Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 6 การพยาบาลเด็กที่มีความพิการแต่กำเนิด, เอกสารประกอบการสอนวิชา…

- - - - ปากแหว่ง (cleft-lip)
      - เพดานโหว่(cleft -palate)
      - นิ้วแยกกันไม่สมบูรณ์(syndactyly )
      - นิ้วเกิน (polydactyly)
      - ติ่งบริเวณหน้าหู(preauricular skin tag)
      - เท้าปุก(clubfoot)
  - - - เท้าปุก (clubfoot)
      - ข้อติด (joint contracture)
      - ภาวะเนื้องอกมดลูก(myoma uteri)ในมดลูกกดเบียดศีรษะทารกให้ผิดรูป
  - - - ทารกขาดเลือดไปเลี้ยงอวัยวะส่วนปลาย
      - มีการฉีกขาดของ amnion ทาให้เกิด amniotic band ผูกรัดแขนขาของทารกเกิด limbs defect
  - - - กลุ่มโรค skeletal dysplasia
        
        เกิดจากความผิดปกติของกระดูกที่มีสาเหตุจากพันธุกรรม : achondroplasia เด็กจะมีลักษณะตัวเตี้ย แขนขาสั้น ศีรษะโต สันจมูกแบน
- - - - โรคปากแหว่ง เพดานโหว่
    - - มารดามีอายุมากเกินไป
        
        ดาวน์ซินโดรม (Down syndrome) โคโมโซม คู่ที่ 21 เกินมา 1 แท่ง
      - โรคติดเชื้อ
        
        โรคหัดเยอรมันขณะตั้งครรภ์ได้ไม่เกิน16 สัปดาห์ อาจมีผลทาให้เด็กในครรภ์ตาย แท้ง หรือคลอดออกมาพิการผิดปกติ
        
        เด็กตัวเล็ก เลือดออกตามผิวหนัง ตับและม้ามโต หัวใจพิการ ตาบอด หูหนวก สมองพิการ ปัญญาอ่อน มีศีรษะเล็กหลิม
      - ขาดอาหาร ขาดวิตามิน
        
        การทดลองในสัตว์ที่ทำให้ขาดอาหาร ขาดวิตามินในช่วงเวลาที่เหมาะสมจะทำให้เกิดความพิการ
        
        ปากแหว่ง เพดานโหว่
      - มารดากินยาหรือเสพสารเสพติด
        
        ยาแก้อาเจียน กลุ่ม ยาดองเหล้า และเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ถ้ามารดาได้รับเป็นประจาระหว่างตั้งครรภ์ โอกาสที่เด็กจะพิการถึงร้อยละ 32
        
        ศีรษะเล็ก ปัญญาอ่อน เจริญเติบโตช้า อาจจะมีความพิการผิดปกติที่หน้า หัวใจ ข้อ และอวัยวะเพศ
      - มารดาได้รับสารเคมีจากสิ่งแวดล้อม
        
        สารปรอทนอกจากจะทาให้เกิดอาการแพ้พิษสารปรอท
        
        โรคมินามาตะ ในผู้รับเข้าไปโดยบังเอิญแล้ว ทารกที่คลอดออกมาอาจมีความพิการทางสมอง และมีอาการชัก
      - รังสีเอ๊กซ์ หรือรังสีแกมม่า รวมทั้งสารกัมมันตรังสีทางการแพทย์
        
        ถ้ามารดาได้รับตั้งแต่ตั้งครรภ์ 2 สัปดาห์จนถึง 3 เดือน
        
        ศีรษะเล็ก ลูกตาเล็ก มีความผิดปกติของกระดูกสันหลังและแขนขา
      - ความผิดปกติของการตั้งครรภ์ หรือ ภาวะแทรกซ้อนระหว่างตั้งครรภ์
        
        ครรภ์เป็นพิษ รกเกาะผิดที่ทำให้เกิดเลือดออกระหว่างตั้งครรภ์ การคลอดที่ยากลาบาก
- - - - 1.บิดา มารดา วิตกกังวลเกี่ยวกับความพิการแต่กำเนิด
        
