Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

“การพยาบาลด้านจิตสังคมสำหรับผู้ประสบสาธารณภัย” - Coggle Diagram

- - - - ระยะนี้ผู้ประสบภาวะวิกฤตจะมีการตื่นตัวทาง
        สรีระและพฤติกรรม
        
        เน้นการช่วยเหลือตามสภาพความเป็นจริงทั้งด้านร่างกาย ความ
        ต้องการพื้นฐาน เช่น ที่อยู่อาศัย อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ของใช้ที่จำเป็น
        
        ซึ่งระยะนี้เป็นระยะที่สำคัญต้องให้การปฐมพยาบาลด้านจิตใจแก่ผู้ประสบภาวะวิกฤต (PFA) และให้การช่วยเหลือที่ตรงตามความต้องการ
    - - ทั้งผู้สูญเสียหรือผู้รอดชีวิตจะ
        มองโลกในแง่ดี
      - การดูแลช่วยเหลือกลุ่มเป้าหมายจะพิจารณาตาม ความรุนแรง 6 กลุ่ม
        
        กลุ่มผู้สูญเสียบุคคลในครอบครัว/ทรัพย์สิน
        
        กลุ่มผู้ป่วยที่มี
        ประวัติการรักษาทางจิตเวชหรือใช้สารเสพติด
        
        กลุ่มผู้ได้รับผลกระทบหลังประสบภาวะวิกฤต
        
        กลุ่มผู้สูงอายุและเด็ก
        
        กลุ่มผู้พิการและเจ็บป่วยโรคเรื้อรัง
        
        กลุ่มผู้ที่ต้องการบริการด้านสุขภาพจิต
        
        โดยมีขั้นตอน ดังนี้
        
        เมื่อเกิดสถานการณ์วิกฤต
        
        โดยลงพื้นที่ร่วมกับทีมให้การช่วยเหลือทางกาย
        
        เตรียมความพร้อมของทีม รับทราบบทบาทหน้าที่
        
        เพื่อประเมินสถานการณ์ด้านสุขภาพจิตและกำหนด
        พื้นที่ที่จะลงไป ช่วยเหลืออย่างต่อเนื่อง
        
        จัดเตรียมวัสดุอุปกรณ์
        แบบประเมิน/ คัดกรองภาวะสุขภาพจิต ทบทวนความรู้เรื่องการใช้แบบประเมิน/แบบคัดกรองภาวะสุขภาพจิต
        
        คัดกรองและค้นหากลุ่มเสี่ยงต่อปัญหาสุขภาพจิต
        
        สำรวจความต้องการช่วยเหลือทั้งด้านร่างกายและจิตใจ
        
        การให้การช่วยเหลือเยียวยา
        จิตใจ โดยใช้ วิธีให้การปฐมพยาบาลด้านจิตใจ (PFA)
        
        สำรวจความ
        ต้องการของผู้ประสบภาวะวิกฤต ด้านปัจจัยสี่
        
        สร้างสัมพันธภาพกับผู้ประสบภาวะวิกฤต
        
        ประเมินภาวะสุขภาพจิตผู้ประสบภาวะวิกฤตตามกระบวนการปฐมพยาบาลด้านจิตใจ (PFA)
        
        เน้นให้ผู้ประสบภาวะวิกฤต
        ระบายความรู้สึกให้มากที่สุด
        
        ให้การช่วยเหลือทางด้านสุขภาพจิตผู้ประสบภาวะวิกฤตในกรณีที่พบว่าผู้ประสบ
        
        ภาวะวิกฤต มีความเครียด วิตกกังวล หวาดผวา หวาดกลัว นอนไม่หลับ หงุดหงิดง่าย ซึมเศร้า หรือการให้การ
        
        ปรึกษาปัญหาสุขภาพจิตอย่างเร่งด่วน (Crisis Counseling)
        
        กรณีพบความเสี่ยงต่อการเกิดปัญหาสุขภาพจิต ให้จัดท าทะเบียนกลุ่มเสี่ยงและวางแผนการ ติดตามต่อเนื่อง
        
