Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 3 กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับวิชาชีพการพยาบาลและการผดุงครรภ์ 36, ปอ.…

- - - - พ.ศ. 2480 ได้มีการประกาศใช้กฎหมายฉบับใหม่คือพระราชบัญญัติควบคุมการประกอบโรคศิลปะพ.ศ. 2479
        
        แบ่งการประกอบโรคศิลปะออกเป็น2 แผน
        
        แผนโบราณ
        
        การประกอบโรคศิลปะโดยอาศัยความรู้จากตำราหรือการเรียนสืบต่อกันมา
        
        แผนปัจจุบัน
        
        การประกอบโรคศิลปะอันได้ศึกษาตามหลักทางวิทยาศาสตร์
        
        “กิจการใดๆอันกระทำโดยตรงต่อร่างกายของมนุษย์โดยการบำบัดรวมตลอดถึงการตรวจและการป้องกันโรคในสาขาต่างๆได้แก่เวชกรรมทันตกรรมเภสัชกรรมการพยาบาลการผดุงครรภ์”
        
        ปี พ.ศ. 2518 เพิ่มอีก 2สาขา กายภาพบำบัดและเทคนิคการแพทย์ ซึ่งกฎหมายฉบับนี้มีการพัฒนาอยู่ตลอดเวลา
        
        จนกระทั่งในการประชุมพยาบาลแห่งชาติ ครั้งที่ 5เมื่อวันที่ 27 –31 ตุลาคม 2518 ผู้นำทางการพยาบาลได้ร่วมประชุมและมีมติให้สมาคมพยาบาลแห่งประเทศไทย ในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี หาแนวทางการจัดตั้งสภาการพยาบาล
        
        :red_flag:เพื่อให้เกิดความคล่องตัวในการทำหน้าที่ควบคุมและส่งเสริมมาตรฐานวิชาชีพ
        
        วันที่5 กันยายนพ.ศ.2528 ได้มีการประกาศใช้ “พระราชบัญญัติวิชาชีพการพยาบาลและการผดุงครรภ์พ.ศ. 2528” และมีผลบังคับใช้วันที่6 ต่อมา
        
        ในปีพ.ศ. 2534 คณะกรรมการสภาการพยาบาลมีความเห็นว่า ปัจจุบันสถานการณ์เปลี่ยนแปลง การเจ็บป่วยซับซ้อนขึ้น วิทยาการทางการแพทย์และด้านอื่นๆ ก้าวหน้า ส่งผลให้กฎหมายฉบับนี้
        ไม่ทันสมัย และไม่สอดคล้องกับสถานการณ์บ้านเมืองของประเทศ
        
        คณะกรรมการสภาการพยาบาลในสมัยนั้น จึงเห็นควรให้ปรับปรุงคำนิยามการพยาบาลและการผดุงครรภ์ การกำหนดขอบเขตของการประกอบวิชาชีพการพยาบาลและการผดุงครรภ์ จำนวนกรรมการสภาการพยาบาล การเลือกนายกสภาการพยาบาล การต่ออายุใบอนุญาตประกอบวิชาชีพการพยาบาลและการผดุงครรภ์ ทุก 5 ปี และปรับปรุงอัตราค่าธรรมเนียม จึงได้เสนอร่างกฎหมายผ่านรัฐสภา
        
        1 more item...
- - - - กำหนดสิทธิ หน้าที่ และความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล
    - - เกี่ยวกับการค้าขายหรือกิจการในเรื่องหุ้นส่วนบริษัท ประกันภัย ตั๋วเงิน
    - - ดำเนินพิจารณาพิพากษาคดีในกรณีที่เกิดข้อพิพาทในทางแพ่งขึ้น
        
        วิธีฟ้อง
        
        ศาลที่ฟ้อง
        
        วิธีพิจารณา
        
        บังคับให้ปฏิบัติตามคำพิพากษา
  - - - ปพพ. มาตรา149
        
        การใดๆ อันทำลงโดยชอบด้วยกฎหมายและด้วยใจสมัคร มุ่งโดยตรงต่อการผูกนิติสัมพันธ์ขึ้นระหว่างบุคคล เพื่อจะก่อ เปลี่ยนแปลง โอน สงวน หรือระงับซึ่งสิทธิ
      - การกระทำของบุคคลด้วยใจสมัครและถูกต้องตามกฎหมาย มุ่งให้เกิดการเปลี่ยนแปลง โอน สงวนหรือระงับสิทธิระหว่างบุคคล
        
        สัญญาจ้างพยาบาลพิเศษ
    - - ผู้กระทำต้องแสดงออกในฐานะที่เป็นเอกชน
      - การกระทำโดยเจตนา
        
        การแสดงเจตนาโดยชัดแจ้ง
        
        ทำเป็นวาจา/ลายลักษณ์อักษร
        
        การทำสัญญาจ้างแรงงาน
        
        การทำสัญญาซื้อขา
        
        การแสดงเจตนาโดยปริยาย
        
        แสดงเจตนาไม่ชัดแจ้ง แต่จะกระทำให้เข้าใจว่ามีความประสงค์ในกิริยาเช่นนั้น
        
        ยื่นเงินค่าโดยสารให้กระเป๋ารถเมล์
        และรับตั๋วโดยสาร = นิติกรรมการซื้อขาย
        
        เจ้าหนี้คืนหรือทำลายสัญญาเงินกู้ = เจ้าหนี้ไม่ต้องการให้ลูกหนี้คืนเงินตามสัญญา
        
        หากผู้กระทำไม่มีเจตนากระทำ แต่เข้าใจผิด ถูกข่มขู่ ฉ้อฉล กระทำโดยไม่รู้สำนึก ไม่รู้ตัว หรือถูกบังคับ ย่อมไม่ใช่นิติกรรม :!!:
      - การกระทำที่ชอบด้วยกฎหมาย
        
        กฎหมายให้อำนาจบุคคลกระทำได้โดยชัดแจ้ง หรือไม่ได้กำหนดไว้ว่าห้ามกระทำ
        
        หากนิติกรรมที่กระทำนั้นขัดต่อกฎหมาย ให้ถือเป็นโมฆะ
      - ทำให้เกิดการเคลื่อนไหวสิทธิ
        
        ผลของการกระทำที่ชอบด้วยกฎหมาย ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง โอน สงวน หรือระงับสิทธิอย่างใดอย่างหนึ่งแก่คู่กรณีตามนิติกรรมนั้นๆ
        