        1)ประเมินความวิตกกังวลของบิดามารดาของผู้ปุวยเพื่อหาแนวทางแก้ไขหรือการให้ข้อมูลได้ถูกต้อง: ปฏิกิริยาของบุคคลต่อการสูญเสีย / ข่าวร้าย ปฏิเสธ โกรธ ต่อรอง ซึมเศร้า ยอมรับ
        
        2)เปิดโอกาสให้บิดามารดาได้ซักถามถึงอาการเจ็บปjวย อาการและอาการแสดงของเด็ก และได้ระบายถึงความวิตกกังวลของตนเองเพื่อหาแนวทางแก้ไขความวิตกกังวลและตอบคาถามและข้อสงสัยของบิดามารดาได้ตรงประเด็น
        
        3)ให้ข้อมูล คำแนะนำ อธิบาย เกี่ยวกับอาการและอาการแสดงของผู้ปุวยและการรักษาวิธีการเพื่อเป็นข้อมูลให้กับบิดามารดาและติดต่อให้พบแพทย์ประจำที่ทำการรักษาผู้ป่วยเพื่อซักถามข้อสงสัยต่างๆ
        
        4)ปลอบโยนให้กาลังใจ ให้คำแนะนำ และกระตุ้นให้บิดามารดาคอยดูแลบุตรอย่างใกล้ชิดเพื่อลดความเครียดและความวิตกกังวลของบิดามารดา
      - 2.บิดา มารดา ผู้ดูแลเด็กขาดความรู้เกี่ยวกับโรคและวิธีการดูแลรักษา
        
        1)ประเมินความรู้ความเข้าใจของบิดามารดาเรื่องความผิดปกติของผู้ปุวยและการผ่าตัดรักษา
        
        2)แพทย์จะอธิบายการผ่าตัดและผลลัพธ์การรักษาพยาบาลควรให้ความชัดเจนในกรณีที่ผู้ปุวยไม่เข้าใจหรือเข้าใจผิดในเรื่องต่างๆ
        
        3)สอนการปูอนนมอย่างถูกวิธี
        
        4)แนะนาการดูแลในระยะก่อน หลังผ่าตัด
        
        5)เสริมแรง ให้กาลังใจ
      - 3.เสี่ยงต่อการติดเชื้อทางเดินหายใจ /หูชั้นกลาง / การอุดกั้นทางเดินหายใจจากการสำลัก/มีโอกาสขาดสารน้าสารอาหารจากการดูดกลืนผิดปกติ
        
        1.ดูแลให้นมอย่างถูกวิธี
        
        2.รักษาความสะอาดช่องปาก
        
        3.เตรียมลูกยางแดงสาหรับดูดเสมหะไว้ข้างเตียง
        
        4.สังเกตอาการ หายใจผิดปกติ ไอ ไข้
        
        5.ชั่งน้าหนักทารกวันละครั้ง
        
        6.ถ้าน้ำหนักไม่ขึ้น ได้รับนมไม่เพียงพอรายงานแพทย์เพื่อพิจารณาใส่สายให้อาหาร
    - - เสี่ยงต่อการเกิดแผลแยก/ เลือดออก/ ติดเชื้อ
        
        1.ล้างมือให้สะอาดก่อนและหลังดูแลผู้ปุวย
        
        2.ผูกยึดข้อศอกทั้งสองข้าง (elbow restraint) ไม่ให้งอประมาณ 2-6 สัปดาห์หลังผ่าตัดหรือตามแผนการรักษาของแพทย์ (คลายออกทุก1-2 ชั่วโมง ครั้งละ 10-15 นาที)
        
        3.สอนผู้ดูแลเกี่ยวกับการผูกยึดข้อศอกป้องกันไม่ให้ผู้ป่วยล้วงมือเข้าในปาก
        
        4.งดใส่สายยางดูดเสมหะเข้าช่องปาก
        
        5.ไม่ให้ดูดนม 1 เดือน การให้นมโดยใช้ช้อน หลอดหยด syring ต่อยางเหลืองนิ่ม และปูอนนมอย่างระมัดระวัง
        
