Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การดูแลเด็กที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล, อ้างอิง, image, image, image,…

- - - - ร้องไห้ ไม่ดื่มนมหรือรับประทานอาหาร
        ไม่ร่วมมือในการรักษาพยาบาล
    - - ซึม เศร้า เงียบ ไม่ร้องไห้ ดื่มนมหรือรับประทานอาหารได้บ้าง
        ในระยะนี้เด็กบางคนจะแสดงพฤติกรรมถดถอย (Regression)
    - - ปฏิเสธไม่สนใจพ่อแม่ ดื่มนมหรือรับประทานอาหาร ทำกิจวัตรต่างที่เคยทำได้ร่วมมือในการรักษาพยาบาลดี
    - - เด็กชาย อายุ 2 ขวบ 3 เดือน มารับบริการที่ศูนย์พัฒนาเด็กเป็นครั้งแรก เป็นบุตรคนแรกของครอบครัว มารดาให้ประวัติว่าหลังจากคลอดบุตร มารดาลาออกจากงานเพื่อมาเลี้ยงดูบุตรอย่างใกล้ชิด มารดาอยู่ใกล้ชิดกับเด็กตลอด และเป็นคนจัดกิจกรรมการเรียนรู้ต่าง ๆ ให้เด็กเองจากการศึกษาข้อมูลที่สามารถหาได้ เมื่อเด็กต้องเข้ารับบริการที่ศูนย์พัฒนาเด็กมารดามีความวิตกกังวลมากว่าเด็กจะได้รับการดูแลไม่ดี ถูกเพื่อนแกล้ง และกลัวเด็กรู้สึกว่ามารดาทอดทิ้งเด็กเมื่อถูกส่งมาศูนย์พัฒนาเด็ก
        
        เตรียมความพร้อมของมารดาและเด็กก่อนเข้ารับบริการ
        ที่ศูนย์พัฒนาเด็ก
        
        สร้างความเชื่อมั่นและให้ความรู้มารดา
        
        ปรับทัศนคติมารดา โดยถามถึงเหตุผลของการนำเด็กเข้าศูนย์พัฒนาเด็ก
        
        บอกเด็กล่วงหน้าให้รับรู้ว่าจะนำเด็กเข้ารับบริการที่ศูนย์พัฒนาเด็กเมื่อใด
        
        จัดให้มารดาพาเด็กเยี่ยมชมศูนย์พัฒนาเด็กบ่อย ๆ โดยทำบรรยากาศเหมือนการมาเที่ยวชม เล่น สนุกสนาน และทำความรู้จักครูพี่เลี้ยง
        
        จัดเตรียมโปรแกรมการเพิ่มระยะเวลาของการพรากจากอย่างค่อยเป็นค่อยไป โดยจัดตารางเวลาในการรับ-ส่งเด็ก โดยค่อย ๆ ยืดระยะเวลาในการอยู่ที่ศูนย์ฯ ในวันแรก ๆ ให้มารดาอยู่เป็นเพื่อนเด็ก โดยให้มารดาช่วยกระตุ้นความสนใจของเด็กต่อกิจกรรม เพื่อน ๆ และครู
        
        ไม่โกหกเมื่อต้องปล่อยเด็ก เป็นช่วงเวลาที่ยากที่สุด มารดาควรบอกเด็กตามความเป็นจริงว่าตนจะไปที่ใดจะกลับมารับเมื่อใด เช่น “แม่จะกลับมารับหลังจากหนูทานอาหารกลางวันนะคะ” เมื่อบอกเด็กว่าจะกลับมารับในช่วงใดขอให้รักษาสัญญาที่ได้ให้ไว้กับเด็ก เพื่อสร้างความไว้วางใจในตัวมารดา
        
        ทำให้การพรากจากสั้นและกระชับ เป็นต้นว่ากอดและหอมเด็กจากนั้นออกมาจากเด็กอย่างรวดเร็ว ไม่ควรแสดงให้เด็กเห็นว่ามารดาลังเล และเมื่อออกมาแล้วไม่ควรกลับไปให้เด็กเห็นอีกเพราะเด็กจะเข้าใจว่าสถานที่นี้ไม่ปลอดภัย มารดาจึงต้องมาเฝ้ามองเด็ก
        