        ขึ้นเวรล่วงเวลา ได้รับค่าตอบแทนเพิ่ม
    - - :star:พิจารณาแบ่งตามจำนวนคู่กรณี
        
        :pencil2:นิติกรรมฝ่ายเดียว
        
        เกิดผลโดยการแสดงเจตนาของบุคคลเพียงฝ่ายเดียว และมีผลผูกพันทางกฎหมาย
        
        พินัยกรรม
        
        คำมั่นจะให้รางวัล
        
        :pencil2:นิติกรรมหลายฝ่าย
        
        แสดงเจตนาของบุคคลตั้งแต่สองฝ่ายขึ้นไป และทุกฝ่ายตกลงยินยอมตามข้อตกลง
        
        สัญญาใช้ทุนการศึกษา
        
        สัญญาค้ำประกัน/กู้ยืมเงิน
        
        สัญญาซื้อขาย
      - :star:พิจารณาแบ่งตามการมีผลของนิติกรรม
        
        :pencil2:มีผลขณะผู้แสดงเจตนายังมีชีวิต
        
        สัญญาการซื้อขาย
        
        สัญญาการใช้ทุนการศึกษา
        
        สัญญาค้ำประกัน
        
        :pencil2:มีผลขณะผู้แสดงเจตนาไม่มีชีวิต
        
        พินัยกรรม
      - :star:พิจารณาแบ่งตามค่าตอบแทน
        
        :recycle:มีค่าตอบแทน
        
        สัญญาจ้างงาน
        
        สัญญาซื้อขาย/กู้ยืมเงิน
        
        สัญญาเช่าทรัพย์
        
        :recycle:ไม่มีค่าตอบแทน
        
        สัญญายืมเงินโดยไม่มีดอกเบี้ย
        
        การให้โดยเสน่หา
  - - - สภาพที่กฎหมายกำหนดขอบเขตให้บุคคลมีสิทธิหรือใช้สิทธิ
        
        ผู้บรรลุนิติภาวะจะตัดสินใจกระทำสิ่งต่างๆด้วยตนเอง
        
        คุ้มครองผู้หย่อนความสามารถ เพื่อไม่ให้ถูกเอาเปรียบโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์
      - เป็นสิ่งสำคัญต่อการพิจารณาความรับผิดทางกฎหมาย
    - - สิ่งซึ่งสามารถมีสิทธิและหน้าที่ตามกฎหมาย
      - ประเภท
        
        บุคคลธรรมดา
        
        สภาพบุคคลเริ่มตั้งแต่เมื่อคลอดและอยู่รอดเป็นทารก และสิ้นสุดลงเมื่อตาย
        
        การตายตามกฎหมาย
        
        ตายโดยธรรมชาติ
        
        การป่วยตาย แก่ตาย หรือถูกฆ่าตายของบุคคล ทำให้สภาพบุคคลสิ้นสุด
        
        มีผลทางกฎหมายทั้งทางแพ่งและอาญา
        
        2 more items...
        
        การสาบสูญ
        
        บุคคลไปจากภูมิลำเนา/ถิ่นที่อยู่ และไม่มีใครรู้แน่ว่าบุคคลนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ + ศาลมีคำสั่งให้บุคคลนั้นเป็นคนสาบสูญ
        
        2 more items...
        
        สิทธิหน้าที่ ความรับผิดและทรัพย์สินของบุคคลนั้น จะตกทอดไปยังทายาท
        
        นิติบุคคล
        
        สิ่งซึ่งกฎหมายสมมติให้เป็นบุคคล เพื่อให้มีสิทธิและหน้าที่ตามกฎหมาย
        
        สมาคม
        
        มูลนิธิ
        
        ห้างหุ้นส่วนจำกัดและบริษัทจำกัด
        
        วัด องค์กรต่างๆ ของรัฐบาล
        
        สหกรณ์ตาม พรบ.
        
        สภาการพยาบาล ตาม พรบ. วิชาชีพการพยาบาลและการผดุงครรภ์ พ.ศ. 2540
        
        บุคคลที่กฎหมายจำกัดสิทธิในการทำนิติกรรม
        
        ผู้เยาว์(Minor)
        
        บุคคลที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ
        
        จะพ้นจากการเป็นผู้เยาว์หรือบรรลุนิติภาวะ
        
        เมื่ออายุครบ 20 ปีบริบูรณ์
        
        การสมรส โดยหญิง ชายอายุครบ 17 ปีบริบูรณ์ ได้รับความยินยอมจากผู้แทนโดยชอบธรรม
        
        ผู้เยาว์ไม่สามารถทำนิติกรรมใดๆ โดยลำพัง ต้องได้รับความยินยอมจากบิดามารดา หรือผู้ปกครอง
        
        ถ้าไม่ได้รับความยินยอม การกระทำนั้นจะเป็นโมฆะ
        
        นิติกรรมที่สามารถทำด้วยตนเอง
        
        นิติกรรมที่ทำให้ผู้เยาว์ได้ประโยชน์ สิทธิ หรือหลุดพ้นจากหน้าที่ เพียงฝ่ายเดียว
        
        นิติกรรมที่ผู้เยาว์ต้องกระทำเองเฉพาะตัว
        
        การจดทะเบียนรับรองบุตรนอกสมรส
        
        การทำพินัยกรรมเมื่อมีอายุ 15 ปีบริบูรณ์ขึ้นไป
        
        นิติกรรมที่สมควรแก่ฐานะและจำเป็นแก่การดำรงชีพ
        
        การซื้ออาหาร เครื่องดื่ม ของใช้ในชีวิตประจำวัน
        
        ว่าจ้างรถไปโรงเรียน
        
        นิติกรรมการจำหน่ายทรัพย์สิน
        
        ธุรกิจการค้า
        
        สัญญาจ้างแรงงานที่ผู้แทนโดยชอบธรรมอนุญาต
        
        :explode:ผู้เยาว์เจ็บป่วยฉุกเฉิน ต้องรีบรักษาในโรงพยาบาล ไม่ต้องลงนามยินยอมรักษา แต่พยาบาลควรแจ้งผู้ปกครอง เพื่อให้ความยินยอมในโอกาสต่อไป
        
        คนไร้ความสามารถ(Incompetence)
        
        คนวิกลจริต หรืออยู่ในภาวะผัก ที่คู่สมรส ผู้สืบสันดาน บุพการี ผู้อนุบาล หรือพนักงานอัยการยื่นเรื่องต่อศาล และศาลมีคำสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถ
        
        หากจำเป็นต้องทำนิติกรรมใดๆ ผู้อนุบาลต้องเป็นผู้ทำแทน
        
        รักษาพยาบาลของคนไร้ความสามารถในกรณีฉุกเฉินถึงแก่ชีวิต ไม่จำเป็นต้องได้รับคำยินยอมจากผู้อนุบา
        
        นิติกรรมที่ไม่สามารถทำได้
        
        การสมรส
        
        การทำพินัยกรรม
        
        การยกเลิกการเป็นคนไร้ความสามารถกระทำได้ โดยผู้ไร้ความสามารถที่หายวิกลจริตหรือผู้มีสิทธิร้องศาลสั่งครั้งแรก ร้องขอต่อศาล ศาลจะไต่สวนสืบพยาน และเพิกถอนคำสั่งที่ให้เป็นคนไร้ความสามารถ
        
        คนเสมือนไร้ความสามารถ(Quasi –incompetence)
        
        บุคคลที่ไม่สามารถจัดทำการงานได้ด้วยตนเอง/จัดกิจการไปในทางเสื่อมเสียแก่ทรัพย์สินของตนเองหรือครอบครัว + ศาลสั่งให้เป็นคนเสมือนไร้ความสามารถ
        
        มีเหตุบกพร่องอย่างใดอย่างหนึ่ง
        
        กายพิการ
        
        จิตฟั่นเฟือน
        
        ประพฤติสุรุ่ยสุร่าย เสเพลเป็นอาจิณ
        
        ติดสุรายาเมา
        
        การยกเลิกเป็นคนเสมือนไร้ความสามารถกระทำได้ โดยบุคคลนั้นหรือผู้มีสิทธิร้องให้ศาลสั่งครั้งแรกร้องต่อศาล ศาลจะไต่สวนสืบพยานและเพิกถอนคำสั่งที่ให้เป็นคนเสมือนไร้ความสามารถนั้น
        
        ลูกหนี้ที่ถูกศาลสั่งเป็นบุคคลล้มละลาย
        
        ศาลมีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ของลูกหนี้ เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จำหน่ายทรัพย์ของลูกหนี้ และกระทำการอื่นๆ เกี่ยวกับทรัพย์สินของลูกหนี้
        
