Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลแบบองค์รวมในการแก้ไขปัญหาทางจิตสังคมได้แก่วัยเด็ก วัยรุ่น…

- - - - เป็นพฤติกรรมที่แสดงออกที่เกิดจากความโกรธ คับข้องใจ รู้สึกผิด วิตกกังวล โดยมีเป้าหมายในการคุกคามหรือทำให้เกิดการบาดเจ็บและเสียหาย อาจจะด้วยคำพูด หรือการกระทำ
    - - เป็นภาวะของความเป็นปรปักษ์ และมีความประสงค์ร้าย เกิดขึ้นเมื่อบุคคลรู้สึกว่าตนเองถูกคุกคามหรือขาดพลังอำนาจ ซึ่งอาจแสดงออกอย่างตรงไปตรงมา หรือซ่อนเร้น เช่น ใช้ถ้อยคำรุนแรง พูดล้อให้ได้อาย การเฉยเมยไม่พูดไม่ทักทาย
    - - เป็นปฏิกิริยาของพฤติกรรมก้าวร้าวที่แสดงออกด้วยการ ทำร้าย หรือทำลายโดยตรง ซึ่งจะเป็นอันตรายต่อตนเอง ผู้อื่น หรือทรัพย์สินได้ เช่น การทำลายข้าวของ การทำร้ายร่างกาย การฆ่าผู้อื่น การฆ่าตนเอง
  - - - บาดเจ็บที่สมอง
      - เนื้องอกที่สมอง
      - สารสื่อประสาท(HT5, DA, NE)
      - น้ำตาลในเลือดต่ำ
      - สมองเสื่อม
    - - ทฤษฏีการเรียนรู้ของสังคม (Bandura)
      - ทฤษฏีทางปัญญา (Beck)
      - ทฤษฏีพฤติกรรมศาสตร์ (Skinner)
      - ทฤษฏีจิตวิเคราะห์ (Freud)
  - - - มีประวัติทําร้ายผู้อื่นวิธีรุนแรง/ก่อเหตุการณ์รุนแรงในชุมชนผู้ป่วยที่มีอาการหลงผิด
      - มีความคิดทําร้ายผู้อื่นให้ถึงแก่ชีวิต หรือมุ่งร้ายผู้อื่นแบบเฉพาะเจาะจง เช่น ระบุชื่อบุคคลที่จะมุ่งทําร้าย เคยมีประวัติก่อคดีอาญารุนแรง (ฆ่า พยายามฆ่า ข่มขืน วางเพลิง)
      - มีประวัติทําร้ายตัวเองด้วยวิธีรุนแรงมุ่งหวังให้เสียชีวิต
      - การพยาบาลผู้ป่วยที่มีความรู้สึกโกรธ
        
        จัดสิ่งแวดล้อมเพื่อการบำบัด
        
        เปิดโอกาสให้ระบายความความรู้สึก
        
        สร้างสัมพันธภาพด้วยท่าทีที่เป็นมิตร สงบ มั่นคง ใช้คำพูดที่ชัดเจน กระชับ ตรงไปตรงมา
        
        ให้การยอมรับและให้ข้อมูลว่าอารมณ์โกรธเป็นเรื่องปกติ
        
        การรู้ตัวของพยาบาล (Self awareness)
        
        เมื่อความโกรธลดลงให้สำรวจถึงสาเหตุ
        
        ชี้แนะและให้ข้อมูลให้ผู้รับบริการเข้าใจถึงผลเสียของการแสดงความโกรธออกมาอย่างไม่เหมาะสม
        
        ส่งเสริมให้ผู้รับบริการวางแผนหาวิธีระบายความโกรธของตนออกมาอย่างเหมาะสม
      - การพยาบาลผู้ป่วยที่มีพฤติกรรมก้าวร้าวและมีพฤติกรรมรุนแรง
        
        จัดสิ่งแวดล้อมเพื่อการบำบัด ลดสิ่งกระตุ้น
        
        สร้างสัมพันธภาพด้วยท่าทีที่เป็นมิตร สงบ มั่นคง ใช้คำพูดที่ชัดเจน กระชับ ตรงไปตรงมา
        
        ประเมินระดับความก้าวร้าวและพฤติกรรมรุนแรง
        
        ถ้าผู้ป่วยส่งเสียงดัง ควรเรียกชื่อของผู้ป่วยด้วยเสียงที่ดังพอสมควร
        
        การรู้ตัวของพยาบาล (Self awareness)
        
        อยู่ในระยะที่ปลอดภัย ไม่เข้าใกล้ผู้ป่วย เฝ้าสังเกตพฤติกรรมผู้ป่วย
        
        หลีกเลี่ยงการจ้องมองผู้ป่วยด้วยท่าทีขึงขัง
        
        หากผู้ป่วยสามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้บ้าง พูดคุยให้ผู้ป่วยได้ฉุกคิด เตือนสติโดยเน้นให้ผู้ป่วย
        