        6.สังเกตอาการแผลมีเลือดออก การสีสิ่งคัดหลั่ง กลิ่น การอักเสบปวด บวมแดง
        
        7.หากร้องไห้ ปลอบโยนให้ทาให้สงบโดยเร็ว
        
        8.ทำความสะอาดแผลเย็บปากแหว่งด้วย NSS ป้ายด้วยยาปฏิชีวนะ
        
        9.ให้น้าตามหลังให้อาหารเหลวทุกครั้ง เพื่อรักษาความสะอาดช่องปาก
        
        10.ดูแลไม่ให้เด็กติดเชื้อระบบทางเดินหายใจ
        
        11.สังเกตการติดเชื้อ
      - ไม่สุขสบายเนื่องจากแผลผ่าตัด
        
        1.ประเมินความเจ็บปวดโดยสังเกตพฤติกรรมการร้องการเกร็ง กระสับกระส่าย การอนพักหลับ
        
        2.ประเมินสัญญาณชีพ ชีพจร การหายใจ ความดันโลหิต
        
        3.ดูแลให้ไดรับยาแก้ปวดตามแผนการรักษา
        
        4.ส่งเสริมความสุขสบายเพื่อลดความปวดโดยการสัมผัสการกอด การปลอบโยน
        
        5.ให้การพยาบาลด้วยความนุ่มนวล
      - เสี่ยงต่อการหายใจไม่มีประสิทธิภาพหลังได้รับยาระงับความรู้สึก
        
        1.สังเกตอาการบวมของแผลผ่าตัด/โพรงจมูกทั้งสองข้าง
        
        2.ประเมินการหายใจเสียงหายใจ การติดตามค่า oxygen satulation
        
        3.จัดท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน หรือนอนตะแคงหน้าเพื่อให้เสมหะระบายออก
        
        4.กรณีมีเสมหะ ดูดเสมหะด้วยความนุ่มนวล ระมัดระวังอย่าให้กระทบกระเทือนแผล
        
        5.พลิกตะแคงตัวทุก 2 ชั่วโมง
      - มีโอกาสขาดน้าและสารอาหารเนื่องจากข้อจากัดในการดูดกลืนหลังผ่าตัด
        
        1.ดูแลให้ได้รับสารน้าและสารอาหารทางหลอดเลือดดาตามแผนการรักษา
        
        2.วิธีการให้นมหลังผ่าตัด
        
        1.จัดท่านอนศีรษะสูง
        
        2.หลังผ่าตัดปากแหว่งเริ่มปูอนนม อาหารเหลวได้ตามแผนการรักษา โดยใชหยดเข้าทางกระพุ้งแก้ม
        
        3.หลังผ่าตัดเพดานโหว่ให้อาหารเหลวที่มีพลังงานสูง โดยใช้ syring ต่อท่อยางยาวประมาณ 3 เซนติเมตร หยอดเข้าในกระพุ้งแก้มด้านใน
        
        4.จับไล่ลมเป็นระยะๆทุก 15-30 มิลลิลิตรเสมอ หลังให้นมนอนศีรษะสูง 30 องศาตะแคงขวาให้ใบหน้าตะแคงเพื่อป้องกันท้องอืด สาลัก
        
        5.ป้อนน้ำตามทุกครั้งและทำความสะอาดช่องปากเพื่อป้องกันการติดเชื้อ
      - บิดามารดา ขาดความรู้ความเข้าใจการดูแลทารกหลังผ่าตัดปากแหว่งเพดานโหว่เมื่อกลับไปอยู่บ้าน
        
        •แนะนำการดูแลเมื่อกลับไปอยู่บ้าน
        
        1.การให้นมอย่างถูกวิธี
        
        4.ห้ามล้วงปาก งดนอนคว่ำ ไม่ให้ร้องโดยตอบสนองความต้องการ
        
        3.การสังเกตความผิดปกติที่บ่งชี้ว่ามีการติดเชื้อ ปวด บวม แดงร้อน มีสารคัดหลั่งออกมาจากแผล
        