        การฟ้องร้อง
        
        การประนีประนอม
        
        สามีภริยา
        
        ต้องให้ความยินยอมซึ่งกันและกันเป็นการทำนิติกรรมบางประเภท
        
        การซื้อขาย แลก เปลี่ยน
        
        การเช่าอสังหาริมทรัพย์เกิน 3ปี
        
        การประนีประนอมยอมความ
        
        การกู้ยืมเงิน
        
        แต่ :!!:ไม่รวมถึงการยินยอมรับการรักษาพยาบาล
        
        :warning:ยกเว้นการทำหมันหรือการทำแท้งที่ถูกกฎหมาย
  - - - :forbidden:โมฆะกรรม
        
        ไม่สามารถให้คำรับรองนิติกรรมภายหลังการกระทำ เพื่อให้นิติกรรมกลับมามีผลสมบูรณ์ตามกฎหมาย
        
        นิติกรรมที่มีวัตถุประสงค์ต้องห้ามชัดแจ้งโดยกฎหมาย
        
        สัญญาซื้อขายอาวุธปืนเถื่อน
        
        สัญญาซื้อขายยาเสพติด
        
        นิติกรรมที่ไม่ได้ทำให้ถูกต้องตามแบบที่กฎหมายกำหนด
        
        เช่น การเซ็นยินยอมให้แพทย์ผ่าตัดโดยให้ยาระงับความรู้สึกทั่วร่างกาย โดยไม่ทราบว่าแพทย์ผ่าตัดอะไร ย่อมหมายถึง นิติกรรมไม่เกิด
        
        การแสดงเจตนาโดยสำคัญผิดในสาระสำคัญแห่งนิติกรรม
      - :forbidden:โมฆียกรรม
        
        การทำนิติกรรมที่มีผลสมบูรณ์ แต่สามารถบอกล้างหรือปฏิเสธนิติกรรมโดยผู้เสียหายในระยะเวลาที่กฎหมายกำหนด มีผลให้นิติกรรมนั้นตกเป็นโมฆะตั้งแต่เริ่มแรก
        
        สาเหตุ
        
        ความสามารถของบุคคล
        
        นิติกรรมใดที่ไม่เป็นไปตามข้อกำหนดของกฎหมายเป็นโมฆียะ
        
        การแสดงเจตนาโดยวิปริต
        
        การแสดงเจตนาโดยสำคัญผิดในคุณสมบัติของบุคคลหรือทรัพย์สิน
        
        การแสดงเจตนาโดยการฉ้อฉล
        
        การแสดงเจตนาโดยการข่มขู่
      - :forbidden:การบังคับชำระหนี้
        
        ชำระเงิน ส่งมอบทรัพย์สิน กระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อใช้หนี้
      - :forbidden:การชดใช้ค่าเสียหายหรือค่าสินไหมทดแทน
        
        ความเสียหายที่คำนวณราคาเป็นเงินได้
        
        เสียค่ารักษาพยาบาล
        
        ค่าพาหนะในการเดินทางไปโรงพยาบาล
        
        ความเสียหายที่ไม่อาจคำนวณราคาเป็นตัวเงินได้
        
        หมิ่นประมาท
        
        ค่าทำขวัญ
        
        เสียใจที่บุตรถูกรถชนตาย
        
        กรณีที่จะเรียกร้องได้
        
        กรณีผู้เสียหายเสียชีวิต
        
        ค่าปลงศพและค่าใช้จ่ายอันจำเป็นอย่างอื่น
        
        ค่าขาดไร้อุปการะ
        
        ค่าขาดแรงงาน
        
        ถ้ายังไม่ตายทันที สามารถเรียกค่ารักษาพยาบาลที่จำเป็น
        
        กรณีเสียหายแก่ร่างกายหรืออนามัย
        
        ค่ารักษาพยาบาลและค่าใช้จ่ายอันจำเป็น
        
        ค่าขาดประโยชน์ทำมาหาได้ในระหว่างเจ็บป่วย
        
        ค่าเสียความสามารถในการประกอบอาชีพ
        
        ค่าขาดแรงงานในครัวเรือนหรืออุตสาหกรรมของบุคคลภายนอก
        
        ค่าเสียหายอื่นที่ไม่สามารถคำนวณเป็นตัวเงิน หรือค่าทำขวัญ
  - - - ความรับผิดตามสัญญา
        
        เป็นการกระทำที่ผิดสัญญาที่ตกลงกันไว้ และต้องรับผิดหรือชดใช้ค่าเรียกร้องให้แก่ผู้เสียหาย
      - ความรับผิดจากการละเมิด
        
        การกระทำที่จงใจหรือประมาทโดยผิดต่อกฎหมาย ทำให้ผู้อื่นเสียหายทั้งชีวิตและทรัพย์สิน ผู้กระทำต้องรับผิดโดยการชดใช้ค่าสินไหมทดแทน
        
        หลักสำคัญ
        
        การกระทำต่อบุคคลอื่นโดยผิดกฎหมาย
        
        การฝ่าฝืนข้อห้าม หรือละเว้นการกระทำในสิ่งที่ผิดกฎหมายบัญญัติให้กระทำ ทำให้ผู้อื่นเสียหาย หรือละเมิดสิทธิของผู้อื่นที่ไม่ยินยอมต่อการกระทำนั้น โดยจงใจหรือประมาท
        
        บิดามารดาไม่ดูแลบุตร บุตรตกน้ำตาย
        
        รวมถึงการไม่ป้องกันผลที่จะเกิดขึ้น แม้ตนเองไม่ได้เป็นผู้กระทำให้เกิดผลนั้นก็ตาม
        
        การกระทำโดยจงใจหรือประมาท
        
        การกระทำโดยจงใจ
        
        การกระทำที่ตั้งใจหรือเจตนาโดยผิดกฎหมาย ใช้สิทธิเกินขอบเขต ทำให้เกิดความเสียหายแก่ผู้อื่น
        
