Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ของเหลวในร่างกาย - Coggle Diagram

- - - - ระดับฮีโมโกลบินสัมพันธ์โดยตรงกับปริมาณเม็ดเลือดแดงในเลือดและปริมาตรเม็ดเลือดแดงอัดแน่น (hematocrit) เพศชายจะมีระดับฮีโมโกลบินสูงกว่าเพศหญิง
      - ระดับฮีโมโกลบินที่ลดลงแสดงถึงภาวะโลหิตจาง ซึ่งเกิดได้หลายสาเหตุ เช่น จากการเสียเลือด การขาดสารอาหารโดยเฉพาะธาตุเหล็กหรือวิตามินบี 12 และโฟเลท โรคเลือดทางพันธุกรรม เช่น ธัลลัสซีเมีย รวมถึงโรคของไขกระดูก ทำให้ผลิตเม็ดเลือดแดงได้ลดลง
      - ระดับฮีโมโกลบินสูง พบได้ในภาวะขาดสารน้ำในร่างกาย หรือโรคเลือดข้นจากการขาดออกซิเจนเรื้อรังหรือไขกระดูกทำงานผิดปกติ
  - - - 1.นิวโตรฟิล (Neutrophil)
        
        เป็นเม็ดเลือดขาวที่มีปริมาณมากที่สุด พบได้ประมาณ 40-80 % ของเม็ดเลือดขาวทั้งหมด
        
        มีหน้าที่ตอบสนองต่อภาวะการอักเสบและติดเชื้อเฉียบพลันโดยเฉพาะเชื้อแบคทีเรีย ซึ่งร่างกายสามารถตอบสนองโดยการเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็วและจับกินเชื้อโรคโดยตรง
        
        หลั่งสารตอบสนองต่อการอักเสบหรือติดเชื้อทำให้ร่างกายมีไข้
      - ลิมไฟไซท์ (Lymphocyte)
        
        เป็นเม็ดเลือดขาวขนาดเล็ก ทำหน้าที่สร้างภูมิต้านทานต่อทั้งเชื้อไวรัสและแบคทีเรีย
        
        มีปริมาณสูงขึ้นในภาวะติดเชื้อไวรัส และโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวบางชนิด
      - โมโนไซท์ (Monocyte)
        
        เป็นเม็ดเลือดขาวที่มีขนาดใหญ่ที่สุด ทำหน้าที่ทำลายเชื้อโรคที่เข้าสู่ร่างกาย ซึ่งมีประสิทธิภาพในการจับกินเชื้อโรคได้สูงกว่านิวโทรฟิลด์
        
        มักมีปริมาณเพิ่มขึ้นตอบสนองต่อภาวะติดเชื้อไวรัส วัณโรค หรือเชื้อรา รวมถึงโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวบางชนิด
      - อิโอซิโนฟิลด์ (eosinophil)
        
        เป็นเม็ดเลือดขาวที่มีปริมาณน้อยในกระแสเลือด ทำหน้าที่ในการตอบสนองต่อสิ่งแปลกปลอมที่ทำให้เกิดปฏิกิริยาภูมิแพ้
        
        ปริมาณสูงขึ้นพบได้ในผู้ที่เป็นโรคภูมิแพ้หรือหอบหืด แพ้ยา หรือมีพยาธิในร่างกาย
      - 5.เบโซฟิลด์ (basophil)
        
        เป็นเม็ดเลือดขาวที่มีปริมาณน้อยมากในเลือด ทำหน้าที่สร้างสารป้องกันมิให้เลือดแข็งตัว และรวมทั้งหลั่งสารที่ช่วยในการขยายของหลอดเลือด
- - - - สารประกอบไอออนิก เช่น NaCl
      - สารเชิงโมเลกุล เช่น CH3OH , O2
      - สารประกอบแอมฟิพาทิก (amphipathic compound)
  - - - เป็นการแพร่ของของเหลวผ่านเยื่อบางๆ (semipermiable membrane) ปกติจะหมายถึงการแพร่ของน้ำผ่านเยื่อหุ้มเซลล์
      - การแพร่ของน้ำจะแพร่ผ่านเยื่อหุ้มเซลล์จากด้านที่มีความเข้มข้นของสารถะลายต่ำ(น้ำมาก) ไปยังด้านที่มีความเข้มข้นของสารถะลายสูงกว่า (น้ำน้อย)
    - - เกิดจากการแพร่ของน้ำจากบริเวณที่น้ำมากเข้าสู่บริเวณที่น้ำน้อย แรงดันนี้จะดันให้ของเหลวขึ้นไปในหลอดได้
      - ในขณะที่ยังไม่สมดุลของหลวจะขึ้นไปบนหลอดได้เรื่อยๆ และเมื่อเกิดการสมดุลระดับของของเหลวในหลอดจะคงที่
      - แรงดันออสโมติกของสารละลายแต่ละชนิดจะแตกต่างกัน
      - สารละลายเจือจางมีแรงดันออสโมติกต่ำสารละลายที่เข้มข้นมากจะมีแรงดันออสโมติกสูง
  - - - Acid คือสารที่ให้โปรตอน (H+) กับสารอื่น
      - Base คือสารที่รับโปรตอน (H+) จากสารอื่น
- - - - เป็นระบบบัฟเฟอร์ของเลือด ควบคุม pH อยู่ที่ 7.4
      - ประกอบด้วย H2CO3 / HCO3-
    - - ต้านการเปลี่ยน pH ได้ดีในช่วง pH 5.9-7.9
      - อยู่ในไซโตรพลาสซึมของเซลล์ (pH 6.9-7.4)
      - ประกอบด้วย H2PO4- / HPO42-
    - - เช่น โปรตีน กรดนิวคลีอิก
- - - - แอนติไดยูเรติก ฮอร์โมน (antidiuretic hormone ; ADH) หรือ วาโซเพรสซิน (vasopressin)
        