        2.การทาความสะอาดแผลผ่าตัด
        
        •ชี้ให้เห็นความสำคัญของการมาตรวจตามนัด การฝึกพูด การจัดฟัน การตรวจการได้ยิน
        
        •การเสริมสร้างกาลังใจในการดูแลทารก
      - การพยาบาลหลังผ่าตัดcleft lip
        
        1.ระมัดระวังไม่ให้แผลผ่าตัดดึงรั้งโดยการปลอบโยนให้เด็กสงบเมื่อร้องไห้ ปิดแผลด้วย sterile strips
        
        2.ระวัดระวังสิ่งคัดหลั่งจากจมูกมาปนเปื้อนแผลผ่าตัดถ้ามีทำความสะอาดด้วย NSS และปิด sterile strips ใหม่
        
        3.สอนบิดา มารดา ทาความสะอาดแผล
        
        4.จัดท่านอนหงายหรือตะแคงไปด้านใดด้านหนึ่งห้ามนอนคว่ำเพื่อป้องกันการเสียดสี กับที่นอน แผลอาจแยกได้
        
        5.ป้ายยาครีมปฎิชีวนะตามแผนการรักษา
      - การพยาบาลหลังผ่าตัดcleft palate
        
        1.สังเกตอาการออกเสียงขึ้นจมูกและอาการสาลักอาหารจากปากเข้าจมูก
        
        2.ห้ามอ้าปากทารกกว้างๆเพื่อปูองกันแผลแยก
        
        3.ห้ามดูดเสมหะในช่องปาก ยกเว้นหากจาเป็นต้องทาด้วยความนุ่มนวลระมัดระวัง หลีกเลี่ยงการสัมผัสบริเวณแผลเพดานที่เย็บไว้ในช่องปาก
        
        4.หลีกเลี่ยงการนาของแข็งหรือของที่มีความแหลมคมเข้าปาก เช่น แปรงสีฟัน หลอดดูด
      - การดูแลหลังผ่าตัดเพดานโหว่ ถึงอายุ 4-5 ปี
        
        •งด ดูด เป่า ประมาณ 3 – 4 สัปดาห์ เพื่อปูองกันไม่ให้เด็กใช้ลิ้นดัน flap ทาให้ flap ที่ผ่าตัด มีการแยกได้
        
        •ผู้ป่วยควรได้รับการสอนฝึกพูดเสมอและได้รับการฝึกฝนอย่างสม่าเสมอต่อเนื่อง
        
        •อายุประมาณ 2 ปีครึ่ง - 3 ขวบ แพทย์จะพิจารณาผ่าตัดแก้ไข ภาวะความผิดปกติจมูก( secondary cleft lip nose correction) หรือริมฝีปากที่เห็นชัดเจนทั้งนี้เพราะจากงานวิจัยพบว่าเด็กจะเริ่มจดจาใบหน้าของตนเองในช่วงอายุ 2 ปีครึ่งถึง 3 ปีหรือบางครั้งจะ พิจารณาผ่าตัดภาวะดังกล่าวก่อนเข้าวัยเรียนเพื่อลด Negative social effect
        
        •อายุประมาณ 4-5 ปี ส่งทำ Nasendoscope โดย แพทย์ ENTร่วมกับ speech therapist เพื่อประเมินประสิทธิภาพการพูด ให้ผู้ปุวยนับเลข เช่น 30 ถึง 40 และออกเสียง “ส-เสือ ใส่ เสื้อ สี แสด
- - - - จัดท่านอนที่เหมาะสม
      - พลิกตะแคงตัวบ่อยๆ
      - 0n NG tube ต่อ Continuous suction
      - ให้ออกซิเจนกรณีมีภาวะพร่องออกซิเจน
      - ให้ยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษา
    - - ดูแลให้สารน้าทางหลอดเลือดดาตามแผนการรักษา
      - ดูแลให้สารอาหาร นม น้ำทาง Gastrostomy tube
    - - ห้ามใส่สาย NG tube หรือสาย suction ดูดเสมหะในคอและไม่ควรนอนเหยียดคอ เพราะอาจทาให้หลอดอาหารตึงและแผลผ่าตัดแยก
      - กระตุ้นให้เด็กร้องบ่อยๆเพื่อให้ปอดขยายได้ดี สังเกตภาวะขาดออกซิเจน
      - ดูแลให้การทางานของ ICD มีประสิทธิภาพ
      - ดูแลให้ได้รับสารน้าทางหลอดเลือดดา,Antibioticตามแผนการรักษา
    - - จัดท่านอนศีรษะสูง
      - ตรวจสอบการทางานของ ICD
      - ระวังสายหัก พับงอ / นวดคลึงสายบ่อยๆ
      - บันทึก ลักษณะ สี จานวนของ discharge
    - - •ล้างมือก่อนและหลังให้การพยาบาล
      - •ทาแผลอย่างน้อยวันละ 2 ครั้ง
      - •สังเกตการติดเชื้อ
      - •ดูแลให้ยา Antibiotic ตามแผนการรักษา
- - - - •Anal stenosis รูทวารหนักตีบแคบ
      - •Imperforate anal membrane มีเยื่อบางๆปิดกั้นรูทวารหนัก
      - •Anal agenesis รูทวารหนักเปิดผิดที่
        
