Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

หน่วยการเรียนรูัที่ 3 การรักษาเบื้องต้นในกลุ่มอาการที่พบบ่อย…

- - - - การดูแลทั่วไปได้แก่ การกินอาหารตามปกติ ไม่ลดอาหาร แต่ไม่ควรบังคับ เพราะจะทาให้เด็กอาเจียนได้
      - รักษาตามอาการ
        
        ในรายที่ไข้สูงกว่า 38 0ทางรักแร้ ควรให้ยาลดไข้ paracetaparacetamol 10 mg / kg dose dose mg / kg dose เป็นครั้งคราวได้ทุก 4–6 ชั่วโมง
        
        บรรเทาอาการคัดจมูกและลดน้ามูก ในเด็กเล็กที่มีน้ามูกมาก แนะนาให้ผู้ปกครองช่วยดูดออก หรือใช้ไม้พันสาลี หรือผ้านุ่มที่ม้วนปลายแหลมสอดเข้าไปซับน้ามูก หรือดูดออกโดยใช้ลูกยางแดง ในเด็กโตสอนให้สั่งน้ามูกเอง
        
        ถ้าเด็กคัดจมูกหรือมีน้ามูกข้นเหนียวแห้งกรังในรูจมูกจนหายใจลาบาก ให้หยอดด้วย 0.9 % NSS % ข้างละ 1 – 2 หยด
        
        ยากลุ่ม antihistamineไม่แนะนาให้ใช้บรรเทาอาการหวัดในเด็กทั่วไปเพราะไม่มีหลักฐานว่าได้ผล และยังมีผลข้างเคียงอื่นๆ เช่น ทาให้ซึม และชัก
        
        ยาขับเสมหะ ( expectorant ) ที่มีการศึกษาว่าได้ผล และ WHO แนะนาให้ใช้ ได้แก่Guaifenesin หรือ glyceryl guaiacolateแต่ต้องระวังside effectจากการให้ขนาดสูงเกินไป ซึ่งจะทาให้คลื่นไส้ อาเจียนได้
  - - - • เจ็บคอเป็นอาการที่สาคัญ
      - มีไข้มากกว่า 37.5องศา
      - ปวดศีรษะ
      - ปวดกล้ามเนื้อ ปวดข้อ
      - ผื่นตามผิวหนัง
      - ต่อมน้าเหลืองที่คอโต
        • กลืนอาหารแล้วเจ็บคอ
      - น้ามูกไหล ไอ
        คลื่นไส้อาเจียน
    - - การติดเชื้อของหู
        
        • ไซนัสอักเสบ
        
        • โรคหัวใจ Rheumatic fever r
        
        • ไตอักเสบ Poststreptococcal glomerulonephritis
        
        • Scarlet fever
    - - การรักษาจาเพาะ (specific treatment)
      - ในรายที่อาการเข้าได้กับ streptococcal l sorethroat ให้รักษาด้วย penicillin V 50,000- 100,000 ยูนิต/กก./ วัน หรือ amoxycillin 30 – 50 มก./ กก./ วัน รับประทานนาน 10 วัน ถ้าแพ้ penicillin ให้ erythromycin 30 – 50 มก./ กก./ วัน นาน 10 –14 วัน
      - การรักษาตามอาการ
      - ให้ยาลดไข้
  - - - 1.ไข้หวัดใหญ่ตามฤดูกาล เกิดจากเชื้อไข้หวัดใหญ่ที่พบกันมานานแล้ว แต่เนื่องจากเชื้อโรคไข้หวัดใหญ่มีการเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ตลอดเวลา แต่อาการมักจะไม่รุนแรง เนื่องจากเรามีภูมิคุ้มกันอยู่บ้าง
      - ไข้หวัดใหญ่ที่ทาให้เกิดการระบาดใหญ่ หรือ ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ เช่น สายพันธุ์ 2009 เกิดจากเชื้อไข้หวัดใหญ่ ชนิด เอช 1 เอ็น 1 (H 1N1) ทาให้คนส่วนใหญ่ไม่มีภูมิคุ้มกัน ทาให้เกิดการระบาดหรือ ติดเชื้อเป็นวงกว้าง ซึ่งเชื้อนี้มีระบาดไปในแทบทุกประเทศทั่วโลกในเวลาอันสั้น
    - - ไข้ ไอ น้ามูก บางคนมีอาการเจ็บคอ
      - ปวดเมื่อยตามตัวมาก คลื่นไส้อาเจียน ท้องเสีย อาการส่วนใหญ่จะไม่รุนแรงเป็นอยู่ประมาณ 3-5วัน ซึ่งบางครั้งจะคล้ายโรคไข้หวัดธรรมดา และอาการก็จะหายไปเองได้
    - - -กลุ่มเด็กเล็ก
        