        เป็นฮอร์โมนที่ทำให้ลดการหลั่งปัสสาวะ เมื่อร่างกายขาดน้ำจากการเสียเหงื่อ อุจจาระร่วง (diarrhea) หรือเมื่อไฮโพทาลามัสรู้สึกว่าร่างกายมีความเข้มข้นของเกลือ (saltiness) มากเกินไป ร่างกายจะหลั่ง ADH มากขึ้น
        
        ความเข้มข้นของสารในกระแสเลือด เรียกว่าออสโมลาริติ (osmolarity) เกี่ยวข้องกับความเข้มข้นของสาร รวมทั้งประจุโดยรวม จะส่งสัญญาณผ่านกระแสประสาทไปที่ไฮโพทาลามัส (ออสโมรีเซฟเตอร์ (osmoreceptor) กระตุ้นให้หลั่ง ADH
        
        ขณะที่ร่างกายสูญเสียสารเหลวหรือเลือดในร่างกายเป็นจำนวนมาก ฮอร์โมนADH จะหลั่งออกมามากขึ้น ทำให้เส้นเลือดหดตัว เส้นเลือดแคบลงทำให้ความดันเลือดสูงขึ้น
        
        ถ้าดื่มน้ำมากเกินไปทำให้สารเหลวในร่างกายจะเจือจางลง ฮอร์โมน ADH จะถูกหลั่งออกมาน้อยลง ไตจะขับปัสสาวะเพิ่มมากขึ้น เพื่อให้ความเข้มข้นปกติ
        
        การดื่มแอลกอฮอล์จะยับยั้งการหลั่งฮอร์โมน ADH ทำให้ปัสสาวะบ่อยมีผลให้สารน้ำในร่างกายต่ำ ทำให้ความดันโลหิตต่ำ รู้สึกมึนงง ปวดศีรษะ และกระหายน้ำได้
        
        โรคที่พบได้แก่ ไดอะปิทิส อินซิปิดัส (diabetes insipidus)
        
        อาการที่ปรากฏ คือมีการหลั่งปัสสาวะออกมาอย่างมาก ทำให้ต้องการน้ำทดแทน ซึ่งถ้าให้การทดแทนไม่เพียงพอจะเป็นอันตรายได้ ซึ่งเกิดจาก 2ประการดังนี้
        
        ไฮโพทาลามิก ไดอะบิทิส อินซิปิดัส (hypothalamic diabetes insipidus)
        
        คือมีการหลั่ง ADH จากต่อมไฮโพทาลามัสได้น้อย ซึ่งอาจเกิดจากได้รับอุบัติเหตุที่สมอง หรือการติดเชื้อ
        
        เนฟโฟจินิก ไดอะบิทิส อินซิปิดัส (nephrogenic diabetes insipidus)
        
        เกิดจากไตไม่สามารถตอบสนองต่อ ADH มักเกิดจากโรคที่เกิดที่ไต ภาวะกลายพันธุ์(mutation) ของยีน ทำให้การสร้างฮอร์โมน ADH ผิดปกติ
      - ระบบ renin - angiotensin หรือระบบ renin - angiotensin - aldosterone
        
        เป็นระบบฮอร์โมนที่ควบคุมความดันโลหิต และสมดุลของอิเล็กโตรไลต์รวมทั้งความต้านทานของระบบหลอดเลือด
        
        เมื่อมีการลดลงของ renal blood flow จะมีการหลั่ง renin ซึ่งจะไปเปลี่ยน angiotensinogen ไปเป็น angiotensin I และเปลี่ยนต่อไปเป็น angiotensin II
        
        anaiotensin II จะออกฤทธิ์ทำให้เกิดเส้นเลือดหดตัว (vasoconstriction) ทำให้ความดันโลหิตเพิ่มขึ้น นอกจากนั้น จะไปกระตุ้นการหลั่ง aldosterone ซึ่งสร้างที่ต่อมหมวกไต
        
        aldosterone ออกฤทธิ์ทำให้เพิ่มการดูดซึมกลับของโซเดียมคลอไรด์ และเพิ่มการขับกรดและโปแทสเซียมออกทางปัสสาวะ