Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลด้านจิตสังคมสําหรับผู้ประสบสาธารณภัย - Coggle Diagram

- - - - Nonverbal
        
        กํามือ
        
        ผุดลุกผุดนั่ง
        
        ลุกลี้ลุกลน
        
        กรีดร้อง ตะโกน
      - Verbal
        
        พูดสับสนฟังไม่รู้เรื่อง
        
        ด่าทอ
        
        พูดซ้ำไปซ้ำมา
    - - มีท่าทีสงบนิ่ง
      - แนะนำตัวเอง
      - มีการมองหน้าสบตา
      - รับฟังด้วยท่าทีที่สงบ
      - ให้กําลังใจด้วยการพยักหน้า การสัมผัส
    - - ควรเริ่มพูดคุยเบื้องต้นเมื่อผู้ประสบเหตุการณ์วิกฤตมีความพร้อม
      - โดยเน้นถึงความรู้สึกขณะนั้น เช่นถามว่า “ตอนนี้รู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง”
  - - - ได้รับบาดเจ็บทางด้านร่างกายก็ต้องบรรเทาความเจ็บปวดด้วยการให้ยา
      - มีอาการอ่อนเพลีย ควรจัดหานํ้าให้ดื่ม หาอาหารให้รับประทาน
      - เป็นลม ควรจัดหายาดมแอมโมเนีย ผ้าเย็นเช็ดหน้าและแขน
      - ถ้าผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ไม่ปลอดภัย ให้เคลื่อนย้ายไปอยู่ในที่ปลอดภัย
    - - ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะช็อกและปฏิเสธ
        
        การดูแลทางกาย โดยให้อยู่ในสถานที่ที่สงบรู้สึกปลอดภัย เตรียมนํ้า ยาดม ให้นั่งหรือนอนราบ คลายเสื้อผ้ากรณีที่ผู้ประสบภาวะวิกฤตเป็นลมหรือหายใจไม่ออก
        
        การดูแลทางจิตใจ ให้ผู้ประสบภาวะวิกฤตได้ระบายความรู้สึก และใช้เทคนิคการสัมผัสตามความเหมาะสม
        
        การช่วยเหลือทางสังคม สอบถามความต้องการเร่งด่วนของผู้ประสบภาวะวิกฤตให้ความช่วยเหลือตามความต้องการอย่างรีบเร่ง
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะโกรธ
        
        การดูแลทางกาย โดยให้อยู่ในสถานที่ปลอดภัย ให้มีการดูแลอย่างใกล้ชิด ไม่รุกเข้าไป จัดระยะห่างที่เหมาะสมระหว่างผู้ประสบภาวะวิกฤต และผู้ให้การช่วยเหลือต้องมีท่าทีสงบนิ่ง ยอมรับพฤติกรรมที่แสดงออกมาของผู้ประสบภาวะวิกฤต
        
        การดูแลทางใจ โดยให้ระบายความรู้สึกโดยใช1ทักษะการฟังอย่างตั้งใจและพูดสะท้อนอารมณ์
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะต่อรอง
        
        อดทน รับฟัง ไม่แสดงอาการท่าทางเบื่อหน่าย
        
        สนองความต้องการในสิ่งที่สามารถให้ได้
        
        การให้ข้อมูลที่ถูกต้อง ที่เป็นจริงตามความเหมาะสม
        
        ทักษะการประเมินอารมณ์ ความรู้สึกผู้ประสบภาวะวิกฤตและทักษะการบอกข่าวร้าย
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะเสียใจ
        
        การช่วยเหลือทางกายทําได้โดยหาผ้าเช็ดหน้า นํ้าเย็น ผ้าเย็น ในรายที่มีอาการหายใจไม่ออกอาจใช้การฝึกหายใจแบบ Breathing Exercise หรือใช้การสัมผัส
      - การประเมินภาวะฆ่าตัวตาย
        