        -กลุ่มผู้สูงอายุ
        
        -สตรีมีครรภ์
        
        -ผู้ป่วยที่มีโรคประจาตัว เช่น โรคเบาหวาน โรคหัวใจโรคปอด โรคอ้วน และผู้ที่มีภูมิคุ้มกันในร่างกายต่า
    - - อาการและอาการแสดง
      - ตรวจทางห้องปฏิบัติการ
        
        ทาได้โดยแยกเชื้อไวรัสจากไม้ป้ายคอ (throat swab)
        หรือน้าที่ดูดจากหลังโพรงจมูก (nasopharyngeal aspirat )ซึ่งกินเวลาอย่างน้อยประมาณ 1สัปดาห์ หรือด้วยการตรวจหาโปรตีน
        แอนติเจนของไวรัสในสิ่งส่งตรวจนั้นซึ่งได้ผลเร็วในไม่กี่ชั่วโมง
    - - รักษาแบบประคับประคองให้การดูแล รักษาตามอาการ
        
        -บางรายอาจจาเป็นต้องได้รับยาต้านไวรัส โดยเฉพาะผู้ที่อยู่ในกลุ่มเสี่ยงที่จะเป็นโรครุนแรง แพทย์จะพิจารณาให้การรักษาเป็นรายๆไป
        
        -ในรายที่มีอาการรุนแรงหรือมีปอดบวมจาเป็นต้องนอนรักษาตัวใน โรงพยาบาล
- - - - โรคคอตีบเกิดจากเชื้อ Corynebacterium diphtheria Greek club (Greek club shaped bacteria that produce membrane) s เป็นโรคที่พบก่อนคริสตกาล โดย Hippocrates และเพาะเชื้อได้ครั้งแรกโดย Lofferในปีคศ. 1884
      - การติดต่อ
        
        สัมผัสใกล้ชิดกับผู้ป่วย หรือ Carrier
        
        ติดต่อทางผิวหนัง ทางการหายใจ
        
        ทาง fomites fomites fomites สัมผัสกับสิ่งของที่เปื้อนเชื้อจากน้าลาย
        
        น้ามูกของผู้ป่วย หรือ CarrierCarrier
      - อาการทางคลินิก
        
        Anterior nasal อาการคล้ายที่พบเป็นหวัด แต่น้ามูกจะมีสีข้นเขียวคล้ายหนองและบางครั้งมีเลือดออก จะตรวจพบแผ่นเยื่อได้ที่ nasal septum อาการส่วนใหญ่ไม่รุนแรง หลังได้ antitoxin และ Antibiotics จะดีขึ้นเร็ว
      - การรักษา
        
        ยาปฏิชีวนะ
        
        erythromycin กิน หรือ ฉีด14 วัน (40 mg/k/d, max 2 gm/d) gm/d)
        
        • Penicillin G ฉีด IM หรือ IV 14 วัน
        
        • Penicillin G procain ฉีด IM 14 วัน (300,000U <10 kg x 2 for >10 kg) kg)
        
         หลังครบ 14 วันต้องตรวจเพาะเชื้อ เพื่อแสดงว่าไม่พบเชื้อ 2ครั้ง (เก็บตัวอย่างห่างกันอย่างน้อย 24 ชั่วโมง)
        
        ให้การรักษาปัญหาทางเดินหายใจตีบตัน โดยการเจาะคอ (tracheostomy)
         ให้การรักษาภาวะแทรกซ้อนทางหัวใจและระบบประสาท
      - การป้องกัน
        
        ผู้สัมผัสโรค booster dose of diphtheria vaccine และให้ยาปฏิชีวนะ Benzatine Pen G 600,000 U for < < 6 yrs , 1,200,000 for > U for > U for > 6 yrs สาหรับเด็ก และ 1 g/d g/d สาหรับผู้ใหญ่
        