        Low type
        
        Intermediate type
        
        High type
      - •Rectal atresia ลาไส้ตรงตีบตัน
  - - - 1.การถ่างขยายทวารหนัก โดยใช้ hegar metal dilators โดยใช้เบอร์ 9-10 mm เมื่อกลับบ้านจะแนะนำ ให้ทำอย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอเพิ่มขนาดขึ้นให้เมาะสมกับอายุเด็ก ซึ่งใช้เวลาในการถ่างขยาย 6เดือน-1 ปี
      - 2.การผ่าตัด anal membraneออกในรายที่สังเกตเห็นขี้เทาทางทวารหนัก
      - 3.การผ่าตัดตบแต่งทวารหนัก (anoplasty)เมื่อแผลผ่าตัดติดเรียบร้อยแล้วประมาณ 10 วัน ถ่างขยายทวารหนักต่อ
    - - 1.การผ่าตัดตบแต่งทวาร (anoplasty) ภายหลังผ่าตัดประมาณ 2สัปดาห์ แพทย์จะเริ่มถ่างขยายรูทวารหนัก(Anal dilatation)โดยเริ่มจากเบอร์ขนาดเล็กประมาณ 7-10 มิลลิเมตร ขึ้นอยู่กับอายุของเด็ก วันละ 2 ครั้ง จนการขยายทวารหนักทาได้ง่าย จะเพิ่มขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของ hegar สัปดาห์ละ 1 มิลลิเมตรจนกระทั่งเบอร์เหมาะสมกับอายุเด็ก ต้องทาต่อเนื่อง
      - 2.การทำทวารหนักเทียมทางหน้าท้อง เพื่อระบายอุจจาระออก (colostomy)
    - - 1.ให้ความรู้บิดามารดาเกี่ยวกับการดำเนินของโรค
      - 2.สอนการดูแลในการถ่างขยายรูทวารหนัก : ให้ยาแก้ปวดก่อนถ่างขยาย ใช้สารหล่อลื่น เลือกขนาดเครื่องมือตามแผนการรักษาสังเกตการมีเลือดออก การอักเสบถ้ามีการอักเสบแนะนำให้แช่ก้นด้วยน้ำอุ่น และทาความสะอาดหลังขับถ่าย
      - 3.แนะนำให้บิดามารดาให้อาหารตามวัยของเด็กที่มีประโยชน์มีกากใยสูง
      - เสี่ยงต่อการติดเชื้อที่แผลผ่าตัดทวารหนัก
        
        1.ทำความสะอาดบริเวณแผลผ่าตัดรูทวารหนัก 8-10 วันตามแผนการรักษา
        
        2.หลังผ่าตัด 3-4 วันหลังถอดสายสวนปัสสาวะให้แช่ก้นด้วยน้าอุ่นกระตุ้นการไหลเวียนและลดการอักเสบ
        
        3.ดูแลความสะอาดผิวหนังรอบๆทวารหนักด้วยน้า
        
        4.สังเกตการติดเชื้อ ไข้ ปวด บวม แดง ร้อน
      - ปัญหาที่อาจพบได้หลังผ่าตัด
        
        1.ทวารหนักตีบจากกลไกการหดรั้งตัวของแผล : การถ่างขยายการฝึกอุปนิสัยการขับถ่าย การให้ ยาเพื่อปรับสภาพอุจจาระ
        