        การกระทำโดยประมาทเลินเล่อ
        
        กระทำโดยไม่ได้จงใจ แต่กระทำโดยปราศจากความระมัดระวังในระดับวิญญูชน
        
        การให้ยาผู้ป่วยโดยไม่ปฏิบัติตามหลักการบริหารยา
        
        ทำให้บุคคลอื่นเสียหาย
        
        ความเสียหายแก่ชีวิต
        
        เสียชีวิต
        
        ความเสียหายแก่ร่างกาย
        
        บาดเจ็บ ทุพพลภาพ
        
        ความเสียหายแก่อนามัย
        
        เศร้าใจ เสียใจ
        
        ความเสียหายแก่เสรีภาพ
        
        การกักขัง หน่วงเหนี่ยว
        
        ความเสียหายแก่ทรัพย์สินและสิทธิต่างๆ
        
        ลิขสิทธิ์ สิทธิบัตรต่างๆ
        
        แต่ถ้าบุคคลอื่นไม่ได้รับความเสียหายจากการกระทำนั้น กฎหมายยังไม่ถือว่าเป็นการละเมิด
  - - - นายจ้างต้องร่วมรับผิดกับลูกจ้างในผลแห่งการละเมิด ที่ลูกจ้างได้กระท าไปตามที่ว่าจ้าง
      - ตัวการต้องรับผิดชอบผลแห่งการละเมิดของตัวแทนที่ได้กระทำไปภายในของเขตอำนาจของตัวแทน ซึ่งกระทำตามที่ตัวการมอบหมาย
      - บิดามารดาของผู้เยาว์หรือผู้อนุบาลของผู้วิกลจริต เว้นแต่พิสูจน์ว่าได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรในหน้าที่การดูแล
      - ครู อาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่น ซึ่งรับดูแลผู้ไร้ความสามารถอยู่เป็นนิตย์ หรือชั่วครั้งคราว เว้นแต่พิสูจน์ได้ว่าผู้ดูแลได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแล้ว
  - - - ภายในระยะเวลา1-10 ปีนับแต่วันทำละเมิด
  - - - สภาพบุคคลย่อมเริ่มแต่เมื่อคลอดแล้วอยู่รอดเป็นทารกและสิ้นสุดลงเมื่อตาย มีสิทธิต่างๆได้ หากว่าภายหลังคลอดแล้วอยู่รอดเป็นทารก
    - - บุคคลย่อมพ้นจากภาวะผู้เยาว์และบรรลุนิติภาวะเมื่อมีอายุยี่สิบปีบริบูรณ์
    - - ผู้เยาว์จะบรรลุนิติภาวะเมื่อทำการสมรสตามบทบัญญัติมาตรา ๑๔๔๘
    - - ผู้เยาว์จะทำนิติกรรมใดๆ ต้องได้รับความยินยอมของผู้แทนโดยชอบธรรมก่อนการใดๆ ที่ผู้เยาว์ได้ทำลงปราศจากความยินยอมเช่นว่านั้นเป็นโมฆะ เว้นแต่จะบัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น
    - - ผู้เยาว์อาจทำการใด ๆ ได้ทั้งสิ้น หากเป็นเพียงเพื่อจะได้ไปซึ่งสิทธิอันใดอันหนึ่ง หรือเป็นการเพื่อให้หลุดพ้นจากหน้าที่อันใดอันหนึ่ง
    - - ผู้เยาว์อาจทำการใดๆ ได้ทั้งสิ้น ซึ่งเป็นการต้องทำเองเฉพาะตัว
    - - ผู้เยาว์อาจทำการใดๆ ได้ทั้งสิ้น ซึ่งเป็นการสมแก่ฐานานุรูปแห่งตนและเป็นการอันจำเป็นในการดำรงชีพตามสมควร
    - - ผู้เยาว์อาจทำพินัยกรรมได้เมื่ออายุสิบห้าปีบริบูรณ์
    - - ถ้าผู้แทนโดยชอบธรรมรับอนุญาตให้จำหน่ายทรัพย์สิน ได้ระบุว่าเพื่อการอันใด ผู้เยาว์ก็จำหน่ายได้ตามใจสมัคร
    - - ผู้แทนโดยชอบธรรมอาจให้ความยินยอมแก่ผู้เยาว์ในการประกอบธุรกิจทางการค้าหรือธุรกิจอื่น หรือในการทำสัญญาเป็นลูกจ้างในสัญญาจ้างแรงงานได้
    - - บุคคลวิกลจริต ถ้าคู่สมรส บุพการี ผู้สืบสันดาน ผู้ปกครองหรือผู้พิทักษ์ที่ดูแลบุคคลนั้นอยู่ ร้องขอต่อศาลให้สั่งให้บุคคลวิกลจริตผู้นั้นเป็นคนไร้ความสามารถ ศาลจะสั่งให้บุคคลวิกลจริตผู้นั้นเป็นคนไร้ความสามารถก็ได้
    - - การใดๆ อันบุคคลซึ่งศาลสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถได้กระทำลง การนั้นเป็นโมฆียะ
    - - ถ้าเหตุที่ทำให้เป็นคนไร้ความสามารถได้สิ้นสุดไปแล้ว และเมื่อบุคคลผู้นั้นเองหรือบุคคลใดๆ ดังกล่าวมาในมาตรา ๒๘ ร้องขอต่อศาล ก็ให้ศาลสั่งเพิกถอนคำสั่งที่ให้เป็นคนไร้ความสามารถนั้น
    - - บุคคลที่มีกายพิการ/ มีจิตฟั่นเฟือนไม่สมประกอบ /ประพฤติสุรุ่ยสุร่าย/ ติดสุรายาเมา จนไม่สามารถทำงานโดยตนเองได้ หรือทำให้เสื่อมเสียแก่ทรัพย์สินของตนเองหรือครอบครัว เมื่อบุคคลตามที่ระบุไว้ในมาตรา ๒๘ ร้องขอต่อศาล ศาลจะสั่งให้บุคคลนั้นเป็นคนเสมือนไร้ความสามารถก็ได้
    - - ในคดีที่มีการร้องขอให้ศาลสั่งให้บุคคลใดเป็นคนไร้ความสามารถเพราะวิกลจริต ถ้าทางพิจารณาได้ความว่าบุคคลนั้นไม่วิกลจริต แต่มีจิตฟั่นเฟือนไม่สมประกอบ เมื่อศาลเห็นสมควรหรือเมื่อมีคำขอของคู่ความหรือของบุคคลตามที่ระบุไว้ในมาตรา ๒๘ ศาลอาจสั่งให้บุคคลนั้นเป็นคนเสมือนไร้ความสามารถก็ได้
    - - คนเสมือนไร้ความสามารถ ต้องได้รับความยินยอมของผู้พิทักษ์ก่อนแล้วจึงจะทำการอย่างหนึ่งอย่างใดได้
        