         ค้นหา Carriers Carriers และให้การรักษา
        
         update vaccine coverage in community and school
    - - เกิดจากเชื้อแบคทีเรียBordetella pertussis (B. pertussis)
      - ติดต่อกันได้ง่ายจากการไอ จาม รดกันโดยตรงผู้สัมผัสโรคที่ไม่มีภูมิคุ้มกันจะติดเชื้อและเกิดโรคเกือบทุกรายโรคนี้พบได้บ่อยในเด็ก ส่วนใหญ่ติดเชื้อมาจากผู้ใหญ่ในครอบครัวซึ่งมีการติดเชื้อแต่ไม่มีอาการ (carrier)
      - ระยะฟักตัวของโรคประมาณ 6-20 วันถ้าสัมผัสโรคมาเกิน 3สัปดาห์แล้วไม่มีอาการแสดงว่าไม่ติดโรค
      - อาการและอาการแสดง แบ่งเป็น 3 ระยะ
        
        ระยะแรกเด็กจะเริ่มมีอาการ มีน้ามูก และไอ เหมือนอาการเริ่มแรกของโรคหวัดธรรมดาอาจมีไข้ต่าๆตาแดง น้าตาไหล ระยะนี้เรียกว่า Catarrhal stage จะเป็นอยู่ประมาณ 1-2สัปดาห์
        
        Paroxysmal stage ระยะนี้มีอาการไอเป็นชุดๆเมื่อเข้าสู่สัปดาห์ที่ 3 ไม่มีเสมหะจะเริ่มมีลักษณะของไอกรน คือ มี อาการไอถี่ๆติดกันเป็นชุด 5-10 ครั้งตามด้วยการหายใจเข้าอย่างแรงจนเกิดเสียง วู๊ป(whoop) ระยะไอเป็นชุดๆนี้จะเป็นอยู่นาน 2-4สัปดาห์ หรืออาจนานกว่านี้ได้
        
        ระยะฟื้นตัว (Convalescent stage) (กินเวลา 2-3 สัปดาห์ อาการไอเป็นชุดๆจะค่อยๆลดลงทั้งความรุนแรงของการไอและจานวนครั้ง แต่จะยังมีอาการไอหลายสัปดาห์ระยะของโรคทั้งหมดถ้าไม่มีโรคแทรกซ้อนจะใช้เวลาประมาณ 6-10สัปดาห์
      - โรคแทรกซ้อน
        
        ที่พบบ่อย คือ ปอดอักเสบซึ่งเป็นสาเหตุของการตายที่สาคัญของ
        
        โรคไอกรนในเด็กเล็กโรค
        
        • เกิดจากการมีเสมหะเหนียวไปอุดในหลอดลมและถุงลม ทาให้เกิด atelectasis
        
        • เลือดออกในเยื่อบุตา (Subconjunctival hemorrhage) มี petechiae petechiae ที่หน้าและในสมอง
        
        • มีอาการชัก พบบ่อยในเด็กเล็ก เนื่องจากขาดเลือดไปเลี้ยงสมองในขณะที่ไอถี่ๆและอาการชักอาจเกิดจากมีเลือดออกในสมอง
      - การวินิจฉัย
        
        อาการและอาการแสดง
        
        การวินิจฉัยที่แน่นอนต้องทาการเพาะเชื้อจาก nasopharyn swab หรือดูดเอา nasopharyngeal mucus ส่วนใหญ่จะตรวจพบเชื้อได้ในระยะ Catarrhal stageและในสัปดาห์แรกที่เริ่มมีอาการไอแบบ paroxysmal ภายหลังจากเริ่มมีอาการ 4สัปดาห์ มักจะตรวจไม่พบ
      - การรักษา
        
        ผู้ป่วยในช่วงระยะแรก (Catarrhal stage) ให้ยาปฎิชีวนะที่ได้ผลเฉพาะคือ erythromycin ในขนาด 50 มก./กก./วันเป็นระยะเวลา 14 วัน
        
        การรักษาตามอาการ พักผ่อน ดื่มน้าอุ่น อยู่ในห้องที่มีอากาศถ่ายเทได้ดีหลีกเลี่ยงสาเหตุที่จะทาให้เด็กไอมากขึ้น เช่น การออกแรง ฝุ่นละออง ควันไฟควันบุหรี่ อากาศที่ร้อนหรือเย็นจัดเกินไป
  - - - เชื้อที่ทาให้เกิดโรคปอดอักเสบ อาจเกิดได้ทั้งจาก ไวรัส, แบคทีเรีย ซึ่งแตกต่างกันในแต่ละกลุ่มอายุ
      - Type of Pneumonia
        
