Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
หน่วยที่7 นโยบาย กฎหมาย แผนผู้สูงอายุแห่งชาติ และจริยธรรมในการดูแลผู้สูงอา…
หน่วยที่7 นโยบาย กฎหมาย แผนผู้สูงอายุแห่งชาติ และจริยธรรมในการดูแลผู้สูงอายุ
เส้นทางนโยบาย กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับผู้สูงอายุไทย
พ,ศ, 2542
ยการส่งเสริมและประสานงาน ผู้สูงอายุแห่งชาติ พ.ศ. 2542 โดยระเบียบนี้ทำให้เกิด “คณะกรรมการส่งเสริมและ ประสานงานผู้สูงอายุแห่งชาติ” เรียกโดยย่อว่า “กสผ.”
พ,ศ, 2545
ได้มีการจัดท าแผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ,ศ, 2545 – 2564) ซึ่งเป็นแผนที่ทุกกระทรวง ทบวง กรม ถือปฏิบัติ ในขณะนี้
พ,ศ, 2541
มีการรับรอง ปฎิญญามาเก๊า
พ,ศ, 2546
ได้มีการจัดท าและประกาศใช้ พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546
พ,ศ, 2540
หมวดสิทธิและเสรีภาพของประชาชนชาวไทย 2 มาตรา ดังนี้ มาตราที่ 54 บัญญัติว่า “บุคคล ซึ่งมีอายุเกิน 60 ปีบริบูรณ์ และไม่มีรายได้ 2 เพียงพอ แก่การยังชีพมีสิทธิได้รับความช่วยเหลือจากรัฐ ทั้งนี้ตามที่กฎหมายบัญญัติ” มาตราที่ 80 วรรค 2 “รัฐต้องสงเคราะห์คนชรา ผู้ยากไร้ ผู้พิการ หรือทุพพลภาพ และผู้ด้อยโอกาสให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีและพึ่งตนเองได้”
พ,ศ, 2550
มาตราที่ 53 บัญญัติว่า “บุคคล ซึ่งมีอายุเกินหกสิบปีบริบูรณ์ และไม่มีรายได้เพียงพอแก่การ ยังชีพ มีสิทธิได้รับสวัสดิการ สิ่งอำนวยความสะดวกอันเป็นสาธารณะอย่างสมศักดิ์ศรี และ ความช่วยเหลือที่เหมาะสมจากรัฐ”
มาตราที่ 80 วรรค 2 “รัฐต้องคุ้มครองและพัฒนาเด็ก และเยาวชน สนับสนุนการอบรมเลี้ยงดูและให้การศึกษาปฐมวัย ส่งเสริมความเสมอภาคของ หญิงและชาย เสริมสร้างและพัฒนาความเป็นปึกแผ่นของสถาบันครอบครัวและชุมชน รวมทั้งต้องสงเคราะห์และจัดสวัสดิการให้แก่ผู้สูงอายุ ผู้ยากไร้ ผู้พิการหรือทุพพลภาพ และ ผู้อยู่ในสภาวะยากล าบาก ให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นและพึ่งพาตนเองได้”
พ,ศ, 2525
จัดทำแผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 1 (พ,ศ, 2525 – 2544)
คณะรัฐมนตรีมีมติให้ วันที่ 13 เมษายน ของทุกปีเป็นวัน “ผู้สูงอายุแห่งชาติ”
จัดตั้งคณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ ขึ้นเป็นครั้งแรก
กฎหมาย นโยบายอื่นๆ ของประเทศไทยที่เกี่ยวข้องกับการเตรียมความพร้อมของประชากรในการเข้าสู่วัยสูงอายุอย่างมีคุณภาพ
นโยบาย กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการสร้างหลักประกันด้านสุขภาพและหลักประกันด้านรายได้
ปี พ,ศ, 2539 พระราชบัญญัติกองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการ 2539
ปี พ,ศ,2554 พระราชบัญญัติการออมแห่งชาติ (กอช.) พ,ศ, 2554
ปี พ,ศ,2533 พระราชบัญญัติประกันสังคม พ.ศ.2533
ปี พ,ศ, 2544 กองทุนรวมเพื่อการเลี้ยงชีพ (Retirement Mutual Fund ; RMF)
ปี พ,ศ, 2530 พระราชบัญญัติกองทุนสำรองเลี้ยงชีพ พ,ศ, 2530
ปี พ,ศ,2547 กองทุนรวมหุ้นระยะยาว (Long Term Equity Fund: LTF)
ปี พ,ศ, 2471 พระราชบัญญัติข้าราชการพลเรือน พ,ศ, 2471
นโยบาย กฎหมายอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง
แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 (พ,ศ,2550-2554)
แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11 (พ,ศ,2555-2559)
