - Bradypneaอัตราการหายใจในผู้ใหญ่ น้อยกว่า 10ครั้ง/นาที
    - - Stridor เสียงฟืด เป็นเสียงที่ได้ยินขณะหายใจเข้า
      - Wheezeเป็นเสียงวี๊ดได้ยินขณะหายใจออก
    - - Dyspneaเป็นอาการหายใจลําบาก
      - Orthopnea เป็นอาการหายใจลําบากในท่านอนราบจะหายใจได้ต้องลุกขึ้นนั่งหรือยืนเท่านั้น
      - Paroxysmal nocturnal dyspneaเป็นอาการหายใจลําบากในตอนกลางคืน
      - Paroxysmal dyspneaเป็นอาการหอบอย่างรุนแรง
      - Air hunger เป็นการพยายามหายใจโดยใช้ทั้งทางจมูก
    - - Cyanosisพบเยื่อบุและผิวหนังมีสีม่วงคล้ํา
  - - - การสูดเอาอากาศเข้าไปในถุงลมของปอด
      - การไล่อากาศออกจากปอด
    - - การเปลี่ยนแปลงของอารมณ์สภาวะแวดล้อม
      - อิทธิพลจากความเจ็บป่วย
- - - - วิธีใส่สายสวนเข้าไปในSuperior vena cavaและใช้เครื่องมือวัดความดันของเลือดที่จะเข้าหัวใจห้องบนขวา
    - - วิธีการฟัง
      - วิธีการคลํา
  - - - ความดันโลหิตสูง โดย Systolic สูงกว่า 140 mmHg และDiastolic สูงกว่า 90 mmHg
        
        รปวดศีรษะ บริเวณท้ายทอย ตาพร่า หรือมองไม่เห็น คลื่นไส้ อาเจียน ชักและหมดสติในที่สุด
    - - ความดันโลหิตต่ําโดยSystolic ต่ํากว่า 90 mmHgและDiastolic ต่ํากว่า 60 mmHg
        
        อนเพลีย ไม่มีแรง เหนื่อยง่ายกว่าปกติ หน้าซีด เหงื่อออก ตัวเย็น เป็นลมหมดสติ
  - - - รงดันของเลือดที่ไปกระทบกับผนังเส้นเลือดแดงมีหน่วยเป็นมิลลิเมตรปรอท(มม.ปรอทหรือmm.Hg.)
    - - อายุ
      - อิริยาบถขณะวัดความดันโลหิตและการออกกําลังกาย
      - ความเครียดและการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์
      - ลักษณะของร่างกายและปัจจัยอื่นๆ
        
        เพศเพศชายมักมีความดันโลหิตสูงกว่าเพศหญิงในวัยเดียวกัน
        
        ยายาที่มีผลต่อการหดรัดตัวของหลอดเลือดจะทําให้ความดันโลหิตสูง
        
        รูปร่างคนอ้วนความดันโลหิตมักสูงกว่าคนผอม