Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ภาวะติดเชื้อหลังคลอด (Puerperal Infection) - Coggle Diagram

- - - - เกิดจากการปนเปื้อนของแบคทีเรีย ขณะคลอด
    - - พบว่า จะมีไข้หลังวันที่ 2 ของการคลอด เจ็บแผลฝีเย็บมาก แผลมีการอักเสบ บวมแดง บางครั้งเป็นฝีหนอง
      - แผลจะแยกออกจากกัน อาจมีอาการปัสสาวะลำบาก และปัสสาวะไม่ออกได้
    - - ให้ยาปฏิชีวนะ
      - และเปิดแผลให้กว้างขึ้นเพื่อให้ฝีหนองไหลออกได้สะดวก
      - การให้ยาแก้ปวด
      - ให้การรักษาเหมือนแผลที่ติดเชื้อทั่วไป
      - ใส่สายสวนปัสสาวะในกรณีที่ปัสสาวะลำบาก
      - ในรายที่แผลฝีเย็บแยก จะทำการเย็บซ่อมแซมได้
    - - 1.1 ติดตามประเมินแผลฝีเย็บทุกวัน โดยให้หญิงหลังคลอดนอนตะแคง ดึงแก้มก้นขึ้นไป
      - ตรวจดูอาการแดง บวม จำนวนและชนิดของสิ่งที่ซึมจากแผล ประเมินความเจ็บปวด
        แม้สัมผัสบริเวณแผลเบา ๆ ก็รู้สึกเจ็บปวดมาก
      - 1.2 ดูแลทำความสะอาดบริเวณอวัยวะสืบพันธุ์ภายนอก โดยยึดเทคนิคปราศจากเชื้อ
      - 1.3 เมื่อแผลติดดีขึ้น ความเจ็บปวดน้อยลง ให้นั่งแช่ก้นวันละ 2 - 3 ครั้ง
      - หลังการแช่ก้นแล้วให้อบไฟ จะช่วยให้แผลหายเร็ว รู้สึกสบายขึ้น
      - 1.4 ดูแลให้ยาแก้ปวดตามแผนการรักษา
      - 1.5 กระตุ้นให้ลุกเดินบ่อย ๆ เพื่อช่วยให้เลือดไปเลี้ยงแผลได้ดีขึ้น
      - 1.6 แนะนำให้เปลี่ยนผ้าอนามัยบ่อย ๆ เมื่อชุ่มโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปื้อนหนองที่ไหลออกมา
      - ทั้งสอนการใส่และถอดผ้าอนามัยที่ถูกต้อง และการทำความสะอาดอวัยวะสืบพันธุ์ภายนอกด้วยตนเอง
      - 1.7 ตรวจและบันทึกสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมง เพื่อประเมินอาการไข้
      - 1.8 ให้กำลังใจ อธิบายถึงพยาธิสภาพของการติดเชื้อบริเวณฝีเย็บ การรักษา และการปฏิบัติตน
  - - - การตรวจภายใน
      - ถุงน้ำคร่ำแตกก่อนการเจ็บครรภ์จริง
      - การเจ็บครรภ์คลอดที่ยาวนาน
      - การผ่าตัดที่มดลูก
      - การตรวจ Internal electrical monitoring
    - - จากอาการและอาการแสดง
        
        :<3: มีไข้สูง อุณหภูมิมากกว่า 38.3 องศาเซลเซียส (101 องศาฟาเรนไฮท์)
        
        การที่มีไข้หนาวสั่นมักพบร่วมกับภาวะ bacteremia และชีพจรเต้นเร็ว ขึ้นอยู่กับขอบเขตของการติดเชื้ออาจมากกว่า 160 ครั้ง / นาที
        
        ปวดท้องน้อย น้ำคาวปลามีกลิ่นเหม็น
        
        แต่ถ้าเกิดจากเชื้อ B-hemolytic streptococci น้ำคาวปลาอาจน้อยและไม่มีกลิ่น
      - จากการตรวจร่างกาย
        
        จะตรวจพบ :<3: ระดับยอดมดลูกโตกว่าที่ควรจะเป็น กดเจ็บที่มดลูกหรือปีกมดลูกทั้งสองข้าง หรือข้างใดข้างหนึ่ง
        