        ตระหนักในอารมณ์ตนเอง “ดูท่าทางคุณกำลังโกรธ พอจะบอกได้หรือเปล่าคะ”
        
        บอกความต้องการ “ต้องการอะไร จะให้ช่วยเหลืออะไรบ้าง”
        
        ผ่อนคลายอารมณ์ “ใจเย็นๆ มีอะไรก็คุยกันได้”
        
        มีทางเลือกไม่ได้ถูกบีบบังคับให้จนมุม “อยากจะเล่าอะไรให้ใครฟังก็บอกได้นะ” “ถ้าไม่อยากฉีดยา ลองปรึกษากับหมอดีไหม เผื่อหมอจะมีวิธีอื่นๆที่เหมาะกับเรา”
        
        วางอาวุธ “วางมีดก่อนดีไหม คนอื่นๆ ก็ไม่มีใครถือมีด ทุกคนจะได้ปลอดภัย
        
        เมื่ออาการสงบ เปิดโอกาสให้ระบายความรู้สึก
        
        หากก้าวร้าวรุนแรง ควบคุมตนเองได้น้อยพิจารณาเรียกทีม จำกัดพฤติกรรมห้องแยก ผูกมัด และให้ยา
        
        แนะนำวิธีการจัดการกับความโกรธเพื่อไม่ให้เกิดพฤติกรรมก้าวร้าว
- - - - Defensive Retreat พยายามขจัดปัญหาโดยใช้ DM
      - Acknowledgement เผชิญกับความเป็นจริงอย่างรอบคอบ
      - Initial Impact รู้สึกตึงเครียดเมื่อรับรู้ว่ามีปัญหาเกิดขึ้น
      - Resolution or disintegration ปัญหาคลี่คลายหรือยุ่งยากขึ้น
    - - ระยะวิกฤตทางอารมณ์ (crisis period)
      - ระยะหลังวิกฤตทางอารมณ์ (postcrisis period)
      - ระยะก่อนเกิดภาวะวิกฤตทางอารมณ์ (precrisis period)
      - ความเข้มแข็งดีกว่าเดิม
      - ความเข้มแข็งเท่าเดิม
      - ความเข้มแข็งน้อยกว่าเดิม
    - - ความโกรธ (Anger)
      - ความซึมเศร้า (Depression)
      - ความกลัว (Fear)
      - ปฏิกิริยาตอบโต้อย่างรุนแรง (Potential for Violence)
  - - - วิตกกังวล
      - มีความสับสนเฉียบพลัน
      - การจัดการกับความเครียดไม่มีประสิทธิภาพ
    - - กระตุ้นให้ผู้รับบริการพูดถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน
      - รับฟังด้วยความตั้งใจ
      - สร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดเพื่อให้ผู้รับบริการรู้สึกไว้วางใจ
      - อธิบายให้รับบริการฟังว่าอารมณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น เช่นความรู้สึกผิด โกรธ เศร้า เกิดขึ้นได้เมื่อเกิดภาวะวิกฤต ทางอารมณ์ เพราะการรู้เช่นนี้จะทำให้อาการต่างๆ บรรเทาลงได้
      - ส่งเสริมให้ผู้รับบริการรับรู้ตามความเป็นจริง
      - ดูแลทางด้านร่างกาย
      - ให้บุคคลใกล้ชิดคอยช่วยเหลือ ตลอดจนใช้ศาสนาเป็นที่พึงทางใจ
      - ช่วยค้นหา social support
      - การจัดการอารมณ์ที่ตึงเครียดอย่างเหมาะสม
      - จำกัดพฤติกรรมที่ก้าวร้าวและพฤติกรรมทำร้ายตนเองหรือทำร้ายผู้อื่น
      - ส่งเสริมการจัดการปัญหาอย่างเหมาะสม
      - ติดตามประเมินหลังแก้ไขภาวะวิกฤตทางอารมณ์
- - - - ชุมชน
      - ทีมสหวิชาชีพ
      - ผู้ป่วย/ครอบครัว
    - - รักษาในโรงพยาบาลเฉพาะรายที่มีอาการรุนแรง
      - รักษาในโรงพยาบาลระยะเวลาสั้นๆ และกลับสู่ชุมชนเร็วขึ้น
      - มุ่งเน้นการดูแลในครอบครัวและในชุมชน
    - - หลักการสำคัญ 3 ประการ คือ
      - ยึดตามแนวคิดหลักการสาธารณสุขมูลฐาน ซึ่งเน้นให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการรับรู้ปัญหา แสวงหาความรู้ พิจารณาแนวทางแก้ไข จัดหาและใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์สูงสุด เพื่อสุขภาพอนามัยที่ดีของบุคคล ครอบครัวและชุมชน
      - 1) การส่งเสริมสุขภาพจิตและป้องกันการเจ็บป่วยทางจิต
      - 2) ให้การบำบัดรักษาแบบทันทีทันใด
      - เน้นการบำบัดในที่เกิดเหตุหรือที่บ้านมากที่สุด
  - - - ลักษณะการบริการเป็นแบบต่อเนื่องและสมบูรณ์ สอดคล้องตามวิถีชีวิต
      - เน้นการป้องกันทั้ง 3 ระดับ
      - มีวัตถุประสงค์เฉพาะเพื่อส่งเสริมสุขภาพจิต ป้องกันปัญหาทางจิต บำบัดรักษาดูแลช่วยเหลือ และฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยจิตเวชในชุมชนประชากรผู้ที่สุขภาพจิตดี มีแนวโน้ม/ภาวะเสี่ยง และเจ็บป่วยทางจิต
      - Primary prevention พยายามลดปัจจัยที่ทำให้เกิดความผิดปกติทางจิต
      - Secondary prevention พยายามค้นหา วินิจฉัยและรักษาผู้ป่วยให้เร็วที่สุด เพื่อลดระยะเวลาการป่วย
      - Tertiary prevention ป้องกันโรคแทรกซ้อนในระยะยาว ฟื้นฟูและติดตาม
      - การพยาบาลจิตชุมชน
        