        2.ท้องผูก : การสวนล้างร่วมกับการใช้ยาระบาย
        
        3.กลั้นอุจจาระไม่ได้ : ฝึกฝนการกลั้นอุจจาระเพื่อให้เด็กใช้กล้ามเนื้อที่มีอยู่อย่างเต็มที่ เช่น ฝึกหนีบลูกบอลออกกาลังกายโดยการวิ่ง หรือว่ายน้า เพื่อพัฒนากล้ามเนื้อข้างเคียง
- - - - •การผ่าตัดปิดผนังหน้าท้องตั้งแต่ระยะแรก (primary closure) เป็นการปิดหน้าท้องตั้งแต่ระยะแรกโดย ดันลาไส้กลับเข้าไปในช่องท้อง แล้วเย็บปิดผนังหน้าท้องโดยและเย็บปิดfascia แล้วเย็บปิดผิวหนังอีกชั้นหนึ่ง
      - •การผ่าตัดปิดหน้าท้องเป็นขั้นตอน (staged closure) ในกรณีดันลาไส้กลับเข้าในช่องท้องทาให้ผนังหน้าท้องตึง ไม่สามารถเย็บปิด fascia ได้ หรือเย็บปิดแล้วทาให้ช่องท้องแน่นมาก หรือดันลาไส้กลับได้ไม่หมด
    - - 1.ดูแลเด็กที่ได้รับการรักษาโดยใช้เครื่องช่วยหายใจประมาณ 24-48 ชั่วโมง
      - 2.ดูแลให้ได้รับสารน้าสารอาหารตามแผนการรักษาเนื่องจากลาไส้ของเด็กที่เป็น gastroschisis นี้มีการอักเสบ บวม และเกาะติดกันเป็นกระจุก หลังผ่าตัดปิดหน้าท้องลาไส้จะกลับคืนมาทาหน้าที่ได้ตามปกติก็ใช้เวลาประมาณ 2 สัปดาห์ แพทย์จะให้สารน้า สารอาหารทางหลอดเลือดดา (parenteral nutrition) ตั้งแต่เป็นวันที่ 2 หรือวันที่ 3 หลังผ่าตัด ความต้องพลังงานประมาณ 130-150 kcal/kg/d
      - 3.ติดตามการทางานของลาไส้ ฟัง bowl sound ถ้า 3 สัปดาห์แล้ว bowel function ยังไม่กลับมาแพทย์จะประเมินหาสาเหตุ เช่น bowel obstruction จาก adhesion, missed atresia or stenosis การดูดซึมจะเป็นปกติภายใน 6 เดือน ถ้าไม่มีภาวะแทรกซ้อน
      - 4.สังเกตอาการระวังการเกิดAbdominal compartment syndrome: ท้องอืดอย่างรุนแรง ปัสสาวะออกน้อยลง central venous pressure สูงขึ้น ความดันในช่องอกสูงขึ้น
- - - - •เด็กที่มีรูเปิดของท่อปัสสาวะต่ากว่าปกติเล็ก น้อยแต่เวลาถ่ายปัสสาวะไม่พุ่งเป็นลาตรง บิดามารดา มีความวิตกกังวล ต้องได้รับการผ่าตัดรักษา
      - •เด็กที่มีความผิดปกติมากต้องรักษาโดยการ ผ่าตัดตกแต่งท่อปัสสาวะเพื่อให้รูเปิดท่อปัสสาวะอยู่ ในตาแหน่งปกติคือ ที่ปลายองคชาต เนื่องจากมีผลต่อ การปัสสาวะและการมีเพศสัมพันธ์
      - การผ่าตัดแก้ไขรูเปิดท่อปัสสาวะอยู่ต่ากว่าปกติ
        