        1.ปอดอักเสบในชุมชน (community pneumonia – CAP)
        
        2.ปอดอักเสบในโรงพยาบาล (nosocomial pneumonia หรือ hospital acquired pneumonia – HAP)
      - อาการทางคลินิก
        
        ไข้
        
        ไอ
        
        หายใจหอบ
        
        อายุ < 2 เดือน อัตราการหายใจตั้งแต่ 60 ครั้งต่อนาทีขึ้นไป
        
        อายุ 2 เดือน -12 เดือน อัตราการหายใจตั้งแต่50 ครั้งต่อนาทีขึ้นไป
        
        อายุ 1-5 ปี อัตราการหายใจตั้งแต่40 ครั้งต่อนาทีขึ้นไป
        
        ผู้ใหญ่ อัตราหายใจมากกว่า 20 ครั้งต่อนาที
        
        มีอาการหายใจลาบาก มี chest wall retraction, flaring ala nasi ในขณะหายใจเข้า ถ้าเป็นมากอาจเห็นมีริมฝีปากเขียว
        
        ฟังเสียงปอดมักจะได้ยินเสียง fine fine หรือ medium crepitation honchi sonorous ร่วมด้วย หรืออาจได้ยินเสียง bronchial breath soundในกรณีที่เนื้อปอดมีพยาธิสภาพแบบ consolidation
      - การรักษา
        
        การรักษาจาเพาะ (specific treatment)
        
        โรคปอดบวมไม่รุนแรงเด็กอายุ 2 เดือน – 5 ปี
        
        • ให้กินamoxycillin a40 -50 มก./ กก./ วัน แบ่งวันละ 3 ครั้ง ถ้าแพ้ยากลุ่มpenicillin ให้กินerythromycin 30 -40 มกกก./ วัน เมื่อกินยา 2 วันแล้ว ควรให้กลับมาตรวจอีกครั้ง ถ้าอาการดีขึ้นให้กินยาจนครบ 5-7 วัน
        
        โรคปอดบวมไม่รุนแรงเด็กอายุ 5 – 15 ปี
        
        ให้กินamoxycillin หรือpenicillin Vนาน 5 -7 วัน
        
        ให้erythromycin นาน 14 วัน
        
        โรคปอดบวมรุนแรงและรุนแรงมากเด็กอายุต่ากว่า 2 เดือน
        
        เมื่อเป็นปอดบวมถือว่ารุนแรงทุกราย ให้ยาปฏิชีวนะชนิดฉีด คือpenicillin penicillin aminoglycoside generation cephalosporin generation เช่นcefotaxime cefotaxime cefotaxime cefotaxime cefotaxime หรือceftriaxone นาน 7-10 วัน
        
        เกิดจากเชื้อกรัมลบ ควรให้ยาปฏิชีวนะนาน14 -21 วัน
    - - อาการและอาการแสดง
        
        ประวัติไอเรื้อรัง (ไอนานมากกว่า 8สัปดาห์)
        
        การหายใจและได้ยินเสียงหวีด
        
        หายใจลาบาก หรือแน่นหน้าอก อาการมักจะเป็นเวลากลางคืน
        
        asthma triads คือ ไอ หายใจมีเสียงหวีด และอาการหอบ
        
        ฟังปอดได้ยินเสียง wheeze ในผู้ป่วยโรคหืดนั้นควร
        เป็นทั้ง 2 ข้าง
      - การวินิจฉัย
        
        ลักษณะทางคลินิก จากการซักประวัติ การตรวจร่างกาย
        
        ทดสอบทางห้องปฏิบัติการ (การทดสอบสมรรถภาพปอด) ว่ามีหลักฐานของหลอดลมตีบชนิดที่ตอบสนองต่อยาพ่นขยายหลอดลม (reversible airflow obstruction)
      - การรักษา
        
        1) ยาที่ใช้ควบคุมโรคหืด (controllers) ยาที่มีประสิทธิภาพ
        ดีที่สุด คือยาคอร์ติโคสเตียรอยด์ชนิดสูด (inhaled corticosteroid
        
