Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 5 การพยาบาลผู้ป่วยวิกฤตที่ใช้เทคโนโลยี และยาที่ใช้บ่อยใน ICU,…

- - - - โรคหรือสาเหตุที่ผู้ป่วยต้องใส่เครื่องช่วยหายใจหายหรือทุเลาลง
        
        มีการแลกเปลี่ยนก๊าซเพียงพอค่าPaO2>60มม.ปรอทFiO2ไม่เกิน0.4
        
        ค่าPEEPน้อยกว่า5เซนติเมตรน้ํา
        
        ผู้ป่วยรู้สึกตัวและทําตามคําสั่ง
        
        สัญญาณชีพปกติอุณหภูมิ<38องศาเซลเซียสอัตราการเต้นของหัวใจ<100ครั้ง/นาทีอัตราการ
        
        หายใจ< 30 ครั้ง/นาที ระดับความดันซิสโตลิก 90-160 มม.ปรอท
        
        ค่าSpontaneoustidalvolumeเมื่อถอดเครื่องช่วยหายใจแล้วมากกว่า5มิลลิลิตรต่อน้ําหนักตัว 1 กิโลกรัม
        
        ความสามารถในการหายใจเองของผู้ป่วยคํานวณได้จากอัตราการหายใจครั้ง/นาทีหารด้วยค่า Spontaneous tidal volume หน่วยเป็นลิตร เรียกว่า Rapid shallow breathing index หรือ Rate Volume Ratio (RVR) <105 จึงจะมีโอกาสเอาเครื่องช่วยหายใจออกได้
        
        ใช้ยาระงับประสาทเพียงเล็กน้อยเท่านั้นในการควบคุมความกระวนกระวายของผู้ป่วย
        
        ไม่ใช้ยากระตุ้นหัวใจหรือหลอดเลือดถ้ามีต้องอยู่ในระดับต่ำหรือมีแนวโน้มว่าจะลดลงได้เรื่อยๆ
        
        สามารถไอได้ดี สังเกตได้จากขณะที่ดูดเสมหะ
      - วิธีการหย่าเครื่องช่วยหายใจ
        
        ผู้ป่วยหายใจเองทางTpieceหรือหายใจเองสลับกับเครื่องช่วยหายใจเป็นพักๆวิธีการคือให้ผู้ป่วยหายใจผ่าน T piece ที่ต่อกับ collugated tube โดยเริ่มให้ออกซิเจน 10 ลิตรต่อนาที ใช้เวลาประมาณ 1⁄2-2 ชั่วโมง
        หากผู้ป่วยไม่มีข้อบ่งชี้ในการใช้เครื่องช่วยหายใจและไม่มีความจําเป็นในการใช้ท่อช่วยหายใจก็ สามารถถอดท่อช่วยหายใจได้ ในกรณีที่ไม่สามารถหย่าเครื่องช่วยหายใจได้ ให้ผู้ป่วยได้พัก 24 ชั่วโมง
        และ เริ่มทําการหย่าอีกครั้งในวันถัดมา
        
        การใช้เครื่องช่วยหายใจ mode SIMV,PSV,CPAP
        
        Synchronized Intermittent mandatory ventilation (SIMV) เป็นรูปแบบการหายใจที่ นิยมมากในอดีต ใช้สําหรับผู้ป่วยที่ใส่เครื่องช่วยหายใจมานานและใช้แบบ T piece ไม่ได้ผล กระทําโดยการ หย่าเครื่องช่วยหายใจโดยเครื่องค่อยๆ ลดการช่วยเหลือจากเครื่องโดยการตั้งค่าการหายใจของเครื่องให้ต่ำกว่า การหายใจของผู้ป่วย
        
        Pressuresupportventilation(PSV)เป็นรูปแบบการช่วยหายใจที่ได้รับความนิยมใน ปัจจุบัน เป็นวิธีลดงานในการหายใจของผู้ป่วย โดยเครื่องจะปล่อยแรงดันในช่วงที่ผู้ป่วยหายใจเข้าด้วยตนเอง จึงทําให้ผู้ป่วยไม่ต้องออกแรงมาก ผู้ป่วยเป็นผู้กําหนดอัตราการหายใจ เวลาในการหายใจเข้าและปริมาตรของ อากาศ (tidal volume) ด้วยตนเอง
        
        ContinuousPositiveAirwayPressure(CPAP)เป็นการหย่าเครื่องช่วยหายใจโดย เครื่องช่วยหายใจปล่อยแรงดันบวกเข้าปอดตลอดเวลา
        เพื่อลดการออกแรงในการหายใจ
  - - - ควรเริ่มหย่าเครื่องช่วยหายใจในตอนเช้า
        หลังจากผู้ป่วยพักผ่อนเต็มที่ในเวลากลางคืน
        