        ประเมินอาการโดยใช้แบบประเมินต่างๆ ความร่วมมือในการรับประทานยา / ฉีดยา และติดตามผลการรักษาทุกเดือน
        
        ประเมินความสามารถในการทำหน้าที่ทางสังคม การงาน การดูแลตัวเอง ทุก 6 เดือน
        
        ทำทะเบียนผู้ป่วยจิตเวช (Case registration ) เพื่อทำตารางการนัดหมายและติดตามการรักษา
        
        ประเมินคุณภาพชีวิตทุกปี
        
        สร้างความมีส่วนร่วมกับชุมชน ในการลดอคติและช่วยเหลือดูแลฝึกอาชีพ
        
        เยี่ยมบ้านเพื่อดูสัมพันธภาพของคนในครอบครัว ภาระที่เกิดขึ้นจากการเจ็บป่วย ความเครียดภายในบ้าน
        
        ประสานครอบครัวและชุมชนเพื่อเตรียมจำหน่ายผู้ป่วย
        
        เฝ้าระวังอาการกำเริบซ้ำ พฤติกรรมรุนแรงในครอบครัวและชุมชน
        
        การคัดกรองปัญหาสุขภาพจิต
        
        การให้สุขภาพจิตศึกษาชุมชนตามความเสี่ยงของปัญหาสุขภาพจิตที่พบและตามช่วงวัย
        
        ดูแลให้ยาต่อเนื่อง ลดปัจจัยกระตุ้น เช่น ความเครียด สารเสพติด สิ่งแวดล้อม เป็นต้น
        
        ทำกิจกรรมส่งเสริมสุขภาพจิตในชุมชนตามช่วงวัยที่อาจมีความเสี่ยง
        
        ใช้ยาในขนาดเดิมที่ผู้ป่วยมีอาการดีขึ้น และนานถึง 6 เดือน เพื่อป้องกันอาการกำเริบ
        
        ให้คำปรึกษาครอบครัว ลดการแสดงอารมณ์เสียต่อกัน ลดความคาดหวัง การควบคุม
        
        ประสานกับหน่วยงานด้านสังคมสงเคราะห์ เพื่อจดทะเบียนผู้พิการ
      - ญาติมีส่วนช่วยอย่างไร
        
        ไม่ตรีตรา
        
        ใส่ใจความเป็นอยู่
        
        ระดับที่ 3 ระดับรุนแรง มีความคิดหวาดระแวง หลงผิด ประสาทหลอน หวาดระแวง ใช้ความรุนแรง
        ส่งเสริมความมีคุณค่าในตนเองของผู้ป่วย
        
        เมื่อเริ่มมีอาการผิดปกติให้พาผู้ป่วยมาพบแพทย์
        
        ระดับที่ 2 ระดับปานกลาง ฟุ้งซ่าน หมกมุ่น ไม่หลับ ระแวง ไม่รับประทานอาหาร ไม่สนใจตนเอง
        
        หาสาเหตุกระตุ้นและหาทางแก้ไข
        
        ระดับที่ 1 ระดับปกติ รับรู้ว่าตนเองหงุดหงิดง่าย มีความคิดกังวล เพิ่มขึ้น พักผ่อนได้น้อย แต่ควบคุมและจัดการตนเองได้
        
        ดูแลให้รับประทานยาตามแพทย์สั่ง
        
        สังเกตอาการเตือน (Warning sign)
- - - - 3.บุคคลซึ่งอาศัยที่สาธารณะเป็นที่พักนอนชั่วคราว
      - 4บุคคลที่มีสถานะทางทะเบียนราษฎรแต่ไร้สัญชาติ
      - 2.คนเร่ร่อน
      - 5.บุคคลที่ไม่มีสถานะทางทะเบียนราษฎร
      - 1) 1.บุคคลที่ประสบความเดือดร้อนอยู่ในภาวะยากลำบาก