Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลด้านจิตสังคมสำหรับ ผู้ประสบสาธารณภัย,…

- - - - การให้การปฐมพยาบาลทางจิตใจ (Psychological First Aid : PFA)
      - การช่วยเหลือ ทางจิตใจและสังคมในภาวะวิกฤต (Crisis Intervention)
      - การบำบัดทางพฤติกรรมความคิด (Cognitive Behavior Therapy : CBT)
      - การช่วยเหลือด้านสุขภาพจิตตามแบบ Satir
      - การใช่แบบประเมิน/ แบบคัดกรองภาวะสุขภาพจิตทั้งเด็กและผู้ใหญ่
  - - - ผู้ประสบภาวะวิกฤตจะมีการตื่นตัวทาง สรีระและพฤติกรรม
      - เกิดความเครียด หวาดผวา หวาดกลัว ช็อก วิตกกังวล สับสน
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตจะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
      - การช่วยเหลือจะมุ่งให้ความช่วยเหลือเฉพาะหน้า
      - เน้นการช่วยเหลือตามสภาพความเป็นจริงทั้งด้านร่างกาย ความต้องการพื้นฐาน
    - - กลุ่มเป้าหมายจะพิจารณาตามความรุนแรง
        
        กลุ่มผู้ได้รับผลกระทบหลังประสบภาวะวิกฤต
        
        กลุ่มผู้สูงอายุและเด็ก
        
        กลุ่มผู้ป่วยที่มีประวัติการรักษาทางจิตเวชหรือใช้สารเสพติด
        
        กลุ่มผู้พิการและเจ็บป่วยโรคเรื้อรัง
        
        กลุ่มผู้สูญเสียบุคคลในครอบครัว/ทรัพย์สิน
        
        กลุ่มผู้ที่ต้องการบริการด้านสุขภาพจิต
      - การดูแลช่วยเหลือ
        
        ลงพื้นที่ร่วมกับทีมให้การช่วยเหลือทางกายเพื่อประเมินสถานการณ์ด้านสุขภาพจิตและกำหนด พื้นที่ที่จะลงไป ช่วยเหลืออย่างต่อเนื่อง
        
        คัดกรองและค้นหากลุ่มเสี่ยงต่อปัญหาสุขภาพจิต โดยใช้เวชระเบียนสำหรับผู้ประสบภาวะ วิกฤต/ภัยพิบัติ
        (ผู้ใหญ่และเด็ก) และให้การปฐมพยาบาลด้านจิตใจ
        
        สำรวจความต้องการช่วยเหลือทั้งด้านร่างกายและจิตใจ และการให้การช่วยเหลือเยียวยา จิตใจ โดยใช้วิธีให้การปฐมพยาบาลด้านจิตใจ (PFA)
        
        กรณีพบความเสี่ยงต่อการเกิดปัญหาสุขภาพจิต ให้จัดทำทะเบียนกลุ่มเสี่ยงและวางแผนการ
        ติดตามต่อเนื่อง
        
        สรุปรายงานสถานการณ์เบื้องต้นพร้อมทะเบียนกลุ่มเสี่ยง
      - วางแผนในการให้ความช่วยเหลือได้ตรงกับความต้องการของผู้ประสบภัย
- - - - ได้รับบาดเจ็บทางด้านร่างกายต้องบรรเทาความเจ็บปวดด้วยการให้ยา
      - อาการอ่อนเพลีย ควรจัดหานํ้าให้ดื่มหาอาหารให้รับประทาน
      - เป็นลม ควรจัดหายาดมแอมโมเนีย ผ้าเย็นเช็ดหน้าและแขน
      - หากอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ไม่ปลอดภัย เช่น มีเศษแก้วตกอยู่ ให้เคลื่อนย้าย ผู้ประสบภาวะวิกฤตไปอยู่ในที่ปลอดภัย
    - - ภาวะช็อกและปฏิเสธ
        