        นำทรัพย์สินไปลงทุน
        
        รับคืนทรัพย์สินที่ไปลงทุน
        
        กู้ยืมหรือให้กู้ยืมเงิน
        
        รับประกันโดยประการใด ๆ อันมีผลให้ตนต้องถูกบังคับชำระหนี้
        
        เช่าหรือให้เช่าสังหาริมทรัพย์
        
        ให้โดยเสน่หา
        
        รับการให้โดยเสน่หาที่มีเงื่อนไขหรือค่าภาระติดพัน
        
        ก่อสร้างหรือดัดแปลงโรงเรือนหรือสิ่งปลูกสร้างอย่างอื่น
        
        เสนอคดีต่อศาล
        
        ประนีประนอมยอมความ
    - - เหตุที่ศาลได้สั่งให้เป็นคนเสมือนไร้ความสามารถได้สิ้นสุดไปแล้ว ให้นำบทบัญญัติมาตรา ๓๑ มาใช้บังคับโดยอนุโลม
    - - บุคคลใดได้ไปจากภูมิลำเนาหรือถิ่นที่อยู่ และไม่มีใครรู้แน่ว่าบุคคลนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ตลอดระยะเวลาห้าปี เมื่อผู้มีส่วนได้เสียหรือพนักงานอัยการร้องขอ ศาลจะสั่งให้บุคคลนั้นเป็นคนสาปสูญก็ได้
    - - บุคคลซึ่งศาลได้มีคำสั่งให้เป็นคนสาบสูญ ให้ถือว่าถึงแก่ความตายเมื่อครบกำหนดระยะเวลาดังที่ระบุไว้ในมาตรา ๖๑
    - - ศาลสั่งถอนคำสั่งให้เป็นคนสาบสูญนั้น แต่การถอนคำสั่งนี้ย่อมไม่กระทบกระเทือนถึงความสมบูรณ์แห่งการทั้งหลายอันได้ทำไปโดยสุจริตในระหว่างเวลาตั้งแต่ศาลมีคำสั่งให้เป็นคนสาบสูญจนถึงเวลาถอนคำสั่งนั้น
    - - นิติบุคคลจะมีขึ้นได้ก็แต่ด้วยอาศัยอำนาจแห่งประมวลกฎหมายนี้หรือกฎหมายอื่น
    - - คำสั่งศาลให้เป็นคนสาบสูญหรือคำสั่งถอนให้เป็นคนสาบสูญ ให้ประกาศในราชกิจจานุเบกษา
    - - นิติบุคคลย่อมมีสิทธิและหน้าที่ตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายนี้หรือกฎหมายอื่นภายในขอบแห่งอำนาจหน้าที่หรือวัตถุประสงค์ดังได้บัญญัติหรือกำหนดไว้ในกฎหมาย ข้อบังคับ หรือตราสารจัดตั้ง
    - - สมาคมที่ได้จดทะเบียนแล้วเป็นนิติบุคคล
    - - มูลนิธิที่ได้จดทะเบียนแล้วเป็นนิติบุคคล
    - - นิติกรรม หมายความว่า การใดๆ อันทำลงโดยชอบด้วยกฎหมายและด้วยใจสมัครมุ่งโดยตรงต่อการผูกนิติสัมพันธ์ขึ้นระหว่างบุคคล เพื่อจะก่อ เปลี่ยนแปลง โอน สงวน หรือระงับซึ่งสิทธิ
    - - การใดมีวัตถุประสงค์เป็นการต้องห้ามชัดแจ้งโดยกฎหมาย เป็นการพ้นวิสัยหรือเป็นการขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน การนั้นถือเป็นโมฆะ
    - - การใดเป็นการแตกต่างกับบทบัญญัติของกฎหมาย ถ้ามิใช่กฎหมายอันเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน การนั้นไม่เป็นโมะะ
    - - การใดมิได้ทำให้ถูกต้องตามแบบที่กฎหมายบังคับไว้ การนั้นเป็นโมฆะ
    - - การใดมิได้เป็นไปตามบทบัญญัติของกฎหมายว่าด้วยความสามารถของบุคคล การนั้นเป็นโมฆียะ
    - - การแสดงเจตนาโดยสำคัญผิดในคุณสมบัติของบุคคลหรือทรัพย์สินเป็นโมฆียะ
- - - - เป็นกฎหมายมหาชน ที่บัญญัติว่าการกระทำใดเป็นความผิดและกำหนดโทษอาญาแก่ผู้ฝ่าฝืน
    - - เพื่อควบคุมความประพฤติของบุคคลให้อยู่ในสังคมด้วยความสงบเรียบร้อย
      - รักษาโครงสร้างของสังคมให้มั่นคง
      - คุ้มครองความปลอดภัย รักษาความสงบสุขให้แก่สมาชิกในชุมชน
      - ป้องกันความเสียหายต่อสังคม
  - - - บัญญัติความผิดและโทษเป็นลายลักษณ์อักษรอย่างชัดเจน
        
        ปอ.มาตรา 288 “ผู้ใดฆ่าผู้อื่น ต้องระวางโทษประหารชีวิต จำคุกตลอดชีวิต หรือจำคุกตั้งแต่สิบห้าปีถึงยี่สิบปี”
    - - ตีความหมายข้อความหรือศัพท์ต่างๆ ในบทบัญญัติออกมา เพื่อให้เกิดความชัดเจนมากขึ้น
    - - ไม่มีผลในการเพิ่มโทษแก่บุคคลหากขณะกระทำยังไม่มีกฏหมายบัญญัติว่าการกระทำนั้นเป็นความผิด
  - - - สำคัญและร้ายแรง :!!:มีผลกระทบต่อผู้เสียหายและสังคมส่วนรวม
        
        เช่น การกระทำที่มีผลต่อความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร
      - ผู้เสียหายไม่ฟ้องร้องเอง อัยการในฐานะทนายแผ่นดินสามารถดำเนินคดีฟ้องร้องแทนผู้เสียหายได้
    - - ไม่ร้ายแรง :!: มีผลกระทบต่อผู้เสียหายฝ่ายเดียว +กฎหมายบัญญัติประเภทไว้ชัดเจน
        
        ความผิดฐานฉ้อโกง
        
        ยักยอกทรัพย์
        
        หมิ่นประมาท
        
        ความผิดฐานบุกรุก
      - ผู้เสียหายเท่านั้นจะฟ้องร้องต่อพนักงานสอบสวน
      - ถ้าผู้เสียหายไม่ร้องทุกข์ภายใน 3เดือนนับตั้งแต่วันที่รู้เรื่องความผิดและรู้ตัวผู้กระผิดคดีจะขาดอายุความ ไม่สามารถฟ้องร้องได้ (ปอ.มาตรา 96)
      - เมื่อผู้เสียหายถอนคำร้องทุกข์ ถอนฟ้อง หรือยอมความโดยถูกต้องตามกฎหมายแล้ว ผู้เสียหายไม่มีสิทธ์นำคดีกลับมาฟ้องได้อีก (ปอ.มาตรา 39(2))
  - - - การกระทำที่รู้สำนึกและอยู่ภายใต้การบังคับของจิตใจ ว่าตนกำลังทำอะไร ที่ทำให้ผู้อื่นได้รับความเสียหาย
    - - จำเลยไม่มีความผิดจนกว่าจะมีคำพิพากษาถึงที่สุด และก่อนมีคำพิพากษาถึงที่สุดจะปฏิบัติต่อผู้ต้องหาหรือจำเลยเหมือนเป็นผู้กระทำผิดไม่ได้
    - - ผู้กระทำมีเจตนาที่จะกระทำผิดเสมอจึงจะลงโทษ แต่ถ้าทำเพราะประมาทหรือไม่เจตนา อาจมีความผิดถ้ากฎหมายบัญญัติว่ามีความผิด
      - การกระทำโดยเจตนา
        
        รู้สำนึกในการที่กระทำ + เล็งเห็นผลของการกระทำนั้น (ปอ. มาตรา 59 วรรค 2)
      - การกระทำโดยประมาท
        
        การกระทำโดยปราศจากความระมัดระวัง (ปอ. มาตรา 59 วรรค 4)
        
        ไม่ไล่อากาศออกจากสายก่อนให้สารน้ าทางหลอดเลือดดำ ทำให้ฟองอากาศเข้าไปอยู่ในปอด และเสียชีวิต
        
        วิสัย
        
        ลักษณะที่เป็นอยู่ของบุคคลผู้กระทำ
        
        อายุ เพศ การศึกษา ประสบการณ์ อาชีพ
        
        พฤติการณ์
        
        เหตุภายนอกของผู้กระทำ
        
        สภาพแวดล้อม แสงสว่าง
        
        ความพร้อมของอุปกรณ์ เครื่องมือ
      - การกระทำโดยไม่เจตนา
        
        ไม่ได้ตั้งใจให้เกิด และไม่คาดคิดว่าจะเกิดจากการกระทำนั้น แต่เมื่อกฎหมายบัญญัติว่าผิด ผู้กระทำต้องรับโทษ
    - - เหตุยกเว้นความรับผิด
        
        การป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย (ปอ. มาตรา 68)
        
        ผู้เสียหายยินยอมให้กระทำ
        
        ยินยอมโดยสมัครใจ
      - เหตุยกเว้นโทษ
        
        กระทำด้วยความจำเป็น (ปอ. มาตรา 67)
        
        การกระทำผิดเพราะความบกพร่องทางจิต (ปอ. มาตรา 65)
        
        การกระทำตามคำสั่งของเจ้าพนักงาน
        
        แม้คำสั่งนั้นจะไม่ชอบด้วยกฎหมาย ถ้าผู้กระทำมีหน้าที่หรือเชื่อโดยสุจริตใจว่ามีหน้าที่ต้องปฏิบัติตาม ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษ แต่ถ้ารู้ว่าผิด ต้องรับโทษ (ปอ. มาตรา 70)
        
        การกระทำของเด็กอายุไม่เกิน 10 ปี (ปอ. มาตรา 73)
        