        2) ยาที่ใช้บรรเทาอาการของโรคหืด (relievers) ใช้เพื่อบรรเทาอาการหอบ ได้แก่ยาขยายหลอดลมชนิดสูด ที่ออกฤทธิ์เร็ว
        
        ที่ใช้บ่อยคือยา rapid acting beta 2 agonist agonist หรือใช้ร่วมกับยา short acting anticholinergic
    - - การอักเสบเฉียบพลันของหลอดลม
        • ประมาณ 90 % เกิดจากการติดเชื้อไวรัสและประมาณ 10 % เกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรีย
      - สาเหตุการเกิดโรค
        
        • ไวรัสที่พบเป็นสาเหตุได้บ่อย คือไวรัสที่ก่อให้เกิดโรคหวัดและโรคไข้หวัดใหญ่ เช่น Adenovirus,Coronavirus Enterovirus ,Influenza virus และRhinovirus
      - อาการทางคลินิก
        
        ไอ มักมีเสมหะร่วมด้วยเสมหะอาจมีสีขาว ใส สีเหลือง เขียว เทาและสีอื่นๆ ทั้งนี้ขึ้นกับชนิดของเชื้อที่ก่อโรค
        
        • อาจร่วมกับเจ็บระคายคอเสียงแหบ
        
        • อาจมีไข้มักมีไข้ต่าๆ แต่มีไข้สูงได้
        
        • อ่อนเพลีย
      - การวินิจฉัย
        
        จากอาการและอาการแสดงทางคลินิก
        
        การตรวจร่างกายแต่ในกรณีมีการไอมากร่วมกับมีไข้ อาจมีการตรวจภาพปอดด้วยเอกซเรย์และการตรวจเลือด(CBC ) และ/หรือการตรวจเชื้อและ/หรือการเพาะเชื้อจากเสมหะทั้งนี้ขึ้นกับดุลพินิจของแพทย์
      - การรักษา
        
        หลอดลมอักเสบเฉียบพลัน มักหายภายใน 2สัปดาห์
        
        การรักษาตามอาการ
        
        การรักษาประคับประคอง
        
        การรักษาจาเพาะ
    - - สาเหตุ: เกิดจากเชื้อวัณโรค สายพันธุ์ที่พบได้บ่อยและก่อปัญหามากที่สุดในมนุษย์คือ Mycobacterium tuberculosis
      - การติดต่อ: ส่วนใหญ่จะติดเชื้อวัณโรคผ่านทางการหายใจสูดเอาเชื้อในฝอยละอองเสมหะขนาดเล็ก ๆ ที่ผู้ป่วยปล่อยออกมาแขวนลอยอยู่ในอากาศ (จากการไอ จาม พูด หัวเราะ ร้องเพลง หรือหายใจ)
      - โรคเป็น 2 แบบ
        
        1.วัณโรคปฐมภูมิ (Primary tuberculosis) คือ วัณโรคที่แสดงอาการตั้งแต่ครั้งแรกที่ติดเชื้อโดยไม่มีการอยู่ในระยะแฝง
        
        2.การติดเชื้อวัณโรคแฝง หรือ วัณโรคระยะแฝง (Latent TB infection)
      - อาการและอาการแสดงทางคลินิก
        
        ไข้ต่า ๆ ตอนบ่าย ๆ
        
        อ่อนเพลีย เบื่ออาหารร่วมด้วย อาจมีอาการเหงื่อออกชุ่มในตอนกลางคืน (Night sweats) บางครั้งอาจออกมากจนโชกเสื้อผ้าและที่นอน
        
        มีอาการอย่างเรื้อรังต่อเนื่องนาน 2-3สัปดาห์หรือเป็นเดือน
        
        น้าหนักตัวลดลงอย่างรวดเร็วโดยไม่ทราบสาเหตุ
        
        อาจมีอาการไอเป็นเลือด
        
        แน่นหน้าอก หายใจไม่สะดวกหรือหอบเหนื่อย หรือเจ็บหน้าอก ในขณะ
        ไอหรือหายใจเข้าลึก ๆ
      - การวินิจฉัย
        
        วิธีการตรวจคัดกรองวัณโรคที่เรียกว่า “การตรวจทูเบอร์คูลิน” (Tuberculin skin test : TST) แต่ไม่ใช่วิธีวินิจฉัยวัณโรคที่แน่นอน
        
        การเอกซเรย์ปอด
        
        การย้อมเชื้อวัณโรคจากเสมหะ :Acid Fas Bacteria(AFB)
        
        การนาเสมหะไปเพาะหาเชื้อ(Sputum culture)
      - การรักษา
        
        ช่วง 2 เดือนแรกจะให้กินยารวมกัน 4 ชนิด ได้แก่
        
        1.Isoniazid (INH) .
        
