Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

“การพยาบาลด้านจิตสังคมสําหรับผู้ประสบสาธารณภัย” - Coggle Diagram

- - - - การให้การปฐมพยาบาลทางจิตใจ (Psychological First Aid : PFA)
      - การช่วยเหลือทางจิตใจและสังคมในภาวะวิกฤต (Crisis Intervention)
      - การบําบัดทางพฤติกรรมความคิด
        (Cognitive Behavior Therapy : CBT)
      - การช่วยเหลือด้านสุขภาพจิตตามแบบ Satir
      - ต้องมีความรู้เรื่องการใช้แบบประเมิน/ แบบคัดกรองภาวะสุขภาพจิตทั้งเด็กและผู้ใหญ่ความรู้เรื่องวัฒนธรรมธรรมเนียมปฏิบัติ และหลักคําสอนทางศาสนา
      - มีการเตรียมความพร้อมของชุมชนเพื่อรับมือกับสถานการณ์วิกฤต
        
        การให้ความรู้เรื่องภัยพิบัติแก่ชุมชน
        
        การปฏิบัติตัวเมื่อเกิดภัยพิบัติ
        
        ระบบการเตือนภัย
        
        หน่วยงานที่ให้ความช่วยเหลือ
        
        มีการซ้อมแผนการช่วยเหลือด้านสุขภาพจิตผู้ประสบภาวะวิกฤต
  - - - ให้การปฐมพยาบาลด้านจิตใจแก่ผู้ประสบภาวะวิกฤต (PFA)และให้การช่วยเหลือที่ตรงตามความต้องการ
    - - สํารวจหาข้อมูลของสถานการณ์ และความต้องการของผู้ประสบภาวะวิกฤตเพื่อวางแผนในการให้ความช่วยเหลือได้ตรงกับความต้องการของผู้ประสบภาวะวิกฤต
      - ประเมินคัดกรองภาวะสุขภาพจิตเพื่อค้นหากลุ่มเสี่ยงในแต่ละวัยและนํามาวางแผนในการช่วยเหลือ
      - การดูแลช่วยเหลือกลุ่มเป้าหมายจะพิจารณาตาม ความรุนแรง 6 กลุ่มคือกลุ่มผู้สูญเสียบุคคลในครอบครัว/ทรัพย์สิน กลุ่มผู้ป่วยที่มีประวัติการรักษาทางจิตเวชหรือใช้สารเสพติดกลุ่มผู้ได้รับผลกระทบหลังประสบภาวะวิกฤต กลุ่มผู้สูงอายุและเด็กกลุ่มผู้พิการและเจ็บป่วยโรคเรื้อรัง และกลุ่มผู้ที่ต้องการบริการด้านสุขภาพจิต
    - - เข้าพื้นที่ให้การช่วยเหลือผู้ประสบภาวะวิกฤตในพื้นที่เสี่ยง โดยลงพื้นที่ร่วมกับทีมให้การช่วยเหลือทางกาย เพื่อประเมินสถานการณ์ด้านสุขภาพจิตและกําหนดพื้นที่ที่จะลงไป ช่วยเหลืออย่างต่อเนื่อง เตรียมความพร้อมของทีม รับทราบบทบาทหน้าที่ จัดเตรียมวัสดุอุปกรณ์แบบประเมิน/ คัดกรองภาวะสุขภาพจิต ทบทวนความรู้เรื่องการใช้แบบประเมิน/แบบคัดกรองภาวะสุขภาพจิต
      - คัดกรองและค้นหากลุ่มเสี่ยงต่อปัญหาสุขภาพจิตโดยใช้เวชระเบียนสําหรับผู้ประสบภาวะวิกฤต/ภัยพิบัติ (ผู้ใหญ่และเด็ก) และให้การปฐมพยาบาลด้านจิตใจ
      - 3) สํารวจความต้องการช่วยเหลือทั้งด้านร่างกายและจิตใจและการให้การช่วยเหลือเยียวยาจิตใจ โดยใช้ วิธีให้การปฐมพยาบาลด้านจิตใจ (PFA) สร้างสัมพันธภาพกับผู้ประสบภาวะวิกฤตสํารวจความต้องการของผู้ประสบภาวะวิกฤต ด้านปัจจัยสี่ ความต้องการได้รับการดูแลรักษาโรคทางกาย
      - 4) กรณีพบความเสี่ยงต่อการเกิดปัญหาสุขภาพจิต ให้จัดทําทะเบียนกลุ่มเสี่ยงและวางแผนการติดตามต่อเนื่อง
      - 5) สรุปรายงานสถานการณ์เบื้องต้นพร้อมทะเบียนกลุ่มเสี่ยง
- - - - Nonverbal ได้แก่ สีหน้า แววตา ท่าทาง การเคลื่อนไหวของร่างกาย เช่น กํามือ มือไขว้คว้า ผุดลุกผุดนั่ง ลุกลี้ลุกลน น้ำเสียงกรีดร้อง ตะโกน แผ่วเบา เอามือกุมศีรษะหรือปาดหน้า นอนหรือนั่งแบบหมดอาลัยตายอยาก นั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อน เดินไปเดินมา
      - Verbal ได้แก่ พูดสับสนฟังไม่รู้เรื่อง ด่าทอ ร้องขอความช่วยเหลือ พูดซ้ําไปซ้ํามา พูดวกวน
    - - วิธีการเริ่มจากการที่ผู้ให้การช่วยเหลือควรมีท่าทีสงบนิ่ง มีการมองหน้าสบตา รับฟังด้วยท่าทีที่สงบให้กําลังใจ ด้วยการพยักหน้า การสัมผัส
      - การสื่อสาร ควรเริ่มพูดคุยเบื้องต้นเมื่อผู้ประสบเหตุการณ์วิกฤตมีความพร้อม
  - - - ผู้ประสบภาวะวิกฤตได้รับบาดเจ็บทางด้านร่างกายก็ต้องบรรเทาความเจ็บปวดด้วยการให้ยา
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตมีอาการอ่อนเพลีย ควรจัดหานํ้าให้ดื่ม หาอาหารให้รับประทาน
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตเป็นลม ควรจัดหายาดมแอมโมเนีย ผ้าเย็นเช็ดหน้าและแขน
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตกําลังอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ไม่ปลอดภัย เช่น มีเศษแก้วตกอยู่ให้เคลื่อนย้าย
    - - ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะช็อกและปฏิเสธคือ มึนงง สับสน หลงลืม จําอะไรไม่ได้
        