        เพราะเด็กยังไม่มีวุฒิภาวะเพียงพอที่จะแยกผิดชอบชั่วดีได้
        
        การกระทำความผิดเกี่ยวกับทรัพย์
        
        บางความผิดระหว่างสามี ภรรยาโดยชอบด้วยกฎหมาย จะได้รับการยกเว้นโทษ
        
        ลักทรัพย์ ฉ้อโกง โกงเจ้าหนี้ ยักยอก รับของโจร
      - เหตุลดหย่อนโทษ
        
        การกระทำความผิดโดยไม่รู้ว่ากฎหมายบัญญัติว่าเป็นความผิด (ปอ. มาตรา 64)
        
        ขึ้นกับสภาพความคิดและพฤติการณ์เฉพาะตัวของผู้กระทำผิด
        
        การกระทำโดยบันดาลโทสะ (ปอ. มาตรา 72)
        
        กระทำความผิด เพราะความกดดัน ถูกข่มเหง จึงกระทำผิดต่อผู้ข่มเหง
        
        เหตุอื่นๆ ในการลดหย่อนหรือบรรเทาโทษ
        
        ผู้โฉดเขลาเบาปัญญาตกอยู่ในความทุกข์อย่างสาหัส
        
        มีความดีมาก่อน รับสารภาพผิด
        
        ให้เบาะแสคนร้าย เป็นสายสืบให้พนักงานสอบสวน
    - - อายุความฟ้องคดีทั่วไป
        
        แปรตามอัตราโทษตามความผิด
      - อายุความฟ้องคดีความผิดอันยอมความได้
        
        ความผิดฐานบุกรุกหรือหมิ่นประมาท กฎหมายกำหนดให้ผู้เสียหายต้องร้องทุกข์ภายใน 3เดือน(ปอ. มาตรา 96)
  - - - โทษสูงสุด ลงโทษผู้กระทำความผิดคดีอุกฉกรรจ์
        
        ฉีดยาหรือสารพิษเข้าร่างกาย (ปอ. มาตรา19)
    - - จำกัดเสรีภาพ ควบคุมไว้ในเรือนจำ ตามระยะเวลาที่กำหนด
      - หลักเกณฑ์รอการลงโทษ
        
        เป็นความผิดมีโทษจำคุก
        
        ศาลต้องลงโทษจำคุกไม่เกิน 3ปี
        
        ไม่เคยได้รับโทษจำคุกมาก่อน/ โทษสำหรับความผิดที่กระทำโดยประมาท
        
        ศาลคำนึงถึง อายุ ประวัติ ความประพฤติ สติปัญญา การศึกษา สุขภาพ ภาวะแห่งจิต นิสัย อาชีพ และสิ่งแวดล้อม
    - - เปลี่ยนจากโทษอย่างอื่นมาเป็นโทษกักขัง
        
        เช่น เปลี่ยนโทษจำคุกไม่เกิน 3เดือน (ปอ. มาตรา23)โทษปรับแล้วไม่ชำระค่าปรับ (ปอ. มาตรา29) ขัดขืนคำพิพากษาของศาลให้ริบทรัพย์สิน (ปอ. มาตรา37) ไม่ยอมทำทัณฑ์บน หรือหาหลักประกันไม่ได้ (ปอ. มาตรา46) และไม่ชำระเงินตามที่ศาลสั่งเมื่อกระทำผิดทัณฑ์บน(ปอ. มาตรา47) มาเป็นกักขังแทน
    - - ชำระเงินต่อศาลตามจำนวนที่ศาลกำหนดไว้
      - ถ้าไม่ชำระภายใน 30 วัน จะถูกยึดทรัพย์สินหรือกักขังแทนค่าปรับ
    - - บุคคลได้ใช้หรือมีไว้ใช้ในการกระทำความผิด (ปอ. มาตรา33)
        
        เงินที่ได้จากการขายยาเสพติด
        
        อุปกรณ์การเล่นพนัน
      - ทรัพย์สินที่กฎหมายบัญญัติว่า ผู้ใดทำหรือมีไว้ในครอบครองเป็นความผิด (ปอ. มาตรา32)
        
        ยาเสพติด ธนบัตรปลอม ปืนเถื่อน
      - สินบนของเจ้าพนักงานเพื่อจูงใจ ให้รางวัลในการกระทำความผิด(ปอ. มาตรา34)
    - - ความผิดที่ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน 1เดือนหรือปรับไม่เกิน 10,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ (ปอ. มาตรา102)
    - - เงื่อนไข
        
        ต้องโทษปรับ แต่ไม่มีเงินชำระค่าปรับ
        
        ปรับไม่เกิน 200,000 บาท แต่มีความประสงค์จะขอทำงานแทนค่าปรับ
        
        ถูกลงโทษโดยการทำงานบริการสังคม อยู่ภายใต้การดูแลของพนักงานคุมประพฤติ
        
        ผู้ที่จะทำงานบริการสังคมต้องปฏิบัติตามเงื่อนไข
        
        เข้าร่วมโครงการฝึกอบรมทางศีลธรรม
        
        ละเว้นการคบหาสมาคมหรือประพฤติผิด
        
        ห้ามเสพสิ่งเสพติดทุกชนิด
  - - - ขาดความระมัดระวังตามวิสัยของวิชาชีพ จนเกิดความเสียหายอันตรายต่อสุขภาพหรือชีวิตแก่ผู้ใช้บริการ
      - สาเหตุ
        
        ไม่ปฏิบัติตามมาตรฐานวิชาชีพ
        
        ประเมิน+ซักประวัติ pt. ไม่ครบถ้วน
        
        ไม่สอนวิธีการปฏิบัติตัวเมื่อกลับไปอยู่บ้าน
        
        ให้ผู้ช่วยพยาบาลฉีดยาแทน
        
        ใช้เครื่องมือ/อุปกรณ์การแพทย์ไม่ถูกต้อง
        
        ไม่เรียนรู้การทำงานของเครื่องมือ
        
        ความบกพร่องด้านการสื่อสาร
        
        ไม่รายงานแพทย์เมื่อผู้ป่วยมีอาการเปลี่ยนแปลง
        
        ไม่รับฟังความกังวลของผู้ป่วย
        
        ให้ข้อมูลในการปฏิบัติตัวแก่ pt. ไม่เพียงพอ
        
        ความบกพร่องด้านการบันทึก
        
        ไม่บันทึกการเปลี่ยนแปลง ข้อมูลที่สำคัญของผู้ป่วย
        
        ไม่บันทึกสาระของคำสั่งพร้อมกับลงเวลาที่สั่ง เวลาที่โทรตาม
        
        ความบกพร่องด้านการประเมินและเฝ้าระวังอาการ
        
        ประเมินอาการในแต่ละเวรไม่ครบถ้วน
        
        ไม่รายงานแพทย์เมื่อpt.มีความผิดปกติ
        
        ความบกพร่องด้านการไม่พิทักษ์สิทธิของผู้ป่วย
        
        ไม่สอบถามเมื่อมีคำสั่งยาที่สงสัย ไม่ครบถ้วนหรือไม่ถูกต้อง
        
        ไม่จัดสภาพแวดล้อมให้ปลอดภัย
      - ความประมาทในการประกอบวิชาชีพกับการปฏิเสธการรักษา
        
        ผู้ป่วยปฏิเสธการรักษา ถึงแม้ว่าจะได้รับข้อมูลเพียงพอแล้ว พยาบาลต้องลงบันทึกทางการพยาบาลไว้เป็นหลักฐาน และไม่ควรบังคับผู้ป่วย เพราะอาจเข้าข่ายการกระทำโดยประมาท
        
        บทลงโทษ
        
        ประมาททำให้ผู้อื่นได้รับอันตรายเล็กน้อยแก่ร่างกายหรือจิตใจ (ปอ. มาตรา390)
        