        การปฐมพยาบาลทางจิตใจต้องระมัดระวัง ใส่ใจทุกรายละเอียดเพื่อประเมินหาสัญญาณของภาวะ ความเสี่ยงต่อการฆ่าตัวตาย
    - - ผู้ประสบภาวะวิกฤตต้องการพบญาติ หรือครอบครัวให้ติดต่อประสานโดยการโทรศัพท์
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตไร้ญาติขาดมิตร ประสานกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน หรือหน่วยงานที่ให้ความช่วยเหลือด้านที่พักอาศัย หรือสถานสงเคราะห์ มูลนิธิ หรือวัดเพื่อหาที่พักพิงชั่วคราวให้
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตต้องการความช่วยเหลือด้านการเงิน ทุนการศึกษา ให้ติดต่อหน่วยงาน ที่เกี่ยวข้อง ยกตัวอย่างเช่น กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ศูนย์ป้องกันและ บรรเทาสาธารณภัยประจำจังหวัด ศูนย์เยียวยาจังหวัด/อำเภอ ฯลฯ
  - - - การฟังอย่างใส่ใจ (Active Listening) คือการตั้งใจฟังอย่างต่อเนื่องต่อเนื้อหาสาระและอารมณ์ของผู้ประสบเหตุการณ์รุนแรง ที่แสดงออกมา การมองประสานสายตา ตั้งใจฟัง มีสติและพยายามจับประเด็นสำคัญในปัญหาของผู้ประสบเหตุการณ์รุนแรง ไม่แทรกหรือขัดจังหวะ
      - การสะท้อนความรู้สึก การสะท้อนความรู้สึกเป็นเทคนิคหนึ่งที่ผู้ให้การช่วยเหลือสะท้อนอารมณ์ความรู้สึกของผู้ประสบเหตุการณ์วิกฤตออกมาโดยภาษาที่เรียบ สงบ ปราศจากการตัดสิน
      - การเงียบ การเงียบเป็นช่วงเวลาระหว่างหยุดที่ไม่มีการสื่อสารด้วยวาจาระหว่างผู้ให้บริการและผู้รับบริการ
      - การทวนซ้ำ การทวนซ้ำเป็นการพูดในสิ่งที่ผู้รับบริการได้บอกเล่าอีกครั้งหนึ่ง โดยไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงไม่ว่าจะเป็นงานของภาษาหรือความรู้สึกที่แสดงออกมาเพื่อช่วยให้ผู้รับบริการได้เข้าใจชัดเจนขึ้นในสิ่งที่เขาต้องการปรึกษา และเป็นวิธีการที่จะสื่อถึงความใส่ใจ
      - การเสริมสร้างทักษะ การเรียนรู้ การเสริมสร้าง Coping skills สามารถช่วยลดความกังวล ปฏิกิริยาที่เป็นทุกข์อื่นๆ ช่วยแก้ไขสถานการณ์ และช่วยผู้ประสบเหตุการณ์วิกฤตให้ผ่านพ้นช่วงเวลาอันเลวร้าย
- - - - เน้นการช่วยเหลือตามสภาพความเป็นจริงทั้งด้านร่างกาย ความต้องการพื้นฐาน
      - ให้การปฐมพยาบาลด้านจิตใจแก่ผู้ประสบภาวะวิกฤต (PFA)
        และให้การช่วยเหลือที่ตรงตามความต้องการ
    - - ระยะนี้สามารถสํารวจหาข้อมูลของสถานการณ์ และความต้องการของ ผู้ประสบภาวะวิกฤตได้ชัดเจนมากขึ้น เพื่อวางแผนในการให้ความช่วยเหลือได้ตรงกับความต้องการของผู้ประสบภาวะวิกฤต
      - ประเมินคัดกรองภาวะสุขภาพจิตเพื่อค้นหากลุ่มเสี่ยงในแต่ละวัย และนํามาวางแผนในการช่วยเหลือ ที่ถูกต้องเหมาะสม
      - การจัดลําดับความต้องการของกลุ่มเสี่ยงที่ต้องได้รับการช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนและ ต่อเนื่อง การดูแลช่วยเหลือ
    - - กลุ่มผู้สูญเสียบุคคลในครอบครัว/ทรัพย์สิน
      - กลุ่มผู้ป่วยที่มีประวัติการรักษาทางจิตเวชหรือใช้ารเสพติด
      - กลุ่มผู้พิการและเจ็บป่วยโรคเรื้อรัง
      - กลุ่มผู้ได้รับผลกระทบหลังประสบภาวะวิกฤต
      - กลุ่มผู้สูงอายุและเด็ก
      - กลุ่มผู้ที่ต้องการบริการด้านสุขภาพจิต