กฎหมาย นโยบายที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับผู้สูงอายุไทย
ปฏิญญาผู้สูงอายุไทย
ผู้สูงอายุควรได้เรียนรู้ในการดูแลสุขภาพอนามัยของตนเอง
ผู้สูงอายุส่วนใหญ่พึ่งพาตนเองได้
ผู้สูงอายุควรได้ถ่ายทอดความรู้ประสบการณ์ให้สังคม
รัฐโดยการมีส่วนร่วมขององค์กรภาคเอกชน ประชาชน สถาบันสังคมต้องกำหนดนโยบาย และแผนหลักด้านผู้สูงอายุ
ผู้สูงอายุควรได้รับโอกาสในการศึกษาเรียนรู้ และพัฒนาศักยภาพของตนเองอย่างต่อเนื่อง
รัฐโดยการมีส่วนร่วมขององค์กรภาคเอกชน ประชาชน
ผู้สูงอายุควรอยู่กับครอบครัวโดยได้รับความเคารพรัก ความเข้าใจ ความเอื้ออาทร การดูแลเอาใจใส
รัฐโดยการมีส่วนร่วมขององค์กรภาคเอกชน ประชาชน
ผู้สูงอายุต้องได้รับปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีวิตอย่างมีคุณค่าและศักดิ์ศรี
พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546
บทบัญญัติเกี่ยวกับรัฐมนตรีผู้รับผิดชอบ มาตรา 3
บทบัญญัติเกี่ยวกับคณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ มาตรา 4 - 10
บทบัญญัติเกี่ยวกับสิทธิผู้สูงอายุ มาตรา 11 - 12
บทบัญญัติเกี่ยวกับสิทธิผู้เลี้ยงดูผู้สูงอายุ มาตรา 17
บทบัญญัติเกี่ยวกับกองทุนผู้สูงอายุ มาตรา 16 , 18 – 22
บทบัญญัติระหว่างเตรียมการ มาตรา 23
บทบัญญัติเกี่ยวกับรัฐมนตรีรักษาการ มาตรา 24
แผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ,ศ,2545 – 2564)
ยุทธศาสตร์ด้านการเตรียมความพร้อมของประชากรเพื่อวัยสูงอายุที่มีคุณภาพ
ยุทธศาสตร์ด้านการส่งเสริมผู้สูงอายุ
ยุทธศาสตร์ด้านระบบคุ้มครองทางสังคมสำหรับผู้สูงอายุ
ยุทธศาสตร์ด้านการบริหารจัดการเพื่อการพัฒนางานด้านผู้สูงอายุระดับชาติ และการพัฒนาบุคลากรด้านผู้สูงอายุ
ยุทธศาสตร์ด้านการประมวล และพัฒนาองค์ความรู้ด้านผู้สูงอายุ และการติดตามประเมินผล การดำเนินการตามแผนผู้สูงอายุแห่งชาติ
แผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ,ศ, 2545 - 2564) ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 1 พ,ศ,2552
เพื่อส่งเสริมให้ผู้สูงอายุมีคุณภาพชีวิตที่ดี
เพื่อสร้างจิตสำนึกให้สังคมไทยตระหนักถึงผู้สูงอายุในฐานะบุคคลที่มีประโยชน์ต่อส่วนรวม
เพื่อให้ประชากรทุกคนตระหนักถึงความสำคัญของการเตรียมการ
เพื่อให้ประชาชน ตระหนักและมีส่วนร่วมในภารกิจด้านผู้สูงอายุ
เพื่อให้มีกรอบและแนวทางการปฏิบัติงานเกี่ยวกับผู้สูงอายุส าหรับทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง
แผนผู้สูงอายุแห่งชาติฉบับที่ 1 (พ,ศ,2525 - 2544)
“แผนผู้สูงอายุแห่งชาติฉบับที่ 1 มองว่าผู้สูงอายุเป็นบุคคลที่ได้ทำคุณประโยชน์ต่อสังคมและสมควรได้รับการตอบแทน”
สิทธิของผู้สูงอายุตามหลักการขององค์การสหประชาชาติ
การมีอิสระภาพในการพึ่งตนเอง
การมีส่วนร่วม
การอุปการะเลี้ยงดี
การบรรลุความต้องการ
ความมีศักดิ์ศรี
จริยธรรม
การพยาบาลผู้ปุวยระยะสุดท้าย
เมตตามรณะ (Euthanasia)
Active Euthanasia
Passive Euthanasia
พินัยกรรม
พินัยกรรมแบบเอกสารฝ่ายเมือง
พินัยกรรมแบบเอกสารลับ
พินัยกรรมแบบธรรมดา
พินัยกรรมแบบวาจา
พินัยกรรมแบบเขียนเองทั้งฉบับ
การทำทารุณกรรมในผู้สูงอายุ (Elderly Abuse)
การผูกมัดผู้สูงอายุโดยไม่จำเป็น
ละเลยหน้าที่ความรับผิดชอบ
การขับไล่ผู้สูงอายุออกจากบ้านหรือที่พักอาศัย
การแสดงท่าที การพูดจาที่แสดงถึงความไม่เคารพยกย่อง
ขาดการตระหนักถึงสิทธิมนุษยชน สิทธิผู้ปุวย
นางสาว ณัฎฐณิชา สวัสดิ์ธรรม
รหัสนักศึกษา 611201113