        เป็นความผิดลหุโทษ
        
        ประมาททำให้ผู้อื่นได้รับอันตรายสาหัส
        
        ระวางโทษจำคุกไม่เกิน 3 ปี หรือปรับไม่เกิน 60,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ (ปอ. มาตรา 300)
        
        ลักษณะอันตราย
        
        ตาบอด หูหนวก ลิ้นขาด หรือเสียฆานประสาท
        
        เสียอวัยวะสืบพันธุ์ หรือความสามารถสืบพันธุ์
        
        เสียแขน ขา มือ เท้า นิ้ว หรืออวัยวะอื่นใด
        
        หน้าเสียโฉมอย่างติดตัว
        
        แท้งลูก ตามมาตรา 301 –305
        
        จิตพิการอย่างเต็มตัว
        
        ทุพพลภาพหรือเจ็บป่วยเรื้อรัง
        
        ทุพพลภาพหรือเจ็บป่วยด้วยอาการทุกขเวทนาเกินกว่า 20วัน
        
        ประมาททำให้ผู้อื่นได้รับอันตรายถึงแก่ความตาย
        
        จำคุกไม่เกิน 10 ปี และปรับไม่เกิน 200,000 บาท (ปอ. มาตรา291)
        
        เช่น ให้เลือดผิดหมู่
    - - ระวางโทษจำคุกไม่เกิน 3 ปี หรือปรับไม่เกิน 60,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ (ปอ. มาตรา307)
      - เช่น
        
        ไม่มาขึ้นเวร ไม่ดูแลผู้ป่วย ทำให้ผู้ป่วยได้รับอันตรายหรือมีอาการหนักขึ้น
      - หากมีหน้าที่ดูแลคนวิกลจริตหรือผู้ป่วยจิตเวช แต่ปล่อยปละละเลยให้ผู้ป่วยออกไปโดยลำพังออกไปก่ออันตรายแก่ผู้อื่นหรือตนเอง ต้องระวางโทษปรับไม่เกิน 5,000 บาท
    - - องค์ประกอบความผิด
        
        รู้ความลับผู้อื่นมาจากการประกอบอาชีพ/ศึกษาอบรม
        
        เปิดเผยความลับทำให้เกิดความเสียหายแก่ผู้อื่น
        
        ระวางโทษจำคุกไม่เกิน 6 เดือน หรือปรับไม่เกิน 10,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ (ปอ. มาตรา323)
      - ข้อยกเว้น
        
        เป็นข้อผูกพันหรือหน้าที่
        
        นำข้อมูลต่างๆ เกี่ยวกับผู้ป่วยเข้าสู่ที่ประชุมทางการแพทย์ เพื่อขอคำปรึกษาเกี่ยวกับวิธีการรักษา
        
        โรคติดต่อร้ายแรงเสี่ยงต่อการแพร่ระบาด
        
        กรณีที่ผู้ป่วยไม่อาจรับผิดชอบหรือตัดสินใจด้วยตนเอง แพทย์ต้องเปิดเผยหรือแจ้งเรื่องราวให้แก่ญาติทราบ
        
        ผู้ป่วยเด็ก
        
        ผู้ป่วยที่อยู่ในภาวะพืชผัก
        
        คำสั่งศาล
        
        ผู้ป่วยรับรู้และยินยอมให้เปิดเผย
        
        การรายงานการทุบตีทำร้ายร่างกายในครอบครัว
        
        รายงานบาดแผลที่ผู้ป่วยมารักษา เนื่องจากก่อคดีอาชญากรรม
      - แนวปฏิบัติในการรักษาความลับของผู้ป่วย
        
        ไม่นำเรื่องของผู้ป่วยมาวิพากษ์วิจารณ์ให้บุคคลภายนอกได้ยิน
        
        ไม่วางแฟ้มประวัติ/เขียนการวินิจฉัยไว้ที่ปลายเตียง/หน้าห้องผู้ป่วย
        
        กรณีศึกษาของนักศึกษาพยาบาล ไม่ควรเขียนนามสกุลจริงของผู้ป่วย
        
        ไม่นำบันทึกรายงานของผู้ป่วยออกจากหอผู้ป่วย
        
        ไม่เปิดเผยข้อมูลของผู้ป่วยแก่คนอื่น โดยผู้ป่วยไม่ยินยอม
        
        ระมัดระวังการพูดเกี่ยวกับการวินิจฉัย และการรักษาในห้องผู้ป่วยที่เป็นห้องรวม
        
        หากส่งข้อมูลเกี่ยวกับผู้ป่วยที่เป็นความลับ ควรใส่ซองปิดผนึกและประทับตรา “ลับ”
        
        อภิปรายข้อมูลผู้ป่วยเฉพาะกับผู้ร่วมทีมสุขภาพเท่านั้น
        
        จัดเก็บรายงานผู้ป่วยไว้เป็นสัดส่วน
        
        โรงพยาบาลควรมีนโยบายจำกัดการเข้าถึงข้อมูลส่วนตัวของผู้ป่วย
        
        จัดทำระเบียบการขอสำเนาเวชระเบียนของผู้ป่วยต่อบุคคลที่สาม เพื่อป้องกันการนำความลับของผู้ป่วยไปใช้ในทางเสื่อมเสียแก่ผู้ป่วย
    - - ระวางโทษจำคุกไม่เกิน 1เดือน หรือปรับไม่เกิน 10,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ (ปอ. มาตรา374)
    - - ความผิดฐานปลอมเอกสาร (ปอ. มาตรา 264)
        
        องค์ประกอบ
        
        ทำเอกสารปลอมขึ้นทั้งฉบับหรือบางส่วน
        
        ทำใบรับรองการศึกษาปลอม
        
        การแก้ไขใบสั่งยา
        
        นำเอกสารปลอมที่ทำขึ้นไปใช้ในทางที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ผู้อื่น
        
        ผู้ที่กรอกข้อความลงในแผ่นกระดาษหรือวัตถุอื่นใดซึ่งมีลายมือชื่อของผู้อื่น โดยไม่ได้รับความยินยอม/ฝ่าฝืนคำสั่ง และก่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้อื่น
      - ความผิดฐานทำหรือรับรองเอกสารเท็จ ( ปอ. มาตรา 269)
        
        ผู้กระทำมีสิทธิและมีอำนาจทำเอกสารนั้น แต่ผู้ทำไม่ได้ระบุข้อมูลที่เป็นจริง
        
        องค์ประกอบ
        
        ทำคำรับรองเป็นเอกสารเท็จ/อ้างคำรับรองนั้นโดยทุจริต
        
        ใช้เอกสารเท็จนั้นในทางที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ผู้อื่นและประชาชน
        
        ระวางโทษจำคุกไม่เกิน 2 ปี หรือปรับไม่เกิน 40,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
    - - การทำให้ตนเองแท้งลูก
        
        เช่น
        
        กินยาขับเลือด
        
        กระโดดโลดเต้น พฤติกรรมที่ผาดโผน
        
        จำคุกไม่เกิน 3 ปี หรือปรับไม่เกิน 60,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ (ปอ. มาตรา301)
      - การทำให้หญิงแท้งลูกโดยผู้เสียหายยินยอม
        
        ระวางโทษจำคุกไม่เกิน 5 ปี หรือปรับไม่เกิน 100,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ (ปอ. มาตรา 302)
        
        เปิดคลินิกรับทำแท้ง
      - การทำให้หญิงแท้งลูกโดยผู้เสียหายไม่ยินยอม (ปอ. มาตรา303)
        
        ระวางโทษจำคุกไม่เกิน 7 ปี หรือปรับไม่เกิน 140,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ (ปอ. มาตรา 303)
        
