Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
3.8 การพยาบาลด้านจิตสังคม สำหรับผู้ประสบสาธารณภัย, นางสาวสุชัญญา ยวงมณี…
3.8 การพยาบาลด้านจิตสังคม
สำหรับผู้ประสบสาธารณภัย
การพยาบาลด้านจิตสังคมสำหรับผู้ประสบภัย
เป็นการดูแลเพื่อช่วยบรรเทาความเครียด ความวิตกกังวลที่เกิดขึ้นแก่ผู้ประสบภัย
ช่วยประคับประคองและสนับสนุนทางด้านจิตใจ
ไม่ให้เกิดความผิดปกติทางจิตเวชขึ้นภายหลังจากการประสบสาธาณภัย
ปฏิกิริยาของผู้ได้รับผลกระทบจากสถานการณ์
การแสดงออก
เฉยเมย แยกตัวออกจากสังคม หวาดระแวง
หันหน้าเข้าหาสุราของมึนเมาและยาเสพติด
นอนไม่หลับ ฝันร้าย ตกใจง่าย
ด้านอารมณ์
ช็อค ไม่ยอมรับในสิ่งที่เห็น
วิตกกังวล กลัว เศร้า โกรธ
ต้องการแก้แค้น โทษตัวเองและผู้อื่น
อารมณ์แกว่งไปมา คาดเดาไม่ได้
ด้านร่างกาย
อ่อนเพลีย ไม่มีแรง
หน้ามืด วิงเวียนศีรษะ ปวดศีรษะ
ปวดท้องคลื่นไส้อาเจียน
ความอยากอาหารลดลงหรือเพิ่มขึ้น
ด้านการรับรู้
ภาพทรงจำผ่านเข้ามาแบบวูบวาบ
เกิดขึ้นและลดลงจนหายไปภายใน 1 เดือน
สับสน มึนงง ไม่มีสมาธิ มีปัญหาด้านความจำ
หากพบอาการหลัง 1 เดือน ต้องพบผู้เชี่ยวชาญด้านจิตใจ
จิตแพทย์
นักจิตวิทยา
พยาบาลจิตเวช
ปฏิกิริยาทางจิตใจที่เกิดขึ้นหลังเหตุการณ์วิกฤต
Anger
กระวนกระวาย
ทำร้ายตนเองหรือสิ่งของ
โทษบุคคลอื่น ไม่ร่วมมือ แยกตัว
กำมือ เกร็ง ขบกราม ตาขวาง
Bargaining
พูดคาดคั้นในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สามารถตอบสนองให้จริงในเวลานั้นได้
ไม่ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น
คาดหวังปาฏิหาริย์ บนบานศาลกล่าว
Shock&Denial
ไม่สามารถเชื่อมโยงความคิด
การรับรู้สิ่งแวดล้อมเปลี่ยน
มึนงง สับสน หลงลืม จำอะไรไม่ได้
ปฏิเสธ ไม่ยอมรับ
อาการทางกายโดยเป็นสิ้
หายใจถี่แรง
ใจสั่น ตัวสั่น มือสั่น
เศร้า โกรธรุนแรง คงบคุมตัวเองไม่ได้
Depression
ร้องไห้เสียใจ ไม่พูดจา
เป็นลม ยืนไม่ไหว
มีอารมณ์เศร้าร่วมกับความรู้สึกผิดและโทษตัวเอง
ปัญหาที่เกิดขึ้นในผู้ประสบภาวะวิกฤต
ด้านร่างกาย
ฝันร้ายกลางดึก ตื่นกลางคืน
ร่างกายอ่อนแอ พักผ่อนไม่เพียงพอ
ด้านพฤติกรรม
ไม่สนใจดูแลตนเองและสิ่งแวดล้อม
แยกตัวออกจากสังคม
ลักขโมย/ก่ออาชญากรรมในผู้ที่รู้สึกว่าตนไม่ได้รับความยุติธรรม
ติดยา/สารเสพติด
ด้านจิตใจ
ปัญหาความเจ็บป่วยทางจิตเวช
Acute traumatic Stress Disorder
Posttraumatic Stress Disorder
Flashbacks
สับสน ความคิดแปรปรวน เครียด
หวาดกลัว/หาดผวา ไม่สามารถกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมได้
สิ้นหวังง ท้อแท้ มองตัวเองไร้ค่า
การปฐมพยาบาลทางจิตใจ (Psychological First Aid:PFA) ด้วยหลักการ EASE
การประเมิน (Assessment:A)
ประเมินและตอบสนองความต้องการด้านร่างกาย
ประเมินสภาพจิตใจ
ประเมินความต้องการทางสังคม
การเรียกขวัญคืนสติ ลดความเจ็บปวดทางใจเสริมสร้างทักษะ (Skills:S)
Touching skill
Grounding
Breathing exercise
การนวดสัมผัส/กดจุดความเครียด
การลดความเจ็บปวดทางใจ
การฟังอย่างตั้งใจ
การสะท้อนความรู้สึก
การเงียบ
การทวนซ้ำ
สร้างสัมพันธภาพและการเข้าถึงจิตใจของผู้ได้รับผลกระทบ (Engagement:E)
สร้างสัมพันธภาพ
การสื่อสาร
สังเกตภาษท่าทางและพฤติกรรม
การให้สุขภาพจิตศึกษาและข้อมูลที่จำเป็น (Education)
ต.2 เติมเต็มความรู้
ต.3 ติดตามต่อเนื่อง
ต.1 ตรวจสอบความต้องการ
ทีมปฏิบัติงานช่วยเหลือเยียวยาจิตใจผู้ประสบภาวะวิกฤต (Mental Health Crisis Assessment and Treatment Team:MCATT)
ระดับทีมช่วยเหลือเยียวยาจิตใจ
ทีมระดับอำเภอ
ทีมระดับจังหวัด
ทีมระดับตำบล
ทีมระดับกรมสุขภาพจิต
การช่วยเหลือเยียวยาจิตใจ
ระยะเตรียมการ
การช่วยเหลือทางจิตใจและสังคมในภาวะวิกฤต(Crisis Intervention)
การบำบัดพฤติกรรมทางความคิด (Cognitive Behavior Therapy:CBT)
การให้การปฐมพยาบาลทางจิตใจ (Psychological First Aid:PFA)
การช่วยเหลือด้านสุขภาพจิตตามแบบ Satir
แบบประเมิน/แบบคัดกรองภาวะสุขภาพจิตทั้งเด็กและผู้ใหญ่
ระยะวิกฤตและฉุกเฉิน
ระยะวิกฤต (ภายใน 72 ชม.แรกหลังเกิดเหตุ)
เน้นการช่วยเหลือตามสภาพความเป็นจริงทั้งร่างกายและความต้องการพื้นฐาน อาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม ของใช้จำเป็น
ให้การปฐมพยาบาลด้านจิตใจแก่ผู้ประสบภาวะวิกฤต (PFA)
ระยะฉุกเฉิน (72 ชม.- 2 สัปดาห์)
ค้นกรองและค้นหากลุ่มเสี่ยงต่อปัญหาสุขภาพจิต
สำรวจความต้องการช่วยเหลือทั้งด้านร่างกายและจิตใจ
เมื่อเกิดสถานการณ์วิกฤต ทีม MCATT เข้าพื้นที่
กรณีพบความเสี่ยงให้จัดทำทะเบียนกลุ่มเสี่ยงและวางแผนการติดตามต่อเนื่อง
สรุปรายงานสถานการณ์เบื้องต้นพร้อมทะเบียนกลุ่มเสี่ยง
นางสาวสุชัญญา ยวงมณี 6001210330 sec.B