        หลังจากกินยาทั้ง 4 ชนิดครบ 2 เดือนแล้วจะต่อด้วยการกิน Isoniazid Rifampicinต่ออีก 4เดือน
        
        2.Rifampicin .
        
        3.Pyrazinamide .
        
        4.Ethambutol.
    - - ลักษณะสาคัญของโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง
        
        หลอดลม เนื้อปอด และหลอดเลือดปอดเกิดการอักเสบเสียหาย
        เนื่องจากได้รับแก๊สหรือสารที่ก่อให้เกิดการระคายเคืองเป็นเวลานานส่งผลให้หลอดลมค่อยๆ ตีบแคบลงหรือถูกอุดกั้นโดยไม่อาจฟื้นคืนสู่
        สภาพปกติได้อีก
      - โรคหลักๆ ในกลุ่มโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง
        
        โรคถุงลมโป่งพอง (emphysema)
        
        โรคหลอดลมอักเสบเรื้อรัง (chronic bronchitis)
      - สาเหตุสาคัญ
        
        การสูบบุหรี่ เป็นสาเหตุที่พบได้บ่อยที่สุด
        
        มลพิษทางอากาศ เช่น ฝุ่นละออง ควันพิษ รวมถึงการหายใจเอาสารเคมีบางอย่างเข้าไปในปอดติดต่อกันเป็นเวลานาน
        
        โรคทางพันธุกรรม เช่น โรคพร่องสาร alpha alpha -1-antitrypsin (AAT) ซึ่งเป็นเอ็นไซม์ที่ผลิตในตับแล้วหลั่งเข้าสู่กระแสเลือดเพื่อป้องกันไม่ให้ปอดถูกทาลายจากสารต่างๆ
      - อาการและอาการแสดง
        
        เมื่อปอดถูกทาลายมากขึ้น ผู้ป่วยจะเริ่มมีอาการไอเรื้อรัง
        มีเสมหะมากโดยเฉพาะในช่วงเช้าหลังตื่นนอนรู้สึกเหนื่อยหอบ หมดเรี่ยวแรง หายใจลาบาก แน่นหน้าอก
        หายใจมีเสียงหวีด ติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจบ่อยๆ
        
        เมื่อโรคลุกลามมากขึ้น ผู้ป่วยจะมีอาการเหนื่อยหอบมากจนไม่สามารถทากิจกรรมต่างๆ
        
        น้าหนักลดลงอย่างมาก
        
        ในระยะท้ายของโรคมักพบการติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจ
        
        ภาวะหายใจวาย (respiratory failure)
      - การวินิจฉัย
        
        วินิจฉัยได้โดยการซักประวัติครอบครัว รูปแบบการใช้ชีวิต สอบถามอาการ ประวัติการเจ็บป่วย
        
        การตรวจสมรรถภาพปอดด้วยวิธี spirometry
        ซึ่งเป็นวิธีมาตรฐาน
        
        การตรวจภาพรังสีทรวงอก
        
        การตรวจเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ (CT scan)
        
        การตรวจวิเคราะห์แก๊สในเลือดแดง (arterial blood gas)
      - การรักษา
        
        ยาขยายหลอดลม
        
        ยากลุ่มคอร์ติโคสเตียรอยด์ชนิดสูด ใช้ร่วมกับยาขยายหลอดลม
        
        ยาปฏิชีวนะ ให้ในกรณีที่มีการติดเชื้อ หรือการกาเริบเฉียบพลัน
        
        การรักษาอื่นๆเช่น การบาบัดด้วยออกซิเจนระยะยาว
        
        การฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่เพื่อลดโอกาสเจ็บป่วยรุนแรง
        
        การฟื้นฟูสมรรถภาพปอดด้วยกายภาพบาบัด