Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลด้านจิตสังคมสำหรับผู้ประสบสาธารณภัย - Coggle Diagram

- - - - มึนงง สับสน หลงลืมจำอะไรไม่ได้ ใจสั่น มือสั่น ตัวสั่น
    - - ตะโกนด่า กระวนกระวายเดินไปมา ทำร1าย
        ตนเองหรือขว้างของรอบตัว กล่าวโทษแก่บุคคลอื่น
        ตาขวาง มือปากสั่น
    - - พูดรุกเร้าขอให้ช่วย ขอเข้าไปดู/เยี่ยมญาติ เรียกร้องหรือต่อรอง ไม่สามารถยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นได้
    - - การร้องไห้ เสียใจ ปากสั่น ไม่พูดจา หมดเรี่ยวแรง
  - - - เกิดอาการหวาดกลัว/หวาดผวา ไม่สามารถกลับไปใช้ชีวิตและทำงานเหมือนอย่างเดิมได้
    - - ร่างกายอ่อนแอ การพักผ่อนไม่เพียงพอ ตื่นนอนกลางดึก หลับๆ ตื่นๆ
    - - ไม่สนใจดูแลตนเองและสิ่งแวดล้อม แยกตัวออกจากสังคม ขาดปัจจัย 4 การติดยาหรือสารเสพติด
  - - - ประเมินและตอบสนองความต้องการทางด้านร่างกาย
      - การประเมินสภาพจิตใจ
        
        ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะช็อกและปฏิเสธ
        
        ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะต่อรอง
        
        การประเมินภาวะฆ่าตัวตาย
        
        ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะโกรธ
      - ประเมินความต้องการทางสังคม
    - - การฝึกกำหนดลมหายใจ (Breathing exercise)
      - Touching skill (การสัมผัส)
      - ทักษะการ Grounding
      - การนวดสัมผัส และ การนวดกดจุดคลายเครียด
      - การลดความเจ็บปวดทางใจ
        
        1) การฟังอย่างใส่ใจ (Active Listening)
        
        2) การสะท้อนความรู้สึก
        
        3) การเงียบ
        
        4) การทวนซ้ำ
      - การเสริมสร้างทักษะ
    - - การสังเกตภาษาท่าทางและพฤติกรรม
        
        Verbal
        
        พูดสับสนฟังไม่รู้เรื่อง ด่าทอ ร้องขอความช่วยเหลือ พูดซ้ำไปซ้ำมา พูดวกวน
        
        Nonverbal
        
        กำมือ มือไขว่ตว้า ผุดลุกผุดนั่ง ลุกลี้ลุกลน น้ำเสียงกรีดร้อง ตะโกน
      - การสร้างสัมพันธภาพ
        
        ไม่ยิ้มในขณะที่อีกฝ่ายเศร้าแม้ว่าต้องการจะยิ้มเพื่อให้กำลังใจก็ตาม ไม่พยายามฝืน
        ความรู้สึกของผู้ประสบเหตุการณ์วิกฤตเมื่อเขายังไม่พร้อม
      - การสื่อสาร
        
        ถามว่า “ตอนนี้รู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง” เพื่อให้พูดระบายความรู้สึก
    - - ต.1 ตรวจสอบความต้องการ
      - ต.2 เติมเต็มความรู้
      - ต.3 ติดตามต่อเนื่อง
- - - - การช่วยเหลือจะมุ่งให้ความช่วยเหลือเฉพาะหน้า เน้นการช่วยเหลือตามสภาพความเปfนจริงทั้งด้านร่างกาย ความ
        ต้องการพื้นฐาน
      - ระยะนี้เป็นระยะที่
        สำคัญต้องให้การปฐมพยาบาลด้านจิตใจแก่ผู้ประสบภาวะวิกฤต (PFA) และให้การช่วยเหลือที่ตรงตามความต้องการ
    - - สำรวจหาข้อมูลของสถานการณ์ และความต้องการของ ผู้ประสบภาวะวิกฤตได้ชัดเจนมากขึ้น เพื่อวางแผนในการให1ความช่วยเหลือได้ตรงกับความต้องการของผู้ประสบ ภาวะวิกฤต ประเมินคัดกรองภาวะสุขภาพจิตเพื่อค้นหากลุ่มเสี่ยงในแต่ละวัย และนำมาวางแผนในการช่วยเหลือ ที่ถูกต้องเหมาะสม
      - ความรุนแรง 6 กลุ่ม มีขั้นตอนการช่วยเหลือ
        
        2) คัดกรองและค้นหากลุ่มเสี่ยงต่อปัญหาสุขภาพจิต โดยใช้เวชระเบียนสำหรับผู้ประสบภาวะวิกฤต/ภัยพิบัติ (ผู้ใหญ่และเด็ก) และให้การปฐมพยาบาลด้านจิตใจ
        
        3) สำรวจความต้องการช่วยเหลือทั้งด้านร่างกายและจิตใจ และการให้การช่วยเหลือเยียวยาจิตใจ โดยใช้ วิธีให้การปฐมพยาบาลด1านจิตใจ (PFA) สร้างสัมพันธภาพกับผู้ประสบภาวะวิกฤต สำรวจความต้องการของผู้ประสบภาวะวิกฤต ด้านปัจจัยสี่ ความต้องการได้รับการดูแลรักษาโรคทางกาย หากพบ ประเมินภาวะสุขภาพจิตผู้ประสบภาวะวิกฤตตามกระบวนการปฐมพยาบาลด้านจิตใจ (PFA) เน้นให้ผู้ประสบภาวะวิกฤตระบายความรู้สึกให้มากที่สุด
        
        1) เมื่อเกิดสถานการณ์วิกฤต ทีม MCATT เข้าพื้นที่ให้การช่วยเหลือผู้ประสบภาวะวิกฤตในพื้นที่เสี่ยง โดยลงพื้นที่ร่วมกับทีมให้การช่วยเหลือทางกาย เพื่อประเมินสถานการณ์ด้านสุขภาพจิตและกำหนดพื้นที่ที่จะลงไป ช่วยเหลืออย่างต่อเนื่อง เตรียมความพร้อมของทีม รับทราบบทบาทหน้าที่ จัดเตรียมวัสดุอุปกรณ์แบบประเมิน/ คัดกรองภาวะสุขภาพจิต ทบทวนความรู้เรื่องการใช้แบบประเมิน/แบบคัดกรองภาวะสุขภาพจิต
        
        5) สรุปรายงานสถานการณ์เบื้องต้นพร้อมทะเบียนกลุ่มเสี่ยง
        
        4) กรณีพบความเสี่ยงต่อการเกิดปัญหาสุขภาพจิต ให้จัดทำทะเบียนกลุ่มเสี่ยงและวางแผนการติดตามต่อเนื่อง