        1.ผ่าตัดแบบขั้นตอนเดียว (one-stage repair) เป็นการผ่าตัดแก้ไขให้องคชาต ยืดตรง (orthoplasty) พร้อมกับการตกแต่งท่อปัสสาวะ (urethroplasty) ทารู เปิดท่อปัสสาวะให้อยู่ที่ปลายองคชาตและใช้ผิวหนัง ปิดบริเวณผ่าตัด
        
        2.ผ่าตัดแบบ 2 ขั้นตอน (two-staged repair) ประกอบด้วย
        
        ขั้นที่ 1. Orthoplasty ผ่าตัดแก้ไขภาวะองคชาต โค้งงอ (penile curvature) โดยตัดเลาะเนื้อเยื่อที่ดึงรั้ง เพื่อให้องคชาตยืดตรง
        
        ขั้นที่ 2. Urethroplasty หลังผ่าตัด orthoplasty แล้ว 6 เดือน เพื่อให้เนื้อเยื่อบริเวณที่ผ่าตัดมาแล้ว อ่อนนุ่ม จึงกลับมาทาผ่าตัดในขั้นตอนของการตกแต่ง ท่อปัสสาวะ โดยการทารูเปิดท่อปัสสาวะ ให้อยู่ที่ปลายองคชาตและใช้ผิวหนังปิดบริเวณผ่าตัด
        
        ภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้น
        
        1.เลือดออก
        
        2.เกิดการตีบตันของรูเปิดท่อปัสสาวะ/ท่อปัสสาวะบริเวณแผลเย็บที่สร้างท่อปัสสาวะใหม่
        
        3.มีรูตรงบริเวณรอยต่อระหว่างรูเปิดท่อปัสสาวะ เก่ากับท่อปัสสาวะที่สร้างใหม่ แก้ไขโดยการเย็บปิดซ่อมรูที่เกิดซึ่งมักทาหลังการผ่าตัดครั้งแรก 6-12 เดือน
        
        4.องคชาตยังโค้งงอ แก้ไขได้ด้วยการผ่าตัด
        
        5.เกิดการติดเชื้อ
      - การพยาบาลก่อนผ่าตัด
        
        •อธิบายขั้นตอนการเตรียมการก่อนผ่าตัด เช่นการงดน้างดอาหาร ให้เด็ก บิดามารดา/ ผู้ปกครองเข้าใจถึงความสาคัญของการงดน้าและอาหาร ทุกชนิดทางปาก เพื่อปูองกันอันตรายที่อาจถึงแก่ชีวิต จากการสาลักน้าและอาหารในขณะที่ได้รับการระงับ ความรู้สึก
        
        •ประเมินความวิตกกังวล
        
        •ให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องต่างๆ
      - การพยาบาลหลังผ่าตัด
        
        •จัดให้เด็กนอนในท่าสบาย ยึดสายที่ต่อจากuretra หรือสาย cystostomy ให้อยู่บริเวณหน้าท้องหรือต้นขา ไม่ให้ถูกดึงรั้งหักพับและถุงปัสสาวะอยู่ต่ากว่ากระเพาะ ปัสสาวะเป็นระบบปิดเสมอ
        
        •ประเมินความปวดของเด็กให้ยาแก้ปวดตาม แผนการรักษาของแพทย์ ยาแก้ปวดที่ใช้ เช่น pethidine และ paracetamol เป็นต้น
        
        •เก็บปัสสาวะส่งตรวจเพาะเชื้อตามแผนการ รักษาอย่างเคร่งครัด
        
        •ใช้เทคนิคปลอดเชื้อในการทาแผลและการ เทปัสสาวะออกจากถุงปัสสาวะ
        
        •ประเมินบริเวณสาย cystostomy ไม่ให้เกิด การติดเชื้อ สาย cystostomy จะใส่ไว้ 7 วัน ก่อนนาออกจะปิดสาย cystostomy และให้เด็กปัสสาวะเอง หากมีการรั่วซึมของท่อปัสสาวะที่สร้างใหม่ต้องใส่ไว้ อีก 2 สัปดาห์
        
        •ให้บิดามารดา/ผู้ปกครองอยู่ดูแลเด็กอย่าง ใกล้ชิด อธิบายให้เข้าใจถึงสภาพเด็กที่มีแผลผ่าตัด