        การดูแลทางกาย
        
        โดยให้อยู่ในสถานที่ที่สงบ รู้สึกปลอดภัย เตรียมนํ้า ยาดม ให้นั่งหรือนอนราบ คลายเสื้อผ้ากรณีที่ผู้ประสบภาวะวิกฤตเป็นลมหรือหายใจไม่ออก
        
        การดูแลทางจิตใจ
        
        ให้ผู้ประสบภาวะวิกฤตได้ระบายความรู้สึก และใช้เทคนิคการสัมผัสตามความเหมาะสม เพื่อให้เกิดความรู้สึกอบอุ่น และความปลอดภัย
        
        การช่วยเหลือทางสังคม
        
        สอบถามความต้องการเร่งด่วนของผู้ประสบภาวะวิกฤตให้ความช่วยเหลือตามความต้องการอย่างรีบเร่ง ตัวอย่างเช่น การโทรศัพท์ติดต่อญาติ
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะโกรธ เช่น ตะโกน ด่าทอ กํามือ ขบกราม เกร็ง ตาขวาง กระวน
        
        การดูแลทางกาย
        
        โดยให้อยู่ในสถานที่ปลอดภัย ให้มีการดูแลอย่างใกล้ชิด ไม่รุกเข้าไป จัดระยะห่างที่เหมาะสมระหว่างผู้ประสบภาวะวิกฤตและผู้ให้การช่วยเหลือต้องมีท่าทีสงบนิ่งยอมรับพฤติกรรมที่แสดงออกมาของผู้ประสบภาวะวิกฤต
        
        การดูแลทางใจ
        
        โดยให้ระบายความรู้สึกโดยใช้ทักษะการฟังอย่างตั้งใจ (Active ListeningSkill) และพูดสะท้อนอารมณ์
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะต่อรองเช่น พูดซํ้าๆ หรือพูดคาดคั้นในเรื่่องใดเรื่่องหนึ่ง
        
        อดทน รับฟัง ไม่แสดงอาการท่าทางเบื่อหน่าย
        
        สนองความต้องการในสิ่งที่สามารถให้ได้
        
        การให้ข้อมูลที่ถูกต้อง ที่เป็นจริงตามความเหมาะสม
        
        ทักษะการประเมินอารมณ์ ความรู้สึกผู้ประสบภาวะวิกฤตและทักษะการบอกข่าวร้าย
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะเสียใจ เช่น ร้องไห้ ครํ่าครวญ ซึมเศร้า คอตก ท่าทางเลื่อนลอย แยกตัว นิ่งเงียบ ไม่อยากทําอะไร
        
        การช่วยเหลือทางกายทําได้โดยหาผ้าเช็ดหน่า นํ้าเย็น ผ้าเย็น ในรายที่มีอาการหายใจไม่ออก อาจใช้การฝึกหายใจแบบ Breathing Exercise หรือใช้การสัมผัส (Touching)เช่น การนวด ผ่อนคลาย การรับฟัง
      - การประเมินภาวะฆ่าตัวตาย
        
        ตัวชี้วัดที่บ่งบอกว่าผู้ประสบภาวะวิกฤตได้รับการตอบสนองความต้องการที่ได้จากการประเมินแล้ว
        
        1) ผู้ประสบภาวะวิกฤตรับฟังมากขึ้น ยอมรับข้อมูล
        
        2) อารมณ์สงบ
        
        3) ลดเงื่อนไขในการต่อรองลง อาจต่อรองในสิ่งที่มีความเป็นไปได้มากขึ้น ยอมรับความจริงมากขึ้น
        
        4) หลังจากผู้ประสบภาวะวิกฤตยอมรับความจริงมีอารมณ์สงบลง อาจมีการหดหู่ ท้อแท้ ไม่มีกําลังใจ อาจเข้าสู่อาการภาวะซึมเศร้าได้
        
        ประเมินความต้องการทางสังคม
        
        ผู้ประสบภาวะวิกฤตต้องการพบญาติ หรือครอบครัวให้ติดต่อประสานโดยการโทรศัพท์
        
        ผู้ประสบภาวะวิกฤตไร้ญาติขาดมิตร ประสานกํานัน ผู้ใหญ่บ้าน หรือหน่วยงานที่ให้ความช่วยเหลือ ด้านที่พักอาศัย หรือสถานสงเคราะห์ มูลนิธิ
        
        ผู้ประสบภาวะวิกฤตต้องการความช่วยเหลือด้านการเงิน ทุนการศึกษาให้ติดต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
  - - - การฟังอย่างใส่ใจ (Active Listening)
      - การสะท้อนความรู้สึก
      - การเงียบ
      - การทวนซ้ำ