        ถ้าได้รับอันตรายสาหัสอย่างอื่น
        
        จำคุกตั้งแต่ 1 –10 ปีหรือปรับตั้งแต่ 20,000 – 200,000 บาท
        
        ถ้าเสียชีวิต
        
        จำคุกไม่เกิน 5 –10 ปี หรือปรับตั้งแต่ 100,000 – 400,000 บาท
      - การพยายามทำให้หญิงแท้งลูก (ปอ. มาตรา 304)
        
        การทำแท้งที่ไม่ได้กระทำ/กระทำครบทุกขั้นตอน แต่ไม่บรรลุผล หากหญิงนั้นยอม ผู้กระทำไม่ต้องรับโทษ
      - การทำให้หญิงแท้งที่ถูกกฎหมาย (ปอ. มาตรา 305)
        
        แพทย์เป็นผู้กระทำภายใต้เงื่อนไข
        
        สุขภาพหญิงตั้งครรภ์
        
        ตั้งครรภ์เนื่องจากถูกข่มขืนกระทำชำเรา (มาตรา 276) ถูกล่อลวง ข่มขืนใจ /เด็กหญิงอายุไม่เกิน 15 ปีถูกข่มขืน (มาตรา 277)
  - - - บุคคลจักต้องรับโทษในทางอาญาต่อเมื่อได้กระทำการอันกฎหมายที่ใช้ในขณะกระทำนั้นบัญญัติเป็นความผิดและกำหนดโทษไว้ และโทษที่จะลงแก่ผู้กระทำความผิดนั้น ต้องเป็นโทษที่บัญญัติไว้ในกฎหมาย
    - - โทษสำหรับลงแก่ผู้กระทำความผิดมีดังนี้
        
        ประหารชีวิต จำคุก กักขัง ปรับ ริบทรัพย์สิน
    - - ผู้ใดต้องโทษประหารชีวิต ให้ดำเนินการด้วยวิธีฉีดยาหรือสารพิษให้ตาย
    - - ผู้ใดกระทำความผิดซึ่งมีโทษจำคุก และในคดีนั้นศาลจะลงโทษจำคุกไม่เกินสามเดือน ถ้าไม่ปรากฏว่าผู้นั้นได้รับโทษจำคุกมาก่อน
    - - ผู้ใดต้องโทษปรับ ผู้นั้นจะต้องชำระเงินตามจำนวนที่กำหนดไว้ในคำพิพากษาต่อศาล
    - - ผู้ใดต้องโทษปรับและไม่ชำระค่าปรับภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ศาลพิพากษา ผู้นั้นจะต้องถูกยึดทรัพย์สินหรืออายัดสิทธิเรียกร้องในทรัพย์สินเพื่อใช้ค่าปรับ
    - - ในการกักขังแทนค่าปรับ ให้ถืออัตราห้าร้อยบาทต่อหนึ่งวัน และไม่ว่าในกรณีความผิดกระทงเดียวหรือหลายกระทง ห้ามกักขังเกินกำหนดหนึ่งปี เว้นแต่ในกรณีที่ศาลพิพากษาให้ปรับตั้งแต่สองแสนบาทขึ้นไป
    - - ในกรณีที่ศาลพิพากษาปรับผู้ต้องโทษปรับซึ่งมิใช่นิติบุคคลและไม่มีเงินชำระค่าปรับอาจยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นที่พิพากษาคดีเพื่อขอทำงานบริการสังคมหรือทำงานสาธารณประโยชน์แทนค่าปรับ
    - - ทรัพย์สินใดที่กฎหมายบัญญัติไว้ว่า ผู้ใดทำหรือมีไว้เป็นความผิด ให้ริบเสียทั้งสิ้น ไม่ว่าเป็นของผู้กระทำความผิด และมีผู้ถูกลงโทษตามคำพิพากษาหรือไม่
    - - บรรดาทรัพย์สินซึ่งได้ให้ตามความในมาตรา ๑๔๓ มาตรา ๑๔๔ มาตรา ๑๔๙ มาตรา ๑๕๐ มาตรา ๑๖๗ มาตรา ๒๐๑ หรือมาตรา ๒๐๒ หรือ(๒) ซึ่งได้ให้เพื่อจูงใจบุคคลให้กระทำความผิด หรือเพื่อเป็นรางวัลในการที่บุคคลได้กระทำความผิดให้ริบเสียทั้งสิ้น เว้นแต่ทรัพย์สินนั้นเป็นของผู้อื่นซึ่งมิได้รู้เห็นเป็นใจด้วยในการกระทำความผิด :!:
    - - ถ้าผู้ที่ศาลสั่งให้ส่งทรัพย์สินที่ริบไม่ส่งภายในเวลาที่ศาลกำหนดให้ยึดทรัพย์สินนั้น ให้ชำระราคาหรือสั่งยึดทรัพย์สินอื่นของผู้นั้นชดใช้ราคาจนเต็ม
    - - ริบทรัพย์สินซึ่งบุคคลได้ใช้ หรือมีไว้เพื่อใช้ในการกระทำความผิด หรือทรัพย์สินซึ่งบุคคลได้มาโดยได้กระทำความผิด
    - - บุคคลจะต้องรับผิดในทางอาญาก็ต่อเมื่อได้กระทำโดยเจตนา เว้นแต่จะได้กระทำโดยประมาท
    - - บุคคลจะแก้ตัวว่าไม่รู้กฎหมายเพื่อให้พ้นจากความรับผิดในทางอาญาไม่ได้ เว้นแต่ถ้าศาลเห็นว่าตามสภาพและพฤติการณ์
    - - ผู้ใดกระทำความผิด ในขณะไม่สามารถรู้ผิดชอบ หรือไม่สามารถบังคับตนเองได้เพราะมีจิตบกพร่อง โรคจิตหรือจิตฟั่นเฟือน ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษสำหรับความผิดนั้น
    - - ผู้ใดบันดาลโทสะโดยถูกข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม จึงกระทำความผิดต่อผู้ข่มเหงในขณะนั้น ศาลจะลงโทษผู้นั้นน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้
    - - เด็กอายุยังไม่เกินสิบปี กระทำการอันกฎหมายบัญญัติเป็นความผิดเด็กนั้นไม่ต้องรับโทษ
    - - ความผิดลหุโทษ คือ ความผิดซึ่งต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินหนึ่งเดือนหรือปรับไม่เกินหนึ่งหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
    - - ผู้ใดในการประกอบการงานในวิชาแพทย์ กฎหมาย บัญชีหรือวิชาชีพอื่นใด ทำคำรับรองเป็นเอกสารอันเป็นเท็จ โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ผู้อื่นหรือประชาชน ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสองปี หรือปรับไม่เกินสี่หมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
    - - ผู้ใดข่มขืนกระทำชำเราผู้อื่นโดยขู่เข็ญด้วยประการใดๆ โดยใช้กำลังประทุษร้าย โดยผู้อื่นนั้นอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้ หรือโดยทำให้ผู้อื่นนั้นเข้าใจผิดว่าตนเป็นบุคคลอื่น ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สี่ปีถึงยี่สิบปี และปรับตั้งแต่แปดหมื่นบาทถึงสี่แสนบาท
    - - ผู้ใดกระทำชำเราเด็กอายุยังไม่เกินสิบห้าปีซึ่งมิใช่ภริยาหรือสามีของตน โดยเด็กนั้นจะยินยอมหรือไม่ก็ตาม ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สี่ปีถึงยี่สิบปี และปรับตั้งแต่แปดหมื่นบาทถึงสี่แสนบาท