        การจัดสิ่งแวดล้อมให้มีสิ่งที่เด็กรู้สึกคุ้นเคยอยู่ด้วย จะช่วยลดปฏิกิริยาของการพรากจากได้ เช่น ผ้าห่มผืนประจำ ของเล่น ขวดนม หรือชุดนอนตัวโปรดเด็กจะรู้สึกว่าบิดามารดาหรือผู้ดูแลจะกลับมาหาและนำของเหล่านี้กลับบ้านด้วย
- - - - บรรเทาความทุกข์ทรมาน จากอาการปวด หายใจลำบากคลื่นไส้ อาเจียน อ่อนเพลีย
      - การดูแลความสะอาดของร่างกาย ให้ได้รับสารน้ำอย่างเพียงพอกับความต้องการ ได้รับออกซิเจน ดูแลผิวหนัง เปลี่ยนท่าให้ผู้ป่วยบ่อยๆ การขับถ่าย
        การพักผ่อน ควรจัดสิ่งแวดล้อมให้สะอาด
    - - ลดความเครียด ความวิตกกังวลทั้งของเด็กและครอบครัว โดยตอบสนองความต้องการของเด็กตามวัยอย่างเหมาะสม
        ให้ผู้ปกครองเฝ้าอย่างใกล้ชิด
    - - ให้เด็กได้อยู่ในบรรยากาศที่อบอุ่นแวดล้อมด้วยคนใกล้ชิด
    - - ประเมินและบันทึกสภาพจิตใจของเด็กเกี่ยวกับความตาย และควรเปิดโอกาสให้เด็กได้ซักถามเกี่ยวกับโรคที่เป็นอยู่ ให้การดูแลอย่างใกล้ชิด เพื่อให้เด็กมั่นใจว่าจะไม่ถูกทอดทิ้ง
  - - - มีท่าทีต่อการเปลี่ยนแปลงของภาพลักษณ์ของตนเอง
      - มีความกลัวต่อการเปลี่ยนแปลง เช่น กลัวตาย
        ทำให้ทุพลภาพของร่างกายทำให้เสียโฉม
      - เศร้าโศกเสียใจ สูญเสียภาพลักษณ์
      - ถามซ้ำๆ เช่น “ทำไมฉันจึงถูกทำโทษ” “ทำไมจึงเกิดกับฉัน”
- - - - facial scales
        
        การใช้รูปภาพแสดงสีหน้าบอกความรู้สึกปวด นิยมใช้ในผู้ป่วยเด็กเล็ก คนชราหรือคนที่ไม่สามารถสื่อสารได้ด้วยคําพูด
      - visual analogue scales : VAS
        
        การวัดโดยใช้เส้นตรงยาว 10 เซนติเมตร ให้ปลายข้างหนึ่งแทนค่าด้วยเลข 0 หมายถึง ไม่ปวด ปลายอีกข้างหนึ่งแทนค่าด้วยเลข 10 หมายถึง ปวดรุนแรงมากที่สุด
      - visual rating scales: VRS
        
        การวัดโดยใช้เส้นตรงยาว 10 เซนติเมตรแบ่งเป็น 10
        ช่องๆละ 1 เซนติเมตร ปลายข้างหนึ่งแทนค่าด้วย
        0 หมายถึง ไม่ปวดปลาย
        อีกข้างแทนค่าด้วย 10 หมายถึง ปวดรุนแรงมากที่สุด
      - body diagrams
        
        คือการวัดโดยใช้ภาพวาดให้ผู้ป่วยชี้
        หรือเขียนลงในภาพวาดรูปคน
        แสดงตําแหน่งที่มีความปวด
    - - NIPS (Neonatal Infant Pain Scale)
        
        สำหรับอายุแรกเกิด - 1 เดือน มีคะแนนระหว่าง 0-7 คะแนน
        
        คะแนนตั้งแต่ 4 ควรเริ่มให้ยาแก้ปวด
        
        การแปลผล
        0 = ไม่ปวด
        1-3 = ปวดเล็กน้อย
        4-5 = ปวดปานกลาง
        6-7 = ปวดมาก
      - FLACC scale
        
        ใช้กับเด็กอายุ 1 เดือน - 6 ปีหรือ ผู้ป่วยไม่รู้สึกตัว
        คะแนนอยู่ระหว่าง 0 – 10
        
        การแปลผล
        0 = ไม่ปวด
        1-3 = ปวดน้อย
        4-6 = ปวดปานกลาง
        7-10 ปวดมาก
      - CHEOPS
        