        สรุปรายงานสถานการณ์เบื้องต้นพร้อมทะเบียนกลุ่มเสี่ยง
      - การช่วยเหลือหลั่งไหลเข้ามา
- - - - Nonverbal ได้แก่ สีหน้า แววตา ท่าทาง การเคลื่อนไหวของร่างกาย
      - Verbal ได้แก่ พูดสับสนฟังไม่รู้เรื่อง ด่าทอ ร้องขอความช่วยเหลือ พูดซ้ำไปซ้ำมา พูดวกวน
    - - วิธีการเริ่มจากการที่ผู้ให้การช่วยเหลือควรมีท่าทีสงบนิ่ง มีการแนะน า
        ตัวเอง มีการมองหน้าสบตา รับฟังด้วยท่าทีที่สงบให้ก าลังใจ ด้วยการพยักหน้า การสัมผัส
      - ผู้ให้การช่วยเหลือควรเหมาะสมกับเหตุการณ์อารมณ์ความรู้สึกและสภาพสังคม วัฒนธรรม ศาสนาของผู้ประสบเหตุการณ์วิกฤต
    - - ควรเริ่มพูดคุยเบื้องต้นเมื่อผู้ประสบเหตุการณ์วิกฤตมีความพร้อม
      - เพื่อให้พูดระบายความรู้สึก
        แต่ไม่ควรซักถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
  - - - ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะโกรธ เช่น ตะโกน ด่าทอ กำมือ ขบกราม เกร็ง ตาขวาง กระวนกระวาย เดินไปมา มือปากสั่น ทำร้ายตนเองหรือขว้างของรอบตัว กล่าวโทษแก่บุคคลอื่น
        
        การดูแลทางกาย
        
        โดยให้อยู่ในสถานที่ปลอดภัย ให้มีการดูแลอย่างใกล้ชิด ไม่รุกเข้าไป
        
        การดูแลทางใจ
        
        โดยให้ระบายความรู้สึกโดยใช้ทักษะการฟังอย่างตั้งใจ (Active Listening
        Skill) และพูดสะท้อนอารมณ์
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะช็อกและปฏิเสธ คือ มึนงง สับสน หลงลืม จำอะไรไม่ได้ ความคิดแตกกระจายไม่สามารถเชื่อมโยงความคิด การรับรู้สิ่งแวดล้อมเปลี่ยนไป ปฏิเสธไม่ยอมรับเหตุการณ์ที่เกิด
        
        การดูแลทางกาย
        
        โดยให้อยู่ในสถานที่ที่สงบ รู้สึกปลอดภัย
        
        การดูแลทางจิตใจ
        
        ให้ผู้ประสบภาวะวิกฤตได้ระบายความรู้สึก
        
        ใช้เทคนิคการสัมผัสตามความเหมาะสม เพื่อให้เกิดความรู้สึกอบอุ่น และความปลอดภัย
        
        การช่วยเหลือทางสังคม
        
        สอบถามความต้องการเร่งด่วนของผู้ประสบภาวะวิกฤต ให้ความช่วยเหลือตามความต้องการอย่างรีบเร่ง
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะต่อรอง พูดซ้ำๆ หรือพูดคาดคั้นในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง
        
        สนองความต้องการในสิ่งที่สามารถให้ได้
        
        การให้ข้อมูลที่ถูกต้อง ที่เป็นจริงตามความเหมาะสม
        
        อดทน รับฟัง ไม่แสดงอาการท่าทางเบื่อหน่าย
        
        ทักษะการประเมินอารมณ์ ความรู้สึกผู้ประสบภาวะวิกฤตและทักษะการบอกข่าวร้าย
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตอยู่ในภาวะเสียใจ ร้องไห้ คร่ำครวญ ซึมเศร้า
        
        การช่วยเหลือทางกายทำได้โดยหาผ้าเช็ดหน้า น้ำเย็น ผ้าเย็น ในรายที่มีอาการหายใจไม่ออก อาจใช้การฝึกหายใจแบบ Breathing Exercise หรือใช้การสัมผัส (Touching)
      - ประเมินความต้องการทางสังคม
  - - - การฟังอย่างใส่ใจ (Active Listening)
      - การสะท้อนความรู้สึก
      - การเงียบ
      - การทวนซ้ำ