        การดูแลทางจิตใจ ให้ผู้ประสบภาวะวิกฤตได้ระบายความรู้สึก และใช้เทคนิคการสัมผัสตามความเหมาะสม เพื่อให้เกิดความรู้สึกอบอุ่น และความปลอดภัย
        
        การช่วยเหลือทางสังคม สอบถามความต้องการเร่งด่วนของผู้ประสบภาวะวิกฤต ให้ความช่วยเหลือตามความต้องการอย่างรีบเร่ง
        
        การดูแลทางกาย โดยให้อยู่ในสถานที่ที่สงบ รู้สึกปลอดภัย เตรียมนํ้า ยาดม ให้นั่งหรือนอนราบ คลายเสื้อผ้ากรณีที่ผู้ประสบภาวะวิกฤตเป็นลมหรือหายใจไม่ออก
      - ภาวะโกรธ
        
        การดูแลทางกาย โดยให้อยู่ในสถานที่ปลอดภัย ให้มีการดูแลอย่างใกล้ชิด ไม่รุกเข้าไป จัดระยะห่างที่เหมาะสมระหว่างผู้ประสบภาวะวิกฤต
        
        การดูแลทางใจ โดยให้ระบายความรู้สึกโดยใช้ทักษะการฟังอย่างตั้งใจ และพูดสะท้อนอารมณ์
      - ภาวะต่อรอง
        
        สนองความต้องการในสิ่งที่สามารถให้ได้
        
        การให้ข้อมูลที่ถูกต้อง ที่เป็นจริงตามความเหมาะสม
        
        อดทน รับฟัง ไม่แสดงอาการท่าทางเบื่อหน่าย
        
        ทักษะการประเมินอารมณ์ ความรู้สึกผู้ประสบภาวะวิกฤตและทักษะการบอกข่าวร้าย
      - ภาวะเสียใจ
        
        การช่วยเหลือทางกาย โดยหาผ้าเช็ดหน้า นํ้าเย็น ผ้าเย็น ในรายที่มีอาการหายใจไม่ออก อาจใช้การฝึกหายใจแบบ Breathing Exercise หรือใช้การสัมผัส (Touching)
      - การประเมินภาวะฆ่าตัวตาย
    - - หากไร้ญาติขาดมิตร ประสานกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน หรือหน่วยงานที่ให้ความช่วยเหลือ ด้านที่พักอาศัย หรือสถานสงเคราะห์ มูลนิธิ หรือวัดเพื่อหาที่พักพิงชั่วคราวให้
      - ต้องการความช่วยเหลอืด้านการเงิน ทุนการศึกษา ให้ติดต่อหน่วยงาน ที่ เกี่ยวข้อง เช่น กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ศูนย์ป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย ประจำจังหวัด ฯลฯ
      - หากต้องการพบญาติ หรือครอบครัวให้ติดต่อประสานโดยการโทรศัพท์
  - - - การฟังอย่างใส่&ใจ
      - การสะท้อนความรู้สึก
      - การเงียบ
      - การทวนซ้ำ
  - - - ควรมีท่าทีสงบนิ่ง มีการแนะนำตัวเอง มีการมองหน้าสบตา รับฟังด้วยท่าทีที่สงบให้กำลังใจ ด้วยการพยักหน้า การสัมผัส
      - ไม่ยิ้มในขณะที่อีกฝ่ายเศร้าแม้จะยิ้มเพื่อให้กำลังใจก็ตาม
      - ไม่พยายามฝืนความรู้สึกของผู้ประสบเหตุการณ์วิกฤตเมื่อเขายังไม่พร้อม
    - - ควรเริ่มพูดคุยเบื้องต้นเมื่อผู้ประสบเหตุการณ์วิกฤตมีความพร้อม
    - - Verbal : พูดสับสน ไม่รู้เรื่อง ด่าทอ ร้องขอความช่วยเหลือ
      - Nonverbal :สีหน้าแววตา ท่าทาง การเคลื่อนไหวของร่างกาย