        เมื่อตรวจทางช่องคลอด และเจ็บที่ข้างคอมดลูก
        
        หรือเป็น parametritis เมื่อตรวจทางทวารหนัก
      - การตรวจทางห้องปฏิบัติการ
        
        เพาะเชื้อจากบริเวณที่ติดเชื้อ
        
        การเจาะเลือด :warning: leukocytosis ตั้งแต่ 15,000 - 30,000 cell :warning: ค่า neutrophils สูงขึ้น
    - - การให้ยาปฏิชีวนะ
      - ควรคำนึงถึง :check: ชนิดของยาต้องเลือกให้ตรงกับเชื้อ และ
        :check: ขนาดของยาซึ่งอาจต้องเพิ่ม
      - :<3: penicillin ร่วมกับ aminoglycoside
        :<3: penicillin กับ tetracycine หรือ
        :<3: penicillin กับ cepharosporin
    - - 2.1 แนะนำและดูแลให้ได้รับยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษาเน้นการรับประทานยาให้ครบถ้วน และสังเกตอาการข้างเคียงที่อาจเป็นได้
      - 2.2 ดูแลให้นอนพักผ่อนมากที่สุด
      - 2.3 แนะนำให้งดการมีเพศสัมพันธุ์ และงดสวนล้างช่องคลอด
      - 2.4 ดูแลให้รับประทานอาหารให้เพียงพอ และมีคุณภาพ
      - 2.5 จัดให้นอนท่า fow ler’s ช่วยให้น้ำคาวปลาไหลสะดวก ป้องกันการขังของน้ำคาวปลาที่มีเชื้อ
      - 2.6 ในรายที่มีอาการรุนแรง อาจได้รับสารน้ำทางหลอดเลือดดำ ร่วมกับ oxytocin
      - 2.7 ถ้ามีอาการปวดมดลูกรุนแรง หรือไม่สุขสบายจากการปวดท้อง ให้ยาแก้ปวด
      - 2.8 ป้องกันการแพร่กระจายของเชื้อ อาจต้องแยกหญิงหลังคลอด
      - 2.9 แนะน าการท าความสะอาดอวัยวะสืบพันธุ์ และล้างมือให้สะอาดอยู่เสมอ
  - - - การติดเชื้อที่ช่องคลอด หรือปากมดลูก มีความรุนแรง
        หรือเป็นอยู่นานโดยไม่ได้รับการดูแลรักษา
    - - พบมีไข้สูง 38.9 - 40 องศาเซลเซียส (102 - 104 องศาฟาเรนไฮท์)
      - หนาวสั่น มักเป็นเกิน 7 วันขึ้นไป กดเจ็บที่ท้องน้อย อาจเป็นด้านใดด้านหนึ่ง
      - ตรวจภายในพบมดลูกโต และเคลื่อนไหวได้น้อย
      - การตรวจทางช่องคลอดร่วมกับการตรวจ ทางทวารหนัก (rectovaginal exame) พบ parametrium ตึง หนา และกดเจ็บ หากเป็นมากอาจพบ ฝีหนองที่เหนือ poupart’s ligament และที่ culde sac ได้
      - หายใจเร็วตื้น กระหายน้ำอย่างรุนแรง ท้องอืด คลื่นไส้อาเจียน
    - - ให้ยาปฏิชีวนะทางหลอดเลือดโดยให้พวก broad - spectrum antibiotic
      - เลือกให้เมื่อผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ ชี้ชัดว่าติดเชื้อตัวใด
    - - 3.1 ดูแลให้ได้รับยาปฏิชีวนะทางหลอดเลือดดำตามแผนการรักษา
      - 3.2 สังเกตการเปลี่ยนแปลงของอาการอย่างใกล้ชิดได้แก่ คลำหน้าท้องเพื่อดูอาการกดเจ็บ
      - ดูผ้าอนามัยและบริเวณฝีเย็บ สี กลิ่น และอาการบวมเลือด สัญญาณชีพ
      - 3.3 จัดท่าให้นอน Semi - fowler
      - 3.4 ดูแลให้ได้รับน้ำ ประมาณวันละ 3,000 - 4,000 มิลลิลิตร
      - 3.5 ให้กำลังใจ พูดคุยเปิดโอกาสให้ซักถาม และอธิบายถึงพยาธิสภาพของโรคอาการแสดงและการรักษาพยาบาลอย่างคร่าว ๆ
      - 3.6 แนะนำการปฏิบัติตัว ขณะอยู่โรงพยาบาลและเมื่อกลับบ้าน
  - - - มีการอักเสบติดเชื้อในโพรงมดลูก
      - แผลผ่าตัดในมดลูกแยก หรือเนื้อเน่าเปื่อย
      - การอักเสบของเยื่อบุในอุ้งเชิงกราน
      - ฝีที่ท่อนำไข่และรังไข่แตก
    - - มีอาการท้องอืด กดเจ็บผนังหน้าท้อง หน้าท้องโป่งตึง ปวดท้องท้องเสีย คลื่นไส้อาเจียน
      - :<3: มีไข้สูง อุณหภูมิ 39 - 40.5 องศาเซลเซียส ( 102.2 - 104.9 องศาฟาเรนไฮท์ ) ชีพจร 160 ครั้ง/นาที
      - ลำไส้ไม่เคลื่อนไหว อันตรายจะเพิ่มมากขึ้น ถ้าพบมีฝีหนองร่วมด้วยที่ cul de sac,subdiaphragmatic space
      - การตรวจทางห้องปฏิบัติการ เพาะเชื้อจากเลือดในกรณีที่มีไข้สูง พบเชื้อแบคทีเรียในกระแสเลือด
    - - 4.1 ตรวจและบันทึกสัญญาณชีพ เพื่อประเมินภาวะการติดเชื้อ
      - 4.2 ให้นอนท่า semi-fowler เพื่อให้หน้าท้องหย่อนและให้หนองมารวมอยู่ใน cul-de-sac
      - 4.3 ดูแลให้ได้รับยาปฏิชีวินะ และสารน้ำทางหลอดเลือดดำ ตามแผนการรักษา
      - 4.4 ประเมินเสียงการเคลื่อนไหวของลำไส้ ถ้ามีท้องอืดควรรายงานแพทย์
      - 4.5 ดูแลให้ยาแก้ปวด ตามแผนการรักษา
      - 4.6 แนะนำและระมัดระวังเทคนิคปราศจากเชื้อ ล้างมือให้สะอาด
      - 4.7 ให้การพยาบาลตามอาการ แนะนำการปฏิบัติตัวขณะอยู่โรงพยาบาลและกลับบ้าน