        สำหรับเด็กอายุ 1-6 ปี หรือไม่รู้สึกตัว ส่วนมากใช้หลังผ่าตัด
        คะแนนอยู่ระหว่าง 4 – 13
        
        การแปลผล
        4 = ไม่ปวด
        5-7 = ปวดน้อย
        8-10 = ปวดปานกลาง
        11-13 = ปวดมาก
        
        คะแนนตั้งแต่ 6 ต้องได้รับยาแก้ปวด
  - - - การตระหนักถึงการรับรู้ความปวดของผู้ป่วยว่า
        ผู้ป่วยทราบว่าตนเองมีความปวดไหม
    - - การประเมินความปวดในลักษณะดังนี้ วัดความรุนแรง มีระดับคะแนนความปวดเท่าไร ตำแหน่งที่ปวดมีกี่ตำแหน่ง ปวดตรงตำแหน่งไหนมากที่สุด
    - - ใช้ยา
        
        เล็กน้อย Paracetamol(+NSAID)
        ปานกลาง Paracetamol(+NSAID)+Codeine
        รุนแรง Paracetamol(+NSAID)+Morphine
      - ไม่ใช้ยา
        
        หลักRICE
        
        การพัก(Rest:R) ความเย็น(Ice:I) การกด(Compression:C) การยกบริเวณที่บาดเจ็บให้สูง(Elevation of Injuries:E)
        
        การเบี่ยงเบนความสนใจ
        
        ทารกแรกเกิด
        
        การดูดนมแม่หรือการให้นมแม่,การอุ้มและการสัมผัสร่างกาย,
        การดูดจุกเปล่าเพียงอย่างเดียว,การห่อตัวทารกด้วยผ้า
        
        วัยหัดเดิน
        
        การโอบกอดเด็กขณะทำหัตถการต่างๆ,การเล่นของเล่น
        
        วัยก่อนเรียน
        
        การดูวีดีโอการ์ตูน,ฟังนิทาน, เล่นเกมมือถือ
        
        วัยเรียน
        
        ดูวีดีโอตลกหรือเรื่องขบขันต่างๆ,เล่นเกมที่เด็กชอบ
        เกมที่มีความซับซ้อนมากกว่าเด็กวัยก่อนเรียน
        
        วัยรุ่น
        
        ฟังเพลงตามที่เด็กชอบ ,สวดมนต์ตามความเชื่อของศาสนา,
        นั่งสมาธิ ,นวดส่วนต่างๆของร่างกาย
    - - เด็กผู้หญิงอายุ 5 ปีเป็นมะเร็งกระดูกระยะสุดท้ายเธอ
        นอนร้องให้เกือบตลอดเวลาและกลัวการฉีดยาท่านจะ
        จัดการความปวดของเธอโดยใช้ RAT อย่างไร?
        
        R : การตระหนักว่าผู้ป่วยมีความปวดหรือไม่
        
        ถามผู้ดูแลเด็กและถามผู้ป่วยเด็กอายุ 5 ปี
        
        สังเกตจากสีหน้าท่าทางอารมณ์ (ร้องให้ตลอดเวลา)
        
        A : ประเมิน
        
        การประเมินความปวด
        
        Faces Pain Scale
        
        FOLACC scale
        
        CHEOPS
        
        ระดับความรุนแรง
        
        Severe
        
        ประเภทความปวด
        
        Chronic
        
        mixed neuropathic and nociceptive
        
        ปัจจัยอื่นด้านจิตใจ
        
        ผู้ป่วยเด็กกลัวเข็มฉีดยา
        
        T: การรักษา
        
        รักษาแบบใช้ยา
        
        แผ่นแปะ morphine เพื่อบรรเทา Nociceptive pain
        
        Gabapentin เพื่อบรรเทา Neuropathic pain
        
        Tramadol
        
        การรักษาแบบไม่ใช้ยา
        
        Rest
        
        ปลอบประโลมพูดคุยสร้างความคุ้นเคย
        
        เบี่ยงเบนความสนใจ: หากิจกรรม
        จากการสอบถามในสิ่งที่เด็กอยากทำจากตัวเด็กและมารดา
        
        การดูวีดีโอการ์ตูน,ฟังนิทาน, เล่นเกมมือถือ