        อธิบายวิธีการหย่าเครื่องช่วยหายใจคร่าวๆ
        เพื่อลดความกลัวให้ผู้ป่วยร่วมมือและให้กําลังใจผู้ป่วย
        
        ดูดเสมหะเพื่อให้ทางเดินหายใจโล่ง
        ส่งเสริมให้อากาศผ่านเข้าออกอย่างมีประสิทธิภาพ
        
        จัดท่าศีรษะสูงหรือท่านั่งหากไม่มีข้อห้ามเพื่อส่งเสริมการขยายตัวของปอด
        
        เริ่มทําการหย่าเครื่องช่วยหายใจเมื่อประเมินสภาพผู้ป่วยว่าพร้อมทั้งทางร่างกายและจิตใจ โดยวิธี T piece หรือวิธีปรับ mode
        การหายใจของผู้ป่วยตามแนวปฏิบัติการหย่าเครื่องช่วยหายใจ
        ของแต่ละ โรงพยาบาลและตามแผนการรักษาของแพทย์
        
        วัดสัญญาณชีพและความเข้มข้นของออกซิเจนปลายนิ้ว (Oxygen saturation) ก่อน ขณะการหย่า เครื่องช่วยหายใจ ทุก 5-10 นาที เพื่อเป็นข้อมูลพื้นฐานและเปรียบเทียบอาการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง และใช้พิจารณาว่าจะดําเนินการหย่าต่อไปจนสามารถถอดท่อช่วยหายใจได้ หรือระงับการหย่าเครื่องช่วย หายใจและกลับมาใส่เครื่องช่วยหายใจใหม่
        
        เฝ้าระวังอาการเปลี่ยนแปลงทุก 15 นาทีถึง 1 ชั่วโมง เพื่อประเมินภาวะขาดออกซิเจน ใช้เกณฑ์การ เฝ้าระวัง ได้แก่ SpO2 >90% อัตราการเต้นของหัวใจ < 120ครั้ง/นาทีอัตราการหายใจ < 30ครั้ง/นาที SBP 90-160 mmHg การเต้นของหัวใจ (EKG) ไม่เปลี่ยนแปล
        
        ในกรณีที่ผู้ป่วยไม่สามารถหย่าเครื่องช่วยหายใจโดย
        T piece 10 ลิตร/นาทีต่อไปได้ ให้ต่อท่อช่วย หายใจเข้า
        กับเครื่องช่วยหายใจ setting ก่อนหน้าที่จะหย่าเครื่องช่วยหายใจ
- - - - เป็นวิธีการสอดใส่สายยางเข้าไปในเส้นเลือดแดง (arterial line; A-line) และนํามาต่อกับเครื่องวัด (manometer)เป็นการวัดความดันของหลอดเลือดแดงโดยตรง วิธีนี้มีความเชื่อถือได้มากและมีค่าใกล้เคียงกับ
        ความดันเฉลี่ยในหลอดเลือดแดงใหญ่ (mean aortic pressure; MAP:)
        ค่าเฉลี่ยของความดันโลหิตที่ทําให้มีการกําซาบเนื้อเยื่อ
    - - ในผู้ป่วยที่มีการไหลเวียนลดลง หรือความดันโลหิตต่ำ เช่น
        ในภาวะช็อก ผู้ป่วยประสบอุบัติเหตุขั้น รุนแรงหลายระบบ
        
        ผู้ป่วยได้รับการผ่าตัดซึ่งอาจเสียเลือดได้มาก
        เช่น ผ่าตัดหัวใจและหลอดเลือด ผ่าตัดสมอง
        
        ในรายที่จําเป็นต้องการตรวจ arterial blood gas
        หรือส่งเลือดตรวจทางห้องปฏิบัติการบ่อย ๆ
        
        ผู้ป่วยที่วัดความดันโลหิตยาก เช่น ผู้ป่วยถูกไฟไหม้
        
        ผู้ป่วยที่ใช้ inotropic drugs และ vasoactive drug
  - - - ในผู้ป่วยที่สูญเสียเลือดจากอุบัติเหตุหรือจากการผ่าตัด ภาวะ shock
        และกรณีอื่นที่ทําให้ปริมาณเลือด และน้ําในร่างกายลดลง
        
        ในผู้ป่วยที่มีภาวะน้ําเกิน
        
        ในกรณีที่ต้องการประเมินการทํางานของหัวใจและหลอดเลือด